Mama (okładka twarda)

To jedno z moich książkowych odkryć. Zilustrowana tak że zapiera dech w piersiach. Na szczęście oddech powraca i można oddać się lekturze, a to już kolejna wielka przyjemność. To było zakochanie od pierwszego wejrzenia. Spojrzysz i po prostu wiesz. Dla mnie pięć na pięć!  To książka uniwersalna. Dla każdej mamy. Dzielą nas kontynenty, profesje, epoki, systemy wartości, w których wzrastałyśmy. Jesteśmy mechaniczkami, premierkami, sprzątaczkami, prawniczkami, urzędniczkami. Reprezentujemy Europejki, Afrykanki, Eskimoski, Indianki... Niektóre mają obok siebie mężczyzn, dodających skrzydeł, a niektóre samotnie zmagają się z wychowywaniem. Są te żyjące w komforcie i dobrobycie, ale i te, dla których trudne warunki i walka o byt są codziennością. I naprawdę każda znajdzie w tej książce skrawek samej siebie, ale także spojrzy z większą wyrozumiałością na drugą mamę, bo choć możemy nie zgadzać się w wielu kwestiach, to wszystkie jesteśmy tymi, które dały życie. Tymi, które tulą, noszą, całują, martwią się  i widza w swoim dziecku przyszłość. Czy coś może łączyć nas bardziej niż macierzyństwo? Często krytyczne wobec siebie, wciąż niewystarczające. A może jednak dość dobre, właśnie takie jakie jesteśmy? Chcemy dla naszych maluchów wszystkiego co najlepsze, ale mamy przecież prawo do zmęczenia, błędów, różnych stanów i emocji. Mamo, masz prawo. Ta książka jest jak szczypta poezji, a bądźmy ze sobą szczere, która z nas, kobiet zapracowanych, wciąż gdzieś biegnących, ogarniających dom, pracę, dzieci, stających na głowie i po prostu kochających jak tylko można najmocniej, nie potrzebuje tego blasku dodawanego każdemu dniu? Ja potrzebuję, dlatego książka poruszyła mnie do głębi.  Ta książka rozumie. Nie idealizuje, bo przecież bywa różnie. Nie pokazuje nam nieskazitelnych wizerunków mam z mediów społecznościowych. Jest prawdziwa. Przypomina o mikroobrazach, które czasem nam umykają, a przecież macierzyństwo to właśnie te drobne koraliki nawlekane na nić codzienności. Tak jak napisała autorka, bywamy mamusiami, Big Brother'em, kobietami szpiegami, ale i wróżkami. Pełnimy wiele ról. Poprzeczka jest wysoka i czasem tak bardzo potrzebujemy czuć, że nie jesteśmy w tym wszystkim same. Ta książka wzrusza, bo odkąd zostałam mamą patrzę na świat inaczej. Głębiej, ale i z większą wdzięcznością za każdy gest. Czytając zawarte w niej teksty czułam jakby były skierowane do mnie. Ostrzegam, można uronić kilka (albo i wiadro) łez.  Jest jak podróż w macierzyństwo. Znajdziemy w niej wpatrywanie się w tę maleńką istotę, wkraczającą niewinnie w świat i dostrzeganie całej mapy przyszłych wydarzeń i możliwości, zabawne miny na fotografiach, przypominanie dziecku, że nie jest przeszkodą, ale siłą, liczenie czerwonych samochodów. Jest tu nauka bycia sobą, niechciane porady, które można liczyć w kilogramach, próba zamknięcia w ramionach i ochrony dziecka przed każdą krzywdą. Współodczuwanie ze swoim maleństwem, zachęcanie do jedzenia brokułów (która z nas tego nie zna) i pojawiające się rodzeństwo. Są chwile trudne, szare, pełne bezsilności, jak utrata dziecka, ale i zapominanie o swojej kobiecości, w tłumie potrzeb innych (czy to nie zdarza się często?). Znajdziemy tu świadomość, że jesteśmy przykładem, a dzieci są przedłużeniem naszych marzeń, działań. Podobne do nas, a jednak zupełnie inne i mające prawo do swojej drogi.  Jest również etap naszych zmarszczek, kiedy będzie owocowało (lub nie) to co zasialiśmy w dzieciństwie, to czy udało nam się zbudować prawdziwą relację. Na życie.  Książkę można czytać w częściach. Zajrzeć między (można również w trakcie, sprawdziłam) gotowaniem obiadu, a realizowaniem projektu do pracy, a potem znowu między zabawą, a wieczorną kąpielą. Dlatego każda mama, nawet ta najbardziej zapracowana, znajdzie na nią czas, a o ten moment tylko dla siebie warto dbać (!). To ogromny atut tej pozycji. Możesz skończyć w każdym momencie i otworzyć na dowolnej stronie, zawsze i wszędzie. Poświęcić pół minuty lub kilkanaście.  Ta książka to finezja prostoty. Język jest tu prosty, minimalistyczny, dlatego droga mamo, nie musisz się wznosić na wyżyny intelektualnego wysiłku, gdy po prostu ale po prostu dać się ponieść, zanurzyć, zrelaksować. Niektóre określenia przepełnione są czułością, ja uwielbiam np. skrzydełko motyla moje rozedrgane. Prawda, że urocze? Co więcej słów nie jest zbyt dużo, ale też nie jest ich zbyt mało. W sam raz. Każde słowo jest potrzebne i zatrzymuje nas w locie.  Ta książka to graficzna uczta. To dla mnie największa niespodzianka. Ilustracje, którymi opatrzone są teksty dla mam. Magiczne, urzekające. Nie umiem znaleźć odpowiednich słów, które oddadzą ich piękno. Przekazują tak wiele. Wpatruję się w nie, wracam, przewracam kartki, a w kolejnej wolnej chwili znowu po prostu patrzę, wzruszam i zasypiam spokojnie. Są głębokie, wyrażają całą paletę emocji, uczuć. Dają nam to, czego opisać się nie da, dlatego tak wyjątkowo dopełniają każde zawarte tu słowo.  Po więcej zapraszam tu: www.zyj-bardziej.pl  

