„Akademia Pana Kleksa” (5 stycznia)
Po 40 latach od pierwszej adaptacji kultowej bajki Jana Brzechwy do kin wchodzi uwspółcześniona wersja klasycznej historii, na której wychowało się kilka pokoleń Polaków.
Do nowej wersji „Akademii Pana Kleksa” wprowadzono kilka zmian. Fabuła opowiada o przygodach nastoletniej Ady Niezgódki (Antonina Litwiniak), która trafia do tajemniczej Akademii Pana Kleksa, gdzie możliwe jest przeniesienie się do świata baśni i dotarcie do granic wyobraźni. Ada odkrywa także sposób na poznanie najbardziej skrywanej rodzinnej tajemnicy. W rolę Ambrożego Kleksa wcielił się Tomasz Kot.
Film powinien spodobać się młodym widzom, ponieważ w atrakcyjny sposób przedstawia świat pełen przygód i magii, przywodząc na myśl inne tego typu produkcje, jak „Harry Potter”, „Opowieści z Narni”, czy „Alicję w Krainie Czarów”. To także film dla dorosłych, którzy w dzieciństwie uwielbiali tę opowieść i są ciekawi, czy historia w nowej odsłonie ponownie ich porwie. Czy nowa wersja „Akademii Pana Kleksa” spełni oczekiwania, przekonamy się już 5 stycznia.
„Akademia Pana Kleksa” została podzielona na dwie części. Premierę drugiej części zaplanowano na 2025 rok. W utworach promujących nowy film pojawili się znani polscy artyści, w tym m.in. Sanah, Brodka, Igo, Mrozu, Ralph Kaminski czy Artur Rojek.
„Pierwszy gol” (5 stycznia)
Najnowszy reżyserski projekt Taiki Waititi („Jojo Rabbit”, „Co robimy w ukryciu”) to komediodramat sportowy luźno oparty na prawdziwej historii.
W 2001 roku drużyna piłkarska Samoa Amerykańskiego poniosła brutalną porażkę w meczu FIFA, przegrywając z Australią 31:0. Zespół podenerwowany sromotną przegraną przygotowuje się do kolejnej próby występu w meczach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata, tym razem pod okiem nowego, niekonwencjonalnego trenera Thomasa Rongena (Michael Fassbender). Czy uda mu się pomóc drużynie i zdobyć gola w meczu Pucharu Świata?
Piłkarze z Samoa tworzą dość nietypową drużynę, dlatego trener ma sporo pracy z tą grupą. To generuje też całkiem dużo gagów i komicznych sytuacji. Dodając do tego talent reżysera Waititi do komedii, otrzymujemy film, którego największymi atutami są humor i szczera dramaturgia.
Historia zespołu została także opowiedziana w filmie dokumentalnym z 2014 roku pod tym samym tytułem.
„Obsesja” (5 stycznia)
Julianne Moore wciela się w postać Gracie, trzydziestokilkuletniej kobiety, której romans z 13-letnim chłopcem stał się tabloidowym skandalem. Ponad dwie dekady później znana aktorka Elizabeth (Natalie Portman) stara się przyjrzeć tej historii z bliska. Wprowadza się do domu, teraz już małżeństwa, ponieważ ma zagrać Gracie w powstającym filmie biograficznym. Para będzie musiała rozliczyć się ze swoją przeszłością.
„Obsesja” to melodramat luźno oparty na prawdziwej historii Mary Kay Letourneau, amerykańskiej nauczycielki oskarżonej w latach 90. o gwałt na nastoletnim chłopcu.
Reżyser Todd Haynes znany z tego, że w swoich historiach przedstawia złożoność postaci („Carol”, „Daleko od nieba”), w najnowszym filmie ponownie daje wgląd w złożoność natury ludzkiej i motywacji bohaterki. Dodatkowo dokładnie bada, co przyciąga widzów do tabloidowych sensacji.
