Powiększanie kociej rodziny, czyli jak przyzwyczaić dużego kota do małego

Jak przyzwyczaić kota do kota — poznaj techniki socjalizacji z izolacją

Niezależnie, czy chcemy przyzwyczaić dużego kota do małego, czy dużego do dużego, należy stosować behawiorystyczną technikę zwaną socjalizacja z izolacją. Większość podopiecznych będzie odczuwała dyskomfort, gdy na ich terytorium pojawi się obce zwierzę. Wynika to z gatunkowych uwarunkowań.

Koty w pierwszej kolejności rozpoznają się po zapachu. Jest to przepustka, która pozwala dołączyć do grupy. Jeżeli pachniesz inaczej, nie jesteś mile widziany, bo stanowisz zagrożenie dla zasobów. Dlatego ważna jest izolacja z socjalizacją, aby zbudować wspólny identyfikator zapachowy.

Konsekwencje błędnego wprowadzenia do domu drugiego kota

Niektórzy opiekunowie wpuszczają drugiego kota do mieszkania, nie zwracając uwagi na potrzeby rezydenta (pierwszy podopieczny) i nowego domownika. Jest to nieodpowiedzialne, ponieważ bardzo szybko może dojść do konfliktu, a następnie jego eskalacji. Oznacza to stres, obniżenie odporności, co w następstwie może prowadzić do chorób i przekreślić stworzenie relacji między zwierzakami. Dlatego, gdy zdecydujemy się powiększyć rodzinę, należy zapoznać się z informacjami, jak wprowadzić drugiego kota do domu.

 

 

Przyzwyczajanie kota do kota — krok po kroku

Etap 1 - izolacja zwierząt

Przed wprowadzeniem drugiego kota do domu powinniśmy przygotować mu osobną przestrzeń, do której rezydent nie będzie miał dostępu np. osobny pokój. Należy tam umieścić wszelkie niezbędne rzeczy, do których zaliczamy:

• kuwetę;
• drapak;
• miski z jedzeniem i wodą;
• zabawki;
• karton, który spełni funkcję kryjówki;
• kocyk/legowisko;
• można przygotować więcej kryjówek, np. otwierając szafę.

Do tak przygotowanego pomieszczenia wnosimy transporter z kotem i otwieramy go. Nie należy wyciągać zwierzęcia siłą, po prostu odsuwamy się i obserwujemy. Jest to bardzo stresujący moment dla nowego lokatora, dlatego zapewne ucieknie, aby się schować — to zrozumiała reakcja.

Przez następne dni nie zmuszamy kota do kontaktu. Jeżeli chowa się za łóżkiem, to zostawiamy go tam. Kontakty wynikające z narzucenia własnej woli wyłącznie pogłębią strach — musimy dostosować się do emocji kota. Jeżeli nie jest zainteresowany interakcją z nami, przebywajmy w tym samym pomieszczeniu czytając książkę, czy oglądając telewizor. Ważne, aby mógł nas obserwować i poznać nasz zapach.

Jednocześnie nie powinniśmy ignorować rezydenta i jego potrzeb. Poświęcajmy mu tyle samo czasu, co wcześniej, aby nie czuł się wykluczony. Ten etap może trwać nawet do kilku tygodni w zależności od charakterów kotów.

Etap 2 - wymiana zapachów 

Gdy zauważysz, że nowy kot czuje się pewnie w odizolowanym pomieszczeniu, wychodzi, obserwuje cię, bawi się, przechodzimy do następnego etapu. Wystarczy, że wymienisz kocyk lub zabawki pomiędzy kotami, aby mogły je powąchać.

Jeżeli zauważysz zainteresowanie, jest to pozytywny sygnał. Natomiast jeśli któryś z podopiecznych prychnie, zacznie warczeć lub jeżyć się, należy przedłużyć krok pierwszy o kilka dni i spróbować ponownie.

 

 

Etap 3 - wymiana pomieszczeń

Kolejny krok wykonujemy dopiero wtedy, gdy wymiana zapachów nie budzi negatywnych reakcji wśród podopiecznych. Będziesz potrzebować trzeciego pomieszczenia, które posiada drzwi.

Zamknij rezydenta np. w łazience, zapewniając mu wodę, kuwetę i pożywienie. Następnie otwórz drzwi od pokoju, w którym znajduje się nowy kot i pozwól mu w jego własnym tempie poznać mieszkanie. Sesje mogą trwać na początku tylko kilka minut. Sygnałem do zakończenia zwiedzania jest powrót zainteresowanego do swojego pomieszczenia — wtedy zamykamy drzwi. Gdy to zrobisz, wypuść rezydenta, aby mógł sprawdzić nowe zapachy.

W niektórych przypadkach strach może być mocniejszy od ciekawości — wtedy nie należy do niczego zmuszać. Trzeba po prostu powtarzać próby co jakiś czas, aż drugi podopieczny odważy się zajrzeć w pozostałe zakątki domu.