Książka “Mama” napisana przez Hélène Delforge i zilustrowana przez Quentina Grébana wydana w Polsce przez wydawnictwo Media Rodzina to zbiór wierszy, wolnych myśli i przepięknych portretów. Tekst w swojej prostocie ukazuje uroki matczynego uczucia, które właśnie takie powinno być – proste, czyste, silne. To rozmowa matki z dzieckiem, dlatego też przystępna forma wydaje mi się trafna. Obie strony mogą z niej czerpać, bawić się nią, przekazywać sobie nawzajem to, co nieraz trudno wypowiedzieć. W książce znajdują się wszystkie odcienie macierzyństwa, te piękne i wzniosłe – małe stopy, czucie innej istoty pod własną skórą, ale i te ciężkie, kiedy to pozostają same sobie i nie wiedzą za bardzo, co mają robić. Jest o kobiecości, o tym, ile rzeczy musi się zdarzyć, tych zamierzonych i zupełnie przypadkowych, aby dziecko przyszło na świat; o ludziach, którzy bez przerwy doradzają, a jedyne, co wtedy myślimy, to: “(…) mówcie sobie. My i tak słyszymy tylko naszą ciszę.”* I w tym zdaniu mieści się znaczenie wyjątkowej więzi matki z dzieckiem, więzi bardzo szczególnej. “Nasza cisza”, nasze żarty, nasze zabawy, nasz świat, coś, czego drugi człowiek nigdy nie zrozumie, w czym nigdy nie będzie uczestniczył, i nie ważne jak blisko by do nas podszedł, jak bliski byłby naszych serc. Nie. To nasze i nie chcemy żadnych nieproszonych. Nasze szczególne, nasz kod, nasze znaki. Szczególna miłość, lepsza czy gorsza niż inne miłości? Ani nie lepsza ani nie gorsza, ale inna, wyjątkowa, której nie jest w stanie zastąpić nic innego. To ukryty apel do każdej mamy – dbajcie o więź, bo zaniedbana może przepaść bezpowrotnie. Niech to się nie zdarzy. Z tego składa się książka. Z uczuć, z miłości, z wątpliwości, nadziei, niepewności, a co czytelnik z tego wyniesie, na ile będzie umiał wyczytać to, co skryte pomiędzy wersami – zależy tylko od złożonych warstw jego osobowości. Z tego składa się książka. Ot, kilka prostych słów skrywających wielką treść. To, co od razu rzuca się w oczy, ale należy przypatrzeć się uważniej i głębiej – to ilustracje. Książka jest przepięknie wydana. Obok każdego wiersza umieszczony jest rysunek oddający jego treść. Pokazane są obrazy kobiet w różnym wieku, o różnym wyznaniu, kolorze skóry, sytuacji życiowej, a w tych odmiennościach wspólne jest to, że każda z nich nazywana jest mamą. Ostatnio przydarzyła mi się pewna sytuacja, moment, który wyzwolił we mnie wcześniej nieznane uczucie. Szłam ulicą, a małe dziecko biegło ku mnie wykrzykując radośnie: “mama, mama!”. Pomyliło się, ale wtedy zrozumiałam, że to musi być niesamowite, być nazywaną “mama”, że to musi napawać dumą. I w tej książce czuć tę dumę. Wydaję mi się, że książka “Mama” nie obejdzie się bez skrajnie różnych opinii. Mną też kierują zupełnie przeciwne emocje. Staram się nie patrzeć na nią jedynie swoimi oczami. Zawsze co innego trafia w naszą emocjonalność i wrażliwość. Różnią się relacje, smak, oczekiwania. To, co dla jednych stanowić będzie największy atut, u drugich odbierane może być zgoła odmiennie. Dlatego wiem, że sięgnę po tę książkę później, za trzy, cztery, może więcej lat, a może kiedy sama zacznę poznawać, czym jest macierzyństwo. Jestem pewna, że zobaczę ją w innym świetle niż teraz. * Hélène Delforge, Quentin Gréban, Mama Magdalena Plak

