Córka pedofila (okładka miękka)

Cieżka książka, Polecam.

Naprawdę niegrzeczna, wulgarna książka. Dzięki temu ma swój styl, czytało się ją bardzo przyjemnie serdecznie ją polecam.

: ,,Córka pedofila" to mroczna, brutalna i refleksyjna historia. Fabuła wciąga od samego początku i trzyma w niepewności do końca. Język jest potoczny z elementami wulgaryzmów. To tylko podkreślało ten mroczny klimat w jakim przystało żyć naszej bohaterce. Postacie fenomenalnie wykreowane. Nie raz będziesz współczuć bohaterom i dopingować ich w walce ze stereotypami, znęcaniem czy z własną psychiką. Książka jest ciężka za sprawą ogromnej emocjonalnej bomby. Wielokrotnie musiałam odkładać książkę, przetrawić problem , by ponownie zanurzyć się w historii Lexi. Uważam jednak, że dobrze iż pojawiają się takie pozycje, które poruszają tak trudne, przerażające i drażliwe tematy. To bardzo wartościowa i mądra książka, która jest moim grejpfrutem. Gorzkim ale potrzebnym. Ta historia wdziera się brutalnie nie tylko do umysłu, skłaniając do myślenia ale i do serca pozostając w nim na dłużej.

Naprawdę mnie wciągnęła ;)

Książka, która jest Naprawdę Re.We.La.Cyj.Nie napisana! Kiedy zaczniesz ją czytać, Jest już po tobie i nie ma czego zbierać. ;) Historia w niej opisana, jest tak żywa i autentyczna, jakby dotyczyła nas samych, czy bardzo bliskiej nam osoby. Tekst autorki, niespodziewane zwroty niemal o 180 stopni i wartka struktura, podobna do naprawdę dobrego kina. Doprowadzają do; Niedowierzania, Tego że z ulgi spada nam kamień z serca, gdy nie dłużej, niż chwilę wcześniej; traciliśmy nadzieję i tonęliśmy we łzach. Czy wręcz do tego, że aż nie możemy się powstrzymać i wielokrotnie powtarzamy jedne i te same kartki. Bo właśnie zostało zburzone nasze wrażenie że dokładnie wiemy, co nas czeka na następnej stronie, czy w następnym rozdziale / akapicie i czego możemy się spodziewać. A więc, żeby już nie przedłużać. Powiem już tylko tyle: Że mi osobiście książka bardzo się podobała, chyba na pewno jeszcze do niej wrócę. I że mogę naprawdę szczerze, polecić ją innym.

Dawno nie czytałem tak ciężkiej książki - i nie chodzi o tematykę a to jak jest napisana...jeden wielki chaos. Jedna gwiazdka to za dużo. Nie wiem jak to coś można ocenić na "rewelację" Komentarze chyba opłacone.

Kontrowersyjny tytuł i okładka sprawiły, że zainteresowałam się tą pozycją. Liczyłam na mocną lekturę, jednak moje oczekiwania nie do końca zostały spełnione. Jak wpłynęła na mnie ta historia? 'Ktoś, kto kocha, nie niszczy. A ktoś, kto niszczy, nigdy nie kochał.' Lexi jest samotną i zamkniętą w sobie nastolatką. Dziewczyna nie jest typową uczennicą liceum, jej ojciec od najmłodszych lat znęca się nad nią i ją molestuje. Te wydarzenia sprawiły, że Alexia izoluje się od rówieśników, nie ma obok siebie nikogo, kto byłby dla niej wsparciem. Pewnego dnia w szkole zaczepia ją chłopak, który w okamgnieniu staje się jej najlepszym przyjacielem. Lexi na swojej drodze spotyka też Jamesa, w którym zakochuje się do granic możliwości. Szczęście jednak nie może trwać wiecznie... Decydując się na tę pozycję liczyłam na lekturę pełną emocji. Faktycznie, było ich trochę na początku, jednak na tym koniec. Autorka przekleństwami chciała przedstawić charakter głównej bohaterki, jednak dla mnie to za mało. Dialogi pomiędzy bohaterami momentami były banalne, niepasujące do charakterów Lexi czy Jamesa. Nie wiem jak zachowuje się człowiek, który przeżył tyle co Alexia. Wydaje mi się natomiast, że są to tak ogromne dziury w psychice, że samo spotkanie z chłopakiem nie wystarczy, aby wszystko inne zniknęło. W jednej chwili dziewczyna jest skatowana do nieprzytomności, a w drugiej zapomina o wszystkim, co ją spotkało. Jakoś mi to nie pasowało, przez co cała historia wydała mi się mocno naciągana. 'Bać powinniśmy się jedynie ludzi, bo to oni stanowią przyczynę wszelkiego zła, od nich wszystko się zaczyna i oni potrafią zniszczyć, zabić i pozbawić drugiego człowieka siebie. To ludzie są największymi potworami żyjącymi na Ziemi i chyba tak już pozostanie.' Nie jestem w stanie wprost określić czy polecam tę książkę czy nie. Jeśli zainteresował was tak jak mnie tytuł lub okładka to warto przekonać się jak ta historia na was wpłynie. Być może zrobi na was większe wrażenie, moich oczekiwań niestety nie spełniła w całości. 'Cierpienie, jakim byłam napiętnowana, wymagało odwagi, bym mogła przejść przez życie, by budzić się i w nie brnąć, mimo niepowodzeń. Ale ja nie byłam odważna, nie byłam silna i nie umiałam walczyć.'

Beznadziejna książka! Za dużo wulgaryzmów, ogólnie nie podobał mi się tez styl pisania. Nie polecam !

