Psychoza (okładka  twarda)

,,Psychoza" jest doprawdy kultową książką w gatunku horroru. Pozycja wciągnęła mnie od samego początku i trzymała napięcie do końca. Uwielbiam książki z kategorii groza, które mylą czytelnika, wodząc go !subtelnie! za nos, pokazujące jak przerażający potrafi być umysł człowieka. Polecam ,,Psychozę" dla ludzi którzy lubią szukać rozwiązań, nie obawiają się bezmiaru ludzkiej psychiki.

Piękne wydanie <3

kocham ta książkę

"Czasem sobie myślę, że każdego z nas chwilami ogarnia szaleństwo." Mary jest atrakcyjną, młodą i... zakochaną kobietą. Chcąc pomóc narzeczonemu w spłacie długu kradnie swojemu pracodawcy pokaźną sumkę i ucieka z gotówką nie mówiąc bliskim ani słowa. W drodze do narzeczonego kilkakrotnie gubi drogę, warunki pogodowe również nie należą do najprzyjemniejszych, więc postanawia spędzić noc w pobliskim motelu. Tym sposobem trafia do motelu prowadzonego przez Normana Bates'a, gdzie wynajmuje pokój. Nie przypuszcza jednak, że jedna decyzja będzie tak bardzo rzutować na jej przyszłość... Na wstępie zaznaczę, że jestem zapewne jedną z nielicznych osób, która nie widziała słynnego filmu Alfreda Hitchcocka będącego ekranizacją tejże książki. Nie znałam słynnej sceny pod prysznicem, o której wszyscy wokół wspominali, a co za tym idzie pytali, w jakim to ja świecie żyję ;). Ba, filmu nadal nie widziałam, może kiedyś się skuszę. Co do książki... zdaję sobie sprawę, że "Psychoza" to w zasadzie klasyka gatunku, powinnam się rozkoszować lekturą, docenić. Jednak nie do końca potrafię. Zdaję sobie też sprawę, że ta powieść ma sześćdziesiąt lat i może w tamtych czasach wywoływała gęsią skórkę, włos się jeżył na głowie i w ogóle było "creepy". Osobiście nie odczułam strachu ani przez moment. Nie zżyłam się też jakoś specjalnie z bohaterami, bo te 170 stron mi na to nie pozwoliło. Według mnie, można było wycisnąć z tej historii o wiele więcej. Być może się nie znam ;) To nie jest tak, że książka mi się nie podobała, co to, to nie. Po prostu nie wywarła na mnie większego wrażenia. Co zasługuje na uwagę? Niebywały klimat! Jest naprawdę mrocznie, a sam motel budzi pewien niepokój. Jednak to część psychologiczna skradła moje serce i w tej kwestii zostałam kupiona w stu procentach. Autor niejednokrotnie wodzi czytelnika za nos, a postać właściciela hotelu jak i pobudki, którymi się kieruje... - pierwsza klasa. Tu naprawdę... ogromne chapeau bas! Warto również docenić wydawnictwo za przepiękne wydanie w twardej oprawie jak i ilustracje zamieszczone wewnątrz. Robicie to naprawdę dobrze. Książka zawiera również bogate posłowie Wiesława Kota. "Nikt z nas nie jest tak naprawdę w pełni normalny."

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki "Psychoza",kolejnej pozycji od wydawnictwa Vesper.Muszę przyznać,że wszystkie książki wydane przez to wydawnictwo,prezentują się rewelacyjnie."Psychoza"została wydana w twardej oprawie z klimatyczną okładką i pięknymi ilustracjami w środku.Niecałe 170stron,a na każdej z nich coś się dzieję.Nie ma nudy.Napięcie towarzyszy nam cały czas.Powiem szczerze,że historia jest naprawdę pokręcona :p Oprócz ciekawej fabuły,mamy okazję zapoznać się ze zjawiskiem choroby psychcznej jednego z bohaterów.Autor umiejętnie pokazuje nam,co dzieje się w jego głowie..Ksiązkę przeczytałam w jeden wieczór.Wciągająca,niesamowita historia.Op rócz głownego opowiadania mamy również bardzo bogate Posłowie,które jest rewelacyjne.Nie chce Wam zdradzać za dużo,żeby nie rzucić przez przypadek spojlerem :p Norman,wraz z matką prowadzi motel na uboczu drogi.Pewnego dnia,zjawia się u nich Mary,która zboczyła z głównej drogi i woli przeczekać deszcz w suchym,ciepłym miejscu...Po kilku dniach,gdy nie wraca do pracy i nikt nie ma z nią kontaktu,siostra Mary zaczyna poszukiwania.Co dalej się wydarzyło,musicie dowiedzieć się sami :) Mrożąca krew w żyłach historia,która wciąga od pierwszych stron.Polecam!