Nieczęsto trafia się na publikacje, które potrafiłyby zebrać w sobie kwintesensję trudnego do zdefiniowania terminu, jakim jest macierzyństwo. Mama – cztery litery, jedno krótkie słowo, a tak wiele znaczeń, emocji, wzruszeń, ale też trudności. Autorce tej książki udało się uchwycić jeśli nie wszystkie, to przynajmniej większość z nich. To wszystko sprawia, że „Mama” jest nie tylko książką dla starszych dzieci. Ona jest także dla mam, bohaterek życia codziennego, specjalistek od rzeczy niemożliwych i tych prozaicznych, często niedocenianych, za to takich, bez których robienia świat stanąłby na głowie. Ba! To jest też (a może przede wszystkim?) publikacja dla wszystkich tatów i innych osób, które widząc na ulicy mamę z dzieckiem, mają ochotę zabawić się w doradzanie. Taka duża i ma smoczek. Czemu na rękach, skoro ma własne nogi? A noce przesypia? Przecież już powinna. Hélene Delforge stworzyła książkę, przy której się płacze, ale nie ze smutku. To są łzy wzruszenia, łzy spowodowane tym, że w końcu ktoś zrozumiemiał mamy. Czapki z głów dla tej pani! W „Mamie” poznajemy różne odcienie macierzyństwa – czasem są to blaski i te najchętniej nasza pamięć przechowuje, czasem cienie, gdy mama zasypia jeszcze przed dzieckiem, zmęczona po całym dniu zabaw i wszelkich sprawunków. Tekstu jest sporo, ale jest on tak życiowy, tak do bólu prawdziwy, że książkę czyta się jednym tchem, wciąż od nowa i od nowa. Genialnym posunięciem było pokazanie w ilustracjach, że bez względu na to, w jakim zakątku świata się znajdujemy, relacja mamy z dzieckiem jest wszędzie tak samo wyjątkowa, mocna, niepodrabialna. Nie mają znaczenia kwestie kulturowe, społeczne czy materialne, macierzyństwo wszędzie wygląda tak samo i choć czasem okupione jest cierpieniem, to mama nie zrezygnowałaby z niego za żadne skarby świata. Bo najcenniejszy skarb ma przy sobie, bez względu na to, w jakich warunkach przyjdzie im żyć. Trudno znaleźć słowa, które w pełni oddadzą geniusz tej książki. Wcześniej słyszałam o niej dużo dobrego, ale dopiero, gdy po nią sięgnęłam, przekonałam się, że istnieją książki kompletne, doskonałe, bez żadnej skazy. „Mama” jest jedną z nich. Na zawsze zajmie już wyjątkową pozycję w naszej biblioteczce, a kiedyś przekażę ją własnej córze, która może i obudziła mnie dziś o czwartej rano, chcąc zacząć już dzień (tak, to te cienie macierzyństwa), ale za to patrzy na mnie takim wzrokiem i obdarza takimi uśmiechami, że byłabym skłonna zrobić dla niej wszystko, nawet jeśli w moich żyłach zamiast krwi zacznie w końcu płynąć kawa.

