JAMIE GOTUJE PO WŁOSKU, Jamie Oliver, wydawnictwo Insignis
Pierwsza była „Włoska wyprawa Jamiego”. Przeczytałam ją jadąc pociągiem w polskie góry. Jak można się domyślić – droga była długa i nie grzali. Na szczęście towarzyszył mi Jamie rozpalając mój apetyt do czerwoności. Śledziłam jego publikacje, a było ich wiele. Jamie coraz mniej czasu spędzał w kuchni, namawiając najpierw do gotowania w 30, a potem nawet w 15 minut. Później w ogóle zaczął myśleć o zdrowym odżywianiu i – jeśli wierzyć plotkom – przeszedł na dietę z wodorostów.
„Jamie gotuje po Włosku” to jego wielki powrót do kuchni pysznej i niezwykle apetycznej, uwiecznionej na zdjęciach niezrównanego Davida Loftusa. Jamie znów odwiedza nonny i mammy w różnych regionach Włoch. Chyli czoła przed strażniczkami tradycyjnych receptur i prezentuje przepisy nie tylko na regionalne klasyki, lecz także na bardziej zaskakujące potrawy. Są więc zarówno górskie omlety z ciągnącym się alpejskim serem, spaghetti z pistacjami, agnolotti w maślano-grzybowym sosie, jak i placki ziemniaczane z chrzanem, orecchiette z bakłażanem i czarną ciecierzycą, gnocchi z polenty z jarmużowym pesto czy ravioli z ziemniakami i serem. Znów mogę jechać z Jamiem w polskie góry albo i znacznie dalej.
PROSTO, Yotam Ottolenghi, wydawnictwo Filo
Ta książka to inwestycja na lata, która ma szanse krążyć po rodzinie, być pożyczana przez koleżanki i zainteresować nawet przyszłych wnuków. Ma w sobie ten sam ponadczasowy, praktyczny i intrygujący charakter, któremu poprzednie publikacje Yotama Ottolenghiego zawdzięczały swój sukces. Czy tym razem przepisy szefa kuchni, właściciela restauracji i felietonisty New York Timesa są rzeczywiście proste? Autor zebrał ich aż 140 i podzielił na kategorie: do zrobienia w pół godziny, oparte na dziesięciu składnikach, do przygotowania zawczasu, na bazie zapasów ze spiżarni, dla leniwych i tych, których takie słowa jak confit, carpacio i clafoutis po prostu onieśmielają. Ottolenghi to cierpliwy i wyrozumiały szef kuchni – dzięki jego wskazówkom poradzą sobie nawet debiutanci, a efekt ich starań powinien być spektakularny.
SZAFRAN, MIĘTA I KARDAMON, Samar Khanafer, wydawnictwo Buchmann
W połowie Polka, w połowie Libanka. Samar Khanafer po dobrze przyjętym książkowym debiucie „Hummus, za’atar i granaty”, który był zbiorem klasycznych libańskich przepisów, rozwija skrzydła fantazji i miesza w kulturowym tyglu. Polskie kasze i owsianki doprawia na modłę arabską, z warzyw korzeniowych kręci aromatyczne libańskie zupy, a do kanapek uciera pachnące przyprawami pożywne pasty. Z pospolitych pieczarek zrobi smakowitą pastę z tahiną, gałką muszkatołową i tymiankiem, a tradycyjny piernik przekłada różaną konfiturą. Dzięki jej pomysłom proste, domowe potrawy, doprawione przyprawami i ziołami, nabierają iście orientalnego charakteru.
