Nova Swing (okładka twarda)

"Nova Swing" to druga część trylogii o Trakcie Kefahuchiego, a zarazem moje trzecie podejście do twórczości Harrisona i muszę przyznać, że nadal nie wyrobiłam sobie zdania o tym autorze. Na pewno książka jest dużo łatwiejsza w odbiorze niż "Światło", ale bez znajomości pierwszego tomu czytelnik straci wszystkie "smaczki" i kompletnie nie zrozumiem "Pustej przestrzeni" czyli trzeciego tomu tego cyklu.

W "Nova Swing" autor zrezygnował z przeplatania trzech wątków fabularnych na rzecz chronologicznej opowieści o Vicu Serotoninie, który wprowadza ludzi do zakazanej strefy w Saudade, miejsca na które kiedyś spadły fragmenty Traktu Kefahuchiego co spowodowało powstanie tam anomalii fizycznej.

Jak już wspomniałam książka jest dużo łatwiejsza. Czytelnik nie musi przyswajać nowych terminów ponieważ większość pojawiła się już w "Świetle", a przez jeden wątek fabularny nie pogubi się w opisywanych bohaterach.

Autor coraz lepiej buduje całe uniwersum i wspomina o innych rasach, planetach czy historii. Jednak cały czas nie jestem w stanie przywiązać się do któregokolwiek z bohaterów.

4/5 Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego. Grupą docelową są wielbiciele sci-fi (z naciskiem na hard sci-fi) i osoby, które przetrwały poprzedni tom.

"Nova Swing" bardzo przypadła mi do gustu. Jest po prostu świetnie napisana, ba, powiedziałbym że nawet w fascynujący sposób. Książkę której akcja dzieje się w przyszłości wcale nie jest łatwo napisać, ale Michaelowi J. Harrisonowi ta sztuka udała się znakomicie. Książka nie jest na pewno prosta, a fabuła nie oczywista, ale to moim zdaniem świadczy to tylko o jej niepowtarzalności.

Znakomita kontynuacjia znakomitego „Światła”. M. John Harrison to diament wśród pisarzy szeroko rozumianej fantastyki. Autor ma nieograniczoną wyobraźnię i niesamowitą sprawność stylistyczną. Jak pięknie napisano w jednej z recenzji jego książek, „...słowa go słuchają”. Nic dodać, nic ująć. Jeżeli przeczytaliście „Światło”, to tej książki nie trzeba rekomendować. Jeżeli nie czytaliście, to czym prędzej poszukajcie jej w Internecie lub zwykłych księgarniach i natychmiast kupujcie. Aha, do „Światła” i „Nova Swing” zamówcie „Pustą przestrzeń”. To trzecia, najnowsza i wcale nie gorsza część tej fascynującej opowieści o dziwacznym Trakcie Kefachuchiego, urągającym wszelkim prawom znanej nam fizyki, szalonych entradistach, odważniejszych niż zdobywcy Dzikiego Zachodu, artefaktach stworzonych przez nieznane rasy i zwykłym ludzkim bólu i cierpieniu. I nie dajcie się zwieść pozorom. To nie jest „space opera”, chociaż czyta się z zapartych tchem.