Mój piękny syn (okładka  miękka, 01.2019)

Obowiązkowa lektura dla każdego ojca. Książka o pełnym oddaniu i zaangażowaniu, które potrafi tylko prawdziwy ojciec.

Bardzo dobrze napisana książka. Opisane trudne życie ojca który walczył o syna. Obaj ciężko doświadczeni przez los...

Piękna, bardzo wzruszająca, nie obyło się bez chusteczek. Polecam każdemu

Prezent sprawił wiele radości. Szybka realizacja. Polecam

wydanie ładne dostawa empik ok, jestem w trakcie lektury

Przepiękna aczkolwiek smutna historia.

Cudowna książka

okej

Książka opowiada o prawdziwej historii buntu i uzależnienia od alkoholu a przede wszystkim narkotyków młodego człowieka który dopiero rozpoczyna życie, opowiedziana z punktu widzenia ojca. Zaczyna się dosyć niewinnie - każdy młody człowiek prędzej czy później sięga po używki co nie dziwi chyba żadnego rodzica. Problem zaczyna się w momencie kiedy temu młodemu człowiekowi - Nicowi - narkotyki zaczynają przesłaniać resztę życia. I to nie byle jakie narkotyki. Nic bowiem uzależnia się od najgorszego z możliwych czyli od metamfetaminy. Statystyki są przerażające - w 2017 roku przez przedawkowanie umiera 175 osób każdego dnia - 8 w ciągu godziny. Dzisiaj mamy rok 2019 i większą dostępność do narkotyków i innych uzależnień więc pozostawiam to do wyobraźni każdego kto to czyta, jak bardzo ta liczba wzrosła. Podobno wszyscy jesteśmy uzależnieni. Wystarczy, że dzień w dzień po pracy wypijemy dwa niewinne piwka. Przez miesiąc. A potem to już staje się naszym swego rodzaju rytuałem. Spróbujcie przestać. Wtedy w waszej głowie rozpocznie się burza mózgów - bo co znaczy wypicie jednego czy dwóch chłodnych piwek po pracy ? Ano właśnie. Znaczy. "Mój piękny syn" pozostaje długo w pamięci. Tworzy obraz rozdarcia rodziny, uzależnienia nie tylko Nica, ale ojca głownego bohatera. W pewnym momencie to co się dzieje z młodym chłopakiem przysłania wszystko - jego ucieczki, kradzieże, to że możliwe że leży gdzieś martwy w rynsztoku - staje się uzależnieniem ojca. Jest tak zaaferowany najstarszym dzieckiem, że zapomina o całej reszcie rodziny. Ale czy można mu się dziwić? Nie jestem rodzicem, ale jestem wstanie to zrozumieć. Książkę czyta się ze smutkiem, chociaż autor stara się momentami udowodnić (chyba bardziej sobie), że stara się jakoś iśc dalej. Kibicujesz im, ale w pewnym momencie, po kolejnej ucieczce Nica z terapii odwykowej, i po kolejnym jego narkotykowym wyskoku, zastanawiasz się, chociaż to jest naprawdę ciężkie, czy nie lepiej byłoby gdyby umarł. Może, po żałobie, potrafiliby się podnieść i pamiętać go takim jaki był przed? Jego młodsze rodzeństwo - zapatrzone w niego jak w bohatera musi patrzeć na to jak się stacza i staje się osobą której nie znają. Obcym, który zawładnął ciałem i umysłem ich ukochanego brata. Warto przeczytać, naprawdę warto, chociaż trzydzieści ostatnich kartek czyta się z wrażeniem, że można sobie je odpuścić, jeżeli ktoś nie zna tematu na własnej skórze. Miałam wrażenie że autor na siłę próbuje przedłużyć książkę. Nie mniej jednak, tak jak już pisałam wyżej, książka naprawdę zapada w pamięć. Kiedy już po niej ochłonę, wezmę się za "Na głodzie" - czyli pamiętnik Nica. I na koniec, parę cytatów które zrobiły na mnie największe wrażenie: "Ale wiecie, myślę, że to nie będzie takie straszne umrzeć. Myślę, że to będzie tak jak dzisiaj: koniec wakacji, kiedy jesteś gotowa wrócić do domu" " To działa jakbyś zażył truciznę i czekał, aż umrze ktoś inny" " Nie dawaj wiary moim obietnicom. Obiecam ci wszystko, żeby poczuć ulgę. Ale natura mojej choroby powoduje, że nie mogę dotrzymywać swoich obietnic, nawet jeśli składałem je szczerze. Nie wierz we wszystko co ci mówię : to może być kłamstwo. Zaprzeczanie rzeczywistości jest jedym z objawów mojej choroby. W dodatku zwyklę tracę szacunek do osób, które mogę zbyt łatwo wywieść w pole. Nie pozwól mi na to,żebym ciebie wykorzystywał czy nadużywał w jakikolwiek inny sposób. Na dłuższą metę nie można mówić o miłości, jeśli nie ma w niej pewnej miary sprawiedliwości" " - Popatrz na mnie tato! Popatrz! - Widzę cię. - Jestem na niebie. - Wspaniale. - Jestem wyżej niż chmury "

