Save Us (okładka miękka)

Cudowna książka! Początkowo trylogia wydaje się zwykłą powieścią dla nastolatków, jednak im dalej się zagłębia w historie Ruby i perypetii Jamesa można odkryć wiele prawd życiowych. Jeśli emocjonalnie zaangażuje się w bohaterów wtedy bardzo łatwo dojrzeć puentę i pozwolić łzie zakręcić się w oku. SERDECZNIE POLECAM ❤️

W końcu przyszła pora na to, żebym dowiedziała się, jak zakończy się historia Jamesa i Ruby. Z jednej strony bardzo chciałam dowiedzieć się, co będzie na końcu i jak autorka to zakończy, ale z drugiej tak mocno związałam się z tą historią, że nie chciałam jej kończyć. No ale stety lub niestety, Save us mam już za sobą. Teraz więc podzielę się z Wami tym, co siedzi mi w głowie po lekturze całej serii. Od razu zaznaczę, że jeśli nie czytaliście poprzednich tomów, to uważajcie, ponieważ w recenzji mogą naleźć się spoilery. Czy James i Ruby będą w stanie się ocalić? A może zniszczą siebie nawzajem? Ruby została zawieszona w prawach ucznia i nie może uczęszczać na zajęcia. Wszystko przez... Jamesa. Dziewczyna nie może w to uwierzyć. Ukochany nie mógł jej tego zrobić, nie po tym, co razem przeszli. Teraz oboje będą musieli zastanowić się, czy ich światy nie są zbyt odległe od siebie, żeby ten związek miał rację bytu. No cóż, ten tom był równie mocno napełniony akcją, co poprzednie dwa, jednak... coś mi tutaj nie zagrało. No ale nie będę już wychodzić na przód, zacznę standardowo od bohaterów. Z tą różnicą, że nie wspomnę o głównej dwójce, ale skupię się na tych pobocznych. Ember to młodsza siostra Ruby. Jej ogromną pasją jest moda. Sama projektuje i szyje ubrania, a także prowadzi bloga, na którym pokazuje, że dziewczyny z rozmiarem XXL też mogą wyglądać świetnie. Ma głowę pełną pomysłów i zawsze jest gotowa do pomocy. Bardzo polubiłam tę bohaterkę, głównie za jej bardzo pozytywne podejście do życia. To nie jest osoba, dla której szklanka jest do połowy pusta. Ember to zdecydowanie ogromna inspiracja i cieszę się, że autorka postanowiła wpleść do tej historii tak potrzebny wątek samoakceptacji. Lydia to siostra Jamesa i o niej wspominałam już w recenzji Save you. Tutaj jednak chciałabym napisać o niej coś więcej. Kiedy poznałam ją na samym początku, pomyślałam, że jest to kolejna zarozumiała pannica z dobrego domu. Jakie duże było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że Lydia to wrażliwa, przyjacielska i kochająca młoda kobieta. Nie da się ukryć, że i ta bohaterka wzbudziła we mnie mnóstwo ciepłych uczuć i z ciekawością czytałam kolejne rozdziały pisane z jej perspektywy. Alistar to jeden z przyjaciół Jamesa. Choć w tej książce było go zdecydowanie więcej i mogłam już stworzyć jakieś zdanie na jego temat, to i tak nie jestem w stanie powiedzieć za dużo. Jest to bohater, który musi zmagać się na co dzień ze swoją orientacją seksualną, która nie oszukujmy się - nie jest zbyt dobrze postrzegana. Przy tej postaci miałam wrażenie, że Mona Kasten na siłę chciała wpleść do historii wątek homoseksualizmu, który w literaturze jest teraz “na topie”. Nie do końca mi się to podobało, ale no cóż. Wren to kolejny przyjaciel Jamesa. Ten bohater chyba najbardziej mnie zaskoczył z całej tej czwórki. Pozował na takiego, co to ma tyle lasek i chodzi na tyle imprez, że głowa mała, ale gdy jego rodzinę dosięgły problemy finansowe, już nie mógł dłużej tego ciągnąć. Zdecydowanie bardziej polubiłam tego Wrena mieszkającego w małym domku i przyjaźniącego się z pewną bohaterką niż tego wiecznie pijanego imprezowicza. Przy lekturze tej książki utwierdziłam się w przekonaniu, że nie cierpię ojca Jamesa i Lydii. Jest okropną, obrzydliwą i podstępną kanalią, której w życiu nie chciałabym spotkać na swojej drodze życiowej. Choć osiągnął pewne sukcesy, to gardzę nim jako człowiekiem i rodzicem. Myślę też, że nie ma chyba osoby, która by chociaż trochę obdarzyła tego bohatera sympatią. Akcja w Save us ze strony na stronę stawała się coraz bardziej wciągająca, jednak nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jak drugi tom, który był tym najlepszym w całej serii. Niestety, tom trzeci był najsłabszy i szczerze mówiąc, nie wiem do końca, co sprawiło, że tak myślę. Mimo wszystko uważam, że Save us to bardzo dobre zakończenie historii Ruby i Jamesa, choć jednak czuję pewien niedosyt. Może powstanie jeszcze jakiś czwarty tom w przyszłości? Jeżeli jeszcze nie znacie tej serii, to nie mam pojęcia, jak i dlaczego. Myślę, że po te książki powinien sięgnąć każdy czytelnik romansów - nie zawiedzie się.