W końcu się wyspałam 😂😂 Powiem wam, że to była jedna z tych mega dziwnych książek które wsysają bez reszty. 🖤 Już gdy zaczynamy poznawać głównych bohaterów wiemy, że coś z nim jest nie tak, natomiast jeszcze nie mam zielonego pojęcia co. Gdy do motelu, który prowadzi dziwaczny właściciel, którego jedyną rozrywką jest rozmowa ze starszą matką przyjeżdża pierwszy gość poznajemy jego mroczną stronę. Mary chce zacząć wszystko od nowa. Udało się jej ukraść pewną sumę pieniędzy i zmierza do narzeczonego aby rozpocząć nowe życie. Po drodze jednak zbłądziła. Jest pewna że w motelu będzie mogła odpocząć i poczuć się bezpiecznie. Gdy właściciel zaprasza ją na kolację nie widzi w tym nic dziwnego. Miło spędzają czas. Po paru dniach jednak okazuje się że Mary zaginęła, a wszystkie ślady pochodzą prowadzą do motelu. Naprawdę mi się podobała. 📚Chyba częściej muszę zacząć czytać takie powieści. Główny bohater i jego złożona osobowość nadawałaby się do niejednej pracy z psychologii 🤣

Mary Crane to doświadczona przez los i znudzona życiem młoda kobieta, która pod wpływem chwili postanawia wziąć życie za rogi i kradnie swojemu szefowi 40 tysięcy dolarów. Pieniądze chce przeznaczyć na spłatę długów narzeczonego i ślub. W trakcie ucieczki, kobieta pod wpływem zmęczenia i złych warunków atmosferycznych postanawia zatrzymać się w przydrożnym hotelu Bates Motel prowadzonym przez ekscentrycznego Normana. Niestety jak się później okaże Bates Motel będzie miejscem jej ostatecznego końca podróży. Jakie tajemnice kryją się w ścianach podupadającego motelu? Kim są jego mieszkańcy? Jak duże grono osób przed przeczytaniem ksiązki oglądałam ekranizację mistrzowskiego Alfreda Hitchcocka, dałam się porwać filmowej „Psychozie” tak, ze nie sięgnęłam po literacki pierwowzór. A szkoda, bo ta historia biorąc pod uwagę lata powstania wymyka się schematom. Przy pierwszym spotkaniu zaskakuje i intryguje. Wydawnictwo Vesper ma w swojej kolekcji ostatnio mnóstwo takich perełek, nowych wydań klasyki literatury, które mogłoby się wydawać zostały zapomniane. Z pewnością pod względem fabularnym zwolennicy Hitchcocka nie znajdą tutaj żadnych nowości, książka nie będzie miała elementu zaskoczenia, jednak i tak uważam że warto po nią sięgnąć. W konfrontacji z filmem książka to spotkanie z Normanem Batesem na zupełnie innym poziomie, można wręcz powiedzieć spotkanie „bliższego stopnia”. „Psychoza” to jedna z tych książek, która idealnie wpasowała się w mój gust czytelniczy. Nie dość, że niewielkich rozmiarów, co pozwala przeczytać ją w jeden dzień, to jeszcze ze świetnie wyważoną i ciekawą fabułą, której proporcje są niezwykle przemyślane. Do tego dochodzą niespodziewane zwroty akcji i stopniowo budowane napięcie, niepokój udziela nam się do ostatniej strony. Książka przesiąknięta jest mrocznym klimatem, panuje w niej gęsta atmosfera którą można kroić nożem, autor uzyskał to wszystko dzięki takim elementom jak stary niszczejący hotel, choroba psychiczna i tajemnicze zniknięcia. „Psychoza” to świetnie skonstruowana powieść grozy, ukazującą różne punkty widzenia m. in. ofiary, mordercy czy szaleńca. Bloch napisał tę historię tak że naszego postrzegania nie zaburzają zbędne opisy, możemy skupić się na tym co najważniejsze. Z reszta ta ksiązka to dowód na to że jeśli historia jest dopracowana, nie potrzebuje sztucznego dmuchania balonika za pomocą opisów czy wtrąceń. Może być krótka ale konkretna, bez udziwnień a do tego wywoływać silne emocje. Książka w której niewielkiej objętości mieści się ogromny potencjał. Kreacja bohaterów to prawdziwy majstersztyk, oczywiście pierwsze skrzypce