Spis treści:
  1. Co to są zawroty głowy?
  2. Najczęstsze przyczyny zawrotów głowy
  3. Zawroty głowy – diagnostyka
  4. Zawroty głowy - badania
  5. Leczenie zawrotów głowy

Co to są zawroty głowy?

Zawroty głowy to objaw bardzo powszechny, a jednocześnie trudny do zdefiniowania. Najczęściej pod tym pojęciem określa się wrażenie że „kręci się w głowie”, czyli złudzenie, że własne ciało lub jego otoczenie się porusza, najczęściej w kółko. Czasem zawrotom głowy towarzyszą nudności (mdłości), wymioty i zaburzenia równowagi. Niekiedy pacjenci mianem zawrotów głowy określają poczucie niestabilności, zachwiania równowagi, niepewności przy chodzeniu i uczucia, że zaraz się upadnie. Te objawy wskazują na to, że większość zawrotów głowy ma związek ze zmysłem równowagi, czyli układem przedsionkowym. Układ ten składa się z części obwodowej (ucho wewnętrzne, błędnik błoniasty, kanały półkoliste) oraz ośrodkowej (ośrodki w mózgu, które przetwarzają informacje pochodzące z błędnika – głównie okolice móżdżku i pnia mózgu, oraz połączenia nerwowe przesyłające do nich informacje).

Zawroty głowy mogą występować sporadycznie, często lub przewlekłe. Czasami towarzyszą im inne objawy – czasem trudno uchwytne - które mogą wskazywać prawdopodobną przyczynę zawrotów głowy – obwodową lub ośrodkową.

Jeśli cierpisz na zawroty głowy, najlepiej zwróć się do lekarza. Jest to szczególnie ważne wtedy, kiedy zawroty wystąpiły nagle, bez wyraźnej przyczyny i towarzyszą im inne objawy (np. ból głowy, osłabienie lub niedowład kończyn, drętwienie jednej połowy ciała, inne zaburzenia czucia, widzenia lub słuchu). W większości przypadków przyczyny zawrotów głowy są niegroźne, jednak czasem mogą być poważne i wymagać szybkiej interwencji medycznej.

Najczęstsze przyczyny zawrotów głowy

Przyczyny zawrotów głowy mogą być różne – od błahych i niegroźnych, po stany zagrażające życiu. Najbardziej niebezpieczne są tzw. przyczyny ośrodkowe, czyli dotyczące mózgu. Te mniej groźne to przede wszystkim schorzenia błędnika.

Oto najczęstsze przyczyny zawrotów głowy:

  • schorzenia układu przedsionkowego, czyli tzw. zmysłu równowagi (błędnika, ucha wewnętrznego), w tym choroba Meniere’a,
  • zapalenie nerwu przedsionkowego VIII lub demielinizacja tego nerwu (np. wskutek stwardnienia rozsianego),
  • nieprawidłowe ułożenie otolitów (kamyczków błędnikowych) w kanałach półkolistych błędnika, które powoduje tzw. łagodne położeniowe zawroty głowy, występujące przy zmianach pozycji,
  • tzw. przyczyny ośrodkowe, czyli związane z ośrodkowym układem nerwowym, szczególnie z tymi obszarami, które są związane z móżdżkiem, pniem mózgu, rdzeniem kręgowym i innymi obszarami ośrodków równowagi w mózgu. Te przyczyny zawrotów głowy należą do najpoważniejszych. Mogą to być np. – udar, guz, tętniak lub krwiak uciskający pewne obszary,
  • niewydolność kręgowo-podstawna lub zakrzepica (powodują utrudniony przepływ krwi przez naczynia krwionośne zaopatrujące mózg)
  • migrenowe bóle głowy (tzw. migrena przedsionkowa),
  • epilepsja (padaczka),
  • niedociśnienie ortostatyczne (spadek ciśnienia krwi przy pionizacji),
  • przyjmowanie niektórych leków,
  • podeszły wiek (zawroty głowy charakterystyczne dla osób starszych to tzw. prezbiastazja),
  • przyczyny psychiczne (zaburzenia lękowe, lęk wysokości itp.),
  • nadużycie alkoholu,
  • choroba lokomocyjna.

Powyższa lista nie wyczerpuje wszystkich możliwych przyczyn zawrotów głowy. W około 20% przypadków ogóle nie udaje się znaleźć konkretnej przyczyny. Z powodu tak wielu różnych możliwych przyczyn zawrotów głowy diagnoza powinna być zawsze stawiana przez lekarza.

Zawroty głowy – diagnostyka

Najważniejszym zagadnieniem dla lekarza, do którego zwraca się pacjent z zawrotami głowy, jest ustalenie, czy zawroty są spowodowane przez niebezpieczne zmiany w mózgu (np. udar lub guz), czy chodzi o mniej groźne przyczyny, np. ze strony ucha wewnętrznego.

Po pierwsze, lekarz musi przeprowadzić dokładny wywiad medyczny. Pytania dotyczą przede wszystkim następujących zagadnień:

  • kiedy zawroty głowy występują, jak często i jak długo się utrzymują,
  • czy występują samoistnie, czy wywołują je jakieś przyczyny (jeśli tak, to jakie),
  • czy towarzyszą im inne objawy (np. niedosłuch, szum w uszach, mroczki przed oczami, drżenie, niedowłady, zaburzenia czucia lub widzenia),
  • jakie leki pacjent przyjmuje (na stałe lub okazjonalnie),
  • czy cierpi na choroby przewlekłe (w tym psychiczne lub nerwowe) lub czy doznał w przeszłości jakichś urazów, infekcji, miał wypadek itp.

