Miniaturowe koty

Munchkin

Ta miniaturowa rasa kotów to mruczący odpowiednik jamnika. Munchkin na króciutkie nóżki, co czyni go „niskopodłogowym”. Jego wygląd jest oryginalny i uroczy, aczkolwiek za skrócone łapki odpowiada mutacja genetyczna.

 

 

Rasę zapoczątkowała w latach osiemdziesiątych hodowczyni Sandra Hochenedel, która znalazła charakterystyczną, krótkonogą kotkę, która była w ciąży i po porodzie okazało się, że część młodych kociąt odziedziczyło po niej karłowatość nóg. Ze względu na tę mutację koty rasy munchkin obarczone są dodatkowymi wadami genetycznymi. Ich hodowla jest dosyć kontrowersyjna, a rasa nie jest uznana przez wiele kocich organizacji na świecie.

 

 

Zdrowe munchkiny są ciekawskie, sprytne i wesoło usposobione. Krótkie łapy ograniczają ich możliwości skakania czy wdrapywania się w porównaniu do kotów o klasycznej sylwetce (nawet kotów ras miniaturowych), toteż nie należą do najbardziej skocznych, ale zdecydowanie nadrabiają przyjaznym usposobieniem i ciekawą osobowością. Charakterystyczne dla nich jest robienie „stójki”, czyli stawanie na tylnych łapkach.

Kot perski miniaturowy i filiżankowy (teacup cat)

To miniaturowe wersje kota perskiego. Określenie filiżankowy (ang. „teacup”) odnosi się do rozmiarów zwierzęcia – dorosłe osobniki mogą zmieścić się w filiżance od herbaty. Kot perski miniaturowy waży zwykle około 2kg, filiżankowy około 1kg.

Miniaturowe koty perskie powstały na skutek rozrodu kotów z genem karłowatości. Rozmnażanie kotów z wadami genetycznymi jest uważane za kontrowersyjne, więc tej rasy także nie uznaje wiele organizacji, a jeśli już, to za odmianę kota perskiego, a nie odrębną rasę.

 

 

Koty filiżankowe są bardzo rzadkie, a przez to ich ceny szybują w górę i są uznawane za luksusowe. Przez swój maleńki rozmiar są bardzo delikatne, więc trzeba na nie uważać. Mają towarzyski i zabawowy charakter.

Kot singapurski (singapura)

Masa kotów tej rasy to około 2-3 kg, nie jest to już kot tak mały jak munchkin czy teacup, gdyż jest rasą naturalną – singapura to najmniejsza naturalna miniaturowa rasa kotów na świecie. W Tajlandii, skąd się wywodzą, zostały uznane za skarb narodowy.

 

 

Są niewielkich rozmiarów i drobnej budowy, jednak uszy i oczy są duże i wyraziste. Mają też charakterystyczne futro – jasne, jedwabiście miękkie z ciemniejszymi pręgami, co daje efekt cieniowania. Jest to rasa rzadko spotykana, ale podobno chętnych na nią nie brakuje. Nic dziwnego – kot singapurski jest sympatycznie usposobiony, lubi kontakt z człowiekiem, jest wesoły i ciekawski. Ponieważ rasa powstała naturalnie, nie ma wyraźnych tendencji chorobowych ani szczególnych wad genetycznych. Ich długość życia wynosi około 15-18 lat.

 

 

Cornish rex

Ten kotek minaturka pochodzi z Kornwalii. Cornishe są drobnej budowy, z wyraźną talią. Kocice ważą zwykle do 3 kg, kocury nieco więcej. Charakterystyczną cechą małej rasy kotów jest kręcone (prawie jak u małego baranka) futro i pokręcone wibrysy.

 

 

Rasa miała swój początek w latach pięćdziesiątych XX wieku i, o dziwo – początkowo powstała bez ingerencji człowieka, przez przypadek. Zwykła kotka domowa wydała na świat kocięta, spośród których jedno miało kręconą sierść. Kornwalijskie reksy są łagodne, towarzyskie i mocno przywiązują się do swojego opiekuna.

Devon rex

Kuzyn reksa kornwalijskiego – podobnie jak on ma kręcone futro. Jednak u obu ras odpowiadają za to inne mutacje – gdy skrzyżowano obie rasy potomstwo miało prosty włos. Ich cechą charakterystyczną jest trójkątna głowa i duże uszy niczym u nietoperza. Są to koty rodzinne, łagodne, przyjaźnie usposobione. Nie lubią samotności.

