Demonomachia (okładka  miękka, 02.2022)

O kryminałach retro Marka Krajewskiego słyszałam wiele pozytywnych opinii; są na mojej liście „to read”. Gdy pojawiła się jego najnowsza powieść, z ciekawością po nią sięgnęłam. „Demonomachię” można określić jako kryminał, ale chyba bardziej jako thriller. Autor bardzo ciekawie zbudował historię łączącą losy ateistów, katolików i żydów w ramach akcji z przełomu XIX i XX wieku. Skrupulatnie oddał życie w Galicji z tamtych lat oraz ówczesne nastroje. Tymczasem poznajemy młodego Stefana Zaborskiego, z trudem panującemu nad emocjami związanymi ze śmiercią ojca, miłością do pięknej sąsiadki i codziennym życiem. Stefan organizuje seans spirytystyczny, podczas którego rzeczywistość wymyka mu się spod kontroli. Co dalej, nie powiem! Niech każdy czytelnik sam się przekona, czego się dowie, gdy sięgnie po kabałę, przekieruje myślenie i poczyta o tym wszystkim stylizowanym językiem w historii o dopracowanych szczegółach.

Czasami patrząc na inne opinie wydaje mi się, że czytaliśmy zupełnie różne książki. Tak też jest i tym razem. Przez pierwsze 200 stron nie dzieje się nic. Tylko przez fakt, iż jestem fanem Krajewskiego i do tej pory mnie nie zawiódł,z trudem przez nie przebrnąłem. Naturalistyczne opisy (kał, mocz szczury itp), w których się Krajewski tak lubuje i jego ciekawy język literacki, nie zmieniły faktu, iż nudziłem się totalnie. Później było już tylko gorzej, bo akcja się rozkręciła, ale była -przykro mi, że tak pisze- niezmiernie głupia. W odpowiedzi na zapytanie autora zawarte w posłowiu odpowiem ... Tak Panie Marku utopił się Pan całkowicie. Reasumując czy można było coś takiego napisać? Odpowiem jak kiedyś mój słoweński znajomy "można, można, ale ... nie trzeba!!!" Z całego serca mam nadzieję, że jest to pierwsza i zarazem ostatnia totalna "wtopa" tego pisarza.

Książka fajna, w miarę przyjemna, jednak zdecydowanie nie jest to "must read", mojego życia nie zmieniła wcale. Wydaje mi się, że założenie miało większy potencjał niż wykrzesał z niego Krajewski. Przez czas trwania lektury coś mnie stale męczyło, nie jestem w stanie stwierdzić czy styl, czy to, że miałam wrażenie, że nic istotnego się nie dzieje, nawet jeśli wszystkie wydarzenia pod koniec łączyły się w jedną całość. Turpizm i naturalizm turpizmem i naturalizmem, ale to jedna ze scen w pierwszym rozdziale najbardziej mnie obrzydziła, późniejsze opisy nie wywierały na mnie najmniejszego wrażenia, więc jeśli tego szukacie w tej książce, to mnie osobiście nie wzruszyła.

Tak szczerze mówiąc, to nie bardzo wiadomo, ani o czym, ani po co jest ta książka … odcinanie kuponów po fajnych w sumie seriach o Mocku czy Popielskim , a i to raczej tylko początkowych książkach obu tych serii… brak pomysłu, brak postaci, brak akcji… nie brak tylko erotycznych obsesji autora ( jak zwykle zresztą )… ewidentny dojmujący dalszy ciąg braku weny autora…i coraz większe rozczarowanie … szkoda…. i czasu i pieniędzy…

Marek Krajewski porzuca, miejmy nadzieję, że na chwilę, i Mocka, i Popielskiego, i wchodzi w świat podobny, ale jednak inny. Ciekawe, choć czyta się gorzej, może podświadomie oczekując czegoś innego, od standardowych "cyklowych" powieści tego pisarza.

Nie jest to must have sezonu, nie porywa od pierwszego, drugiego A nawet trzeciego słowa. Nie powoduje nieprzespanych nocy ale udowadnia że moc dybuka wychodzi z ciemnego kąta abyśmy o nich nie zapomnieli.

Marek Krajewski w swojej drodze wszedł w mroczny zaułek pełny tajemnic, zydowskich duchów i mieszania zmysłów. Galicja ma swoje tajemnice, ich rozwiązania nie można być pewnym.

Coś nowego, lepsze to od ostatnich mockow i popielskich ale bez szału niestety. Więcej Krajewskiego nie kupię, chyba poprostu mi się przejadl

Książka, której treść zapominasz 5 minut po przeczytaniu. Nie warto kupować, ewentualnie w jakiejś promocji za 5zł.

Po kryminałach ta książka jest inna ale klimat Krajewskiego jest ten sam. Jednak ja wolę kryminały w jego wydaniu.