Psychopaci (okładka miękka)

Opis od wydawcy nie ma nic wspólnego z tym, o czym tak naprawdę jest ta książka. W większości dostajemy niezbyt ciekawe opisy codziennych czynności wykonywanych przez lekarza psychiatrę, oraz jego rozterki dotyczące tego, czy powinien zostać w szpitalu. Mamy również z jakiegoś powodu 6 stron opisu meczu softballa... Bardzo ciężko przebrnąć przez całość książki.

Przeczytałam bez większego WOW.Opis z tyłu książki nie oddaje jej treści

Książka mi się bardzo spodobała......... Polecam :)

Na początku książkę czyta się z ciekawością, ale im bliżej końca, tym ciężej jest być skupionym i zainteresowanym. Mam wrażenie, że rozdziały są do siebie bardzo podobne i wiecznie pojawia się pytanie autora czy on chce tam zostać czy nie. W opisie jest mowa o doświadczeniach z prowadzonych terapii z pacjentami Gomory, ale czytając książkę nie natknęłam się na więcej niż jeden bardzo ogólny opis sesji.

Opis książki niestety mało adekwatny do treści. Spodziewałam się efektu WOW czytając książkę, bo opis na prawdę mnie zainteresował, jednak książka to opis pierwszych miesięcy autora w nowym miejscu pracy zwanym „Gomorą”. Z kwotę 42,9 PLN spodziewałam się czegoś lepszego....

Osobiście nie polecam jeśli czytelnik ma zamiar zagłębić się w psychikę seryjnych morderców czy psychopatów,posiada ona wiele błędów oraz przedstawienie umysłu mordercy,psychopaty jest w tej książce bardzo prymitywne i błędne,jeśli ktoś chcę poznać lepiej umysł mordercy lub bestialskiego psychopaty polecę książki Chritophera Berrego Dee np:"Rozmowy z Psychopatami" lub "Rozmowy z Seryjnymi Mordercami"ale na początek zdecydowanie "Rozmowy z Seryjnymi Mordercami".

Po raz pierwszy nie wiem co mam napisać i jaką wystawić opinię o przeczytanej książce. Mam mieszane uczucia co do niej. Niby szybko ją się czytało, bo prawie ją pochłonęłam, ale spodziewałam się po niej większego WOW. Bardzo mylny okazał się opis książki od wydawcy, bo według niego to miała być książka o mieszkańcach szpitala i ich potwornych zbrodniach. Za to skupiono się zbyt mocno na samym autorze i jego codziennej pracy w tym szpitalu. Brakowało mi bardziej szczegółowego przedstawienia przypadków studium każdego pacjenta. Za jakie zbrodnie trafili do Gomorry, co nimi kierowało, zdawało mi się, że właśnie to obiecywał wydawca. W zamian dostałam pamiętnik z pracy psychiatry i jego codziennej rutyny. Obym zapomniała wspomnieć jeszcze o ciągłych wahaniach autor w stosunku do pracy, bo nie był w stanie podjąć decyzji pozostania lub zrezygnowania z niej. ✏✏✏✏✏✏✏✏✏✏ Stephen Seager to psychiatra, który postanowił swoje doświadczenie i pracę z psychopatami opisać w książce. "Psychopaci" to relacja z pierwszych miesięcy pracy w Gomorze, potocznie nazywanym szpitalem psychiatrycznym Gorman State. Seager zatrudnił się w tym szpitalu bardzo chętnie, bo potrzebował pieniędzy. Nie miał jednak bladego pojęcia w co tak naprawdę się pakuje. Z czasem nie był w stanie zostawić pracy w szpitalu z powodu przywiązania się do niego. Stał się dla niego drugim domem, a współpracownicy bliskimi osobami na tym trudnym placu boju. Książka stanowi opis szpitalnej codzienności lekarzy z pacjentami z najbardziej pokrętnymi i brutalnymi umysłami. Dzięki niej został przedstawiony został system szpitali w USA. Jego wady i błędy pokazane z perspektywy lekarza, który ten świat zna od podszewki.

„Psychopaci” to książka z literatury faktu autorstwa Stephena Seagera, lekarza psychiatry, który od kilkunastu lat pracuje w Napa State Hospital, szpitalu psychiatrii sądowej w Kalifornii, potocznie zwanym Gomorą. W książce autor skupia się na swoim pierwszym roku pracy w tej placówce, opisuje swoje prywatne odczucia, sytuację rodzinną oraz przygotowanie (a raczej nieprzygotowanie) personelu tam pracującego. Nie znajdziemy więc tutaj mrocznych opowieści o psychopatach, a raczej spojrzenie na to, jak wygląda praca w szpitalu, w którym teoretycznie leczy się groźnych przestępców niestabilnych psychicznie. To praca trudna, ciężka i groźna – groźby od pacjentów są tam na porządku dziennym, zdarzają się też próby morderstwa. Autor nie wybiela, nie piętnuje też tamtejszych zachowań, a przedstawia po prostu swoje doświadczenia i na tym przykładzie wskazuje niedociągnięcia systemu oraz sugeruje co można zrobić, by tą sytuację poprawić. Moim zdaniem jest to ciekawa książka i dla osób interesujących się tematem psychiatrii od strony praktycznej, systemowej będzie to na pewno interesująca lektura.

zawsze się zastanawiałam czemu ludzie popełniają przestępstwa? czemu ktoś zabija drugiego człowieka? w najgorszym wypadku czemu ktoś po zabiciu drugiej osoby zjada jego ciało? kończąc studia kryminalistyczne nadal nie byłam w stanie odpowiedzieć sobie na te pytania... kiedyś ktoś mi powiedział że jeżeli jesteś w stanie popełnić samobójstwo to jesteś w stanie zabić druga osobę ale ile w tym prawdy? czy może dlatego większość morderców była w stanie popełnić samobójstwo w więziennej celi? Stephen Seager zabiera nas w podróż to szpitala psychiatrycznego (Gorman State) gdzie przyjmowano morderców, gwałcicieli, kanibalów i innych którzy mieli problemy umysłowe... ale czy aby każdy jeden miał depresję, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia osobowości, czy zaburzenia lękowe? czy może udawali chorobę psychiczną żeby nie być w więzieniu ze względu na popełnione zbrodnie? Seager pokazał jak to wszystko wygląda od środka, czy pokazał wszystko ? pewnie nie bo inaczej by zburzyło to naszą koncepcje szpitali psychiatrycznych. 😉

Książka jako przedmiot jest świetna, odpowiednie strony, oprawa graficzna, doskonała czcionka i rozdzielenie tekstu. Jeżeli chodzi o treść - bardzo szybko i łatwo "wchodzi", bardzo przyjemna i jedna z ciekawszych jakie czytałam.