„Podobno Warszawę „stać na to, żeby jej nie lubiano”, mamy jednak nadzieję, że lektura „Więzi” pozwoli Państwu spojrzeć na to miasto, jeśli nie z sympatią to chociaż - z zaciekawieniem” - piszą redaktorzy miesięcznika w kwietniowym numerze, proponując jednocześnie obszerną dyskusję na temat polskiej stolicy.

„O wielu miastach mówi się, że mają swój czar, że mają duszę - ale nie o Warszawie… Jest nam niezbędna, nie da się bez niej żyć, ale dość powszechny jest ton niechęci, a nawet pogardy wobec niej.
Pisano o Warszawie, że to miasto „pokraczne”, „grubiański pomnik pychy”, że niczym pasożyt wysysa prowincję. Jest to jednak również miasto „odarte ze skóry”, i to nie raz. Trudno odnaleźć jego duszę, ale ją przecież świadomie i systematycznie niszczono... Wśród niewielu rzeczy, jakie się komunistom udały, jest przesłonięcie - poprzez Pałac Kultury, socrealistyczną architekturę i organizację przestrzeni - heroicznej i malowniczej twarzy Warszawy.
Postanowiliśmy w tym miesiącu poszukać piękniejszego oblicza Warszawy, nie pomijając, rzecz jasna, jej wad. Razem z większością naszych autorów przekonujemy, że Warszawę jednak da się lubić. A może nawet trzeba ją polubić? W licznych warszawskich biografiach - i chwalebnych, i haniebnych - zawarte są wszak losy nas wszystkich, skądkolwiek pochodzimy. Opowieść o Warszawie to opowieść o Polsce, o nas samych…” - czytamy w zapowiedzi kwietniowego numeru „Więzi”. W dyskusję o emocjach, które budzi Warszawa włączyli się m.in. Antoni Libera, Jerzy Pilch, Michał Borowski, Dariusz Gawin, Andrzej Mencwel, Marta Zielińska, Jarosław Zieliński, ks. Michał Janocha i Maciej Przybyliński.

W kwietniowym numerze także m.in. Józef Majewski pisze o krzyżach we włoskich szkołach: „Naczelny sąd administracyjny Włoch orzekł, że krzyże winny zostać w klasach szkolnych tego kraju jako symbol kluczowych włoskich wartości. W uzasadnieniu takiej decyzji stwierdza się, że krzyż jest nie tylko symbolem religijnym, ale także symbolem „wartości, które stanowią podstawę i inspirację dla naszej konstytucji, naszego sposobu życia w pokoju”.

M.W.