Spis treści:
- Co znajduje się w pudełku UNO? Znaczenie kart
- UNO zasady – karty specjalne
- Jak grać w UNO – instrukcja
- UNO – zasady
- Od fryzjera do PlayStation, czyli skąd się wzięły karty UNO?
Gra „UNO” jest świetna na imprezy, wyjazdy służbowe czy rodzinne spotkania. Obecnie pojawia się także mnóstwo nowych wydań, które wprowadzają nowe karty, zasady i urozmaicenie rozgrywki. Sam tytuł doczekał się także wersji na urządzenia mobilne oraz konsole. Jeśli nie mieliście jeszcze okazji spróbować swoich sił, to czas najwyższy to nadrobić. Aby ułatwić wam start, przedstawiamy reguły rozgrywki w „UNO”.
Co znajduje się w pudełku UNO? Znaczenie kart
Otwierając pudełko z grą „UNO”, znajdziecie instrukcję oraz talię składającą się ze 108 kart. Aż 76 z nich to zwykłe ponumerowane karty z numerami od 0 do 9 podzielonych na cztery kolory:
- 19 kart niebieskich - od 0 do 9
- 19 kart zielonych - od 0 do 9
- 19 kart czerwonych - od 0 do 9
- 19 kart żółtych - od 0 do 9
UNO zasady – karty specjalne
Ponadto w talii znajdują się 32 specjalne karty funkcyjne:
- 8 kart „postoju” – po wyłożeniu takiej karty zablokujemy na jedną turę przeciwnika, który powinien wykonać ruch po nas,
- 8 kart „zmiany kierunku” – na początku rozgrywka toczy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Jednak po zagraniu „zmiany kierunku” ruszamy w stronę przeciwną,
- 8 kart „+2/weź dwie” – po jej wyłożeniu następny z graczy musi dobrać ze stosu dwie karty i traci kolejkę,
- 4 dzikie karty „zmiany koloru” – dzięki nim osoba może wybrać kolor, który od tej pory będziemy wykładać. Jest to karta dzika (wild) więc możemy ją położyć na dowolny kolor karty na stosie. Gracz może użyć tej karty nawet kiedy ma pasującą kolorem kartę,
- 4 dzikie karty „wybierz kolor i weź cztery” – rywal znajdujący się po nas będzie musiał dobrać cztery karty, ale ponadto my sami będziemy mogli zmienić kolor. Tę kartę także możemy położyć bez względu na obowiązujący kolor. Gracz może użyć tej karty tylko wtedy, gdy nie ma innej karty w pasującym kolorze.
Jak grać w UNO – instrukcja
Celem rozgrywki jest pozbycie się wszystkich kart z ręki. Kto uczyni to pierwszy, ten wygra. Według oficjalnych zasad gracz, który jako pierwszy pozbędzie się wszystkich kart, zyskuje punkty naliczane z tych kart, które pozostały w rękach innych graczy. Punkty z pojedynczych rund są sumowane i wygrywa osoba, która jako pierwsza osiągnie 500 punktów.
Punkty naliczane są następująco:
- karty z numerami – tyle punktów, ile pokazuje numer na karcie,
- karty funkcyjne „weź dwie”, „postój” i „zmiana kierunku” – 20 punktów każda,
- dzikie karty funkcyjne „wybierz kolor i weź cztery” i „zmiana koloru” – 50 punktów każda.
Innym sposobem jest naliczanie punktów z pozostałej ręki na koniec rundy, wtedy gracz z najmniejszą liczbą punktów wygrywa. Możemy grać także bez zliczania punktów, wedle własnych kryteriów zwycięstwa. Każda pojedyncza runda może być traktowana jako partia, która wyłania zwycięzcę.
Gwarancja najniższej ceny
W pierwszej kolejności gracze losują po jednej karcie, by ustalić, kto pierwszy będzie rozdawał karty. Gracz z największą wartością rozpoczyna od potasowania talii i rozdania wszystkim graczom po 7 kart. Grę zazwyczaj rozpoczyna osoba siedząca po lewej stronie rozdającego, ale nie jest to konieczny wymóg i uczestnicy mogą zdecydować inaczej.
Pozostałe karty odkładamy na środek stołu w zakryty sposób. To stos, z którego gracze będą dobierać karty. Wyciągamy z niego jedną z kart i kładziemy odkrytą. Będziemy na nią dokładać kolejne karty. Dlatego też odsłonięta karta nie może być jedną z kart funkcyjnych. Jeśli taka sytuacja się wydarzy, należy umieścić ją ponownie w stosie i wyciągnąć kolejną kartę.
Jeśli chcesz poznać inne gry z rodziny UNO, koniecznie przeczytaj te artykuły:
Naszym zadaniem jest od teraz wykładanie na środek kart i dopasowywanie ich do aktualnego koloru lub numeru. Przykładowo, jeśli na stole leży karta 7 w kolorze zielonym, to możemy położyć inną siódemkę lub dowolną kartę w kolorze zielonym. Jeśli jednak brakuje nam odpowiedniej karty i nie możemy położyć żadnej, musimy dobrać nową z zasłoniętego stosu.
