Spis treści:
- Labyrinth – planszówka z dzieciństwa w odświeżonym wydaniu
- Kooperacyjna gra z prostymi zasadami
- Przegrywasz w Labyrinth? Chcesz zagrać ponownie
- Logiczna planszówka dla graczy raczej spokojnych
Labyrinth – planszówka z dzieciństwa w odświeżonym wydaniu
Pierwsza wersja gry Labyrinth wydana została przez Ravensburger w 1986 roku. Planszówka stworzona przez niemieckiego psychologa Maxa Kobberta szybko doczekała się kolejnych rozwinięć. Dodawały one do gry kolejne smaczki, upraszczały lub wzbogacały zasady, a także pozwalały przenieść się do ulubionego uniwersum fanom Władcy Pierścieni czy Harry’ego Pottera.
Niezależnie od wydania niezmienne zostawały podstawy. Labyrinth to gra logiczna, w której uczestnicy zabawy dotrzeć muszą do przedmiotów ukrytych w tytułowym labiryncie. Podstawowe utrudnienie stanowi fakt, że plansza zmienia się w każdej turze. Plątanina korytarzy układana jest bowiem z ruchomych płytek, którymi można do pewnego stopnia manipulować. Utorowanie sobie ścieżki do skarbu oznacza najczęściej odcięcie drogi innym graczom.
Wariant rozgrywki wprowadzony w Labyrinth Team Edition zmienia kilkudziesięcioletnią grę w planszówkę kooperacyjną. Do standardowej tekturowej planszy, ruchomych płytek tworzących labirynt, kart przedmiotów oraz plastikowych pionków dołączają w tym wydaniu żetony zaklęć oraz karty utrudniające graczom dalsze działania. Odświeżona została także szata graficzna, w tej edycji utrzymana w stylistyce bardziej kolorowej, a może wręcz cukierkowej. To zmiana na plus, biorąc pod uwagę nieco toporną estetykę podstawowego Labiryntu.
Kooperacyjna gra, która przykuwa do stołu
Zasady drużynowej edycji Labiryntu są łatwe do przyswojenia i intuicyjne. Już po pierwszych kilku turach wiadomo, jak powinny wyglądać kolejne posunięcia oraz na co należy zwracać szczególną uwagę. Mechanika rozgrywki nie zmusza do częstego zaglądania do instrukcji, a kolejne działania graczy czy losowane karty nie zmieniają, jak ma to często miejsce w przypadku gier strategicznych i ekonomicznych.
Dzięki temu wszystko toczy się nieprzerwanie i dynamicznie, a uwaga koncentruje się wyłącznie na . Odkrycie, że bezustanne skupienie na przebiegu gry może być tak olbrzymim plusem planszówki, było dla mnie czymś zupełnie niespodziewanym. Tymczasem po kilku wieczorach spędzonych nad tą grą jestem przekonany, że to właśnie stałe angażowanie wszystkich zebranych graczy jest największym plusem Labiryntu.
Wydatnie pomaga w tym kooperacyjny charakter rozgrywki. Bierne oczekiwanie na ruch koleżanki lub kolegi zdecydowanie nie wchodzi w grę, ponieważ stale trzeba śledzić wpływ działań innych na swoje przyszłe posunięcia. Więź pomiędzy graczami rodzi się więc zupełnie naturalnie, podobnie jak chęć do współpracy.
Rozgrywka, którą chce się kończyć tylko po to, aby zacząć raz jeszcze
Dużą zasługę przypisać należy tu idealnemu wprowadzaniu bardziej zaawansowanych zasad . Twórcy Labyrinth Team Edition zdecydowali się wprowadzić trzy tryby: Początkujący, Standardowy oraz Ekspercki. Dzięki temu pierwszą grę rozpoczyna się od totalnych podstaw, a bardziej skomplikowane elementy wprowadzane są stopniowo, nie w dalszych etapach jednej rozgrywki, ale dopiero po przyswojeniu elementarnej wiedzy od A do Z. A że następna partia się odbędzie, można być bardziej niż pewnym.
Wśród cech istotnych dla kooperacyjnego charakteru rozgrywki w Labiryncie nie brakuje na szczęście wyraźnego poczucia celowości wspólnych działań. Gra ani na moment nie pozwala zapomnieć, czemu ze sobą współpracujemy i co nam to daje. Dzięki temu nawet osoby nastawione na grę „pod siebie” nie mają problemu ze wspomaganiem innych graczy. Kurczący się z każdą kolejną turą czas to najlepszy motywator!
Mimo iż zasady są bardzo łatwe do przyswojenia, nie wszystkie gry kończą się zwycięstwem. Chociaż rozgrywka dwuosobowa jest znacznie prostsza, przy komplecie czterech graczy bardzo łatwo o całkowite popsucie planów przez jedną z kart, które utrudniają poruszanie się po labiryncie. Z tego względu przy kreśleniu strategicznych planów należy brać pod uwagę czynnik losowy.
Logiczna planszówka dla graczy raczej spokojnych
Fakt, że w kooperacyjną rozgrywkę tak łatwo się wkręcić, nie oznacza automatycznie, że Labyrinth Team Edition to gra dla każdego. Zdecydowanie nie poleciłbym jej ekipom, w przypadku których planszówka ma być tylko tłem dla spotkania towarzyskiego, skupionego na innych aktywnościach. Labirynt jest koniec końców grą logiczną, a więc wymaga pewnej dozy skupienia. Częste przerwy czy odrywanie się od stołu zdecydowanie nie pomogą w czerpaniu przyjemności z rozgrywki. Przy takim podejściu znacznie lepiej wybrać bardziej klasyczne gry towarzyskie i imprezowe.
Przy podejmowaniu decyzji o nabyciu Labiryntu lub zaproszeniu do rozgrywki konkretnych znajomych warto brać pod uwagę nie tylko klimat spotkania, ale również charakter graczy. O ile bycie osobą nastawioną na współpracę nie jest tu wymagane ze względu na świetnie zaprojektowaną mechanikę, z pewnością warto czerpać przyjemność z kombinowania nad kolejnymi ruchami. Nie wróżyłbym tej planszówce wielkiej kariery w gronie graczy, którzy źródeł dynamicznych wydarzeń wolą upatrywać w emocjonujących rzutach kośćmi lub interakcji z ruchami przeciwników.
Po więcej recenzji gier planszowych zapraszamy do działu Gram.
Zdjęcia w artykule: Aleksandra Woźniak-Tomaszewska
Komentarze (0)