Co najlepiej się więc sprawdza? Odpowiedź jest prosta: dziecięca klasyka. Przeszła próbę czasu, a dzieci nadal chętnie po nią sięgają. Jakimi więc cechami się wyróżnia?

Świat i problemy bliskie dzieciom

Najbliższe otoczenie (rodzina, szkoła, rówieśnicy) są dla dzieci najważniejsze. W książkach szukają więc świata, który jest im znany z autopsji. W literackiej fikcji odnajdują swoje problemy. Dostrzegają, że podobne życie wiodą dzieci w różnych zakątkach globu, że w niejednej rodzinie pojawiają się kłopoty, że niejedno dziecko cieszy się i smuci z tego samego powodu, co one.

Takie książki pozwalają im na zrozumienie samych siebie, uczą otwartości i stawiania czoła swoim zmartwieniom i smutkom. Pomiędzy nimi znajdziemy choćby opowieści o Muminkach Tove Jansson, cykl, w którym za światem baśniowych stworków ukrywają się ludzkie sprawy bliskie dzieciom. Dużym zainteresowaniem dzieci cieszą się też przygody Mikołajka Rene Gościnnego i Jeana Jacquesa Sempé, bo ukazują dobrze im znane środowisko: rodzinę, kolegów, nauczycieli.

W poszukiwaniu wartości

Nawet małe dzieci uczą się rozróżniać dobro od zła, prawdę od kłamstwa, a piękno od brzydoty. Dlatego trzeba im podsuwać takie książki, które jasno wskazują życiowe priorytety. Książki powinny potwierdzać wartości wpajane kilku- i kilkunastolatkom przez rodziców i nauczycieli. A są nimi: dobro wobec drugiego człowieka, przyjaźń, gotowość niesienia pomocy, życzliwość czy lojalność. Już pierwszo- czy drugoklasista chętnie sięgnie po „Kubusia Puchatka”. W tej historii bohaterowie nie są pozbawieni wad (bo któż ich nie ma?), ale najważniejsze, że łączy ich przyjaźń, że zawsze mogą na siebie nawzajem liczyć i wspierać się w trudnych sytuacjach.

Na kilkunastolatkach duże wrażenie robi „Mały książę”, gdzie autor, Antoine de Saint-Exupéry, jasno definiuje, co liczy się w życiu. A jest to miłość i odpowiedzialność za bliskiego człowieka.

Piękny język

Czytając książki od najmłodszych lat, w przyjemny sposób uczymy się poprawnej polszczyzny. Dziecko czerpie z nich zasób słownictwa, wzbogaca swój słownik czynny i bierny, poprawnie formułuje zdania oraz uczy się wyrażania swych myśli.

Nie oznacza to, że język lektury ma być wysublimowany, kunsztowny i „sztuczny”. Przeciwnie, dobre wzorce można czerpać z potocznej polszczyzny, ale tej urozmaiconej i pozbawionej wulgaryzmów. Język narracji powinien być dostosowany do wieku dziecka. Zrozumiały, ale też wymagający uważnego śledzenia fabuły. Nie może poprzestawać tylko na zasobie leksykalnym typowym dla małego czytelnika. Słowa trudniejsze wymagają jednak objaśnień w przypisach na dole strony.

Książki przynależące do klasyki dziecięcej taką cechę posiadają – piękny język jest ich wyróżnikiem.

Szybka akcja, imponujący bohater, niespodziewane zdarzenia, mocne wrażenia

Młodzi czytelnicy kochają czytać książki, gdzie akcja jest szybka, zdarzenia szybko się zmieniają i zaskakują. Te, w których postacie przeżywają wiele emocjonujących przygód, a bohater imponuje odwagą, zaradnością, szlachetnością itp. Takie lektury trzymają w napięciu, trudno się od nich oderwać. Wzorcowym przykładem takiej literatury jest cykl J.K. Rowling o Harrym Potterze, a ze starszych – powieści o Indianach Karola Maya czy cykl książek przygodowych Alfreda Szklarskiego, których bohaterem jest Tomek Wilmowski.

Wyjątkowe ilustracje

W książkach dla dzieci ilustracje są tak samo ważne jak tekst. Zdarza się nawet, że to one wiodą prym, nie tylko obrazując tekst, ale też go dopowiadając. Warstwa graficzna książki wpływa nie tylko na kształtowanie się gustu małego czytelnika, ale też wspaniale rozwija wyobraźnię. Warto sięgać po książki, przy których dziecko będzie mogło puścić wodze fantazji, zarówno dzięki wspaniałej opowieści, jak też wyjątkowym ilustracjom.