Dobrze, że jest Nadzieja - recenzja książki „Pracownia Aurory”

Są książki, w których przypadku jednoznaczne wskazanie czytelnika, dla którego są przeznaczone, jest zadaniem bardzo trudnym, a wręcz niemożliwym. I nie oznacza to wcale, że ktoś się pomylił i, na przykład, nie dostosował formy graficznej do treści i przesłania. Raczej świadczy o ogromnym talencie twórcy i wadze poruszanego tematu. Tak właśnie jest z „Pracownią Aurory” Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel.

Autorka: Ewa Świerżewska

Nie tylko Florka

Twórczość tej autorki darzę szczególnym uznaniem, ale też wielką sympatią. Florka, królewna Aurelka, świnka Halinka, Gębolud, Praktyczny Pan, Jeleń, wyjątkowy Kosmita i wielu innych – ci bohaterowie, choć każdy „z innej bajki”, wszyscy zapadają w pamięć i budzą wiele emocji. A teraz dołączyła do nich Aurora, prowadząca na ulicy Rzemieślników swoją pracownię, nad której drzwiami widnieje napis: „Aurora. Naprawa złamanych serc”.

Zły czas dla rzemieślników

Tytułowa bohaterka najnowszej książki Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel doskonale pamięta czasy, gdy jej pracownię otaczały inne zakłady, w których można było naprawić maszynę do pisania, zreperować uszkodzoną lalkę czy zamówić garnitur na miarę. Ale świat się zmienił, ludzie, zamiast naprawiać zepsute rzeczy, wyrzucają je i zastępują nowymi, zatem warsztaty rzemieślników straciły rację bytu. I tylko Aurora wciąż prowadzi swoją pracownię, choć „(…) teraz nikomu nie chce się czekać”, a naprawa serca wymaga czasu. „Jeśli zacznie się je naprawiać za szybko, katastrofa gotowa”.

Jest Nadzieja

Gdy pewnego deszczowego dnia do pracowni zniechęconej i zasmuconej Aurory trafia mała, ciekawa świata i ludzi dziewczynka, pojawia się nadzieja, że nie wszystko stracone, że jest ktoś, kogo interesują ludzkie serca i losy; ktoś, komu można przekazać tak odpowiedzialne zadanie.

Ta książką, choć nie szczędzi czytelnikowi pesymistycznej wizji świata, który pędzi na oślep, w którym nie ma już miejsca na stare przedmioty, a ludzie nie odrywają się od ekranów, skłania do refleksji i niesie ważne przesłanie: by zawsze mieć nadzieję; nie rezygnować z wypełniania swojej misji, nawet jeśli ciężko znaleźć jej sens.

Roksana Jędrzejewska-Wróbel po raz kolejny zachwyciła mnie subtelnością i uważnością, z jakimi pisze o sprawach ważnych, o których w tym zwariowanym świecie często zapominamy.

Pracownia Aurory