Mój piękny syn (okładka miękka)

Często mówimy, że coś działa na nas jak narkotyk, prawda? Ale co zrobić, kiedy do naszego życia wkrada się prawdziwy narkotyk i to na stałe? Powoli wyniszczając ciało naszej bliskiej osoby. Jak sobie poradzić w takiej sytuacji? Czy to w ogóle jest możliwe? Autorem tej biograficznej książki jest ojciec syna, który uzależnił się od narkotyków. To historia walki o życie kochanego dziecka poprzez jego ojca. Historia, która chwyta za serce i pokazuje do czego prowadzą narkotyki. To prawdziwa historia, która być może pomoże rodzicom w podobnej sytuacji, pozwoli zrozumieć pewne kwestie. „Nie mam wiadomości od Nica i każda godzina, każdy dzień, każdy tydzień jest cichą męczarnią, jak ból fizyczny. Przez większość czasu czuję się, jakbym palił się w ogniu. Może to prawda, że cierpienie wzmacnia charakter, ale na pewno także niszczy ludzi. Ci, których spotykam na mityngach Al-Anonu, są zniszczeni, niektórzy w widoczny sposób, ale psychicznie – wszyscy. Jednocześnie należą do osób najbardziej otwartych, najbardziej żywych i gotowych dzielić się z innymi, jakie kiedykolwiek spotkałem.” Nie ma chyba na świecie miejsca, w którym nie ma narkotyków. One są wszędzie i nie ważne jak bardzo byśmy się starali, by osoby nam bliskie, a zarazem uzależnione ich unikały, nie jesteśmy tak naprawdę w stanie nic zrobić. To jak walka z wiatrakami. Wszystko tak naprawdę zależy od osoby, które je zażywa, czy ma w sobie wystarczająco dużo determinacji, a przede wszystkim chęci, aby z tym skończyć. David Sheff nie mógł uwierzyć, kiedy dowiedział się, że jego syn Nic, sięga po narkotyki. Oczywiście jako kochający rodzic pragnął zrobić co w jego mocy, żeby mu pomóc. Prosił, błagał, aby ten zaczął się leczyć. Czasem mu się udawało przemówić mu do rozsądku, ale zazwyczaj nie trwało to zbyt długo, bo syn po jakimś czasie i tak wracał do nałogu w dodatku sięgając po coraz mocniejsze narkotyki. Książek, w których opisane jest życie osoby uzależnionej jest dużo, jednak takich w których to osoba bliska osoby uzależnionej opowiada o swoich zmaganiach chyba nigdy wcześniej nie poznałam. Zawsze łatwo jest powiedzieć, że człowiek który bierze jest ćpunem, niech więc sam sobie z tym radzi, co mnie to interesuje. Ale zastanawialiście się kiedykolwiek przez co przechodzi rodzina takiej osoby? Czy łatwo jest patrzeć jak członek rodziny powoli stacza się na dno? Nie sądzę. Nasz autor miał długą i żmudną drogę związaną z uzależnieniem swojego syna. Wszystko skrupulatnie opisuje w swojej książce, krok po kroku pokazując jak ciężką walkę musiał przejść w swoim życiu. Jego życie wcale nie było usłane różami. On jako kochający rodzic nie mógł pogodzić się z tym, że jego syn powoli się staczał. Myślę, że żaden z rodziców nie mógłby patrzeć na coś takiego. Kochał syna ponad wszystko i tak bardzo starał się mu pomóc, że czasem zapominał o własnym życiu. Wielokrotnie zadawał sobie pytanie, czy to jego wina? Co mógł zrobić źle? Książka porusza jeden z najważniejszych problemów jaki dotyka społeczność. Mierzenie się z narkotykami to ciężki i żmudny okres. Widziałam i miałam w swoim życiu styczność z osobami, które brały narkotyki, widziałam co się z nimi działo, jak potrafiły się zachowywać i jaki wpływ miały na swoje otoczenie. Dziś jedna z takich osób już nie żyje, przedawkowała. Wielokrotnie zastanawiałam się, dlaczego ludzie sięgają po te świństwa. Co ich do tego zmusza? Czy to jakieś problemy rodzinne, niepowodzenia osobiste? Co daje im żyje na ciągłym haju? Czy warto niszczyć swoje zdrowie dla kilku chwil, w których nie czują nic? To przykre, a jednak prawdziwe. Żeby wyjść na prostą potrzeba naprawdę wiele samozaparcia. Bliscy, którzy pragną pomóc takim osobom, często nie zdają sobie sprawy, że swoimi naciskami tak naprawdę mogą tylko pogorszyć sytuację. Zresztą przeczytajcie tę książkę, a sami zrozumiecie. „Czasami, gdy u Nica nie wszystko było w porządku, czułem się tak źle, że chciałem wymazać, wykasować, wytrzeć każdy ślad jego istnienia z mojej głowy, z mojego mózgu, żebym już więcej nie musiał się o niego martwić i narażać się na kolejne rozczarowania i żebym nie czuł się zraniony. Nie musiałbym wtedy obwiniać samego siebie i nie musiałbym obwiniać jego, i nie musiałbym dłużej oglądać tego bezlitosnego, przerażającego pokazu slajdów, które wyświetlają się w mojej głowie, kiedy widzę mojego wspaniałego syna, jak leży znarkotyzowany, w najbardziej przerażających, przygnębiających okolicznościach, jakie można sobie wyobrazić. Przeżywałem udrękę i pragnąłem ulgi.” "Mój piękny syn" to poruszająca historia pokazana oczami ojca, który walczył o życie uzależnionego od narkotyków syna. Nie jest to łatwa historia, ale pokazuje nam czym jest walka z narkomanią i czym jest prawdziwa rodzicielska miłość. Zachęcam do przeczytania.