Po "Save Me" byłam bardzo zawiedziona, natomiast po "Save You" poczułam lekkie zmieszanie, gdyż historia zaczęła mi się podobać, ale to wzbudziło we mnie pewną obawę. W końcu sięgnęłam po ostatni tom z serii Maxton Hall, z bijącym sercem myśląc tylko o finale. Nadszedł zły czas dla Ruby, której życie w bolesny sposób przypomniało gdzie jej miejsce. Przyszłość, która malowała się w kolorowych barwach, teraz przypomina szarą i brutalną rzeczywistość. Została zdradzona przez swoją miłość - Jamesa, który ma być sprawcą jej zawieszenia w szkole. Możliwe, że przez miłość do niego nie ukończy szkoły. Straci wszystko, ale czy miłość tego będzie warta? James nawet z miłością do Ruby, nie jest w stanie uwolnić się od rodziny, która wszystko zmienia. Czy miłość Ruby dotrze do Jamesa? Czy James w końcu postawi się rodzinie? Ich droga jest bardzo wyboista, pełna niespodziewanych zwrotów akcji i pytań, które pozostają bez odpowiedzi. Czytanie to przyjemność. To sens życia nas czytelników. Odnajdujemy dzięki tej miłości wiele ciekawych książek, a dla mnie okazała się być nią seria Maxton Hall. Choć jak wspominałam na początku, to "Save Me" było dla mnie ogromne rozczarowanie z powodu nijakich bohaterów, bez wyrazu i jakichkolwiek emocji. To z natury nie skreślam książek od tak, zawsze warto dać kolejną szansę. Gdybym tego nie zrobiła, to nigdy nie zmieniłabym co do niej zdania, ale właśnie to "Save You" pozwoliło mi pokochać tą historię i bohaterów, którzy od początku działali mi na nerwy. A w kulminacyjnej 3 części "Save Us" na zawsze zapamiętam tą historię, jako jedną z najprzyjemniejszych i najbardziej czarujących historii tego lata. Styl autorki jest bardzo przyjemny, prosty przez co nieskomplikowany, a zanadto czytelnik czuję się tak jakby przez to mógł być bliżej naszych bohaterów. Zdecydowanie czuć pasję z jaką Mona Kasten pisała tą opowieść, jakby przy niej bardzo dobrze się bawiła, ale i też przeżywała swego rodzaju dumę oraz smutek z tego, iż jej dzieło zostało ukończone. Dzięki ciekawym wątkom i zmiennym sytuacjom, ta historia wciąż nabiera nowego znaczenia, co dla czytelnika jest kluczowe, by opowieść się nie ciągła i przez to nie wiała nudą. Pojawiające się w tej historii takie zagadnienia oraz przemyślenia samej autorki w kwestii przyjaźni, miłości czy samej akceptacji, która nie jest łatwa. W niektórych momentach miałam wrażenie, że problemy bohaterów czasami wpływają na moje samopoczucie, gdyż mogłam się utożsamić z tym co przeżywali. W szczególności jeśli chodzi o problemy rodzinne, gdy ktoś próbuje nam coś narzucić wbrew nam samych. Kończąc tą historię autorka chciała, byśmy się przy niej dobrze bawili, ale też sami coś z niej wynieśli. To jedna z takich książek, która zawsze coś w nas poruszy. I aż do ostatniej strony sprawia, że nie wiedząc kiedy zaczyna się wstrzymywać dech, by w końcu go wypuścić. Ciepła i piękna powieść autorki Mony Kasten, to nie tylko opowieść o miłości, problemach rodzinnych, czy też szkole. Ale przede wszystkim to historia, która opowiada o tym, że trzeba zrozumieć siebie, swoje uczucia i czego tak naprawdę pragniemy od życia. To co tak naprawdę chciała nam przekazać autorka to by zawsze mieć nadzieję, niezależnie od tego ile w życiu będziemy musieli upaść, by potem na powrót wstać i ruszyć dalej. Dlatego, nie pozostaje mi nic innego jak tylko polecić Wam tą historię i poznać losy Ruby i Jamesa. https://witchmargo.blogspot.com/

