Rasy małych psów

Małe psy wyglądają przeuroczo, niektóre wręcz przypominają słodkie maskotki. Można je ze sobą zabrać prawie wszędzie. Nie wzbudzają większych obaw jak pokaźne rottweilery i mogą się wydawać niekłopotliwe. Jednak niewielkie gabaryty wcale nie muszą oznaczać małych potrzeb, często jest wręcz przeciwnie. Bez względu na rasę należy pamiętać, że nawet najmniejszy pies nadal pozostaje psem i ma swoje potrzeby. Każdy czworonóg, bez względu na rozmiar, nie jest maskotką i nie wychowuje się sam.  Ma określone potrzeby, charakter, predyspozycje. Nie lekceważmy tego. Jeśli decydujemy się na psa określonej rasy, dowiedzmy się o niej jak najwięcej. Przyjrzyjmy się pokrótce kilku popularnym rasom małych psów.

 

Yorkshire terier

To „pieskowym celebryta”, zwany w skrócie yorkiem. Ma piękne włosy, które właściciele często ozdabiają spinkami i kokardkami. Waży nie więcej niż 3,5 kg. Jednak jego niewielkie rozmiary oraz niewinny wygląd bywają zwodnicze. To nie jest typowy kanapowiec. Yorkshire terier ma charakter. W przeszłości hodowano go na łowcę szczurów i myszy. Jest zacięty, pewny siebie, odważny. Gdy zachodzi taka potrzeba, broni członków swojej rodziny. Ten czworonóg potrzebuje szkolenia i konsekwencji. Lubi przygody oraz towarzystwo. Należy poświęcać mu sporo uwagi, a także zapewniać odpowiednią dawkę ruchu wraz ze stymulacją umysłową. Jeśli go zaniedbamy, stanie się nieznośny i uciążliwy.

 

 

Shih tzu

Elegancik, często wybierany na psa rodzinnego. Jest energiczny, wesoły, ale nie nerwowy. Bywa niezależny i uparty, ale chętnie się uczy. Przy odpowiednim szkoleniu oraz łagodnej konsekwencji staje się znakomitym towarzyszem. Uwielbia zabawę i spacery, lubi poznawać nowe miejsca. Może nam towarzyszyć prawie wszędzie. Jeśli mamy dla niego mniej czasu, zadowala się umiarkowaną aktywnością. Należy jednak pamiętać, że sierść shih tzu wymaga odpowiedniej pielęgnacji oraz regularnych wizyt u psiego fryzjera.

 

 

Maltańczyk

Idealny towarzysz. Taką funkcję pełnił przez wieki – był ulubieńcem dam dworu i królowych. To pies, który ma sporo energii i dobrego humoru. Najlepiej czuje się blisko swojego właściciela. Chętnie spędza z nim czas i zwiedza nowe miejsca. Potrzebuje zarówno dawki aktywności (dobrym dla niego zajęciem, zyskującym coraz większą popularność, jest Dog Dancing), jak i nieco leniuchowania, zwłaszcza wspólnego. Często źle znosi samotność. Chlubi się piękną białą szatą, która jednak ma tendencję do kołtunienia się. Wymaga więc codziennej pielęgnacji, a raz na jakiś czas – wizyt u profesjonalnego fryzjera.

 

 

Mops

Charakterystyczne zmarszczki, płaski pyszczek, okrągłe ciemne oczy. Te zabawne pieski do towarzystwa przez długie lata cieszyły się sympatią chińskich cesarzy. Ich ceny osiągały wówczas pokaźne sumy. Po dłuższym czasie zapomnienia rasa przeżywa renesans. Nic dziwnego – mops to niezwykle czarujący, wierny, kochający pies. Z radością zalegnie na kanapie i pochrapując, wtuli się w opiekuna. Jednak wbrew stereotypom jest zawsze gotowy na nowe przygody, najlepiej ze swoim właścicielem. Chętnie chodzi na wycieczki w nowe miejsca oraz poznaje nowych przyjaciół, zarówno wśród ludzi, jak i psów. Grożenie czy pokazywanie zębów nie leżą w jego naturze. Planując wspólne aktywności, trzeba pamiętać, że mopsiki ze względu na budowę pyszczka mają problemy z oddychaniem, zwłaszcza przy wysokich temperaturach. Trzeba także pilnować diety tych rozkosznych czworonogów i dbać, by za bardzo nie utyły. Według standardu rasy nie powinny ważyć więcej niż 8-9 kg.

 

 

Jamnik

Charakterystyczny przegubowiec z wyrazistą osobowością. Dawniej pomagał właścicielom w trakcie polowań i wypłaszał zwierzynę z nor. To wspaniały towarzysz – ciekawski i chętny do zabawy oraz eksploracji otoczenia. Przywiązuje się do opiekuna i broni go w razie potrzeby. Mówi się, że ma tendencję do wchodzenia właścicielowi na głowę. Na pewno potrzebuje szkolenia połączonego z konsekwentnym stawianiem granic. Ze względu na swoją budowę może mieć problemy z kręgosłupem. Powinien unikać wchodzenia po schodach. Warto więc przemyśleć, czy w bloku dysponujemy windą lub czy jesteśmy w stanie wnosić naszego pupila do mieszkania.

