Ogień (CD)

Drugi album Miry Kubasińskiej, ale tak naprawdę to jakby był kolejny dyskograficzny album Breakout. Bardziej rockowy, rozdzielony nastrojowymi piosenkami z kameralnym akompaniamentem gitary. Breakout obok Klan to jest pierwsza liga polskiej muzyki rockowej lat 60/70. Nie jest mi znane nic lepszego i piękniejszego od ich nagrań. Mam dużą kolekcję muzyki z całego świata z tamtego okresu i naprawdę Polska nie ma się w tej dziedzinie czego wstydzić. Gdyby tak polska młodzież miała dostęp do instrumentów, pomieszczeń do grania, sal i klubów koncertowych, a my dostęp do płyt, sprzętów to ja nie wiem, czy świat muzyczny obyłby się wtedy bez Polski.

Jeśli komuś, tak jak mnie, polskie początki rocka kojarzą się albo z niewiele znaczącym brzdąkaniem, albo z infantylnymi tekstami pioseneczek z prywateczek i złotych przebojów, albo z rzewnym Niemenem, to powinien poznać tę płytę. Są tutaj dojrzałe, ale nasycone emocjami teksty, wspaniały wokal Kubasińskiej i jej genialne wyczucie słowa i nastroju, przyzwoite aranżacje, dobra jakość brzmienia. I to są powody, dla których w historii polskiego rocka jest to płyta wyjątkowa. Warto poznać polskiego rocka od tej ciągle mniej znanej strony - kobiecej a niepozbawionej siły i wyrazu.

Dla sympatyków bluesa nie trzeba przedstawiać ani zespołu, ani wokalistki. Kompilacja natomiast to podróż po wspaniałych dźwiękach, doświadczanych nie tylko muzycznie, ale też wokalnie. Polecam zwłaszcza słuchaczom, którzy poszukują niszowych utworów wśród obecnie skocznych i melodyjnych piosenek.

Ogień! Chciało by się powiedzieć, że brakuje: Ziemi, Wody i Powietrza. Może i tak. Dla mnie "Ogień" zawiera wszystkie żywioły.

Powróciły wspomnienia lat 60tych - muzyka mojego dzieciństwa. Jak zawsze żywa, jak zawsze świetna! POLECAM!

Choć płyta nie jest długa to niesie w sobie ogromny ładunek energii. Breakout to zespół do którego muszę od czasu do czasu wrócić, nie mogę słuchać ich non stop, ale czasem po prostu czuję potrzebę sięgnięcia po ich płytę, często jest to właśnie ogień lub na drugim brzegu tęczy. To zespół i muzyka, która zapada w pamięć. Polecam, zdecydowanie warto posłuchać.

powtórze to co napisałem w recenzji innej płyty (N.OL. ?)_ TA PŁYTA MIESCI SIE NA PODIUM 3 NAJLEPSZYCH PŁYT BREAKOUT (KARATE i BLUES), POLECAM TAKŻE "N.O.L."-CHOCIAZ MA ONA INNE BRZMIENIE--BARDZO LUBIE HAMMONDA; BYĆ MOZE NA POCZATKU NIE BEDZIE SIE PODOBAC,ALE JEST FAJNA, CHOC INNA. FAN ROCKA OD 1973