Dzieciństwo i młodość
Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu, na terenie dzisiejszej Ukrainy, a dawniej południowo-wschodniej części Rzeczypospolitej. Jego ojcem był Euzebiusz Słowacki, profesor literatury, a matką Salomea z Januszewskich. Słowaccy pieczętowali się herbem Leliwa, po latach potwierdzili swoje szlachectwo – w 1828 roku, dekretem Wołyńskiego Szlacheckiego Deputackiego Zgromadzenia, otrzymali wpis do księgi szlachty gub. wołyńskiej.
We wrześniu 1811 roku rodzina przeprowadziła się do Wilna. Tam zmarł na gruźlicę ojciec Juliusza. Salomea Słowacka wróciła wraz z synem do Krzemieńca, ale dzięki uzyskanemu spadkowi i ona, i Juliusz mieli zagwarantowaną stabilność finansową. Kobieta wyszła po raz drugi za mąż, za lekarza Augusta Becu, z którym miała dwie córki – Aleksandrę i Hersylię.
W 1817 roku Juliusz Słowacki poszedł do Liceum Krzemienieckiego, ale kontynuował naukę w Wilnie, gdzie ponownie przeniósł się wraz z matką i ojczymem. Matka Salomea uczyła Juliusza języka francuskiego, literatury i rysunku, w czym pomagali guwernerzy Słowackiego. Byli nimi Hipolit Błotnicki i Józef Massalski. W 1819 roku Słowacki wstąpił do drugiej klasy gimnazjum prowadzonego przez Uniwersytet Wileński. Uczył się bardzo dobrze, planował studia orientalistyczne, ale ostatecznie, w 1825 roku, za namową matki, rozpoczął studia na Wydziale Nauk Moralnych i Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego.
W 1828 roku Słowacki ukończył studia na Uniwersytecie Wileńskim, uzyskując stopień kandydata obojga praw. Spędził lato u Jana Śniadeckiego w Jaszunach, gdzie zakochał się w starszej od siebie Ludwice Śniadeckiej. Owa miłość stała się inspiracją dla Juliusza do tworzenia poematów. Później odbył także podróż po Podolu wraz z matką.
Uczył się języka angielskiego, a jako pojętny uczeń już po trzech miesiącach nauki mógł czytać literaturę angielską w oryginale. W Wilnie łącznie Słowacki spędził ponad 10 lat swojego życia. W 1829 roku ostatecznie opuścił to miasto i udał się do Warszawy, gdzie dostał się pod opiekę A.E. Odyńca. Od 1829 do 1930 roku pracował w sekretariacie generalnym Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, po czym został przeniesiony do biura Dyrekcji Kontroli Generalnej.
Po wybuchu powstania listopadowego, w styczniu 1831 roku Słowacki podjął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. Pracował jako kurier w ramach misji dyplomatycznej zleconej przez powstańczy Rząd Narodowy. Dotarł do Paryża i Londynu. Tak zaczęła się jego emigracja, obfitująca w liczne dzieła literackie. W 1832 roku wyjechał do Szwajcarii, gdzie osiadł nad Jeziorem Genewskim.
Słowacki wiele podróżował – był we Francji, we Włoszech, gdzie nawiązał przyjaźń z Zygmuntem Krasińskim, wybrał się także do Grecji, Egiptu, Palestyny i Syrii. Osiadł na stałe w Paryżu, a jego muzą została Joanna Bobrowa. Chorował na gruźlicę, ale to nie przeszkodziło mu wrócić do Polski, by wziąć udział w powstaniu wielkopolskim.
Juliusz Słowacki nigdy się nie ożenił. Jako ciekawostkę można podać fakt, że inwestował on na paryskiej giełdzie, co pozwoliło mu uzyskać pewną niezależność finansową i umożliwiło poświęcenie się twórczości literackiej.
Pisarz zmarł 3 kwietnia 1849 roku, w wieku zaledwie 40 lat. Pochowano go na Cmentarzu Montmartre. Po licznych zawirowaniach, za sprawą Józefa Piłsudskiego, trumna Juliusza Słowackiego z cmentarza w Paryżu została przetransportowana na Wawel i złożona obok prochów Adama Mickiewicza. Obaj twórcy spoczywają w Krypcie Wieszczów Narodowych.
Kariera literacka Juliusza Słowackiego
Od najmłodszych lat Juliusz Słowacki miał kontakt z literaturą. Wystarczy powiedzieć, że jego ojciec pracował jako wykładowca literatury na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Matka z kolei prowadziła salon literacki, w którym jej syn miał okazję poznać Adama Mickiewicza czy Ludwikę Śniadecką, swoją pierwszą, choć nieodwzajemnioną miłość. W młodości czytywał lektury klasyczne i klasycystyczne. Lubił romanse angielskie i francuskie, jak i poezję Mickiewicza.
Jako 16-letni młodzieniec Słowacki gromadził swoje pierwsze wiersze w notatniku, nazwanym później rękopisem nicejskim, który został odnaleziony w 1929 roku w zbiorach Koła Polskiego w Nicei. Za jego debiut literacki można uznać powieść poetycką „Hugo” wydaną bezimiennie w roczniku „Melitele” w 1830 roku.
W 1832 roku w Paryżu ukazały się dwa tomy „Poezji” Słowackiego, które spotkały się z powszechnym uznaniem. Rok później, już w Szwajcarii, autor wydał trzeci tom „Poezji”, a jego pobyt w tym kraju i podróże stały się tłem dla poematu „W Szwajcarii”.
Poeta, pomimo tego, że przeżył niespełna 40 lat, pozostawił po sobie spuściznę literacką obejmującą 13 dramatów, około 20 poematów, setki wierszy, listów, jak i jedną powieść.
dostawa i odbiór 0 zł