 

 

Buldog francuski

Przesympatyczny, chętny do zabawy przyjaciel. Szybko uczy się sztuczek. Nie ma tendencji do szczekania i pogoni za zwierzyną. Łatwo go wychować i rzadko bywa uciążliwy. Najczęściej żyje w zgodzie z innymi zwierzętami. Uwielbia spędzać czas z opiekunem. Często decydują się na niego mieszkańcy miast. Ze względu na spłaszczony pyszczek buldogi francuskie mają problemy z oddychaniem i chrapaniem. Zwłaszcza latem lepiej zapewnić im krótsze, ale regularne spacery.

 

 

Cavalier king charles spaniel

Urzekający i czuły kompan o charakterystycznych długich, opadających uszach. Dawniej popularny na dworach jako pies do towarzystwa. Spaniel bardzo przywiązuje się do właściciela i kiepsko znosi samotność. Nie ma skłonności do agresji. Ze względu na ugodowe usposobienie decydują się na niego rodzice oraz początkujący psiarze. By zachować piękny wygląd, sierść czworonoga tej rasy wymaga regularnej pielęgnacji.

 

 

Chihuahua

Najmniejszy pies na świecie. Często kojarzony jako pupilek „do torebki” lub faworyt celebrytów. Jednak mimo maleńkich rozmiarów chihuahua to zdecydowanie temperamentny czworonóg. Lubi piesze wycieczki z opiekunem, oczywiście dostosowane do swoich możliwości. To odważny, kochający i lojalny towarzysz. Lubi być w centrum zainteresowania. Łatwo go rozpieścić, dlatego warto postawić na szkolenie i konsekwentne prowadzenie pieska, aby zapobiec problemom behawioralnym. Nie jest szczególnie polecany do domu z małymi dziećmi ze względu na swój temperament, a także mały rozmiar – dziecko łatwo może mu niechcący zrobić krzywdę.

 

 

W maleńkim ciele wielki duch!

Małe czworonogi swoje rozmiary z pewnością nadrabiają charakterem i witalnością. Ich opiekunowie  nierzadko popełniają sporo błędów. Traktują je bardziej jak zabawki niż żywe stworzenia. A pieski także chcą być traktowane poważnie! Jeśli by zapytać o zdanie yorka, na pewno wybrałby interesujący spacer lub naukę sztuczek zamiast nowej kokardki czy kubraczka. Noszenie w torebce czy na rękach podczas przechadzki po galerii handlowej też może nie być ulubionym sposobem na spędzanie czasu naszej miniaturki. Problemem bywa także to, że małym psom często pozwala się na zbyt wiele. Nie kontroluje się ich i nie stawia im granic niezbędnych do funkcjonowania w społeczeństwie. Plagą jest puszczanie małych czworonożnych przyjaciół samopas i pozwalanie im na zaczepianie innnych zwierzaków, bez zapytania o zgodę właściciela. Zwracajmy na to uwagę, gdyż nie każdy pies (ani człowiek) musi mieć ochotę na taki kontakt, choćby zaczepiało ich najsłodsze psie maleństwo. Ponadto ujadanie sfrustrowanego maltańczyka przeszkadza sąsiadom tak samo jak wycie owczarka.
Przy wyborze psa jego rozmiary nie powinny mieć kluczowego znaczenia. Na pewno niewielki rozmiar przedstawicieli konkretnych ras ma aspekt praktyczny. Małe czworonogi można zabrać prawie wszędzie. Zajmują mniej miejsca w domu i mniej jedzą. W szczególnych sytuacjach losowych, na przykład kiedy nasz pies zachoruje i będzie miał trudności w poruszaniu się, łatwiej będzie nam wnieść po schodach niewielkiego sznaucerka niż labradora. Jednak nie ma zasady, że do mieszkania w bloku nadają się małe psy, a do domu z ogrodem duże. Wciąż pokutuje przekonanie, że psy w blokach się męczą. Statystyki pokazują, że na dalsze spacery częściej chodzą psi mieszkańcy bloków. Natomiast czworonogi mieszkające w domach wolnostojących nierzadko nie oglądają nic poza własnym ogródkiem. A przecież spacer jest podstawową psią potrzebą i służy nie tylko celom fizjologicznym. Eksploracja, obwąchiwanie nowych miejsc pełnią dla psów taką funkcję jak dla ludzi internet czy spotkania z przyjaciółmi. Nawet największy ogród z czasem się znudzi, jeśli pies będzie w nim tkwił latami, bez nowych bodźców.

 

 

Bez względu na to, czy mieszkamy w bloku, czy w domu wolnostojącym, zapewnijmy naszemu pupilowi ciekawe spacery po nowych miejscach. Jeśli zamieszkujemy ruchliwą część miasta, oswójmy pupila z hałasem tramwajów czy autobusów, a także z sygnałem karetki. Wypracujmy dobre maniery podczas kontaktów z innymi osobami oraz psami, spotykanymi podczas kolejnych spacerów. Przy tych wskazówkach rozmiar nie ma znaczenia.
Pies ma przede wszystkim pasować do nas, naszego stylu życia, możliwości, poziomu aktywności. To, co możemy zaoferować czworonogowi, powinno mieć pierwszeństwo przed tym, jak duży on będzie. Zawsze należy wziąć pod uwagę własne możliwości i okoliczności życiowe, a także przemyśleć wszystkie psie potrzeby i zastanowić się, czy im podołamy. Dopiero po takiej analizie warto tak dobrać psa, aby i jemu, i nam żyło się dobrze. Najważniejsza jest jakość wspólnie spędzanego czasu.