DIETA MĄDRYCH JELIT, dr Clare Bailey, Joy Skipper, wydawnictwo Otwarte
Myślałam, że o jelitach napisano już wszystko. Wiem, że to właściwie one, a nie żaden tam mózg, decydują o moim samopoczuciu, kierują apetytem i generalnie zarządzają wszechświatem. Okazuje się jednak, że temat jest niewyczerpany i wręcz współmierny do ich długości (sześć metrów). Należała mu się zatem kontynuacja. Książka dr Clare Bailey i Joy Skipper jest uzupełnieniem bestsellera „Jelita wiedzą lepiej” napisanego przez męża pani doktor, Michaela Mosleya. Powinni sięgnąć po nią wszyscy mierzący się z problemem jelita drażliwego i nietolerancji pokarmowej, oraz cała reszta, która chce odmienić swoje ciało, nabrać energii, odzyskać zdrowie i dobre samopoczucie. Książka zawiera 150 przepisów na dania, które jelita same chciałyby zjeść. Nie pozostaje mi więc nic innego, jak wsłuchać się w ich potrzeby i chrupać razem z nimi krakersy z lnu i sezamu.
PRZY MOIM STOLE. ŚWIĘTOWANIE CODZIENNOŚCI, Nigella Lawson, wydawnictwo Filo
Życie jest skomplikowane, ale gotowanie wcale takie nie musi być – pisze Nigella Lawson. Z premedytacją rezygnuje z rozdziałów, by przy każdym przepisie snuć wspomnienia i opowieści o swoim życiu codziennym. Uwielbia zacząć dzień od jajek w koszulce zanurzonych w czosnkowym jogurcie i oblanych orzechowym masłem, a skończyć ciepłymi tostami francuskimi z parmezanem, kiedy na kolację jest już zbyt późno. To jedna z bardziej intymnych i domowych książek Nigelli, choć jest w niej również wszystko to, za co ją kochamy. Nonszalancja w podejściu do zasad, poczucie humoru i podszyta hedonizmem umiejętność dogadzania sobie.
JAK ZROBIĆ SER W DOMU, Joanna Włodarska, wydawnictwo Pascal
To pozycja o iście sensacyjnym charakterze. Okazuje się, że w domu można zrobić nie tylko ricottę czy halloumi, lecz także cheddar i parmezan. Wystarczy mleko, może być nawet pasteryzowane, oraz chęci. Resztę, jak odpowiednie bakterie i podpuszczkę, można kupić przez internet. W książce znalazły się przepisy na najpopularniejsze i najbardziej lubiane sery. Ich przygotowanie wytłumaczone jest krok po kroku, przystępnie wyjaśnione są także skomplikowane procesy, które w nich zachodzą. Dzięki temu można w pełni zrozumieć serową naturę i ustrzec się błędów w trakcie przygotowań. Mnie według wskazówek Włodarskiej udało się własnoręcznie zrobić oscypek, a także bardzo prosty ser żuławski. Zakładam więc, że i wy będziecie mieli co opijać szampanem z serwatki (ostatni przepis w książce).
KUCHNIA IWASZKIEWICZÓW, Maria Januszkiewicz, wydawnictwo Znak
To kompilacja trzech książek Marii Iwaszkiewicz „Gawęd o jedzeniu”, „Gawęd o przyjęciach” i „Z moim ojcem o jedzeniu”, w której rodzinne anegdoty przeplatają się z przepisami. Autorka sięga pamięcią do dzieciństwa, wraca do kuchni w warszawskiej kamienicy przy Górnośląskiej, gdzie niepodzielnie królowała kucharka Iwaszkiewiczów, pani Pawlowa. Jej specjalnością była zupa neapolitańska – chudy rosół z makaronem i serem. Między wspomnieniami pojawia się przepis na kurę po literacku z okresu okupacji, powojenny Tort Fedora, elegancka wersja przekładanych kaszą manną andrutów. Są sielskie wspomnienia zbierania białych szparagów w Stawisku i zapiekania ich pod beszamelem, jak i przepisy, które brzmią już całkiem współcześnie, jak choćby na kawior z bakłażanów, który spokojnie mógłby się znaleźć w książce Ottolenghiego. Życie przeplata się tu z literaturą, jak w przepisie na wielkopolski specjał, smażony zgliwiały ser z kminkiem, prosto z kart „Nad Niemnem” Orzeszkowej.