gra tutaj wspominany Norman, jednak każdy inny bohater jest na swój sposób potrzebny, ma określoną ważną rolę, a postacie są niezwykle różnorodne. Sam Norman to postać genialna, przedstawiona na zasadzie kontrastu. Z jednej strony nieśmiały, samotny, zdziwaczały mężczyzna z drugiej chłopiec nieumiejący wyrwać się ze szponów matki. Dziwak zależny od matki i niezwykle inteligentny psychopata. Robert Bloch pokazał w tej krótkiej powieści swój niezwykły kunszt pisarski ukazał jak działa umysł człowieka maltretowanego, zniszczonego i tłamszonego przez lata. Bloch spokojnie wprowadza nas w świat bohaterów, czytelnik często daje się zwieść, by wreszcie dotrzeć do zakończenia gdzie następuje wreszcie rozwiązanie zagadki. Autor po części bawi się z czytelnikiem, z starannością wybiera i dozuje informacje jakie przekazać. Co szczególnie ważne dla mnie ksiązka skupia się na analizie psychologicznej. To właśnie „Psychoza” stworzyła podwaliny pod prawdziwe studium szaleństwa i choroby w literaturze. Wnikliwy i dokładny obraz psychopaty wydaje się autentycznie i rzetelnie wyjęty z bazy kryminalnej. Opowieść ta dotyka wielu kwestii depresji, choroby psychicznej, kruchości ludzkiego życia i psychiki. Jest tez opowieścią o ludzkiej naturze, jej ułomności, o tym jak może rozpaść się nasze postrzeganie tożsamości i piętnie przeszłości które niejednokrotnie na nas ciąży. Warto wspomnieć o posłowiu Wiesława Kota, które rzuca nowe światło na powieść i ekranizację. Dodatkowo w książce zostały umieszczone surowe lekko toporne ryciny, które idealnie wpisują się w klimat książki. To była prawdziwa uczta literacka. Aż ciężko sobie wyobrazić że „Psychoza” została napisana pół wieku temu a jednak wciąż zachowuje swoją aktualność. To cos więcej niż typowa powieść grozy, to kryminał i dreszczowiec w jednym ze świetnie rozwiniętym wątkiem psychologiczny. Głębokie studium ludzkiej natury które zaskakuje innowacyjnością mimo sześćdziesięciu lat na karku. Mimo wiekowości przerazi, zaciekawi i oczaruje czytelnika. Nie było tutaj litrów krwi a jednak powieść jest genialnym thrillerem, niestety bardziej kojarzona z ekranizacji niż z pierwowzoru. Łatwo to zmienić. Zapraszam do lektury. To będzie prawdziwa gratka dla wszystkich fanów grozy

"Każdemu czasem odbija" Norman Bates jest kawalerem w średnim wieku, którego egzystencja zdominowana jest przez purytańską i nadopiekuńczą matkę zabraniającą mu życia towarzyskiego. W niewielkim miasteczku Fairvale w stanie Kalifornia oboje prowadzą niewielki motel. Niestety od czasu, gdy w pobliżu wybudowano autostradę, niewiele osób gości u Batesów i przez to ich interes stracił na obrotach. Jednak u progu motelu pojawia się Mary Crane. To młoda kobieta, która ukradła jednemu z klientów biura nieruchomości, w którym pracuje jako sekretarka, kwotę 40 tys. dolarów, i uciekła, aby pomóc swojemu narzeczonemu Samowi Loomisowi w problemach finansowych. Po drodze postanowiła na chwilę zatrzymać się w Bates Motel, żeby odpocząć. Od tamtej pory kobieta znika i nie ma po niej śladu. Wkrótce zaniepokojeni Sam i Lila, siostra Mary, postanawiają ją odszukać. Śledztwo doprowadza ich do Bates Motel, gdzie nie mają pojęcia, co ich czeka. "Psychoza" to kolejna książka klasyk, która znaczny rozgłos zyskała dzięki popularnej ekranizacji. W tym wypadku można nawet powiedzieć, że ogromnie i szalenie popularnej, bo w reżyserii Alfreda Hitchcocka, jednego z najwybitniejszych i najpopularniejszych reżyserów w historii kina. Przeniesienie literackiej wersji pod tym samym tytułem na duży ekran było zresztą momentem przełomowym reżysera i dziś niewiele