„Mortynka. Historia, od której umrzecie ze śmiechu” – recenzja

Są takie dni, kiedy obchodzimy święta zapożyczone z innych krajów i kultur. Do najbardziej znanych i z roku na rok zyskujących na popularności należą z pewnością Walentynki i Halloween, lubiane szczególnie przez dzieci, gdyż i przy jednej, i przy drugiej okazji dużo jest wszędzie słodyczy.

„Mortynka” przybyła do mnie na kilka dni przed 31 października, więc trafiła w sam raz. I przyznam, że od razu rozbawiła i urzekła nie tylko moje dzieci, ale i mnie. Bo czy można przejść obojętnie obok samotnej dziewczynki, które o niczym innym nie marzy, tylko by zaprzyjaźnić się z dziećmi z Miasteczka? A to, że jest to małe zombie płci żeńskiej, to już tylko drobny szczegół…

Tytułowa bohaterka mieszka w Zrujnowanej Willi z ciotką Agonią i psem Smutasem. Jako że wyglądem różni się od ludzi, pokazanie się im jest wykluczone. Nie dość, że mogłoby wzbudzić strach, to również zdradzić obecność nietypowych mieszkańców Willi. Jednak jest w roku taki dzień, w którym zjawy, duchy i potwory niewielkiego wzrostu przechadzają się po mieście bezkarnie, nawet dostają za to słodycze. Mortynka postanawia wykorzystać szansę, jaką daje Halloweenowy wieczór i wychodzi do Miasteczka, gdzie spotyka grupkę stosownie przebranych dzieci. Szybko nawiązuje znajomość i nawet przypadkowe ujawnienie jej prawdziwej natury nie jest w stanie zniszczyć zawiązującej się przyjaźni.

Pełna humoru – niekiedy czarnego – opowieść o potrzebie przyjaźni i akceptacji ukazuje otwartość dzieci na inność, a także charakter święta, które w naszym kraju wciąż budzi wiele kontrowersji.

Ewa Świerżewska