Języki, którymi się posługujemy, bardzo się od siebie różnią. Istnieje jednak jedno słowo, które brzmi tak samo w najodleglejszych zakątkach świata. To słowo to oczywiście MAMA! Wskazując mamę Anglik powie - mum, Hiszpan - mama, a Francuz - maman. W języku węgierskim i suahili słowo to brzmi identycznie jak po polsku. Gdy po raz pierwszy usłyszałam słowo ”mama” to czułam się w pełni spełniona. To jest cudowne uczucie, coś niewyobrażalnego. Co takiego wyjątkowego kryje się w tym wyrazie? Dlaczego dziecko jako pierwsze swoje słowo wypowiada właśnie „mama”? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w cudownej książce pt. ”Mama”. Książka poświęcona wszystkim mamom świata. Nie ważne czy to mama eskimoska, murzynka, indianka, mama z lat 20-stych, młoda, starsza, czy ta już w podeszłym wieku - wszystkie bez wyjątku kochane, szanowane, uwielbiane, zawsze bojące się o swoje pociechy, z czułością tulące do swojego serca: ”W środku dnia mama modli się za maleństwo, które nosi na plecach. Wraca do pracy. Dzidziuś żyje sobie cichutko. Obserwuje życie. Jest ciężko, ale oboje są szczęśliwi.” Lecz dzieci jak to dzieci szybko dorastają, a nawet często zapominają o swojej matce ”Lubię ci śpiewać jak szybko dorastasz, że nauczysz się w życiu o wiele więcej niż ja”. ”Kiedyś będę miała zmarszczki. Zmarszczki, choroba, krucha pamięć-to będzie moje życie. Przeraża mnie natomiast, że kiedyś nie będziesz chciał mnie odwiedzać”. Ta książka to przepiękny hołd złożony każdej z matek na całym świecie. Dla matek, które poświęciły swoje życie, a nawet karierę dla dziecka ”Chciałam być lekarzem, ale zjawiłaś się ty! Zamiast pójść na studia mama zajmowała się mną”. Ta książka jest także o matkach, które pozostały same z dzieckiem i musiały borykać się z trudnościami życia, znikąd nie mając wsparcia. ”Do widzenia młody tato. Uciekłeś jeszcze przed żniwami. Byliśmy we dwoje teraz jestem sama.” Przepiękna, cudowna książka, a do tego przepięknie wydana: w twardej oprawie, szyta, formatu A4. Na każdej stronie inna postać mamy, ale zawsze mama trzymająca swoją pociechę. Obok każdego obrazu dopasowany wiersz lub opowieść albo myśl. Polecam ją Wam szczerze bowiem każda mama jest wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Jest godna tego, aby do końca życia, a nawet po śmierci o niej pamiętać. Jesteśmy to winni swoim mamom. Polecam gorąco i życzę wielu przemyśleń i refleksji.