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2019/06/save-us-mona-kasten.html Bardzo nie mogłam się doczekać finału serii Save. Pamiętam, jak przy pierwszym tomie na początku miałam mieszane uczucia, ale po kilkudziesięciu stronach przepadłam. Drugi tom również był super, a trzeci...Oj, próbowałam go sobie dawkować i powiem szczerze, że ciężko było mi skończyć ten tom. Nie chciałam rozstawać się z bohaterami, bo każdy z nich przeszedł wewnętrzną przemianę i po prostu z nimi się zżyłam! Ruby to naprawdę mądra dziewczyna. Choć dostaje kopniaki od życia to wcale się nie poddaje. W dodatku wierzy w dobro James'a i wątpi w to, by to on faktycznie stał za tym, że została zawieszona w prawach ucznia. Związek z James'em jest hm... W sumie to ciężko nazwać to związkiem w tym tomie. Dają sobie po prostu czas i pozwalają na to, by uczucie samo rosło. Nie naciskają na siebie, po prostu niech się dzieje, co chce. Czuć to ich przyciąganie względem siebie. James również się zmienił. Dzięki Ruby postawił na swoje marzenia - odkrył, że jakieś ma i chciałby je spełnić. Lydia to super dziewczyna. Bardzo ją polubiłam i jak najbardziej byłam za jej związkiem z Graham'em, który okazał się prawdziwym mężczyzną, a przede wszystkim - był wart jej! Oczywiście, ojciec Lydii nie pochwala tego i ją odsyła, ale Graham nie zamierza zostawiać dziewczyny. Nie daje się nawet przekupić jej ojcu. Ember, siostra Ruby...Jak w drugim tomie mnie irytowała, tak tutaj nawet ją polubiłam. Jej postać pokazuje typowe problemy nastolatków. Jest też doskonałym przykładem na to, że nie warto słuchać czasami głupków. Sądziłam, że Wren będzie chciał ją wykorzystać, a tym czasem chłopak okazał się naprawdę spoko. Właśnie, Wren też przechodzi dość poważny kryzys i to własnie Ember mu pomaga. Z początku chłopak może nie tyle, co się wstydzi tej znajomości, co boi się reakcji najbliższych na jego nową sytuację. Całe szczęście, szybko wyciąga odpowiednie wnioski. Bardzo polubiłam też Alistair'a - nie przypuszczałam, że woli mężczyzn, a tym czasem jego związek i uczucia wobec Kesha okazały się naprawdę w porządku. Nie jest to jakieś rażące, jeśli ktoś ma problem z tą kwestią. Mnie bardzo podobało się to, jak przedstawiono ich relację. Największym dupkiem okazał się Cyril - zawiódł wszystkich po całości i cóż, egoista z niego. Beznadziejnie zakochany, przez co naprawdę popełnia duży błąd. I choć stacza się na dno, to przyjaciele go nie zostawiają i starają się mu pomóc. Myślę, że w przyszłości chłopak by się wyrobił. Ojciec James'a i Lydii przechodzi tutaj samego siebie i cóż, nie dziwię się, że rodzeństwo miało go dość. Mężczyzna naprawdę był beznadziejny. W trzecim tomie ponownie mamy narrację z punktu widzenia kilku postaci - a wydaje mi się, że prawie wszystkich wymienionych wyżej. Obawiałam się, że może się pogubię, a tym czasem okazało się to być bardzo korzystnym zabiegiem. Świetnie było móc poznać myśli każdego z bohaterów. Styl, jakim posługuje się autorka, jest prosty i łatwy w odbiorze, przez co czyta się naprawdę szybko. Ciężko jest się oderwać. Co ja mogę Wam więcej napisać? Seria jest świetna, zdecydowanie będzie to jedna z moich ulubionych! Żałuję, że się już rozstałam z bohaterami, ale będę ich ciepło wspominać. Save Us pokazuje, że mając obok siebie bliskich, możemy stawić czoło największemu złu na świecie. Bo rodzina i przyjaciele to najlepsza broń na wszystko.