Nie lubię pisać 'dobrych' recenzji, bo to jest wbrew pozorom ciężkie. 'Mój piękny syn' to bardzo wzruszająca historia chłopaka uzależnionego od narkotyków. Historia opowiedziana z perspektywy ojca. Czytałam już kilka pozycji dotyczących narkomanów, od totalnych klasyków po maksymalne buble. Jednak chyba nigdy nie widziałam książki pisanej z perspektywy rodzica. I to dla mnie jest bardzo ciekawe, ponieważ sama jestem rodzicem. I mimo, że czytałam jak przeżywa to ojciec Nica to nadal nie wyobrażam sobie, co może czuć osoba w tym momencie. Nie wyobrażam sobie tego i nie chce wiedzieć. Chcę, by moje dziecko przeszło przez życie bez problemów.🤪

Obowiązkowa lektura dla każdego ojca. Książka o pełnym oddaniu i zaangażowaniu, które potrafi tylko prawdziwy ojciec.

Tematyka uzależnień to nic nowego, ale tym razem chciałabym pokazać Wam powieść wyjątkową, bo napisaną z punktu widzenia rodzica, który obserwuje, jak jego dziecko niszczy sobie życie. Ta książka to pewnego rodzaju memoir samego autora, Davida Sheffa, który na własnej skórze przeżył ten koszmar. Mówi się, że dziecko nigdy nie zrozumie miłości rodzica, dopóki samo nie stanie się rodzicem. I jestem wdzięczna tej powieści, że chociaż na czas lektury mogłam wczuć się w tę rolę. To rzuciło zupełnie nowe światło na to, jak postrzegam uzależnienia. Jak postrzegam rodzicielstwo i troskę o dziecko. Lektura oprócz licznych refleksji, zadała mi też ból. David opisuje życie najstarszego syna, Nicka, rozpoczynając od jego najmłodszych lat, gdy ten był mądrym, zaradnym, pogodnym dzieckiem. A potem następuje próba uchwycenia momentu, w którym wszystko się zmieniło. Czy można było temu zapobiec? Czy w uzależnieniach występuje decydujący moment, linia, której przekroczenie jest już nieodwracalne? Łzy cisną się do oczu, gdy zaczynam myśleć o tej książce. "Mój piękny syn" czyta się szybko, ale wcale nie lekko - to powieśc obarczona ogromnym ładunkiem emocjonalnym, niekoniecznie lektura dobra na letni relaks, a jednak czytało mi się ją dość szybko. Polecam Wam tę piękną, smutną opowieśc o sile miłości rodzicielskiej, o woli walki, o poświęceniu i o tym, co w życiu naprawdę ważne.

