Życie w małym mieście znaczenie różni się realiów metropolii. Dlatego filmy opowiadające historie bohaterów z prowincji o wiele dokładniej rejestrują ich odmienny styl życia. W najlepszych przypadkach tworzą tak realistyczną atmosferę, że same miasta praktycznie stają się pełnoprawnymi postaciami. Najczęściej jednak filmy, gdzie małe miasteczko jest tłem wydarzeń, opowiadają intymne historie, które gubią się w zgiełku dużych miast. Skupiają się nie tyle na ustaleniu tego kto jest winien tragedii, ale dlaczego dramat się wydarzył. O wiele lepiej widać tu nieoczekiwane zagrożenie, skrywane tajemnice czy nierozwiązane problemy. Dużo trudniej ukryć traumę oraz złamać tabu. Za to zdecydowanie łatwiej o społeczny stygmat. Jak żyje się na prowincji i w realiach małego miasta? Czy małomiasteczkowy klimat to na pewno wyłącznie ten sielankowy, do którego przywykliśmy?
Małe miasto – wielki dramat. To stwierdzenie dokładnie określa to, na czym został zbudowany sukces serialu, który szybko stał się światowym hitem. Nie tylko wciągająca historia morderstwa i doborowa obsada, ale właśnie ten małomiasteczkowy klimat sprawia, że „Wielkie kłamstewka” ogląda się z zapartym tchem. Historia kilku bohaterek, które borykają się z rozmaitymi problemami i są uwikłane w sprawę tajemniczego morderstwa, nabiera szczególnych kolorów właśnie ze względu na tło. Bogata dzielnica w nadmorskim miasteczku to miejsce, w którym mimo wszystko trudno utrzymać w tajemnicy swoje prywatne życie. W Monterey nic nie jest takie, jakim się wydaje. Pozornie spokojne i sielankowe życie mieszkańców zakłóca tajemnicza śmierć, która zszokuje społeczność i odkryje jej prawdziwe oblicze. Idealny obraz miasteczka, stworzony dzięki połączeniu pięknych zdjęć nadmorskich krajobrazów i wyjątkowej ścieżki dźwiękowej, runie wraz z rozwojem akcji serialu i odkrywaniem kolejnych sekretów jego bohaterek. W drugim sezonie do Resse Witherspoon, Nicole Kidman, Zoe Kravitz, Laury Dern i Shailene Woodley dołącza wyśmienita Meryl Streep, która wzbogaca doborową obsadę i wywołuje kolejne napięcia.
„Trzy billboardy za Ebbing, Missouri”
Mildred (Frances McDormand) pogrążona w żalu po tragicznej śmierci córki, rozpoczyna własną krucjatę o wymierzenie sprawiedliwości, której nigdy nie stało się za dość. Nierozwiązane zabójstwo nastoletniej dziewczyny wyzwala w kobiecie pokłady wściekłości i jednocześnie siły, by wziąć sprawy w swoje ręce.
„Trzy billboardy za Ebbing, Missouri” rysuje ponury obraz dla twardej rzeczywistości życia na amerykańskiej prowincji, zapomnianej przez wszystkich i pełnej nierówności. Film rzuca wyzwanie moralności małomiasteczkowej Ameryki, rysując jej gorzki portret. Odkrywa ciemne strony Ebbing, o którym większość widzów nigdy nie słyszała, zwracając przez to uwagę na dramaty, które rozgrywają się daleko od metropolii, uznawanych często za centrum świata. Warto dodać, że za porywającą grę aktorską i wcielenie się w postacie mieszkańców Ebbing, zarówno Frances McDormand, jaki i Sam Rockwell, który zagrał drugoplanową rolę oficera policji, zostali nagrodzeni Oscarami.
Trudno o bardziej mroczną filmową lokalizację niż miasteczko „Twin Peaks” Davida Lyncha. Historia śledztwa w sprawie tajemniczego morderstwa Laury Palmer, które wydarzyło w Twin Peaks, spokojnym miasteczku w stanie Waszyngton, przy granicy z Kanadą do dziś wzbudza wśród widzów uczucie niepokoju.
Morderstwo ujawnia makabryczną rzeczywistość mieszkańców miasta. Okazuje się, że nie tylko Laura Palmer prowadziła podwójne życie. Ale to nie wszystko. Na jaw wychodzą inne pokrętne sekrety mieszkańców. Dodatkowo w mieście zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a widzowie szybko przekonają się, że Twin Peaks i ciemne lasy otaczające miasto kryją w sobie wiele tajemnic. Twin Peaks u Lyncha to miasto odizolowane, chłodne i wciąż spowite mgłą, w którym aż czuć zło unoszące się w powietrzu.
„Twin Peaks” to jeden z najpopularniejszych kryminalnych seriali telewizyjnych wszech czasów, znany z występowania zjawisk nadprzyrodzonych i ekscentrycznych postaci, w tym niezapomnianego agenta FBI Dale Coopera i jego nietypowym sposobem prowadzenia śledztwa (w tej roli Kyle MacLachlan). W latach 1990-1991 serial cieszył się olbrzymią popularnością, gdy po dwóch sezonach niespodziewanie został odwołany. Po ponad 25 latach powrócił do telewizji, kolejny raz wywołując burzę i wiele komentarzy.