MISKA SZCZĘŚCIA, Laura Osęka, wydawnictwo Publicat
Najpierw kolekcjonowała książki kucharskie. Potem otworzyła pierwszą w Polsce księgarnię kulinarną. Do Books For Cooks najczęściej zaglądali szefowie kuchni w poszukiwaniu zagranicznych tytułów. Laura Osęka szybko stała się ekspertem od rynku publikacji kulinarnych. Tym bardziej więc ciekawy jest jej debiut. Autorka namawia do sięgnięcia po najprostsze składniki i techniki kulinarne. Przygotowuje z nich jednogarnkowe owsianki, kasze i pożywne zupy, choć nie pozbawia ich fantazji. Wszystko wkłada do miski i sprowadza do odpowiedniej porcji – jest w końcu psychodietetykiem. Osęka nie sili się na mody. Wspomina tylko, że miski przeżywają renesans i wracają pod postacią obcobrzmiących smoothie bowli czy poke bowli. Jej miska nie ma jednak w sobie krzty pretensji, a za to porcję kojącego jedzenia, z którym chce się zawinąć w koc i umościć w fotelu. „Miska szczęścia” będzie zatem odpowiednia dla tych zmęczonych obżarstwem, jak i stawiających pierwsze kroki w kuchni. Zresztą wszyscy na widok miski ze słonecznym kremem z pieczonych warzyw i gruszki powinni się uśmiechnąć.
HAZANA. KUCHNIA WEGETARIAŃSKA ŻYDÓW Z CAŁEGO ŚWIATA, Paola Gavin, wydawnictwo Buchmann
Autorka jest specjalistką od kuchni wegetariańskiej, wydała już trzy książki jej poświęcone w oparciu o kuchnię włoską, francuską i śródziemnomorską. Ma także korzenie żydowskie, a jej rodzina pochodzi z Polski i Białorusi. Gavin postanowiła poznać swoje dziedzictwo kulinarne i ruszyła śladem żydowskiej wędrówki przez dwadzieścia krajów na świecie – od Polski, Litwy i Rosji, po Iran, Egipt i Maroko. Wszędzie tam, gdzie rozwinęła się diaspora, kuchnia żydowska szybko adaptowała się do miejscowych warunków. Dlatego niektóre z 140 przepisów trudno odróżnić od kuchni z danego miejsca na świecie, jak w przypadku przepisu na typowo rumuńską mamałygę z bryndzą i śmietaną. Niemniej książka jest bardzo ciekawym zbiorem wegetariańskich przepisów z całego świata z dodatkowym frapującym tłem kulturowym.
TRADYCJE KULINARNE FINLANDII, Magdalena Tomaszewska-Bolałek, wydawnictwo Hanami
Nasze pojęcie na temat kuchni fińskiej przeważnie jest znikome, ogranicza się co najwyżej do wiedzy na temat diety Muminków. Te podobno przed zapadnięciem w zimowym sen zjadały odrobinę igliwia świerkowego. Tymczasem kuchnia Finów jest zdecydowanie bogatsza niż nam się wydaje, o czym przekonuje Magdalena Tomaszewska-Bolałek, badaczka kultury kulinarnej, antropolożka jedzenia i autorka nagradzanych książek (m.in.: „Japońskie słodycze” i „Tradycje kulinarne Korei”). W swojej najnowszej książce opisuje zarówno historię kuchni, produktów czy marek (m.in. kultowych słodyczy Fazer), jak i współczesny rynek fińskiej gastronomii. Książka napisana jest akademickim językiem, ale dla równowagi są przepisy – proste i do zrobienia w domu – na najpopularniejsze fińskie dania takie jak klopsiki, ziemniaczana zapiekanka i tą ze śledziami, naleśniki z kaszy manny, pieróg karelski, zupa z łososiem, żytni kleik i chleb, ciastko jagodowe i słodkie bułeczki z kardamonem. To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy planują odwiedzić dom świętego Mikołaja.
Komentarze (0)