Rupi Kaur

Kaur – to znaczy „kobieta”

Rupi Kaur urodziła się w 1992 roku w Indiach, w Pendżabie, w sikhijskiej rodzinie. Kiedy Rupi była małą dziewczynką, cała rodzina wyemigrowała do Kanady, gdzie mieszka do dziś. Rupi Kaur studiowała retorykę na Uniwersytecie w Waterloo i już w czasie studiów pisała i ilustrowała wiersze, zamieszczając swoje prace na stronach portali społecznościowych. Początkowo próby publikacji wierszy w profesjonalnych wydawnictwach kończyły się niepowodzeniem, dlatego Rupi Kaur wydała swoją pierwszą książkę – tomik poezji „Mleko i miód” (Milk and Honey) własnym nakładem. Tomik ten szybko zyskał wielką popularność i wydanie zostało wznowione w 2014 nakładem wydawnictwa Andrews McMeel Publishing. Tomik „Mleko i miód” został przetłumaczony na ponad czterdzieści języków i sprzedał się w milionach egzemplarzy na całym świecie.

Polskim wydawcą książek Rupi Kaur jest Wydawnictwo Otwarte. Co ciekawe, „Kaur” nie jest prawdziwym nazwiskiem poetki, tylko pseudonimem artystycznym. Słowo to oznacza „każdą sikhijską kobietę” i ma pokazać, że Rupi Kaur przemawia nie tylko w swoim imieniu, ale także w imieniu wszystkich kobiet, które doświadczają cierpienia, przemocy i dyskryminacji, ale mają też w sobie wielkie pokłady wewnętrznej siły, aby przezwyciężać swoje traumy i na nowo cieszyć się życiem.

Poezja Rupi Kaur - słońce, kwiaty i ciało

Drugi tomik poezji Rupi Kaur – „Słońce i jej kwiaty” (The Sun and Her Flowers, 2017) powtórzył sukces wydawniczy „Mleka i miodu”, podobnie jak trzeci tomik, „Dom ciało” (Home Body), który ukazał się w 2020 roku. Pomimo wielu głosów krytykujących poezję Rupi Kaur i sposób, w jaki zdobyła popularność (poprzez serwisy społecznościowe), w mediach przeważają jednak opinie doceniające jej twórczość. Rupi Kaur została jedną z kobiet roku 2017 na liście Vogue’a i BBC. Kanadyjski magazyn „Quill & Quire” zaliczył „Słońce i jej kwiaty” do najlepszych książek roku, a sama Rupi wielokrotnie występowała na łamach najpopularniejszych czasopism, np. „Elle”, „Cosmopolitan”, „Arcadia”.

Jedynie małe litery – w hołdzie równości i pismu gurmukhi

Wielu czytelników zastanawia się, dlaczego w swoich wierszach Rupi Kaur nie używa wielkich liter, a ze znaków przestankowych stosuje jedynie kropki. Sama poetka wyjaśnia, że robi tak, aby nawiązać do swojego pochodzenia i ojczystego języka pendżabskiego, który zapisuje się m.in. za pomocą pisma gurmukhi, nie rozróżniającego wielkich i małych liter, a także nie stosującego interpunkcji, oprócz odpowiednika kropki. Ma to także symbolizować wielką wagę, jaką Rupi Kaur przykłada do idei równości, będącej także podstawową wartością religii Sikhów. Taki sposób zapisu dodatkowo podkreśla prostotę formy, jaką charakteryzuje się poezja Rupi Kaur i współgra z oszczędną w środkach grafiką ilustracji autorki.