znajdzie się osób, które nie słyszałoby o tym filmie i o jego reżyserze. Pewnie nawet nieporównanie więcej zna film niż książkę. A tę poznać warto, bo to kawał porządnie napisanego psychologicznego dreszczowca, lepszego od niejednego współczesnego thrillera, chociaż w samej fabule dzisiejszy czytelnik nie znajdzie nic nowego. Historia Normana Batesa zainspirowana została postępowaniem Eda Geina, rzeczywistego zabójcy o psychopatycznych upodobaniach, który w latach 50. ubiegłego wieku dokonywał brutalnych morderstw, dopuszczając się też niejednokrotnie rabunku grobów i kanibalizmu. Norman to czterdziestoletni kawaler, który żyje pod mocą matki od samego dzieciństwa i nie potrafi się od niej uwolnić. Nie usamodzielnił się, nie wyprowadził, nie ożenił, nawet nie poznał bliżej żadnej kobiety. Tylko jedna jedyna gościła w jego życiu i była to matka, która go zdominowała. Autor stworzył świetny portret psychologiczny swojego bohatera i jego relacje z matką. Bloch zresztą przedstawiając tę relację posłużył się 'kompleksem Edypa', należącym do kluczowych elementów teorii Freuda, którą zresztą autor się inspirował. Pokazuje w tej powieści jak wygląda umysł człowieka maltretowanego psychicznie, chorego umysłowo, ograniczonego i zniszczonego przez życie. Książka ma bardzo dobry klimat w gotyckim stylu, inteligentne dialogi, odważne jak na tamte lata sceny, dobre kreacje postaci - bo to nie tylko Norman i jego matka, ale i zamordowana Mary Crane, jej narzeczony Sam Lomies czy detektyw Milton Arbogast. Fabuła nie należy zbytnio do odkrywczych, jest prosta, ale nienaszpikowana niepotrzebnymi dodatkami, co tylko wyszło jej na dobre. Zagadka kryminalna wzorcowa, momentami zaskakująca i autor systematycznie odkrywa kolejne jej fragmenty dochodząc do finału. Sama powieść liczy sobie nieco ponad sto siedemdziesiąt stron, a na końcu wydawnictwo zamieściło ponad pięćdziesięcio stronicowe posłowie Wiesława Kota, który mocno przybliża i analizuje "Psychozę" i jej kolejne części, a także przedstawia kultową ekranizację Hitchocka oraz kolejne bardziej lub mniej udane próby jej kontynuacji i przeróbek. "Psychoza" to bez wątpienia jedno najpopularniejszych, najlepszych i najważniejszych dzieł literatury i kinematografii. Thriller psychologiczny i klasyk grozy, który ani trochę nie został nadgryziony przez ząb czasu i warto się z nim zapoznać. To wzorcowy thriller i wskazane jest dla fanów zobaczyć, jak kiedyś pisało się tak świetne dreszczowce, dzięki którym potem rzesze innych autorów inspirowały się przy pisaniu własnych, bardziej uwspółcześnionych książek. Pozycja konieczna dla wielbicieli dreszczowców, grozy i thrillerów psychologicznych, zarówno tych w formie literackiej, jak i filmowej. A dla fanów ekranizacji Hitchcocka szczególnie. Jak to stwierdził autor ustami swojego bohatera "(...)w końcu każdemu czasem odbija". Warto zobaczyć jak to wyglądało u Normana Batesa. Polecam. Recenzja z bloga: Świat Bibliofila

Nieprawdopodobne, w jakie zakłopotanie wprowadził mnie ten tytuł, co do rozpoczęcia swej opinii. Po prostu nie wiem jak zacząć i jest to pozytywna niewiedza, bo chciałbym polecić tę książkę każdemu miłośnikowi dreszczowców - raz, że klasyka i powinno się znaleźć w topce znajomości gatunku. Dwa, że tę książkę pochłaniasz i wciąga Cię od samego początku. Tytuł znany jest głównie w popkulturze z kultowego obrazu Alfreda Hitchcocka. Osobiście nawet nie wiedziałem, że ta powieść istnieje. Jeśli takich osób, jest więcej powinni szybko nadrobić lekturę. Umówmy się, to nie jest typowy horror, bo widnieje w kategorii thriller i rzeczywiście jest to