Wspaniala ksiazka o walce z nalogiem. Opisana przez ojca, Pokazuje sprzecznosc roli rodzica w sytuacji uzaleznienia dziecka oraz rozpad zycia rodzinnego i mechanizmy wspoluzalezni

Książka opowiada o prawdziwej historii buntu i uzależnienia od alkoholu a przede wszystkim narkotyków młodego człowieka który dopiero rozpoczyna życie, opowiedziana z punktu widzenia ojca. Zaczyna się dosyć niewinnie - każdy młody człowiek prędzej czy później sięga po używki co nie dziwi chyba żadnego rodzica. Problem zaczyna się w momencie kiedy temu młodemu człowiekowi - Nicowi - narkotyki zaczynają przesłaniać resztę życia. I to nie byle jakie narkotyki. Nic bowiem uzależnia się od najgorszego z możliwych czyli od metamfetaminy. Statystyki są przerażające - w 2017 roku przez przedawkowanie umiera 175 osób każdego dnia - 8 w ciągu godziny. Dzisiaj mamy rok 2019 i większą dostępność do narkotyków i innych uzależnień więc pozostawiam to do wyobraźni każdego kto to czyta, jak bardzo ta liczba wzrosła. Podobno wszyscy jesteśmy uzależnieni. Wystarczy, że dzień w dzień po pracy wypijemy dwa niewinne piwka. Przez miesiąc. A potem to już staje się naszym swego rodzaju rytuałem. Spróbujcie przestać. Wtedy w waszej głowie rozpocznie się burza mózgów - bo co znaczy wypicie jednego czy dwóch chłodnych piwek po pracy ? Ano właśnie. Znaczy. "Mój piękny syn" pozostaje długo w pamięci. Tworzy obraz rozdarcia rodziny, uzależnienia nie tylko Nica, ale ojca głownego bohatera. W pewnym momencie to co się dzieje z młodym chłopakiem przysłania wszystko - jego ucieczki, kradzieże, to że możliwe że leży gdzieś martwy w rynsztoku - staje się uzależnieniem ojca. Jest tak zaaferowany najstarszym dzieckiem, że zapomina o całej reszcie rodziny. Ale czy można mu się dziwić? Nie jestem rodzicem, ale jestem wstanie to zrozumieć. Książkę czyta się ze smutkiem, chociaż autor stara się momentami udowodnić (chyba bardziej sobie), że stara się jakoś iśc dalej. Kibicujesz im, ale w pewnym momencie, po kolejnej ucieczce Nica z terapii odwykowej, i po kolejnym jego narkotykowym wyskoku, zastanawiasz się, chociaż to jest naprawdę ciężkie, czy nie lepiej byłoby gdyby umarł. Może, po żałobie, potrafiliby się podnieść i pamiętać go takim jaki był przed? Jego młodsze rodzeństwo - zapatrzone w niego jak w bohatera musi patrzeć na to jak się stacza i staje się osobą której nie znają. Obcym, który zawładnął ciałem i umysłem ich ukochanego brata. Warto przeczytać, naprawdę warto, chociaż trzydzieści ostatnich kartek czyta się z wrażeniem, że można sobie je odpuścić, jeżeli ktoś nie zna tematu na własnej skórze. Miałam wrażenie że autor na siłę próbuje przedłużyć książkę. Nie mniej jednak, tak jak już pisałam wyżej, książka naprawdę zapada w pamięć. Kiedy już po niej ochłonę, wezmę się za "Na głodzie" - czyli pamiętnik Nica. I na koniec, parę cytatów które zrobiły na mnie największe wrażenie: "Ale wiecie, myślę, że to nie będzie takie straszne umrzeć. Myślę, że to będzie tak jak dzisiaj: koniec wakacji, kiedy jesteś gotowa wrócić do domu" " To działa jakbyś zażył truciznę i czekał, aż umrze ktoś inny" " Nie dawaj wiary moim obietnicom. Obiecam ci wszystko, żeby poczuć ulgę. Ale natura mojej choroby powoduje, że nie mogę dotrzymywać swoich obietnic, nawet jeśli składałem je szczerze. Nie wierz we wszystko co ci mówię : to może być kłamstwo. Zaprzeczanie rzeczywistości jest jedym z objawów mojej choroby. W dodatku zwyklę tracę szacunek do osób, które mogę zbyt łatwo wywieść w pole. Nie pozwól mi na to,żebym ciebie wykorzystywał czy nadużywał w jakikolwiek inny sposób. Na dłuższą metę nie można mówić o miłości, jeśli nie ma w niej pewnej miary sprawiedliwości" " - Popatrz na mnie tato! Popatrz! - Widzę cię. - Jestem na niebie. - Wspaniale. - Jestem wyżej niż chmury "

Prezent sprawił wiele radości. Szybka realizacja. Polecam

wzruszający, pełen bezwarunkowej miłości, trudnej miłości bo do dziecka które jest narkomanem

Jest to opowieść o wielkiej ojcowskiej miłości. Na podstawie tej książki powstał film.

Bardzo dobrze napisana książka. Opisane trudne życie ojca który walczył o syna. Obaj ciężko doświadczeni przez los...