Jeżeli masz duże mieszkanie, z czasem możesz umieszczać pierwszego kota w pokoju nowego domownika, gdy ten się oddali. Zachowaj jednak szczególną ostrożność, aby nie doszło do niekontrolowanego spotkania.

Etap 4 - zabawa pod drzwiami 

Gdy koty oswoją się ze swoimi zapachami, warto bawić się z nimi po obu stronach zamkniętych drzwi zgodnie z początkowym podziałem pomieszczeń (rezydent w części wspólnej mieszkania, a nowy członek stada w wydzielonym pokoju, w którym cały czas przebywa).

Następnie, używając ulubionych zabawek zwierząt, bawimy się jednocześnie po obu stronach drzwi — tutaj potrzebujemy wsparcie drugiego człowieka, ponieważ zabawa raz z jednym, a raz z drugim kotem nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Wystarczy 5-10 minut.

W dalszej kolejności należy podać smaczki, aby zakończyć cykl łowiecki, o którym wspominaliśmy tutaj.

Jeżeli podczas zabawy któryś z podopiecznych zacznie wykazywać agresje, np. poprzez syczenie, należy ją przerwać i cofnąć się do poprzedniego kroku na kilka dni.

 

 

Etap 5 - pierwszy kontakt wzrokowy

Pomimo że podczas tego etapu zwierzęta zobaczą się pierwszy raz, znają się już dzięki zapachom. W tym kroku delikatnie uchylamy drzwi, aby zmieściła się wyłącznie kocia łapka. Ponieważ nie wiemy, jaka będzie reakcja kotów, należy zastosować blokadę, która uniemożliwi powiększenie szpary i przedostanie się całego ciała zwierzęcia na drugą stronę.

W tym punkcie podopieczni mają możliwość bezpośredniego obwąchania się i obserwacji. Pierwsze sesje powinny być krótkie. Jeżeli wystąpi agresja, należy natychmiast zamknąć drzwi, cofnąć się do czwartego etapu i za kilka dni spróbować ponownie.

Kiedy reakcje są dobre, ale wciąż mamy obawy, warto zamontować drzwi z siatki. Można wykonać je samodzielnie w prosty sposób. Wystarczy zbudować stelaż, a następnie naciągnąć na niego metalową siatkę. Sposób ten jest mało estetyczny, ale umożliwia przedostanie się większej ilości zapachów i wzajemnej obserwacji w kontrolowanych warunkach.

Etap 6 - pierwsze oficjalne spotkanie

Przed doprowadzeniem do bezpośredniego spotkania się kotów bez zabezpieczeń musimy ustalić, który podopieczny będzie odwiedzać drugiego. Tutaj warto kierować się indywidualnymi predyspozycjami zwierzęcia.

Kot, który jest bardziej lękliwy, powinien być na swoim terytorium z możliwością wskoczenia gdzieś wysoko (np. na drapak) lub schowania się do kartonów. Umieśćmy zwierzaka w miejscu, z którego będzie mógł z bezpiecznej odległości obserwować drzwi i wpuśćmy drugiego osobnika.

Należy zachować szczególną uwagę i odczytywać reakcje zwierząt. Jeżeli wystąpią:

• buczenie;
• syczenie;
• napięta pozycja ciała;
• uszy położone wzdłuż ciała;
• nerwowe ruchy ogona;

spotkanie musi zostać przerwane, aby nie doprowadzić do ataku. Natomiast jeżeli koty wykazują zainteresowanie, sesja powinna trwać kilka minut, a następnie odwiedzający powinien opuścić pokój. Warto powtarzać tę czynność kilka razy dziennie, a czas trwania nie powinien przekroczyć 5 minut.

 

 

Etap 7 - wspólne zabawy pod opieką

Jeżeli koty nauczą się przebywać obok siebie, warto przejść do następnego etapu, jakim jest wspólna zabawa. Ponieważ koty polują w pojedynkę, może dojść do rywalizacji o zabawkę. Warto więc bawić się jednocześnie z obydwoma podopiecznymi w jednym pomieszczeniu lub pozwolić obserwować drugiemu, gdy ochotę na polowanie ma tylko jeden. Po zakończeniu psot należy dać smakołyki obydwu pupilom, nawet gdy jeden z nich tylko się przyglądał.

Jeżeli zwierzęta dobrze czują się ze sobą, można umożliwić im wspólną zabawę bez naszej ingerencji. Ważne jednak, abyśmy obserwowali i zareagowali, gdy dojdzie do konfliktu.

Etap 8 - pierwsze spotkania bez opiekuna

Jeżeli koty dobrze czują się w swoim towarzystwie, warto spróbować zostawić je razem bez naszego nadzoru. Na początku powinny przebywać razem od 5 do 15 minut. W tym czasie możemy pójść na zakupy lub krótki spacer.

Po powrocie kluczowa jest obserwacja zachowań zwierząt, czy czują się komfortowo, czy może jeden z nich jest przerażony. Należy też sprawdzić, czy widać ślady walki i inne zachowania sugerujące konflikt. Jeżeli wszystko jest w porządku, następne sesje możemy wydłużać o kolejne minuty.