Pierwsze uczucie wydaje się wielu błahe, nietrwałe i dopiero będące wstępem do dojrzałych emocji. Jednak niekiedy ma w sobie niewiarygodną siłę, otwierającą serca i umysły na to, co wydawało się niemożliwe. Jeśli dwoje ludzi uwierzy w nią i w siebie może urzeczywistnić wiele ze swoich marzeń … Miłość to nie tylko głębokie spojrzenie w oczy, trzymanie się za ręce i wspólne spacery lub zabawa, czasem to również walka o własne Ja i wspólną przyszłość oraz zaufanie. Ruby i James przekonali się o tym już kilkakrotnie i wiedzą, że wystarczy chwila by szczęście zamieniło się w coś zupełnie odwrotnego. Ich związek wywołał już niejedną burzę i co ważniejsze przetrwał je wszystkie, teraz jest w samym centrum najpoważniejszej. Zanim Ruby poznała Beaufortów jej życie było podporządkowane jednemu marzeniu – studiom w Oxfordzie, wciąż jest ono aktualne, ale ważne są także uczucia i przyjaźń i. Niestety szczęście i spokój znowu są zagrożone, podkopane zostało w to co wierzyła i co dawało siłę, komu może zaufać w najgorszym momencie? Jednak nie jest już sama, przyjaciele stoją przy niej w najgorszych chwilach, tak samo jak robiła to ona, chociaż niektórzy z nich również przeżywają rewolucyjne zmiany. Od początku roku szkolnego nie upłynęło aż tak wiele czasu, lecz w życiu Jamesa i Ruby oraz ich bliskich prawie nic już nie jest takie jak było, to, co jeszcze nie tak dawno wydawało się priorytetem nie zawsze nim już jest. Pierwszy krok w dorosłość okazał się całkowicie inny niż się spodziewali, a przed nimi kolejne, lecz Ruby i James nie są już tacy jak jeszcze kilka miesięcy wcześniej, ich światy tak różne mają jednak wiele wspólnego, lecz nie tak łatwo je dostrzec przez łzy, niedopowiedzenia oraz kłamstwa. Trylogia Mony Kasten jest majstersztykiem gatunku, nie brak w niej uczuć i trudnych wyborów oraz wyrazistych bohaterów. Każda część dostarczyła wrażeń i była jak jazda kolejką górską, czytelnicy mogli obserwować jak zmieniają się postacie i ich motywy oraz dorastanie do swoich marzeń, wydających czasem całkowicie nieosiągalnych, ale wciąż pozostających w sercu. Dramatyczne sytuacje i takie same decyzje oraz miłość, która niekiedy wydawała się zbyt krucha na to, co ma miejsce okazały się doskonałą kanwą dla cyklu mocno osadzonego w świecie nie tylko młodych ludzi, lecz i dorosłych. Pisarka rozwijając wątki mocno osadziła je w rzeczywistości, bohaterowie mają w sobie autentyczność, widać w nich jak ideały walczą z życiowymi realiami oraz narzucony punkt widzenia z prawdziwymi pragnieniami. Ostatni rok w szkole planowany był całkowicie odmiennie, dla jednych królować miała zabawa i luz przed wejściem na wytyczoną przez wcześniejsze pokolenia ścieżkę, drudzy chcieli stawiać kolejne kroki w kierunku urzeczywistnienia pragnień. Jak się okazało życie napisało całkowicie odmienny scenariusz, w jakim nie zabrakło emocji, porażek, a przede wszystkim podejmowania decyzji, na jakie w ogóle nie wydawali się gotowi. Oxford był dla nich miejscem gdzie mieli wkroczyć w dorosłość, lecz ta przyszła do nich wcześniej, a „Save us” pokazuje nie tylko wyniki konfrontacji marzeń z rzeczywistością, lecz i jak ważne są te pierwsze, zwłaszcza kiedy wsparte są prawdziwą miłością. Ta ostatnia nosi w sobie blizny, ale dzięki nim stała się mocniejsza i przede wszystkim wzmocniła tych, którzy w nią uwierzyli i była impulsem by zawalczyć o siebie i bliskich.