„Mama” Helene Delforge i Quentin Greban, wydawnictwo Media Rodzina „Co za przygoda! Ty jesteś na początku, ja przy końcu. Ty masz w rączce wszystko, ja chowam się w twojej. Przekazuję ci pałeczkę. Co za przygoda. Co za przygoda! Cały czas zadaję sobie pytanie czy ta książka jest bardziej dla dzieci czy dla dorosłych? Jak to się stało, że w kilkunastu zdaniach udało się zamknąć historię każdej matki na ziemi? Jak to w ogóle możliwe, żeby zakląć w obrazy i garstkę wyrazów całe brzemię i przywilej bycia matką? Jak język i myśl są pojemne na tych stronach, jak przeprowadzają przez taką ogromną paletę emocji! Napisać, że ta książka jest niezwykła to niedopowiedzenie. Dla dziecka: dla dziecka, które ma więcej niż 6 lat; dla dziecka, które już szuka i poznaje emocje, które się zastanowi. Dla dziecka, bo opowie mu o niezwykłych uczuciach, które towarzyszą kobiecie, nie ważne w jakim miejscu świata się znajduje. Opowiedzą dziecku o tym, że nie ważne ile razy podniesiemy głos, nie ważne gdzie będziemy i jak srogą karę wymierzymy za wagary na matematyce – kochamy. Kochamy, choć czasem tej miłości nie potrafimy nazwać miłością. Ta książka opowie dziecku, że mama jest słaba i silna, że mama ma dość, ale udźwignie wszystko, że mama podejmuje różne decyzje, ale kocha. O, matko! mama kocha. Dziecko popatrzy też na ilustracje. Zapyta o kapelusz, zapyta o tatuaże, zapyta o dziwny strój – taki z innej epoki, zapyta gdzie mieszkają Eskimosi i dlaczego tej pani widać tylko oczy… ale to tym bardziej pokaże, że „matka” jest ponad kontynentami, językami i szerokością geograficzną. „Matka” jest ponad gradem bomb, katastrofą lotniczą i obradami w kolejnym sejmie. „Matka” jest wszędzie. Dla nas: po resztę zapraszam na literackakavka.pl

„Mama. Jedno z najważniejszych słów na świecie. I jedno z najpierwszych. Słowo wyjątkowe. Imię wspólne dla miliardów kobiet. Które wyraża miłość, czułość, bliskość, czasem tęsknotę. Mam jest tyle, ile dzieci. I kiedy je tulą do siebie, na wszystkich kontynentach wszystkie mamy są do siebie podobne.” . . Te słowa mówią same za siebie <3 . „Mama” Helene Delforge i Quentina Grebana to cudowna i niezwykle barwna podróż przez kontynenty. Autorzy pokazują w tej przepięknie wydanej książce matki z różnych stron świata. Nie są to wzorowe kobiety i matki, ale również takie, które borykają się z różnymi problemami. Przecież żadna z nas nie jest idealna i zawsze znajdzie się coś, do czego można by się przyczepić. Gdy tylko zobaczyłam okładkę tej książki, pomyślałam, że muszę ją mieć, bo jest po prostu piękna. Środek prezentuje się jeszcze lepiej. „Mama” składa się z wierszy po jednej stronie oraz pięknymi kolorowymi rysunkami Quentina Grebana po drugiej. Na większości stron pod wierszami są również niewielkie, ale równie urocze szkice ołówkiem. Jeżeli chodzi o stronę wizualną jestem w tej książce po prostu zakochana, bo uwielbiam te pięknie wydane, w których każdy szczegół jest dopracowany. Wiersze chwytają za serce i nieraz w oczach moich i mojej 7-letniej Zuzi pojawiały się łzy. Córeczka jest nią po prostu zachwycona i czeka na wersję o tacie. Jednym słowem – POLECAM!

Niezwykle ilustrowany album. Według mnie jest to bardzo piękna książka, interesująca i mająca przede wszystkim piękne oprawy. Należy jednak pamiętać, że to nie jest opowieść ani opowiadanie historii. Każdy tekst mówi o każdej ilustracji. Wszystko związane jest przede wszystkim z macierzyństwem. Jest to dobra, interesująca pozycja dla matek. Posiada duże rozmiary, ma ponad 34 cm wysokości, piękną po prawej stronie ilustrację, która zajmuje całą stronę i po lewej stronie trochę tekstu.Jest to szczęście mieć tak wielu profesjonalistów w sztuce. Dla wszystkich miłośników tego typu sztuki oraz dla matek - polecam, ciekawa pozycja.

Piękna książka która powinna się znaleźć w biblioteczce każdej mataki. Ilustracje przyciągają wzrok a słowa wywołują łzy - smutku i radości. Gdy do niej sięgam jeszcze bardziej cieszę się że, jestem Matką.

Przepiękna, nie tylko jako prezent dla matki, nadaje się również jako prezent dla dziecka

Wspaniałe ilustracje, wzruszające słowa. Coś pięknego.