„Fargo”
Choć większość akcji filmu braci Coen rozgrywa się w Minnesocie oraz w drodze do i z Fargo, tytułowe miasto już na zawsze fanom kina będzie się kojarzyć z tą świetną historią, nagrodzoną dwoma Oscarami. Film koncentruje się na losach zdesperowanego sprzedawcy samochodów i nieszczęsnego męża, który niefortunnym planem porwania własnej żony dla okupu, wprawia w ruch niekontrolowany łańcuch wydarzeń. Ta oryginalna mieszanka czarnej komedii i trzymającego w napięciu dramatu kryminalnego zarówno zachwyca, jak i niepokoi widza. „Fargo” pełne jest absurdalnych sytuacji, w tym niedorzeczności działań bohaterów, które są przedstawiane przez pryzmat miejscowej ludności. Ten film pokazuje, że przerażające i makabryczne zachowania nie są wyłącznie własnością życia w wielkim mieście.
Na bazie popularności filmu w 2014 roku powstał także serial pod tym samym tytułem.
To surrealistyczne i niepokojące spojrzenie na małe amerykańskie miasteczko. W filmie, który prawdopodobnie nie ma swojej analogii w kinie, David Lynch wywraca obraz małomiasteczkowej Ameryki i pokazuje zło czające się pod jej pozornie łagodną powierzchnią. Lumberton to typowe małe miasteczko, w którym domy ogradza się ślicznymi płotkami, a sąsiedzi przyjaźnie machają do siebie na ulicy. Ale sekwencja dziwnych zdarzeń pozwoli głównemu bohaterowi (Kyle MacLachlan) odkryć wiele mrocznych tajemnic miasta. Te sielankowe obrazy Lynch szybko zastępuje własną wizją surrealistycznego koszmaru, który służy mu do zaprezentowania opowieści o przewrotnej moralności mieszkańców. Gdy zdejmuje z Lumberton zasłonę fikcji, to co przeplata się w jego wnętrzu skutecznie szokuje widzów. Seksualna perwersja i zbrodnicze dewiacje całkowicie zdzierają fałsz z amerykańskiego snu o spokojnej małomiasteczkowej okolicy.
„Dogville”
Grace trafia do Dogville, małej miejscowości ukrytej w Górach Skalistych, uciekając przed gangsterami. Mieszkańcy pozwalają jej się tu schronić w zamian za to, że będzie dla nich wykonywać drobne prace. Mieszkańcy miasteczka witają ją podejrzliwie, ale stopniowo Grace zaskarbia sobie ich przychylność. Ci jednak szybko zaczynają tę relację wykorzystywać, a cena za ich milczenie staje się coraz wyższa.
Pomoc uciekinierce ma nauczyć mieszkańców otwartości i akceptacji, jednak z filmu Larsa von Tiera wyłania się ostry i niepokojący portret ludzi obciążonych podwójnym jarzmem, władzy i ubóstwa. Reżyser prezentuje płynną naturę wszelkich prawd rządzących światem, opowiadając przy tym przypowieść o ludzkiej hipokryzji i wrogości. A także krytyce kapitalizmu, gdy mieszkańcy przeprowadzają analizę kosztów i korzyści obecności Grace, a każdy ich następny kontakt opiera się na transakcji.
„Dogville” to formalny eksperyment, wykorzystujący minimalistyczną koncepcję sceniczną i popisowa rola Nicole Kidman, która w tym niekonwencjonalnym filmie sprawia, że historia staje się niezwykle emocjonalna. W świecie bez murów von Trier obnaża mit Ameryki i wielu uniwersalnych wartości takich jak egalitaryzm, demokracja czy pojęcie pracy.
Miniserial na podstawie powieści Gillian Flynn to historia Camille Preaker (Amy Adams), dziennikarki z St. Louis, która przyjeżdża do swojego rodzinnego miasta, Wind Gap w Missouri, aby opisać tajemniczą sprawę morderstw dwóch nastolatek. Wraca nie tylko do domu i miejsc zapamiętanych z dzieciństwa, ale przede wszystkim do trudnej przeszłości, bolesnych wspomnień i skomplikowanej relacji z matką (Patricia Clarkson). Choć przyjechała, by wykonać służbowe zadanie, ta sprawa szybko sprawia, że granice między życiem zawodowym i prywatnym się zacierają. Przeszłość bohaterki powoli wychodzi na jaw. Przeszłość, która rani jak nóż.
„Ostre przedmioty" to dogłębna eksploracja psychologiczna postaci i szczegółowa relacja z życia na prowincji. Obraz klasycznej małomiasteczkowej Ameryki. Portret miasta tak małego, że nie ma w nim nic do roboty poza plotkami, jazdą na rolkach czy piciem. Jednak Wind Gap nie tylko prezentuje lokalny koloryt, ale też niepokoi. Rozkładające się miasto nękane jest przez niewytłumaczalne zbrodnie, rodzinne dramaty i wychodzące na jaw sekrety. Ot, zwykłe amerykańskie miasteczko.
Znacie więcej historii, które burzą filmowy obraz małomiasteczkowej sielanki lub zaskakują mrocznym charakterem?
A jeśli zmeczy was już mroczne oblicze małych miasteczek, i będziecie chcieli czegoś pogodniejszego, w innym, jednak nadal małomiasteczkowym klimacie - polecamy Dawida Podsiadło i jego płytę.
Komentarze (0)