Etap 9 - podział na dzień i noc

Jeżeli relacja rozwija się prawidłowo, możesz zostawiać koty razem na całe dnie. Natomiast gdy będzie zbliżał się wieczór, warto zamknąć je w przypisanych wcześniej terytoriach. Zwierzęta te aktywne są nocą, a więc możliwość potencjalnego konfliktu wtedy rośnie w porównaniu do dnia, podczas którego się regenerują. Etap ten należy utrzymać minimum przez tydzień.

Etap 10 - pełna swoboda

Jeżeli zauważymy, że koty czują się komfortowo przez całą dobę, potrafią razem spać w jednym pomieszczeniu, nie boją się przechodzić obok siebie, czy wspólnie się bawią — jest to bardzo dobry znak. Możemy wtedy otworzyć wszystkie drzwi i obserwować, jak budują swoją relację.

Z czasem mogą pojawić się konflikty wynikające z różnych przyczyn np. choroby, dlatego cały czas warto przyglądać się temu, jak zachowują się nasze zwierzaki. Nie bójmy się wracać do socjalizacji z izolacją, gdy nastąpi taka potrzeba.

 

 

Mity o wprowadzaniu drugiego kota do domu

Poznawanie ze sobą dwóch kotów wymaga czasu oraz świadomości, że nie ma drogi na skróty. Powstało wiele mitów i uproszczeń, które skutecznie mogą przekreślić możliwość zbudowania relacji pomiędzy zwierzętami. Poniżej kilka przykładów, z którymi możecie się spotkać.

Dwa koty takiej samej płci w domu

Niektórzy sądzą, że dwa kocury ze względu na swoją chęć dominacji będą ze sobą walczyły. Jest to nieprawda. Na zachowanie kota wpływa wiele czynników, zaczynając od przebiegu ciąży, po socjalizację w pierwszych tygodniach życia aż po predyspozycje i rasę. Płeć kota nie warunkuje, czy zaakceptuje on innego kota i jak będzie się zachowywać, dlatego bez obaw można socjalizować ze sobą zwierzęta tej samej płci.

Kuwet powinno być o jedną więcej niż kotów

Potocznie przyjęło się, że kuwet powinno być o jedną więcej niż kotów. Jest to błędne założenie, ponieważ mając np. 3 koty, powinniśmy mieć według tej zasady aż 4 kuwety, nawet jeżeli zwierzęta bardzo dobrze się dogadują.

• Jeżeli opiekujemy się dwójką zwierząt, które świetnie się dogadują, wystarczy jedna kuweta dla dwóch kotów;
• Natomiast jeżeli nasza dwójka podopiecznych nie tworzy grupy, a ich relacja jest oziębła, wtedy potrzebne są dwie kuwety w oddalonych od siebie miejscach.

Branie kotów na ręce i przykładanie ich do siebie

Jedną z najbardziej nieodpowiedzialnych rzeczy, jakie możemy zrobić, to branie kotów na ręce i przykładanie ich do siebie, aby mogły się obwąchać. Jest to skrajnie nieodpowiedzialne, ponieważ:

• potęgujemy stres kotów, uniemożliwiając im ucieczkę;
• zmuszamy je do niechcianego kontaktu;
• zwierzęta mogą nas okaleczyć, próbując uciec w bezpieczne miejsce.

Niestety istnieje duże prawdopodobieństwo, że w ten sposób przekreślimy możliwość zbudowania relacji pomiędzy nimi.

Karmienie kotów blisko siebie

Miski z jedzeniem są jednym z podstawowych zasobów na kocim terytorium. Zwierzęta te poza małymi wyjątkami nie dzielą się ofiarami, dlatego zmuszenie ich do jedzenia obok siebie może prowadzić do konfliktów.

Pokazywanie rezydentowi nowego kota w transporterze

Jest to bardzo stresująca sytuacja dla obu kotów, zwłaszcza dla nowego, który nie ma możliwości ucieczki, ponieważ zamknięty jest w transporterze. W ten sposób wyłącznie spotęgujemy strach, a socjalizacja będzie jeszcze trudniejsza.

 

 

Podsumowanie

Poznawanie ze sobą dwóch kotów zawsze odbywa się inaczej. W niektórych przypadkach wystarczą dwa miesiące, w innych potrzeba nawet roku. Należy być cierpliwym i uważnie obserwować zwierzęta, ponieważ to one dyktują tempo budowania relacji. Nie ma tutaj drogi na skróty.

Jeżeli masz wątpliwości lub twoi podopieczni cały czas żyją w konflikcie, warto udać się do behawiorysty, który będzie mógł ocenić sytuację na żywo i wprowadzić odpowiednie kroki.

Więcej artykułów znajdziesz na Empik Pasje w zakładce Mam zwierzęta.

Zdjęcie okładkowe: Shutterstock