"Moje uzależnienie od jego uzależnienia nie służyło nikomu", czyli szczera opowieść o uzależnieniach. Mój piękny syn to historia ojca, która stara się pomóc uzależnionemu synowi. David Sheff to amerykański dziennikarz i pisarz. Publikował na łamach The New York Times, Playboya, Rolling Stone Magazine, Wired magazine i Fortune. W 2008 roku sieć Starbucks uznała Mój piękny syn jako featured book (ang. polecana książka). Na ekrany kin 4 stycznia tego roku wszedł film oparty na dwóch bestsellerowych książkach Davida Sheffa i Nica Sheffa. W ich role wcielają się Steve Carell i Timothée Chalamet, którzy stworzyli wielkie, poruszające kreacje, docenione już przez amerykańskich recenzentów i widzów. Timothée Chalamet zdobył nominację do Złotego Globu za najlepszą rolę drugoplanową i jest również pewnym kandydatem do kolejnej oscarowej nominacji. Mój piękny syn to pamiętnik przeżyć ojca (David), który za wszelką cenę chce pomóc synowi (Nic) wyjść z nałogu. Książka jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Nic, z pozoru normalny chłopak, mając kilkanaście lat pije, pali oraz bierze różnego rodzaju używki. Porzuca swoje plany wchodząc głębiej w nałóg. Przez lata rodzina próbuje nakłonić go do odwyku, jednak Nic oszukuje i ucieka z placówek. David w dość szczegółowy sposób opisał dzieciństwo i młodość Nica (czasami jednak można dostrzec, że próbuje udoskonalić syna np. mówiąc o braku wad). Cała książka podzielona jest na pięć części: Do późna na nogach, Jego ulubiony narkotyk, Jak chcesz, Gdyby tylko oraz Nigdy nie wiadomo. David bezustannie zadaje sobie pytanie, czy jest odpowiedzialny za nałóg syna. Czy zawinił rozpad małżeństwa rodziców Nica? Czy można było jakoś zapobiec zbliżającemu się dramatowi? Czy cała rodzina musi cierpieć z powodu uzależnienia najstarszego dziecka? "Moje uzależnienie od jego uzależnienia nie służyło nikomu. Uzależnienie Nica stało się dla mnie czymś o wiele ważniejszym niż reszta." – ten cytat idealnie opisuje całą książkę. Jest to wstrząsająca historia o bólu i cierpieniu. Nie jest to książka dla każdego. Dla jednych będzie nudna, dla innych wciągająca. Trudny temat, ale jak najbardziej na czasie. Mój piękny syn bardzo dokładnie prezentuje trud rodziny, która zmaga się z uzależnieniem Nica. Mam trochę uwag do tłumaczenia, które momentami kłuje w oczy. Spolszczone angielskie słowa takie jak "mityngi" (jak dla mnie wygląda to nienaturalnie – już lepiej wygląda: miting), Wonder Women jako Cud Kobieta (takiej wersji to jeszcze nie słyszałam :D) itp. Podsumowując: książka nie jest przeznaczona dla wszystkich. Trudna do czytania, pełna cierpienia. Aby historia była kompletna polecam przeczytać pamiętnik Nica – Na głodzie (recenzja wkrótce), który dopełnia Mój piękny syn i jest moim zdaniem dużo bardziej wartościowszym zapisem zmagań Nica.