Córka pedofila (okładka miękka)

Kontrowersyjny tytuł i okładka sprawiły, że zainteresowałam się tą pozycją. Liczyłam na mocną lekturę, jednak moje oczekiwania nie do końca zostały spełnione. Jak wpłynęła na mnie ta historia? 'Ktoś, kto kocha, nie niszczy. A ktoś, kto niszczy, nigdy nie kochał.' Lexi jest samotną i zamkniętą w sobie nastolatką. Dziewczyna nie jest typową uczennicą liceum, jej ojciec od najmłodszych lat znęca się nad nią i ją molestuje. Te wydarzenia sprawiły, że Alexia izoluje się od rówieśników, nie ma obok siebie nikogo, kto byłby dla niej wsparciem. Pewnego dnia w szkole zaczepia ją chłopak, który w okamgnieniu staje się jej najlepszym przyjacielem. Lexi na swojej drodze spotyka też Jamesa, w którym zakochuje się do granic możliwości. Szczęście jednak nie może trwać wiecznie... Decydując się na tę pozycję liczyłam na lekturę pełną emocji. Faktycznie, było ich trochę na początku, jednak na tym koniec. Autorka przekleństwami chciała przedstawić charakter głównej bohaterki, jednak dla mnie to za mało. Dialogi pomiędzy bohaterami momentami były banalne, niepasujące do charakterów Lexi czy Jamesa. Nie wiem jak zachowuje się człowiek, który przeżył tyle co Alexia. Wydaje mi się natomiast, że są to tak ogromne dziury w psychice, że samo spotkanie z chłopakiem nie wystarczy, aby wszystko inne zniknęło. W jednej chwili dziewczyna jest skatowana do nieprzytomności, a w drugiej zapomina o wszystkim, co ją spotkało. Jakoś mi to nie pasowało, przez co cała historia wydała mi się mocno naciągana. 'Bać powinniśmy się jedynie ludzi, bo to oni stanowią przyczynę wszelkiego zła, od nich wszystko się zaczyna i oni potrafią zniszczyć, zabić i pozbawić drugiego człowieka siebie. To ludzie są największymi potworami żyjącymi na Ziemi i chyba tak już pozostanie.' Nie jestem w stanie wprost określić czy polecam tę książkę czy nie. Jeśli zainteresował was tak jak mnie tytuł lub okładka to warto przekonać się jak ta historia na was wpłynie. Być może zrobi na was większe wrażenie, moich oczekiwań niestety nie spełniła w całości. 'Cierpienie, jakim byłam napiętnowana, wymagało odwagi, bym mogła przejść przez życie, by budzić się i w nie brnąć, mimo niepowodzeń. Ale ja nie byłam odważna, nie byłam silna i nie umiałam walczyć.'

Beznadziejna książka! Za dużo wulgaryzmów, ogólnie nie podobał mi się tez styl pisania. Nie polecam !

Brawo jeszcze raz brawo ,polecam mega książka 👍👍👍👍👍👍👍.kocham takie produkcje książkowe..Nie da się opisać co ja czułam czytając tą książke.Tego trzeba doświadczyć. Polecam.