Brawo jeszcze raz brawo ,polecam mega książka 👍👍👍👍👍👍👍.kocham takie produkcje książkowe..Nie da się opisać co ja czułam czytając tą książke.Tego trzeba doświadczyć. Polecam.

Słowem wstępu Do czego jest zdolna cier­piąca nasto­latka? Wie­cie? Ja wiem, bo sama nią prze­cież kie­dyś byłam, mia­łam przy­ja­ciół i zna­jo­mych, któ­rzy bory­kali się z róż­nymi pro­ble­mami. Okres buntu mło­dzień­czego, nie­po­wo­dze­nia z sym­pa­tią, złe towa­rzy­stwo – wszystko to spra­wia, że zacho­wa­nie tej mło­dej osoby zmie­nia się o 360 stopni. Co, jeśli bunt prze­ciwko światu i ludziom jest spo­wo­do­wany czymś innym? Co, jeśli osoba, która powinna dawać poczu­cie bez­pie­czeń­stwa mło­dej, nie­świa­do­mej do końca dziew­czy­nie, wła­śnie jest tym powo­dem znie­na­wi­dze­nia całego świata? No wła­śnie, dobre pyta­nie. „Córka pedo­fila” Ewy Pirce przybliży Wam trochę ten obraz. Temat, który został poru­szony w książce, może prze­ra­żać, znie­sma­czyć i odstra­szać. Dla­czego? Bo na­dal, mimo wielu podob­nych histo­rii, jakie widzimy w tele­wi­zji i sły­szymy w radiu, lub czy­tamy w inter­ne­cie, jest to pew­nego rodzaju temat tabu, temat, o któ­rym się nie mówi, uda­jąc czę­sto, że tego pro­blemu nie ma. Jed­nak dla Waszej wia­do­mo­ści, autorka nie wywlo­kła całego „brudu” na wierzch, nie uży­wała słów czy też opi­sów sytu­acji w spo­sób nie­smaczny, prze­ra­ża­jący, wul­garny. Zro­biła to na tyle deli­kat­nie, o ile było to moż­liwe. Więc zanim zde­cy­du­je­cie, że ni­gdy nie się­gnię­cie po tę książkę, bo boicie się zwy­czaj­nie, co tam znaj­dzie­cie, prze­czy­taj­cie kilka recen­zji tej debiu­tanc­kiej powie­ści Ewy Pirce u innych, porów­naj­cie i wtedy zde­cy­duj­cie. Zanim jed­nak zaj­rzy­cie na jakie­kol­wiek recen­zje, wiedz­cie o tym, że ta książka jest inspi­ro­wana praw­dzi­wymi wyda­rze­niami. Nie została więc do końca zmy­ślona przez autorkę. Wiele osób o tym nie wie lub zapo­mina. Fabuła – Ból i strach Lexi to młoda dziew­czyna, która w życiu doświad­czyła już wiele złego ze strony doro­słych. Nieufna, agre­sywna, pyskata i wul­garna dziew­czyna pró­buje w jakiś spo­sób iść przez życie. Życie, które ni­gdy nie było usłane roż­nami, a tylko codzien­nie przy­no­siło cier­pie­nie i ból. Jak pora­dzić sobie, kiedy wszystko jest prze­ciwko Tobie? Lexi radziła sobie w spo­sób, który dla wielu jest nie­do­rzeczny, zły, straszny, co w rezul­ta­cie dopro­wa­dziło ją nie­mal do auto­de­struk­cji. Samo­oka­le­cze­nie się przy­no­siło jej ulgę, bo tylko w ten spo­sób miała kon­trolę nad swoim cia­łem. Cia­łem, które zostało już wiele razy zranione, dusza zrów­nana z zie­mią. A to wszystko za sprawą kogoś, kto powi­nien dawać auto­ry­tet, kogoś, kto powi­nien być obok, kiedy dzieje się źle, dbać o nas – rodzic. Przez wiele lat krzyw­dzona przez ojca pedo­fila, nauczyła się, żeby nie ufać nikomu, była out­si­de­rem i w życiu pry­wat­nym i szkol­nym. Nie pozwa­lała nikomu zbli­żyć się zbyt bli­sko, by nie zostać bar­dziej skrzyw­dzoną. Pew­nego dnia poznaje osobę, dzięki któ­rej na jej twa­rzy w końcu poja­wia się uśmiech. Henry, pulchny ruda­sek wywraca jej życie do góry nogami, spra­wia­jąc, że dziew­czyna zaczyna wie­rzyć, że ktoś może ją poko­chać, że i ona może poko­chać tę drugą osobę, że może mieć w końcu przy­ja­ciela. Że może zaufać. Osobą, która także skra­dła jej serce, jak i duszę, jest James – przy­stoj­niak, który także jak ona, skrywa pewną tajem­nicę. Ich rela­cje na początku nie są dobre – dziew­czyna nie chce go wpu­ścić do swo­jego świata. Boi się, że ten ją skrzyw­dzi, że to tylko żarty. Wszystko się zmie­nia, kiedy w trudnej dla niej sytu­acji ON jest przy niej. Podaje jej pomocną dłoń, ściąga z kra­wę­dzi roz­pa­czy. Czy udało jej się trzy­mać z dala od Jamesa? Czy może wpu­ściła go do swo­jego życia i żyli hap­pily ever after (z ang. szczę­śliwi do końca życia)? Tego dowie­cie się, czy­ta­jąc tę książkę. Całą recenzję przeczytacie na http://oczarowanaczytaniem.pl/corka-pedofila-ewa-pirce/