„Totem” (12 stycznia)
Film meksykańskiej reżyserki Lili Aviles opowiada historię rodziny, przygotowującej się do przyjęcia urodzinowego nieuleczalnie chorego ojca, widzianą oczami siedmioletniej Sol. Dziewczynka pomaga w przygotowaniach do przyjęcia-niespodzianki. Rodzina i znajomi spotykają się na podwójnym rytuale: są to zarówno urodziny mężczyzny, jak i prawdopodobnie jego ostatnie święto, ponieważ jest umierający, przez co przyjęcie stanowi także ceremonię pożegnalną.
Chaos przygotowań i tętniący życiem dom przysłania nieco trudną prawdę, z której Sola jako centralny punkt tego wszechstronnego portretu rodzinnego, powoli zaczyna zdawać sobie sprawę, zaczyna rozumieć bolesne podłoże tego radosnego spotkania.
„Totem” to przejmujący dramat rodzinny o życiu i ostatniej podróży. Delikatny, intymny, sprytnie równoważący żal i świętowanie.
„Pszczelarz” (12 stycznia)
Gwiazda kina akcji Jason Statham wciela się w postać Adama Claya – emerytowanego agenta specjalnego, który od lat wiedzie spokojne życie i zajmuje się... pszczołami. Jednak, gdy jego sąsiadka zostaje oszukana przez potężną organizację, Clay ujawnia swoje poprzednie życie i wykorzystuje umiejętności, aby dokonać zemsty. Tropi oszustów i niszczy ich operację, ale też odkrywa, że to tylko część większego spisku...
David Ayer, reżyser „Furii” i „Legionu samobójców” gwarantuje prawdziwe kino akcji, pełne scen walki wręcz, eksplozji i strzelanin. Co ciekawe, zwiastun rozpoczyna się jednak od spokojnej sceny i przedstawienia pracy pszczelarza, którą podobno sam aktor bardzo polubił. Podczas kręcenia filmu Stathman pracował z prawdziwymi pszczołami, polubił to i podobno nie został ani razu użądlony.
„Biedne istoty” (19 stycznia)
Pierwsza adaptacja w karierze jednego z największych ekscentryków współczesnego kina. „Biedne istoty” to czarna komedia fantasy w reżyserii Yorgosa Lanthimosa („Lobster”, „Faworyta”, „Zabicie świętego jelenia”) na podstawie powieści Alasdaira Graya z 1992 roku pod tym samym tytułem.
Opowiada historię Belli Baxter (Emma Stone), młodej kobiety, która targnie się na swoje życie, aby zakończyć małżeństwo ze swoim agresywnym mężem. Ale potem dzięki pomocy ojca-lekarza (Willem Dafoe) jej mózg zostaje zastąpiony mózgiem nienarodzonego dziecka. Bella pragnie poznać otaczający ją świat, jednak pod opieką Baxtera niewiele może zdziałać. Pragnienie odkrycia świata prowadzi ją do ucieczki z Duncanem Wedderburnem (Mark Ruffalo), sprytnym i rozpustnym prawnikiem...
To, co w „Biednych istotach” przyciąga najbardziej to dziwaczna, bujna estetyka, niepokojący klimat i koncepcja kobiety przywróconej do życia na wzór Frankensteina. Jednak w wersji reżysera Yorgosa Lanthimosa jest to coś, co wydaje się być satyrycznym i zdecydowanie feministycznym podejściem do mitu Frankensteina.
„Chłopiec i czapla” (19 stycznia)
Film Hayao Miyazakiego to pracochłonna, ręcznie rysowana animacja, która przedstawia historię Mahito Makiego, 12-letniego chłopca, który po śmierci matki przeprowadza się z Tokio na wieś podczas wojny na Pacyfiku. Choć Mahito stara się osiedlić w swoim nowym mieście, trudno mu się tam odnaleźć. Znajduje opuszczoną wieżę, przez którą wkracza do świata fantasy. Podróżuje z gadającą czaplą, która informuje go, że jego matka wciąż żyje.