thriller psychologiczny, ale z tak mrocznym tłem i niepokojącymi aspektami, że trudno nie stwierdzić, iż to horror. Powieść inspirowana jest autentyczną postacią psychopaty Eda Geina, znanego z kanibalizmu oraz wytwarzania rzeczy z ludzkich ciał i wnętrzności. Sam ten fakt jest przyczynkiem do poczucia grozy. Psychologiczny aspekt tej powieści opiera się na wielorakiej jaźni oraz freudowskich teoriach o kazirodztwie. Brzmi ciężko, prawda? I tak właśnie jest, bo konstrukcja tej powieści nie jest nużąca, a wręcz przemyślana. Nie ma tu żadnych przeciągnięć, niepotrzebnych opisów i zbędnych słów. Ta powieść została idealnie skrojona niczym płaszcz z ludzkiej skóry, mający pasować na jej psychopatycznego projektanta. Wszystko w tej powieści jest wyważone, istotne i co najważniejsze - wciągające. Wszystko zaczyna się sceną relacji między synem i matką. Robi się od razu niezręcznie, bo rozmowa przybiera żenujących kształtów, kiedy okazuje się, że główny bohater - Norman, jest czterdziestoletnim maminsynkiem, wegetującym w tym samym domu od dzieciństwa. Pojawiają się kolejne przykre wnioski - matka Normana okazuje się jakąś nawiedzoną staromodną babą, której potrzebna pomoc specjalisty. Dalsze losy bohaterów wiążą się z morderstwem pewnej młodej kobiety, przybywającej do Bates Motel - jedynego źródła dochodu Normana i jego matki. Kto zabija, skoro poza dziewczyną, w budynku jest tylko Norman... i jego matka? Tu nie można spoilować, bo od tej pory zaczyna się ostra jazda, a czytelnik co jakiś czas jest wytrącony z równowagi, bo coś mu się nie skleja. Pojawiają się fakty przeczące poprzednim. Ekscytacja i mrok ogarnia nas z jakimś niesamowitym rebusem. Okazuje się, że nie dość, że w powieści prowadzone jest śledztwo, to jeszcze czytelnik musi rozwiązać jakąś indagację. To właśnie piękno literatury, kiedy czytelnik angażowany jest w książkowe wydarzenia, bo musi coś zrozumieć. Zaskakujące i dosyć otwarte zakończenie sprawia, że nie dowierzamy, ale odczuwamy zaskakujący haczyk typowy dla historii o psychopatach, że coś działo się tylko w głowie bohatera. Zakończenie jest klinicznym podsumowaniem wydarzeń, ale pięknie napisane psychologiczno - filozoficznym tonem. "Psychoza" nie bez powodu ma właśnie taki tytuł, a czytelnik przekonuje się jak ta tytułowa dolegliwość, odbierana jest z perspektywy chorego. Być może bluźnię, ale czytając "Psychozę" miałem wrażenie, jakbym czytał udoskonalonego Stephena Kinga. Psychologiczne profile przywodziły na myśl powieści Kinga, z tym że Bloch nie czynił w niej niepotrzebnych retardacji, lecz istotny aspekt dla fabuły. Styl pisania Blocha stał się dla mnie wzorcowy i to nie przez przypadek - autor nawiązał ponoć kontakt z samym H. P. Lovecraftem, co musiało zostawić jakieś twórcze piętno. Moja opinia może być w sumie niepotrzebna, bo gdy weźmiemy wydanie "Psychozy" z 2019 roku od Wydawnictwa Vesper, w posłowiu Wiesława Kota przeczytamy analizę "Psychozy". Ponadto autor posłowia przybliży nam dalsze losy Normana Bates'a z serii w "Psychoza II" i "Psychoza III". Jednak to nie wszystko, bo dostajemy także telegraficzny opis wydarzeń związanych z kinematograficznym fenomenem "Psychozy" i nowatorstwem, jakie wprowadził Alfred Hitchcock podczas kręcenia adaptacji. Dowiemy się również, jak to wyglądało przy pracy następców Hitchcocka. Zatem w posłowiu właśnie mamy chyba najlepsze opinie, natomiast mój zachwyt będzie niewysłowiony, będę wracał do tej lektury, bo to tylko 170 wciągających stron i będę polecał każdemu miłośnikowi grozy - także i Tobie... a jak już Cię wciągnie, pamiętaj, że "każdemu czasem odbija..."