Zależnie od oceny sytuacji lekarz może zapytać też o inne okoliczności mające wpływ na ustalenie diagnozy.

Potem lekarz bada pacjenta. Pomimo, że badanie to odbywa się w gabinecie i nie wymaga specjalistycznego sprzętu, jest bardzo ważne i ma często większą wartość diagnostyczną niż tomografia lub rezonans magnetyczny.

Zawroty głowy - badania

Podstawowym badaniem w przypadku zawrotów głowy jest tzw. procedura HINT (lub HINTS). Skrót pochodzi od nazwy angielskojęzycznej (Head Impulse-Nystagmus-Test of Skew), a badanie obejmuje trzy etapy:

  • test pchnięcia głowy (HIT, czyli head impulse test),
  • ocena oczopląsu (ang. nystagmus test),
  • ocena skośnego odchylenia gałek ocznych (ang. test of skew).

Podczas badania lekarz obraca głową pacjenta, poleca patrzyć w różne strony, a także zasłania pacjentowi jedno, a potem drugie oko. Podczas tych czynności uważnie obserwuje ruchy gałek ocznych chorego (tzw. sakady, oczopląs i jego rodzaj, ruchy oka podczas odsłaniania i zasłaniania). Na podstawie tych ruchów doświadczony lekarz może z dużym prawdopodobieństwem ocenić, czy przyczyna zawrotów głowy leży w mózgu (i należy szybko skierować chorego do szpitala), czy przyczyna jest w zaburzeniach błędnika i wystarczy leczenie ambulatoryjne.

W tym drugim przypadku lekarz może przeprowadzić dodatkowy test, tzw. manewr Dixa-Hallpike’a. Polega on na ułożeniu pacjenta na leżance z głową lekko zwisającą poza krawędź i obróconą w prawo, a potem w lewo o ok. 45°. Takie ułożenie może wywołać zawroty głowy i oczopląs – rodzaj i czas wystąpienia tych objawów ma znaczenie diagnostyczne. W ten sposób można zdiagnozować tzw. łagodne położeniowe zawroty głowy, które najprawdopodobniej są spowodowane przez niewłaściwe przemieszczanie kamyczków błędnikowych (otolitów), które odpowiadają za poczucie położenia ciała w przestrzeni i utrzymanie równowagi.

Oprócz tego lekarz mierzy puls i ciśnienie tętnicze w pozycji leżącej i po wstaniu do pionu, aby wykryć ewentualne niedociśnienie ortostatyczne, które jest dość częstą przyczyną zawrotów głowy.

Mózg. Podręcznik użytkownika
Mózg. Podręcznik użytkownika
4.5/5
31,99 zł

44,90 zł - cena sugerowana przez wydawcę

Neuroplastyczność mózgu
Neuroplastyczność mózgu
4.5/5
37,99 zł

69,59 zł - cena sugerowana przez wydawcę

Leczenie zawrotów głowy

Jeśli przyczyną dolegliwości są łagodne położeniowe zawroty głowy, można je wyleczyć dzięki ćwiczeniom polegającym na przyjmowaniu określonej pozycji głowy i ciała, czyli tzw. manewrowi Epleya. Ten prosty manewr, trwający od kilku do kilkunastu minut, lekarz przeprowadza bezpośrednio w gabinecie. Pozwala on odpowiednio „ułożyć” otolity w kanałach półkolistych błędnika. Często już jeden zabieg przynosi ulgę. Czasami konieczne jest powtórzenie go podczas następnej wizyty. Pomocne mogą też być ćwiczenia pozycyjne Branda-Daroffa, które, według instrukcji lekarza, pacjent może wykonywać samodzielnie w domu.

Inne rodzaje zawrotów głowy leczy się zależnie od ich przyczyny. Najważniejsze jest zajęcie się chorobą, która powoduje zawroty. W przypadku choroby Meniere’a (wodniaka błędnika) najczęściej jest to ograniczenie spożycia soli i ewentualnie leki moczopędne. Przy schorzeniach w ośrodkowym układzie nerwowym (mózgu i rdzeniu kręgowym), takich jak udar, guz, epilepsja, migrena czy niewydolność kręgowo-podstawna konieczne jest leczenie specjalistyczne. Czasem lekarz dodatkowo przepisuje doraźne leki uśmierzające mdłości i zmniejszające uczucie „kołowania w głowie”. Nie zawsze są one wskazane, dlatego nie należy ich nigdy zażywać na własną rękę.

Więcej poradników znajdziesz na Empik Pasje w dziale Zdrowie.

Bibliografia

  1. Herbert L. Muncie, Susan M. Sirmans, Ernest James „Dizziness: approach to evaluation and management”, American Family Physician, 2017; 95 (3): 154–162. Tłumaczenie artykułu w serwisie Medycyna Praktyczna dla lekarzy: „Zawroty głowy: diagnostyka i postępowanie” (tłumaczył lek. Marcin Pustkowski). Link: https://www.mp.pl/medycynarodzinna/artykuly/show.html?id=210884 (dostęp: 23.02.2024),
  2. Dr n. med. Grażyna Zwolińska, lek. Magdalena Wiercińska „Zawroty głowy i zaburzenia równowagi: przyczyny, kiedy zgłosić się do lekarza? Jakie choroby mogą je powodować”. Artykuł w serwisie Medycyna Praktyczna dla pacjenta. Link: https://www.mp.pl/pacjent/objawy/152911,zawroty-glowy-i-zaburzenia-rownowagi (dostęp: 23.02.2024).