Słowem wstępu Do czego jest zdolna cier­piąca nasto­latka? Wie­cie? Ja wiem, bo sama nią prze­cież kie­dyś byłam, mia­łam przy­ja­ciół i zna­jo­mych, któ­rzy bory­kali się z róż­nymi pro­ble­mami. Okres buntu mło­dzień­czego, nie­po­wo­dze­nia z sym­pa­tią, złe towa­rzy­stwo – wszystko to spra­wia, że zacho­wa­nie tej mło­dej osoby zmie­nia się o 360 stopni. Co, jeśli bunt prze­ciwko światu i ludziom jest spo­wo­do­wany czymś innym? Co, jeśli osoba, która powinna dawać poczu­cie bez­pie­czeń­stwa mło­dej, nie­świa­do­mej do końca dziew­czy­nie, wła­śnie jest tym powo­dem znie­na­wi­dze­nia całego świata? No wła­śnie, dobre pyta­nie. „Córka pedo­fila” Ewy Pirce przybliży Wam trochę ten obraz. Temat, który został poru­szony w książce, może prze­ra­żać, znie­sma­czyć i odstra­szać. Dla­czego? Bo na­dal, mimo wielu podob­nych histo­rii, jakie widzimy w tele­wi­zji i sły­szymy w radiu, lub czy­tamy w inter­ne­cie, jest to pew­nego rodzaju temat tabu, temat, o któ­rym się nie mówi, uda­jąc czę­sto, że tego pro­blemu nie ma. Jed­nak dla Waszej wia­do­mo­ści, autorka nie wywlo­kła całego „brudu” na wierzch, nie uży­wała słów czy też opi­sów sytu­acji w spo­sób nie­smaczny, prze­ra­ża­jący, wul­garny. Zro­biła to na tyle deli­kat­nie, o ile było to moż­liwe. Więc zanim zde­cy­du­je­cie, że ni­gdy nie się­gnię­cie po tę książkę, bo boicie się zwy­czaj­nie, co tam znaj­dzie­cie, prze­czy­taj­cie kilka recen­zji tej debiu­tanc­kiej powie­ści Ewy Pirce u innych, porów­naj­cie i wtedy zde­cy­duj­cie. Zanim jed­nak zaj­rzy­cie na jakie­kol­wiek recen­zje, wiedz­cie o tym, że ta książka jest inspi­ro­wana praw­dzi­wymi wyda­rze­niami. Nie została więc do końca zmy­ślona przez autorkę. Wiele osób o tym nie wie lub zapo­mina. Fabuła – Ból i strach Lexi to młoda dziew­czyna, która w życiu doświad­czyła już wiele złego ze strony doro­słych. Nieufna, agre­sywna, pyskata i wul­garna dziew­czyna pró­buje w jakiś spo­sób iść przez życie. Życie, które ni­gdy nie było usłane roż­nami, a tylko codzien­nie przy­no­siło cier­pie­nie i ból. Jak pora­dzić sobie, kiedy wszystko jest prze­ciwko Tobie? Lexi radziła sobie w spo­sób, który dla wielu jest nie­do­rzeczny, zły, straszny, co w rezul­ta­cie dopro­wa­dziło ją nie­mal do auto­de­struk­cji. Samo­oka­le­cze­nie się przy­no­siło jej ulgę, bo tylko w ten spo­sób miała kon­trolę nad swoim cia­łem. Cia­łem, które zostało już wiele razy zranione, dusza zrów­nana z zie­mią. A to wszystko za sprawą kogoś, kto powi­nien dawać auto­ry­tet, kogoś, kto powi­nien być obok, kiedy dzieje się źle, dbać o nas – rodzic. Przez wiele lat krzyw­dzona przez ojca pedo­fila, nauczyła się, żeby nie ufać nikomu, była out­si­de­rem i w życiu pry­wat­nym i szkol­nym. Nie pozwa­lała nikomu zbli­żyć się zbyt bli­sko, by nie zostać bar­dziej skrzyw­dzoną. Pew­nego dnia poznaje osobę, dzięki któ­rej na jej twa­rzy w końcu poja­wia się uśmiech. Henry, pulchny ruda­sek wywraca jej życie do góry nogami, spra­wia­jąc, że dziew­czyna zaczyna wie­rzyć, że ktoś może ją poko­chać, że i ona może poko­chać tę drugą osobę, że może mieć w końcu przy­ja­ciela. Że może zaufać. Osobą, która także skra­dła jej serce, jak i duszę, jest James – przy­stoj­niak, który także jak ona, skrywa pewną tajem­nicę. Ich rela­cje na początku nie są dobre – dziew­czyna nie chce go wpu­ścić do swo­jego świata. Boi się, że ten ją skrzyw­dzi, że to tylko żarty. Wszystko się zmie­nia, kiedy w trudnej dla niej sytu­acji ON jest przy niej. Podaje jej pomocną dłoń, ściąga z kra­wę­dzi roz­pa­czy. Czy udało jej się trzy­mać z dala od Jamesa? Czy może wpu­ściła go do swo­jego życia i żyli hap­pily ever after (z ang. szczę­śliwi do końca życia)? Tego dowie­cie się, czy­ta­jąc tę książkę. Całą recenzję przeczytacie na http://oczarowanaczytaniem.pl/corka-pedofila-ewa-pirce/

Już ja przeczytałam i jak dla mnie to jest świetna.Bardzo lubię takie książki oparte na prawdziwych wydarzeniach.Wiadomo ze jest smutna ale również bardzo wciągająca i pouczająca.Na prawdę polecam bo warto ją przeczytać......

REWELACJA....

Fenomenalna książka. Pełna pozytywnych emocji, a zakonczenie jest zaskakujące i jedyne w swoim rodzaju. Polecam bardzo gorąco.

