Joy (okładka miękka)

Już od pewnego czasu poszukiwałam w literaturze obyczajowej czegoś nieco innego, nietypowego i nieschematycznego .Na ratunek przyszła mi niespodziewanie książka ‘’JOY’’ , którą myślę że śmiało można zakwalifikować do gatunku ‘’romansu muzycznego’’. W książce poznajemy tytułową Joy, która prowadzi spokojny żywot, praca nie sprawia jej wystarczającej satysfakcji, a mężczyzny u jej boku brak. Życie dziewczyny wywraca o 180 stopni pewne przypadkowe spotkanie, które okazuje się być początkiem ogromnych zmian. W tym przypadku jak najbardziej trafne okazuje się twierdzenie, że ‘’Marzenia się spełniają’’, lecz niekiedy trzeba uważać na to o czym się jednak marzy, bo często może być to wyidealizowane i nieosiągalne w prawdziwym życiu . Muszę przyznać, że po paru pierwszych stronach zupełnie się nie spodziewałam, że w dalszej części ta historia obierze taki tor. Akcja bardzo szybko nabiera tutaj tempa, a w życiu naszej głównej bohaterki dzieje się naprawdę wiele. Wszystko to powoduje, że od książki ciężko się oderwać, a losy Joy porywają nas bezgranicznie. Joy to postać wbrew początkowym pozorom bardzo pewna siebie, z dużym temperamentem i ciętym językiem a to sprawia , że książka ma w sobie również dużo humoru i zabawnych scen. Dodatkowym atutem powieści jest ciekawe przedstawienie przez autorkę życia codziennego zespołu muzycznego, którego członkowie nieustannie muszą ukrywać się przed natarczywymi dziennikarzami. Charyzmatyczne postaci oraz ich przewrotne losy gwarantują nam świetną zabawę podczas lektury. Książka niejednokrotnie nas zaskakuje, niekiedy również strasznie irytuje, ale podsumowując była to naprawdę dobra pozycja . Bardzo się cieszę, że już pojawiła się kolejna książka autorki , która nawiązuje poniekąd do ‘’JOY’’ i po którą z największą przyjemnością sięgnę .

nie wciągająca, niekiedy chaotyczna . Osobiście mnie zmęczyła.

Nie chcę pisać, że się rozczarowałam. Nie byłoby to zgodne z prawdą. Ale fałszem byłoby także stwierdzić, że powieść spełniła moje oczekiwania albo je przerosła. To ciepła, radosna, bezpretensjonalna opowieść, jaką układała w swojej głowie niejedna nastoletnia dziewczyna. Ja także. Pomysł wydaje się być idealny, jednak wykonanie już takim nie jest. Wszystko opisane jest dość pobieżnie i z przerażającą wręcz prostotą. Akcja nie zaskakuje. Nawet wtedy, gdy powinna. Mimo wszystko powieść nie jest bezwartościowa. Relacja między tytułową bohaterką, a jej ukochanym - idolem akcentuje, jak wielki dystans dzieli czasami rzeczywistość od sennym wyobrażeń. Książka dobra na zabicie czasu i niegroźny w skutkach powrót do czasu nastoletnich, nigdy nie mających się spełnić, ale i dlatego - pięknych fascynacji <3

Nie chcę pisać, że się rozczarowałam. Nie byłoby to zgodne z prawdą. Ale fałszem byłoby także stwierdzić, że powieść spełniła moje oczekiwania albo je przerosła. To ciepła, radosna, bezpretensjonalna opowieść, jaką układała w swojej głowie niejedna nastoletnia dziewczyna. Ja także. Pomysł wydaje się być idealny, jednak wykonanie już takim nie jest. Wszystko opisane jest dość pobieżnie i z przerażającą wręcz prostotą. Akcja nie zaskakuje. Nawet wtedy, gdy powinna. Mimo wszystko powieść nie jest bezwartościowa. Relacja między tytułową bohaterką, a jej ukochanym - idolem akcentuje, jak wielki dystans dzieli czasami rzeczywistość od sennym wyobrażeń. Książka dobra na zabicie czasu i niegroźny w skutkach powrót do czasu nastoletnich, nigdy nie mających się spełnić, ale i dlatego - pięknych fascynacji <3