 

 

Toy bobtail

Pochodzi z Rosji kotek minaturka, powstał w wyniku skrzyżowania kotów tajskich – jeden z nich miał na ogonie kilka załamań, a drugi krótki, skręcony ogon. Takie już były gdy zostały przygarnięte przez pierwszą hodowczynię, a w ich miocie znalazło się kocię z małym ogonem i krótkim ciałem. To on dał początek tej miniaturowej rasie kotów.

 

 

Toy bobtaile mają przednie łapki krótsze od tylnych, dlatego charakterystyczna jest dla nich „królicza” postawa. Dorosłe kociaki tej rasy są wielkości ok. 4 miesięcznego kota rasy europejskiej. Niestety podczas doboru rodziców dla kolejnych miotów kładzie się nacisk na karłowaty wygląd, stąd nierzadko rodzą się koty chorowite. Rasa nie jest uznana przez wiele organizacji światowych.

 

 

Kot abisyński

Ta miniaturowa rasa kotów pochodzi z Azji, jednak celowo jako odrębną rasę zaczęto je rozmnażać w Anglii w XIX wieku. Koty abisyńskie są niewielkich rozmiarów, samice ważą około 3-4 kg, kocury około 5 kg. Są lekkie, szczupłe i zwinne. Określa się je często mianem mini pumy, gdyż przypominają jej miniaturową wersję. Mają charakterystyczne umaszczenie z pręgami, jednak nie na całym ciele – brzuch, klatka piersiowa i wewnętrzna strona łap są jednobarwne. Kolor sierści kojarzy się z sierścią dzikich królików.

 

 

Koty abisyńskie są inteligentne i chętne do nauki, z rozkoszą podejmą wyzwanie nauki sztuczek. Przywiązują się do swoich opiekunów. Tak jak wszystkim kotom, należy im zapewnić zabawę i rozrywkę – koty tej rasy należą do wyjątkowo dynamicznych i skocznych, więc zaniedbanie wspólnych zabaw może być smutne zarówno dla kota, jak i dla opiekuna kiedy jego podopieczny nie będzie miał okazji do spożytkowania energii i znajdzie na to swoje własne sposoby.

Kot birmański

Koty tej rasy są wyjątkowo piękne i eleganckie, o spojrzeniu sprawiającym wrażenie głębokiego, dzięki ciemniej sierści na głowie okalającej oczy z jasnymi tęczówkami. Kot birmański ma jasną sierść, przypominająca w dotyku angorę, z ciemnymi znaczeniami na uszach, części twarzowej, ogonie i łapach.

 

 

Pierwsze birmańczyki pochodziły (jak łatwo się domyślić) z Birmy skąd w 1919 roku trafiły do Francji, a po II wojnie światowej do USA i Wielkiej Brytanii. Koty birmańskie uwielbiają towarzystwo i pieszczoty, mają zrównoważony charakter, dlatego są uważane za wspaniałych członków rodziny.

Kot somalijski

To rasa jest długowłosą odmianą kota abisyńskiego. Osobną hodowlę rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych w latach 60. XX wieku. Ma bardziej nieśmiały charakter od swojego abisyńskiego kuzyna, jest raczej niekonfliktowy i mniej waleczny. Będzie za to wymagający wobec swego opiekuna. Trzeba poświęcać mu czas i budować z nim więź. Kot somalijski potrzebuje towarzystwa, dobrze się czuje w obecności drugiego kota lub psa, zżywa się ze swoją rodziną. Niestety jak wiele kotów hodowlanych jest narażony na choroby genetyczne, między innymi utratę wzroku na skutek zaniku siatkówki.

 

 

Miniaturowe rasy kotów są odpowiedzią na potrzeby niektórych właścicieli kotów. Jeśli marzy się wam wieczne kocię, to powyższa lista ras bardzo przyda się podczas rozważania zakupu lub adopcji.

A jeśli chcecie dalej zgłębiać tajemnice świata zwierząt, zapraszamy na stronę Empik Pasje Magazyn Online do działu Mam zwierzęta. 

Zdjęcia w tekście: Shutterstock