Nadszedł moment, kiedy sięgnęłam po ostatnią część serii z ciekawością i nadzieją na dobrą lekturę. Spodobał mi się świat, jaki tym razem wykreowała Mona Kasten i wiedziałam, że „Save us” nie zajmie mi dużo czasu. Tylko czy nie nastawiłam się przypadkiem zbyt optymistycznie na ten tom? Nie będę po raz kolejny skupiać się na przedstawianiu wam postaci Ruby i Jamesa, bo nie chcę się powtarzać, a niewiele się zmieniają od pierwszego tomu. Choć na pewno życie tych dwojga nie oszczędzało i ich związek ciągle napotykał nowe przeszkody. I gdy się wydawało, że mogą być już szczęśliwi, pojawiało się coś, co groziło ich miłości. Czy podołali? No cóż, tego wam nie zdradzę. W opinii „Save me” pisałam, że James niekoniecznie zaskarbił sobie mojej sympatii i dawałam mu w drugiej i ostatniej części szansę na nadrobienie tego. I mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że po zakończeniu serii nie mam do tego jego postaci absolutnie żadnych zastrzeżeń. Co więcej, znalazł sobie miejsce w moim sercu. To zagubiony chłopak, na którego barkach, mimo młodego wieku, spoczywa duża odpowiedzialność, spore oczekiwania. A rozwiązanie problemów nie jest tak proste, jakby się chciało. Jak wspominałam w opiniach poprzednich tomów, autorka nie skupia tej historii jedynie na Jamesie i Ruby, tak w „Save us” to jest jeszcze bardziej rozbudowane, przez co ta seria zyskuje na wyjątkowości i co bardzo mi się podobało. Każdy z bohaterów swoje w życiu przeszedł, a jeszcze trochę przeszkód na nich czeka. Dostali swoją historię, swoją część w tej powieści i stopniowo od początku tej trylogii, w każdej z postaci zachodzą powolne zmiany. Ostatni tom trylogii rozgrywa się tego samego dnia, w którym zakończył się drugi tom. Od pierwszych stron autorka nie pozwala nam na nudę, przez cały czas coś się dzieje, a najlepsze jest w tym wszystkim to, że ani przez chwilę nie odnosiłam wrażenia, że jest to ciągnięte na siłę. Ta seria ma to do siebie, że czytając wszystkie części w tym samym czasie, nie odniosłam wrażenia, że ta historia została podzielona na trzy tomy. Co więcej, wszelkie wydarzenia przebiegają od jednego do drugiego tak płynnie, że czytanie tej książki było dla mnie samą przyjemnością i nawet nie orientowałam się, w którym momencie pokonałam kilkadziesiąt stron. W „Save us” nie zabrakło humoru, ale jednak autorka skupia się bardziej na wydarzeniach, które dzieją się w życiu bohaterów i nie zawsze jest łatwo. Jest to historia o sile miłości, ale także w równym stopniu o przyjaźni. O zmianach, odwadze do zmian, o podążaniu za marzeniami. A także o tym, co możemy zrobić, by chronić bliskich. Po zakończeniu serii „Maxton Hall” jestem w stanie z czystym sumieniem powiedzieć, że chętnie przeczytałabym jeszcze kilka rozdziałów i przekonała się o dalszych losach bohaterów. „Save us” to część, która domyka wszystkie sprawy, ale także jest idealnym zwieńczeniem trylogii. Tylko z początku ta historia może wydawać się stereotypowa. Im dalej się zagłębiałam w świat Jamesa, Ruby i pozostałych, tym więcej zyskiwał on na oryginalności i wyjątkowości. Potrafi rozbawić, jest zaskakująca, poruszająca i w pewnym stopniu również pouczająca. Z całego serca polecam ją każdemu, bo Mona Kasten potrafi tą powieścią skraść serce niejednego czytelnika.