Nie chcę pisać, że się rozczarowałam. Nie byłoby to zgodne z prawdą. Ale fałszem byłoby także stwierdzić, że powieść spełniła moje oczekiwania albo je przerosła. To ciepła, radosna, bezpretensjonalna opowieść, jaką układała w swojej głowie niejedna nastoletnia dziewczyna. Ja także. Pomysł wydaje się być idealny, jednak wykonanie już takim nie jest. Wszystko opisane jest dość pobieżnie i z przerażającą wręcz prostotą. Akcja nie zaskakuje. Nawet wtedy, gdy powinna. Mimo wszystko powieść nie jest bezwartościowa. Relacja między tytułową bohaterką, a jej ukochanym - idolem akcentuje, jak wielki dystans dzieli czasami rzeczywistość od sennym wyobrażeń. Książka dobra na zabicie czasu i niegroźny w skutkach powrót do czasu nastoletnich, nigdy nie mających się spełnić, ale i dlatego - pięknych fascynacji <3

📚JOY 🖋HERMIA STONE @wydawnictwoinanna 🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻 Najpiękniejsze jest to, czego nie masz Na co czekasz i tęsknisz od lat Najpiękniejsze są w życiu marzenia Joy to młoda kobieta, której życie nie należy do najciekawszych. Pracuje na stanowisku, które nie posiada określonej nazwy, a jej główmy zajęciem jest niesienie pomocy innym pracownikom oraz rozwiązywanie sytuacji problemowych. Po pracy wraca prosto do domu, do wymyślonego chłopaka, który przypomina wokalistę popularnego zespołu Soundance i spędza czas w domowym zaciszu. Jednak do czasu... Nasza bohaterka w końcu wychodząc ze swojego wyimaginowano świata, zaczyna spotkać się z dziennikarzem Aleksem, to odmienia jej patrzenie na związki i facetów. Wreszcie pojmuje, że we dwoje może być fajnie, pomimo że ta polówka nie jest twoim ideałem ze snów. Gdy Joy nareszcie uwalnia się od swojej obsesji… los płata jej figla! Historia Joy naprawdę mi się spodobała, zwłaszcza, że nie jest to powieść szablonowa. Nie przewidywałem takiego zakończenia. Ogólnie byłem pewien, że ta książka skupiać się będzie głównie na wątku romantycznym i moje przekonanie było bardzo błędne. Jest to powieść o wielu wątkach i każdy bohater ma tu swoje „pięć minut”. Hermia Stone zadbała o to, by czytelnicy poznali również pobocznych bohaterów i otrzymali powieść, która nie będzie taka jak wszystkie w tym gatunku.„Joy” to opowieść o sile przyjaźni, o ludzkich uczuciach i wyborach, nie zawsze tych właściwych. po resztę recenzji zapraszam na mojego instabooka https://www.instagram.com/ksiazki_oczami_mezczyzny/

Jak widać po ocenach, "Joy" nie przypadła do gustu każdemu. Całkowicie to rozumiem, bo ja nadal mam dość mieszane odczucia po skończeniu tej książki. Największym minusem tej książki są rozdziały- autorka naprawdę powinna nad nimi popracować! Chodzi o to, że najczęściej w rozdziale dzieje się pewna akcja lub jest opisywany jakiś dzień. W "Joy" wygląda to tak, że w jednym rozdziale pojawia się strasznie dużo przerywników akcji w postaci gwiazdeczek, które sygnalizują, że dane wydarzenie właśnie się skończyło. Chyba żadna akcja nie trwała dłużej niż 3-4 strony... Gdy już powiedziałam o największym minusie, trzeba powiedzieć o plusach. Dla mnie historia Joy była świetna. Totalnie zakochałam się w fabule i nie potrafiłam rozstać się z tą książką. Bohaterowie także są cudowni i autorce udało się świetnie ich wykreować. Joy jest silną kobietą, która nie da sobą pomiatać. Potrafi ustawić wszystkich mężczyzn w Sundance. Cała czwórka zespołu wraz z managerem także jest dobrze wykreowana. Każdy chłopak jest inny i wyjątkowy. Jednego polubicie, drugiego nie, a trzeci będzie dla was obojętny, po czym zaczniecie kochać cały zespół. Właśnie tak było u mnie. Szczególną miłością obdarzyłam Patricka, dla którego będę sięgać po tę książkę ponownie. To nie jest zwyczajna i schematyczna historia (końcówka opisu o tym mówi), którą będziecie zmęczeni. Jest to piękna opowieść miłosna, której przekaz jest bardzo jasny-pozory często mylą. I z taką myślą was pozostawię.

