Oscar Wilde

Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde urodził się w 1854 roku w Dublinie, w szanowanej rodzinie z wyższych sfer. Jego ojciec, sir William Wilde, był wybitnym lekarzem, a matka, lady Jane Wilde - poetką i miłośniczką literatury. Oscar odebrał bardzo staranne wykształcenie: studiował w Trinity College w Dublinie i na Uniwersytecie w Oxfordzie. Był jednym z najlepszych studentów, nagradzanym za swoje prace literackie. Oscar Wilde od młodych lat wyróżniał się indywidualnym stylem życia i ekstrawaganckim wizerunkiem. Był elegantem i estetą, lubował się w pięknych strojach, porcelanie i dekoracji wnętrz, stał się swoistym „arbitrem elegancji” dla swego otoczenia. W 1882 roku Oscar Wilde wyjechał do Stanów Zjednoczonych, tam ożenił się z Constance Lloyd, z którą miał dwóch synów.

Książki i dramaty Oscara Wilde’a

Oscar Wilde uprawiał różne gatunki literackie. Pisał opowiadania dla dzieci i dorosłych, np.  „Szczęśliwy książę i inne opowieści” (The Happy Prince and Other Tales, 1888), „Zbrodnia lorda Artura Savile'a i inne opowiadania” (Lord Arthur Savile's Crime and Other Stories , 1891), wiersze i swoją jedyną, fantastyczno-symboliczną powieść – „Portret Doriana Graya” (The Picture of Dorian Gray, 1890). Komiczne sztuki teatralne Oscara Wilde’a charakteryzowały się błyskotliwym humorem, grą słów i paradoksów, zdradzały też wnikliwy zmysł obserwacyjny autora, który przedstawiał sceny z życia współczesnego społeczeństwa. „Wachlarz Lady Windermere” (Lady Windermere's Fan, 1892), „Kobieta bez znaczenia” (A Woman of No Importance, 1893), „Mąż idealny” (An Ideal Husband, 1895), i „Bądźmy poważni na serio” (The Importance of Being Earnest, 1895) spotkały się z życzliwym przyjęciem publiczności. Z kolei jednoaktowa, francuskojęzyczna tragedia „Salome” (1982), nawiązująca do biblijnej historii pasierbicy Heroda Antypasa i Jana Chrzciciela, budziła sprzeciw ze względów obyczajowych, a jej prapremiera odbyła się w Paryżu, pod kierownictwem Sary Bernhardt.

Życie osobiste Oscara Wilde’a – wpływ na jego losy i twórczość

Osobiste doświadczenia oraz styl życia pisarza miały wielki wpływ na jego losy i twórczość u schyłku życia. Swoje wczesne inspiracje anarchizmem, komunizmem i zrodzone z nich refleksje na temat wyzwolenia ludzkiego ducha wyraził w eseju "Dusza człowieka w socjaliźmie” (The Soul of Man under Socialism, 1891). Pisał w nim: „A przecież nic nie powinno być w stanie skrzywdzić człowieka poza nim samym. Nic nie powinno być w stanie odebrać człowiekowi tego, co ma; ponieważ tym, co człowiek ma naprawdę, jest to, co ma w sobie. To, co jest poza nim, nie powinno mieć najmniejszego znaczenia”. A jednak miało znaczenie, i odebrano mu to, co miał najcenniejszego. Oscar Wilde był biseksualny – miał żonę, ale utrzymywał także związki z mężczyznami. Jednym z jego wieloletnich przyjaciół i kochanków Wilde’a był lord Alfred Douglas. Jednak homoseksualizm był w owym czasie przestępstwem i w 1895 roku Oscar Wilde został skazany na dwa lata ciężkiego więzienia. Jego żona odeszła, a synowie zmienili nazwisko. Literackim owocem pobytu w więzieniu był epistolarny monolog o przejmującej wymowie „De Profundis” i „Ballada o więzieniu w Reading” (The Ballad of Reading Gaol, 1898). Po odbyciu kary pisarz wyjechał do Paryża i żył pod zmienionym nazwiskiem. W 1900 roku zachorował na zapalenie opon mózgowych i zmarł. Grób Oscara Wilde’a znajduje się na paryskim cmentarzu Père-Lachaise i jest pokryty licznymi śladami pocałunków wielbicieli jego twórczości