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2019/06/save-us-mona-kasten-maxton-hall-3.html BEAUFORT OZNACZA KŁOPOTY Trylogie mają to do siebie, że ciężko w nich utrzymać poziom. Zazwyczaj pierwsza książka jest świetna, by kolejne dopadła klątwa kontynuacji i było coraz słabiej. Jednak Mona Kasten nie zna pojęcia klątwy drugiego i trzeciego tomu. Autorka po raz kolejny porywa nas do świata Maxton Hall i wciąga od pierwszej strony. A towarzyszy temu masa emocji i zwrotów akcji, dzięki czemu lektura mija szybko i jest czystą przyjemnością. Moja sympatia do bohaterów tej serii nie zmniejszyła się, a wręcz przeciwnie - polubiłam kolejne postaci! Cieszę się, że wątki poboczne zostały rozwinięte i akcja kręciła się ni tylko wokół perypetii Ruby i Jamesa, ale także ich przyjaciół i rodziny. Dzięki temu świat Maxton Hall wydawał się pełniejszy i ciekawszy. Dodatkowo, autorka ma niezwykły talent do opowiadania, przez co od książki ciężko się oderwać. Podobało mi się również zakończenie trylogii - na coś takiego właśnie liczyłam! Ale po cichu marzę o kontynuacji, co powinno przemawiać samo za siebie - zazwyczaj preferuję raczej jednotomówki, bo serie za często wydają mi się ciągnięte na siłę. Tutaj o czymś takim nie ma mowy - z każdej strony bije poczucie, że te książki pisane były prosto z serca. STRUKTURA Struktura Save Us nie będzie zaskoczeniem - jest ona spójna z tym, co otrzymaliśmy w poprzednich dwóch tomach. Mamy podział na numerowane rozdziały, w których pojawia się wiele pierwszoosobowych narracji. Poza Ruby i Jamesem mamy także Lydię, Ember oraz przykładowo (co jest nowością w tym tomie) Alistaira czy Grahama. Udzielenie głosu większej ilości postaci pozwoliło rozbudować wątki poboczne oraz dać nam wgląd w życie innych bohaterów, których mogliśmy polubić już wcześniej. Żałuję, że nie dostaliśmy narracji Lin, ale kto wie, może autorka jeszcze kiedyś wróci do tego świata? Dla miłośników książkowych soundtracków też coś się znajdzie, bowiem autorka na samym początku książki umieściła listę utworów. A fani lekkiego i przyjemnego stylu pisania po raz kolejny będą zachwyceni piórem M. Kasten. Autorka utrzymuje wysoki poziom i ani przez chwilę się nie nudziłam. Ta seria to mistrzostwo! PODSUMOWUJĄC Save Us to idealne podsumowanie trylogii Maxton Hall. Utrzymany wysoki poziom, intrygujące zwroty akcji, emocje chwytające za serce, cały wachlarz ciekawie wykreowanych postaci. Mona Kasten po raz kolejny udowodniła, że jest królową książek young adult i utwierdziła mnie w przekonaniu, że należy do ścisłego grona moich ulubionych autorów. Polecam tę serię wszystkim miłośnikom powieści pisarek takich jak Colleen Hoover, Katja Millay, Brigid Kemmerer czy Martyna Senator. Jeśli podobała Ci się seria Again M. Kasten, odwiedziny w Maxton Hall również powinny okazać się udane! Sama z niecierpliwością oczekuję na kolejne książki spod pióra autorki, a tymczasem polecam Wam serdecznie twórczość Mony Kasten!