W skrócie:
- jeśli mamy pasującą kartę, wyrzucamy ją na stos kart,
- jeśli nie mamy pasującej karty, dobieramy jedną kartę ze stosu kart zakrytych.
Co zrobić z dobraną kartą:
- jeśli dobrana karta pasuje do „panującego” koloru, możemy ją natychmiast wyłożyć, choć nie musimy tego robić,
- jeśli dobrana karta nie pasuje, dodajemy ją do kart na ręce i kończy się nasza tura.
Następnie swój ruch wykonuje kolejny gracz. Ponadto możemy oczywiście zagrywać także nasze karty funkcyjne. Większość z nich dopasowanych jest do kolorów, więc będą miały swoje ograniczenia. Jedynie „zmianę koloru” oraz „zmiana koloru + weź cztery” będziemy mogli położyć bez względu na kolor.
W momencie gdy wykładacie na stół przedostatnią kartę i zostajecie z jedną w ręku, musicie głośno krzyknąć „UNO!”. Jeśli tego nie zrobicie, będziecie musieli dobrać 2 karty. Oczywiście pod warunkiem, że któryś z rywali zauważy całą sytuację. Może czasem warto zaryzykować?
Osoba, która położy na stole swoją ostatnią kartę, wygrywa rozgrywkę.
UNO – zasady
Pewnie ktoś poczuje się rozczarowany, ale w przypadku „UNO” zasady mówią, że nie można położyć kilku kart w ramach jednego ruchu. Jeśli umówicie się inaczej, przed rozpoczęciem rozgrywki, oczywiście możecie spróbować takiego wariantu, ale trzeba mieć na uwadze, iż zabawa skończy się wtedy znacznie szybciej i mogą powstać kolejne dylematy. Dlatego dobrym pomysłem będzie postępowanie zgodnie z instrukcją „UNO” lub sięgnięcie po wersję ekspresową.
Pierwotne zasady dopuszczały przebijanie karty „weź dwie” taką samą kartą. Wtedy kara przechodziła na kolejnego gracza, a liczba kart się kumulowała. Twórcy gry poprawili jednak tę zasadę i aktualnie gra nie dopuszcza takiego ruchu – nie można kłaść karty „+2” na inną kartę „+2”.
Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, abyśmy grali tak, jak mamy ochotę. Ważne, żeby te niuanse uzgodnić wcześniej z innymi graczami i grać według wspólnie ustalonych i jednakowych zasad w „UNO”.
Wiecie już, jak grać w „UNO”. Proste, prawda? Choć jeśli uznacie, że chcielibyście zagrać inaczej lub spróbować czegoś innego, to znajdziecie sporo nie mniej ciekawych wariantów, którym z pewnością także warto dać szansę. Życzymy powodzenia przy stole!
Od fryzjera do PlayStation, czyli skąd się wzięły karty UNO?
Powiedzmy sobie jeszcze kilka słów o samych okolicznościach powstania tej karcianki, bo jest ona niezwykle ciekawa. Otóż wymyślił ją w 1971 roku Amerykanin z Ohio – Merle Robbinson. A zrobił to nieco przypadkowo. Otóż według tego, co sam opowiedział, kłócił się z synem o reguły „Crazy Eights”. Spór zainspirował mężczyznę i sprawił, że opracował podstawy nowej mechaniki.
Zasady zostały przetestowane wśród rodziny oraz przyjaciół, a ponieważ zostały one przyjęte bardzo pozytywnie, Robbinson zainwestował w swój pomysł, wydrukował 5 tysięcy kopii i zaczął je sprzedawać w prowadzonym przez siebie zakładzie fryzjerskim. Tytułem zainteresowały się także inne osoby w tym Robert Tezak i Ed Ackerman, założyciele firmy International Games. Wykupili oni prawa do „UNO” za 50 tysięcy dolarów oraz kilka bonusów. Sprzedaż karcianki odbywała w sklepiku znajdującego się na tyłach prowadzonego przez nich...zakładu pogrzebowego!
W latach 90. International Games zostało częścią marki Mattel i tak „UNO” trafiło do aktualnego właściciela. Obecnie na rynku znaleźć możecie oczywiście oryginał, ale także kilka specjalnych edycji, w tym z bohaterami z komiksów DC, Minecraftem, SpongeBobem, Dorą, Spider-Manem czy Barbie. Zasady „UNO” w innych wariantach wizualnych pozostają niezmienne, różnią się one jedynie wyglądem. Należy jeszcze dodać, że w „UNO” zagrać możecie także na komputerach osobistych, Playstation, Xbox, Nintendo Switch, a także smartfonach.
Po więcej porad dotyczących gier karcianych i nie tylko zapraszamy do działu Gram. Sprawdź także inne karcianki oraz gry planszowe!
Komentarze (1)
Komentarze
Lubię uno. Zawsze gram u znajomych, teraz w końcu kupiłam swoje :)