Przeważnie każda książka, w której pojawia się wątek muzyczny i gorący rockmeni, ocieka seksem i chyba przede wszystkim wulgaryzmami, więc byłam święcie przekonana, że właśnie to dostanę w tej książce. Jednak autorka zrobiła mi psikusa i totalnie mnie zaskoczyła, bo postawiła na subtelność i delikatność. Oczywiście pojawiają się sceny zbliżeń między bohaterami lecz jest ich naprawdę mało, nie są szczegółowo opisane (wiem, że wiecie, co mam na myśli), są po prostu bardzo delikatne. I wiecie co? Mnie to bardzo odpowiadało. Poza tym mimo że jest to fikcja literacka, to książka jest bardzo naturalna, cieszy mnie najbardziej to, że autorka nie opisała chłopaków z zespołu, jako totalnych wariatów, którzy chełpią się sławą, ćpają, piją na umór i myślą tylko o tym, by gdzieś „zamoczyć”. Hermia Stone pokazała ich jako normalnych ludzi, którzy mimo sławy, mimo ogromnych pieniędzy na koncie nadal pozostali sobą i tylko dla tłumów zgrywali kogoś, kim nie są. Dzięki tamu wszystkiemu książka nabrała niebywałej prawdziwości i nie raz łapałam się na tym, że myślałam, że to nie fikcja literacka, a prawdziwa historia. Jeżeli chodzi o bohaterów, to bardzo podobała się mi ich kreacja. Autorka stworzyła naprawdę ciekawe indywidualności. Każdy z bohaterów jest inny, wyrazisty i charakterystyczny. W książce prym wiedzie Joy, ale równie ważne są jeszcze dwie postacie. Mianowicie chodzi o Johna i Patricka. Obydwoje należą do zespołu, jeden jest marzeniem Joy, które może wreszcie się spełni, a drugi stał się jej najlepszym przyjacielem, który był dla niej opoką w wielu trudnych sytuacjach. Joy to bohaterka, którą polubiłam, ale nie ukrywam, że czasami jej zachowanie bardzo mnie irytowało. To marzycielka, która jest taką szczęściarą, że jej jedno z jej największych marzeń się spełnia. Praca z niesamowicie popularnym zespołem rockowym jest dla niej wyzwaniem, ale dzięki temu może być bliżej mężczyzny, który ją fascynuje i do tej pory był jej „wymyślonym chłopakiem”. Czy rzeczywistość okaże się tak samo fascynująca, jak marzenia? Jeżeli chodzi o chłopaków, to polubiłam i jednego i drugiego, choć John na swoje nieszczęście później pokazał drugą twarz i stracił dużo w moich oczach. Jednak myślę, że to celowy zabieg autorki. Patrick to facet cudowny, kochany, któremu Joy tak do końca nie jest obojętna. Przyjaźni się z nią, ale tak naprawdę chciałby czegoś więcej... „Joy” to książka zaskakująca z ciekawą i wciągającą fabułą. Bardzo czekam na kolejny tom i tak po cichu mam nadzieję, że wszystko będzie tak, jak sobie wymarzyłam. To bardzo fajna książka o marzeniach, przyjaźni, miłości i przede wszystkim o ludzkich uczuciach i wyborach, które nie zawsze są właściwe.

Lekka z humorem powieść, która jest idealna na poru dni. Czytałam ją z zapartym them, ale rozczarowałam się na końcu bo tak nagle się kończy. Mam nadzieję, że drugi tom jest w przygotowaniu? Polecam