W końcu nadszedł moment na ostatni tom serii "Maxton Hall". Pierwszy i drugi bardzo mi się podobały, mimo że jak wiadomo nie jest to literatura ani wysokich lotów, ani oryginalna też niestety nie jest. Niemniej jednak mi to absolutnie nie przeszkadzało i z przyjemnością śledziłam losy bohaterów. Bo to co z pewnością wyróżnia tę serię, to to, że autorka nie zamknęła się tylko na głównych bohaterach, tylko wplotła historię innych. Jeśli chodzi o fabułę, to "Save you", podobnie jak część pierwsza, skończyła się tak, żeby natychmiast chwycić po kontynuację. Już z początku zostałam lekko oszukana, bo dostałam dosłownie to samo co na początku tomu drugiego. Czyli - James znów coś zrobił, przez co Ruby jest załamana i początkowo ucieka, nie chcąc wyjaśnień. Na szczęście jednak, dość szybko poszła po rozum do głowy by jednak dać mu szansę na wytłumaczenie. Czyli można przyjąć, że wykazała się większą dojrzałością niż wcześniej. Jednak mnie nie podobało się powtórzenie, że znowu coś stało się właściwie przez Jamesa. To on został przedstawiony w gorszym świetle, a Ruby jako kochana, pomocna, empatyczna itd. bohaterka. Praktycznie bez wad. Był taki moment, w którym dość mocno zaczęłam się nudzić. Mianowicie ja oczekuję od książki emocji, akcji i dramaturgii. "Save us" przez sporą część książki była słodką opowiastką zakochanej pary. Co oczywiście rozumiem, bo bohaterzy nie mogą ciągle mieć rzucanych kłód pod nogi, bo wyszedłby komizm zamiast realizmu. Jednak tej słodkości i nudy było zdecydowanie za dużo. A to tylko po to, by na sam już koniec rzucić bombą i nie wiadomo kiedy zakończyć wszystkie rozterki. Jak napisałam na początku, serię tę wyróżnia przede wszystkim sposób narracji, który prowadzony jest nie tylko przez dwójkę głównych bohaterów, ale także przez Emery, Wrena, Lydię, Grahama a nawet Allistera. Bardzo mi się podobało przełamanie schematu i pokazanie z pierwszej ręki rozterek innych - nie mniej ważnych - bohaterów. Każda z tych historii była interesująca i z przyjemnością je śledziłam. Tym razem jednak to nie Lydia mnie przyciągnęła bardziej (jak w drugim tomie) a Emery i Wren. Podtrzymuję też moje zdanie, że niestety ale to nie Ruby i James, czyli dwójka głównych bohaterów, zdobyli moje serce. To właśnie poboczne wątki śledziłam z większym zainteresowaniem. Przechodząc do podsumowania, by nie rozpisywać się aż za bardzo, chcę powiedzieć, że choć seria "Maxton Hall" nie była tak dobra jak "Again", to z całą pewnością czytało się przyjemnie i z zaciekawieniem. Moim zdaniem "Maxton Hall" jest zbyt młodzieżowa - przynajmniej dla mnie, dlatego bez przeszkód mogą ją czytać nieco młodsi czytelnicy. Ja poczułam się nieco "za staro" na tę historię. Nie zmienia to faktu, że ciesze się z przeczytania jej i mam do niej spory sentyment. Na chwilę relaksu, dla odprężenia i jeśli chcecie czegoś łatwego, bez wyszukanych problemów i dramatów, jak najbardziej polecam.

I jesteśmy! :D Wielki finał naprawdę dobrej trylogii romantycznej dla młodzieży. Z przyjemnością przeczytałam całą serię. Było wzruszająco, romantycznie, namiętnie, czasem nawet i zabawnie. Każdy tom trzymał w napięciu, co doprawdy rzadko się zdarza, by je utrzymać w każdej książce na podobnym poziomie. Tu zagrało wszystko – ciekawi bohaterowie, tok wydarzeń następujących po sobie, interesująca i wciągająca fabuła oraz, co warte zaznaczenia, lekki styl autorki, który prowadzi czytelnika płynnie przez kolejne tomy. „Bo teraz już wiem, że każda historia ma co najmniej dwie strony i trzeba poznać każdą z nich.” Koniec części drugiej pozostawia czytelnika w zawieszeniu. Ponownie wybuchła bowiem bomba w postaci informacji o spreparowanych zdjęciach Ruby i nauczyciela, przez co dyrektor zawiesza Ruby. Zdjęciach, które James wykonał na początku całej historii w „Save me”. Teraz powracają jako niechciany bumerang, przez co Ruby grozi nie tylko wydalenie z Maxton Hall, ale przede wszystkim pozbawi to możliwości spełnienia przez dziewczynę marzenia jakim są studia na Oxfordzie. James ponownie ją zawiódł. Jednak tym razem chłopak nie poddaje się. Kocha Ruby i zrobi wszystko, by jego dziewczyna znów była szczęśliwa. „James czule odgarnia mi włosy z