„Chłopiec i czapla” to rozdzierająca serce i niszczycielska eksploracja żałoby. Dzięki warstwom historycznym, mitologicznym i uczuciowym (trauma wojny) stanowi głęboką opowieść o pogrążonym w żałobie dziecku, które podąża do równoległej krainy czarów.
Styl nawiązuje do najbardziej cenionych filmów Miyazakiego („Spirited Away: W krainie Bogów”, „Księżniczka Mononoke”, „Ruchomy zamek Hauru”), pełen pomysłów wizualnych, pięknego tła i zawirowanych postaci. Historia kierowana jest wyobraźnią Miyazakiego, w taki sposób, że widzowie nie mogą odgadnąć, gdzie dalej potoczy się narracja.
„La chimera” (19 stycznia)
Urzekający film włoskiej reżyserki Alice Rohrwacher, którego akcja rozgrywa się w Toskanii lat 80. XX wieku, opowiada o Arturze, angielskim archeologu, który wraz z dziwacznym gangiem plądruje historyczne artefakty Włoch. Dzięki swojemu darowi pomaga grupie zlokalizować pozostałości dawnego świata pogrzebane pod ziemią. Ale Artur nie rabuje z typowych i oczywistych powodów, ale dlatego, że szuka drzwi do zaświatów, by tam odnaleźć ukochaną, którą kiedyś stracił.
„La chimera” to komedia fantasy o utraconej miłości, ale też zagłębia się w temat etycznego podejścia do archeologii. Ten film tętni życiem i łączy wiele gatunków, w tym komedii, folkloru, dramatu, komedii romantycznej, filmu akcji czy kryminału.
„Kos” (26 stycznia)
Drugi film fabularny Pawła Maślony zdobył Złotego Lwa za najlepszy film (i kilka w innych kategoriach) na 48. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. „Kos” jest określany jako western w stylu Tarantino, który toczy się w XVIII-wiecznej Polsce i łączy w sobie absurd, krwawą przemoc oraz czarny humor.
Akcja filmu rozgrywa się wiosną 1794 roku, gdy generał Tadeusz „Kos” Kościuszko (Jacek Braciak) wraca do Polski z Ameryki, wraz ze swoim przyjacielem, byłym niewolnikiem Domingo. Kos chce zmobilizować szlachtę i chłopów, by rozpocząć powstanie przeciwko Rosjanom. Tymczasem bezwzględny kapitan rosyjskiej kawalerii Dunin (Robert Więckiewicz) chce za wszelką cenę pojmać generała, zanim wywoła on bunt narodowy.
Film ukazuje pełen niuansów portret Kościuszki, odbiegający od tradycyjnych portretów bohaterów narodowych w polskim kinie. Jest wizją Polski targanej niepokojami, a także obrazem polskich przywar, w tym pijanej szlachty, bezwzględnych panów i uciśnionych chłopów.
Gwarancja najniższej ceny
Gwarancja najniższej ceny
„Przesilenie zimowe” (26 stycznia)
Opowiada historię zrzędliwego i mało lubianego nauczyciela (Paul Giamatti), który zostaje przydzielony do roli opiekuna dzieci przebywających w szkole podczas przerwy zimowej w 1970 roku. Po kilku dniach razem z profesorem w szkole zostaje już tylko utalentowany, ale sprawiający kłopoty uczeń Angus oraz główna kucharka Mary, która opłakuje śmierć syna. Cała trójka dotrzymuje sobie towarzystwa i spędza razem początkowo wymuszony, ale ostatecznie bardzo magiczny czas.
„Przesilenie zimowe” to ciepły i melancholijny komediodramat, który czerpie z popularnego ostatnio trendu nostalgii. Jest rewelacyjnie osadzony w latach 70. i przywodzi na myśl tamten klimat. Z kolei sama historia to idealny pomysł na seans w zimowy wieczór. Oferuje śmiech, łzy i motyw zawiązywania więzi między wyrzutkami. Świetny materiał na następny świąteczny klasyk.
Więcej filmowych rekomendacji znajdziesz w pasji Oglądam.
Okładka: mat. promocyjne.
Komentarze (0)