Długo musiał czekać Pan Kuleczka na tę nominację. Spodziewałbyś się, że to właśnie ósma część jego przygód znajdzie się w głosowaniu czytelników Konkursie na Najlepszą Książkę Dziecięcą Przecinek i Kropka 2018?
- Przede wszystkim nie spodziewałem się, że będzie aż osiem książek o Panu Kuleczce. Nie spodziewałem się też tej nominacji, naprawdę, ale bardzo mnie ona cieszy. Miło jest się dzielić radością ze „Skarbów”.
Pamiętasz jeszcze, jak to się z Panem Kuleczką zaczęło?
- Nie pamiętam, jak to było, ale tyle razy już o tym opowiadałem, że zapamiętałem, co opowiadam. A więc – w skrócie wielkim – w roku 1998, kiedy pracowałem w miesięczniku „Dziecko”, malarka Ela Wasiuczyńska przysłała mi portret pana w muszce i w meloniku, opatrzony podpisem: „To jest Pan Kuleczka. Może Cię natchnie”. I choć nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy, że będę autorem opowiadań dla dzieci, posłusznie poszedłem za natchnieniem. Usiadłem i napisałem ponad sto opowiadań o tym panu. Oczywiście nie od razu – zajęło to około dwudziestu lat.
Zdarzają się książki, które są dobre w każdym calu, pod każdym względem, tak jak „Pan Kuleczka”. Jaka jest recepta na taką książkę?
- Bardzo dziękuję za ten „każdy cal”. Myślę sobie, że książki tym się różnią od lekarstw, że nie ma na nie recepty. Może warto by zapytać Czytelników? W przypadku „Pana Kuleczki” z pewnością jedną z podstawowych ingrediencji odpowiedzialnych za tak pięknie określony przez Ciebie efekt jest pędzel Eli Wasiuczyńskiej. O własnych tekstach trudniej mi się wypowiadać. O! Pomyślałem, że w takim razie opowiem – jako czytelnik – o moim ukochanym „Kubusiu Puchatku”, wzorcu z Sevres literatury dziecięcej. A zatem: proste historie, pod których powierzchnią kryją się głębsze prawdy; sympatyczni bohaterowie nie pozbawieni słabości; prosty, ale elegancki język; delikatny humor. Zażywać co najmniej raz dziennie. Wyszła recepta?
Całkiem niedawno w księgarniach pojawiła się książka „Figiel i Psikus. Burzliwe życie chochlików”. Mam nadzieję, że to nie oznacza, iż Pan Kuleczka przeszedł na emeryturę.
- Z Panem Kuleczką - jak z pszczołami – nigdy nic nie wiadomo. Parę lat temu myślałem, że więcej się nie spotkamy, a tymczasem pojawiły się kolejne tomiki, zaś w komputerze folder „PK Ewentualne źródła natchnień”. Figiel i Psikus na pewno nie wypchną Pana Kuleczki na emeryturę, tak jak nie zrobili tego Wesoły Ryjek, król Gromoryk czy profesor Kurzawka. Chochliki są pogodne, przyjazne i pomocne, a ich figle i psikusy – niewinne. Mają trochę wspólnego z Panem Kuleczką – też wywędrowały do książki z czasopisma (one akurat ze „Świerszczyka”). I też je bardzo lubię.
Sądząc po przygodach Pana Kuleczki i Wesołego Ryjka, spodziewam się, że Figiel i Psikus to nie jednorazowy wybryk, a zwiastun kolejnego cyklu. Mylę się?
- Czyżby któryś z chochlików wyszeptał Ci to do ucha? Nie wiem, czy możemy mówić o cyklu, ale druga książka o przygodach Figla i Psikusa może się ukazać jeszcze w tym roku. No, chyba że jakiś chochlik drukarski w tym przeszkodzi.
Muszę przyznać, że osobiście stęskniłam się za Samotnym Jędrusiem, o którym opowieść zilustrowała Joanna Rusinek. Czy jest szansa, że poznamy jego nowe przygody?
- Bardzo dziękuję w imieniu Joasi i Jędrusia. Drzwi do tej akurat historii chyba się jednak zamknęły i nie myślałem, żeby zaglądać tam przez dziurkę od klucza. Ale kto wie – może sam bohater otworzy drzwi z drugiej strony?
A może już za rogiem czają się zupełnie inni bohaterowie?
- Właśnie! Czy to nie piękne słowo: „może”? Może!
Z Wojciechem Widłakiem rozmawiała Ewa Świerżewska
Wojciech Widłak – mąż, tata i dziadek; autor ponad trzydziestu nagradzanych i wyróżnianych książek dla dzieci. W 1982 jako magister stosunków międzynarodowych rozpoczął pracę w tygodniku „Służba Zdrowia”. Potem był m.in. handlowcem w PPiDKOP „Chemadex” i ZPU „Wola”, redaktorem w podziemnej „Karcie”, Polskim Towarzystwie Psychologicznym, wydawnictwie Prószyński i S-ka (gdzie w 1998 roku zadebiutował na łamach miesięcznika „Dziecko” opowiadaniem o Panu Kuleczce) i wydawnictwie edukacyjnym Nowa Era, w którym współtworzył i współredagował podręczniki dla najmłodszych.
Komentarze (0)