twarzy. – Kocham cię – mówi cicho, odwraca się, otwiera drzwi od strony kierowcy i wsiada do samochodu. Nieruchomo obserwuję, jak odjeżdża, jak znika za zakrętem. Serce mi pęka z żalu nad nim, nad sobą, nad nami.” Ta część obfituje w zdarzenia, które doprowadzą do interesującego finału. Mamy tu także dużo więcej narracji poprowadzonej z punktu widzenia pozostałych postaci drugoplanowych. Wydaje mi się, że autora za dużo chciała przekazać czytelnikowi, nim zakończy tę trylogię. Troszkę mi tu brakowało wcześniejszego wprowadzenia tych wątków pobocznych, które miały związek bądź wynikały z okoliczności i decyzji głównych bohaterów. „Wszystko w twoich rękach, James, słyszę ciągle w głowie słowa ojca. Wszystko w twoich rękach. Skoro wszystko w moich rękach, dlaczego czuję się taki bezradny? (…) Oczy zachodzą mi łzami.” (...) Autorka porusza poważne tematy w sposób przystępny dla młodzieży do której ta trylogia jest skierowana. Warto również, by przeczytali ją rodzice i zastanowili się, czy czasami nie popełniają tego samego błędu co Mortimer Beaufort. Każdy z nas ma swoje marzenia. Ważne, byśmy je realizowali my sami, a nie usiłowali je spełnić poprzez dzieci. One również marzą, pragną, kochają. I choć całkiem możliwe, że ich cele nie będą tożsame z naszymi, to wspierajmy dzieciaki w ich dążeniach. ;) Polecam Wam, drodzy czytelnicy tę serię z całego serducha. Na więcej zapraszamy na: https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com/

Przyszedł czas na ostatni tom tej trylogii, która nie raz przyprawiła o palpitację serca. Ruby zostaje niesłusznie osądzona i zawieszona w prawach ucznia. Wszystko wskazuje na to, że winnym jest jej ukochany James. Życie obydwojga mocno się komplikuje, a ich życie truje inna, znana im osoba. Czy mimo tego, ich uczucie przetrwa? Czy osoby z dwóch różnych światów mogą połączyć takie emocje? Co wydarzy się u Lydii i Ember? Po tym co wydarzyło się w drugim tomie nie mogła czekać i od razu zabrałam się za Save us. Takich emocji dawno nie doświadczyłam podczas lektury. Gdzie kompletnie nie wiedziałam, co się wydarzy, kiedy wróg uderzy i czy jest szansa na happy end. Mona Kasten w kolejnej historii zabrała mnie do bohaterów, z którymi łatwo się utożsamić, ze wszystkich sił im się kibicuje i czeka na szczęśliwy finał. Tutaj nie ma lekko. Ruby, James, Lydia i Ember będą musieli zmierzyć się z wieloma przeciwnościami i demonami. Każde z nich w inny sposób przeżywa wszystko, jednak mimo tego bardzo łatwo zrozumieć ich postępowania i motywy. Niesamowicie zaimponowała mi Ruby, która szybko nauczyła się na błędach, wyciągała wnioski i myślała logicznie. James dostał w tej części wiele kłód pod nogi, ale nie poddawał się i wybierał najlepsze możliwe wybory. No jak w poprzednim tomie miałam drobne “ale” do ich zachowań, tak teraz nie mogę im nic zarzucić. Sama będąc na ich miejscu postąpiłabym identycznie. Do tego czyta się ją błyskawicznie. Strony uciekały mi w zawrotnym tempie. Może czasami dialogi były za bardzo cukierkowe i trochę nieprawdopodobne, to nie sprawiały, że jakoś gorzej ją odebrałam. Widać w tej trylogii jak bohaterowie przychodzą metamorfozy, dojrzewają i muszą podejmować coraz trudniejsze decyzje. Jedynie co mnie tak delikatnie drażniło, to że niby w tej szkole mocno przykładają wagę do nauki, a podczas lektury cały czas czytamy o szykowaniu jakiś imprez. Nie ma momentu, kiedy bohaterowie robią coś innego niż plany na bal halloweenowy, bożonarodzeniowy, charytatywny czy wiosenny i tak dalej. To kiedy oni się uczą? Jasne jest wspomniane kilka razy, że razem się uczą, robią notatki, ale jakoś nie odczułam, żeby to była tak wymagająca szkoła. Podsumowując, żałuję, że dopiero teraz zabrałam się za tą trylogię, chociaż z drugiej strony dzięki temu miałam wszystkie części pod ręką i nie musiałam czekać na premiery! To świetna historia pełna uczuć, wrażliwości, w której jest pokazane jak trudny jest okres dojrzewania i pokazująca, jak ważna jest rozmowa z drugą osobą. Pokazuje najróżniejsze relacje, od tych najlepszych przez wręcz toksyczne. Do tego jeśli lubicie wątki hate-love to idealny dla Was wybór. Już nie mogę się doczekać kolejnych książek autorki!