Książka Roberta Blocha jest powieścią stosunkowo krótką, liczącą niecałe dwieście stron. Jest to książka napisana w gotyckim stylu i z mocno zaakcentowanymi elementami kryminalnymi i psychologicznymi. Sama fabuła jest dość prosta i bazuje na zbrodniach, jakich dokonał Ed Gein w latach 50-tych XX wieku - zabójca o psychopatycznych upodobaniach, dopuszczający się brutalnych morderstw, rozkopywania grobów i kanibalizmu. Książka przez cały czas trzyma w napięciu i powoduje, że trudno odłożyć ją na bok. Bloch jest oszczędny w słowach i trudno tutaj o nieistotne sceny, czy informacje, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydają się bez znaczenia. W finale bowiem wszystko układa się w spójną i logiczną całość, która potrafi mocno zaskoczyć, nawet po latach. Bohaterów w powieści jest zaledwie kilkoro, przynajmniej tych głównych, ale każdy z nich został odmalowany z niezwykłą pieczołowitością i wyczuciem. Odnosi się wrażenie, jakbyśmy nie tyle czytali o Mary, Normanie i innych, lecz nimi byli - znali ich myśli, uczucia, doświadczenia i wiele więcej. Tak rozbudowana kreacja i głębokie wejrzenie w psychikę bohaterów ma kluczowe znaczenie dla książki i jej finału. Szczególnie dużo miejsca zostało poświęcone Normanowi, jego matce i relacji jaka ich łączy. Bloch korzysta nie tylko z prawdziwych wydarzeń przy kreacji tego bohatera, ale przede wszystkim wykorzystuje teorie Freuda, które były wówczas bardzo popularne, do stworzenia skomplikowanej i złożonej relacji matki i syna. Norman wydaje się być normalnym, choć lekko zaniedbanym i osamotnionym facetem, ale gdy go lepiej poznajemy, wychodzi na jaw jak był wychowywany i co to uczyniło z jego psychiką. Jest to człowiek inteligentny, ale zmaltretowany psychicznie i chory umysłowo, który nie radzi sobie w życiu. Wydanie książki jak zwykle stoi na najwyższym poziomie. Okładka, jak i ilustracje Krzysztofa Wrońskiego, stwarzają niepowtarzalny klimat i nastrój w trakcie lektury. Do powieści dołączono również posłowie Wiesława Kota, które liczy aż 50 stron, w którym szczegółowo zostaje przeanalizowana Psychoza, jej fenomen, ekranizacja Hitchcooka, kolejne części filmu i ich fabuły. Po jego przeczytaniu posłowia, doceniam Psychozę jeszcze bardziej i lepiej rozumiem fenomen, jaki narósł wokół tej powieści. Psychoza jest thrillerem psychologicznym z elementami grozy, którego fabuła stała się podstawą na nakręcenia bardzo znanego filmu o tym samym tytule w reżyserii Alfreda Hitchcocka. Książka Roberta Blocha po wielu latach zupełnie się nie zestarzała, zakończenie świetnie spina wszystkie wątki i daje poczucie dobrze spędzonego czasu. Polecam! Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Vesper! hrosskar.blogspot.com