Czym jest pocieszenie, jak nie cichym towarzyszem zranionej duszy? Ewa Pirce – „Córka pedofila” Witajcie Moliki :) przychodzę tutaj z małą opinią książki na którą bardzo długo czekałam , i odkąd wiedziałam ze ma być wydana nie mogłam się doczekać własnego egzemplarza :) Aż w końcu je dostałam :) z pięknymi zakładkami i autografem od @Ewy Pirce. Szkoda że książka ma tylko 320 stron tej historii ….. To debiut Ewy Pirce. Książka jaką wydała jest inna od innych autorek/autorów przełamała stereotyp pisania – zawarła w książce tyle tematów ze książka będzie zaliczana do różnej tematyki czytelniczej . Historia Alexsi May i Jamsa Quinna – jest niesamowicie napisana aż nie chce się kończyć czytać , napisana jest bardzo fajnym i przyjemnym językiem na początku każdego rozdziału mamy zdania pytania a nawet przemyślenia autorki które pod koniec rozdziału są bardzo trafne ! Nasi głowni bohaterowie to młodzież która boryka się z problemami szkoły, biedy i uzależnieniami. Alexsis - pozostawiona przez matkę dziewczynka , zamknięta w sobie, krzywdzona przez ojca , nie potrafiąca sobie poradzić i znieść ten ból odreagowuje na sobie zadając sobie rany cięte , w pewnym momencie chciałaby coś zmienić , lecz coś nie daje jej spokoju(jej obserwator) zostaje wręcz nakryta na próbie samobójczej. Niestety okazuje się ze chłopak który ją obserwował będzie chodził z nią do klasy i jest nad wyraz namolny co się naszej bohaterce nie podoba , do pewnego czasu …. W życiu naszej małej kobietki następują zmiany bardzo pozytywne , poznając przyjaciela i mając wsparcie od niego i Jamsa staje na nogi zaczyna walczy aby żyć ! I oni jej w tym pomagają . Jams odwraca się od Alex i zostawia ją na jakiś czas z powodu swoich problemów , nie tłumacząc jej tego rani ją , a ona czuje się opuszczona nie pierwszy raz i znowu zamyka się w sobie Lecz nie długo jest jej dane cieszyć się ze w końcu nie jest sama …. Henry – jej przyjaciel popełnił samobójstwo ….. I wtedy na nowo w jej życiu pojawia się Jams … Czy już zostanie w jej życiu na zawsze ??? Czy jej wstanie stawić czoła przeciwnością , czy jest na tyle silna ? Czy przetrwa ? Przeczytajcie a się dowiecie ...... W tej książce są poruszone tematy tabu które nie są raczej nagłośniane , a wręcz unika się takich historii , a dwa nie każdy potrafi je opisać i dobrze umiejscowić w książce aby się ją czytało jednym tchem !!!! Ewie się udało i w jej stronę wielki ukłon !!!! :* Książkę się czyta jednym tchem , i kiedy niestety dochodzimy do końca to nie chce się uwierzyć że to była ostatnia strona . Ewo !! Bardzo dziękuję za tak poruszającą historię ! Jak ja to nazywam przepiękny wyciskacz łez , przydały by mi się wycieraczki w oczach aby móc przejść niektóre karty tej zarazem ciężkiej i pięknej historii ! Dla moich oczu , serca i myśli to ARCYDZIEŁO które jest w 10000 % udany ! Czekam na więcej jak Ci to napisałam :* <3

Córka pedofila to debiut Ewy Pirce. Autorka niemal natychmiast rzuca czytelnika na głęboką wodę i nawet nie próbuje mydlić czytelnikowi oczu wyidealizowanymi bohaterami czy przewidywalną do bólu historią. Choć książka w głównej mierze opiera się na wątku miłosnym oraz dojrzewaniu do niego, to jednak porusza także inne, równie ważne, kwestie. Pojawia się tytułowa pedofilia, której ofiarą pada nastolatka, alkoholizm, przemoc fizyczna, jak również psychiczna, odrzucenie nie tylko przez społeczeństwo, z powodu nawarstwiających się problemów w życiu młodej dziewczyny, ale również odrzucenie przez rodzica. Pirce w swojej książce stara się uświadomić społeczeństwo i zwrócić uwagę na problem, którym jest ludzka obojętność, która jest o wiele bardziej krzywdząca, niż mogłoby się wydawać. Niedostrzeganie problemów to jedno, ale przyzwalanie na jakiekolwiek znęcanie i przechodzenie obojętnie obok takich sytuacji jest poważnym zaniedbaniem. Brak akceptacji ze strony rówieśników powoduje u bohaterki odizolowanie się od środowiska, w jakim przebywa na co dzień. Ta książka to próba wykrzyczenia światu bólu, jakiego doświadcza. To niemy krzyk o pomoc dziewczyny, z którą mogą się utożsamiać młode osoby, znajdujące się w podobnej sytuacji. Cała recenzja dostępna na: kulturalna-arena.pl

świetna emocjonalna książka, Polecam wszystkim którzy lubią książki dojrzałe i pełne emocji, przy których się płacze ale jednocześnie niosą ze sobą nadzieję, że kiedyś może będzie lepiej. Wspaniale napisana, po prostu nie można jej nie przeczytać. Weź ją do ręki a na pewno nie odłożysz aż nie przeczytasz :) Polecam