Jack London

Dzieciństwo i młodość

Jack London urodził się 12 stycznia 1876 roku w San Francisco w USA. Jego rodzice nie byli małżeństwem. Matką pisarza była Flora Wellman, a ojcem wędrowny profesor astrologii H.W. Chaney. Nazwisko dał mu jego ojczym, John London.

Rodzina Jacka Londona często się przeprowadzała, co było spowodowane zmianami pracy przez ojczyma oraz podejmowaniem nietrafionych inwestycji finansowych przez matkę. Niestety, młody Jack miał trudne dzieciństwo. Zaznał biedy, która sprawiła, że szybko musiał podjąć pracę, by dokładać się do utrzymania rodziny.

Zawody Jacka Londona

Już w dzieciństwie Jack London zarabiał jako gazeciarz. Później pracował w fabryce konserw, a pomiędzy obowiązkami zawodowymi czytał – gustował przede wszystkim w książkach przygodowych, dzięki którym mógł przynajmniej w marzeniach przenosić się na dalekie lądy i przeżywać wraz z bohaterami niezwykłe przygody.

Był samoukiem i miał wiele talentów. Udało mu się zbudować własną łódkę, która pozwoliła mu pływać po zatoce San Francisco. W wieku zaledwie 15 lat Jack London porzucił pracę w fabryce konserw i za pożyczone pieniądze kupił szkuner rybacki. Później wraz z grupą piratów ostrygowych wypływał nocą na nielegalne połowy. Po roku takiego barwnego, pełnego niebezpieczeństw życia London niespodziewanie opuścił szemrane towarzystwo i dołączył do tych, którzy wcześniej go ścigali – do policji rzecznej. Musiał walczyć z piratami, do których uprzednio przystawał.

Jako 17-latek London zaciągnął się na szkuner handlowy i tym samym spełnił sny o dalekich podróżach. Popłynął do Japonii i na Morze Beringa. Cały czas poszerzał swoją wiedzę i umiejętności żeglarskie, czym wzbudzał szacunek nawet doświadczonych marynarzy. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych podjął pracę w fabryce juty i w elektrowni.

Dorosłość pisarza

W 1893 roku dorosły już Jack London wziął udział w konkursie literackim, jaki organizowała jedna z gazet w rodzinnym San Francisco. Jego talent został doceniony – przyznano mu pierwszą nagrodę za znakomite opowiadanie „Tajfun u brzegów Japonii”.

Wygrana w konkursie literackim w wieku 23 lat spowodowała, że Jack London poważnie zaczął zastanawiać się nad karierą pisarską. Planował zdobyć wykształcenie, ale nie miał na ten cel środków. Musiał dalej pracować. Podjął podróż po Stanach Zjednoczonych – przemieszczał się z miejsca na miejsce na dachach pociągów towarowych lub pod wagonami pasażerskimi. Zarabiał w niecodzienny sposób – chodząc od domu do domu i opowiadając o swoich przygodach. Za włóczęgostwo został skazany przez sąd na miesiąc więzienia.

Ostatecznie wrócił do San Francisco i rozpoczął naukę. Skończył szkołę średnią. Przygotowując się do egzaminów na Uniwersytet Kalifornijski, pisał jednocześnie do gazetki szkolnej.

Na Uniwersytecie studiował różne kierunki – biologię, historię, filozofię i literaturę. W tym samym czasie zaczął interesować się książkami Marksa i jego ideami socjalistycznymi. Przyswoił poglądy Darwina, Spencera i Nietzschego, które ukształtowały i jego filozofię życiową.

Dzięki nauce na Uniwersytecie miał szansę zbliżyć się do klasy średniej. Poznał też swoją późniejszą narzeczoną, Mabel Applegarth. Niestety, brak środków do życia zmusił go do porzucenia edukacji i rozpoczęcia pracy zawodowej.

W 1887 roku London wyruszył do Klondike w poszukiwaniu złota. Na Alasce nie udało mu się jednak dorobić majątku, a na domiar złego wrócił z wyprawy ciężko chory na szkorbut. Wyjazd ten stał się dla niego inspiracją do pisania nowych dzieł literackich. Rzucił się wówczas w wir pracy twórczej, w wolnych chwilach czytał i spotykał się z narzeczoną. Jednak to nie z nią ostatecznie się ożenił. Zerwał zaręczyny, by w 1900 roku poślubić Elizabeth May Maddern, z którą miał dwie córki. Małżeństwo przetrwało zaledwie 4 lata. Co ciekawe, w dzień po uzyskaniu rozwodu Jack London ponownie się ożenił – z pisarką Charmian Kittredge.

London dobrze zarabiał na swoich książkach, ale był rozrzutny. Wydawał duże sumy, również na pomoc swoim przyjaciołom, zapominając o własnych potrzebach. Był wykorzystywany, przez co popadł w depresję i alkoholizm. Zmarł w nocy z 11 na 12 listopada 1916 roku, a jako przyczynę śmierci podano ciężką niewydolność nerek spowodowaną mocznicą, jednak krążą legendy o tym, że pisarz popełnił samobójstwo, poprzez świadome zażycie dużej dawki morfiny.

Kariera literacka

Jack London wielokrotnie wysyłał swoje próby literackie do różnych czasopism, ale były one konsekwentnie odrzucane. W końcu po dwóch latach niepowodzeń ukazało się pierwsze opowiadanie Jacka Londona pod tytułem „Za zdrowie wędrowca na szlaku”. W 1899 roku opublikowano „Odyseję północy”, zaś w 1900 roku zbiór opowiadań „Syn wilka” oraz powieść „Zew krwi”. Następnie London wydał „Córkę śniegów” oraz „Wilka Morskiego”. Kariera literacka Londona nabrała tempa, a on sam mógł w końcu zapomnieć o życiu w biedzie. Stał się sławnym pisarzem i zapoczątkował nową erę w literaturze amerykańskiej i europejskiej.

Angażował się w gromadzenie materiałów do swoich książek. Na przykład wydana w 1903 roku powieść „Mieszkańcy otchłani” opiera się na osobistych przeżyciach autora, który w przebraniu włóczęgi przemierzał Londyn i tamtejsze slamsy.

W 1904 roku Jack London udał się do Japonii, w charakterze korespondenta wojennego. Jego zadaniem było relacjonowanie konfliktu pomiędzy Japonią i Rosją. Przez Morze Jońskie dotarł do Korei, by wysyłać do Stanów najświeższe wiadomości z frontu. Był więziony jako szpieg w koreańskim więzieniu. Kiedy już wrócił do kraju, zaangażował się w działalność polityczną. Zdobyte doświadczenia stały się kanwą do napisania książki „Żelazna stopa”.

W 1907 roku Jack London wyruszył w podróż dookoła świata na własnoręcznie zbudowanym jachcie Snark, ale nie udało mu się zrealizować planu z powodów technicznych i tajemniczej choroby. Zwiedził jednak m.in. Wyspy Salomona, a niebezpieczne przygody w dżungli, potyczki z łowcami głów i kanibalami, stały się inspiracją do pisania noweli i powieści. Na pokładzie wspomnianego jachtu powstała najlepsza książka Jacka Londona oparta na wydarzeniach z jego życia – „Martin Eden”. W drugiej dekadzie XX wieku Jack London nie ustawał w tworzeniu literatury. W 1913 roku zekranizowano powieść Londona – „The Sea Wolf”, w której on sam pojawił się w roli marynarza.