Karty dźwiękowe

Karta dźwiękowa (muzyczna) to niewielki sprzęt elektroniczny, który umożliwia przetwarzanie dźwięku przez komputer, telewizor i inne urządzenia. Gdyby nie miały karty muzycznej, nie generowałyby ścieżek dźwiękowych, co miało miejsce np. w czasach kina niemego.

Laicy często myślą, że za czystość i głośność muzyki, dialogów oraz dźwięków pobocznych odpowiadają wyłącznie głośniki lub słuchawki. Mając bardzo słabą kartę muzyczną, można się mocno rozczarować efektem kupionego zestawu głośników 7.1. Aby w pełni skorzystać z ich potencjału oraz możliwości, należy wybrać odpowiadającą im kartę dźwiękową 7.1. Niższe modele nie obsłużą wszystkich siedmiu kanałów, tylko np. pięć (5.1) lub zaledwie dwa (2.1), co powoduje, że dźwięk jest „płaski”.

Zatem im wyższy system dźwięku, który obsługuje dana karta, tym lepszego efektu można się spodziewać. Wielokanałowość, a więc i przestrzenność, to cechy charakterystyczne kart dźwiękowych 5.1 oraz 7.1 – właśnie one, we współpracy z odpowiednim sprzętem audio, dają efekt kina domowego. Karty muzyczne 2.0 oferują wyłącznie dźwięk stereo lub stereo plus subwoofer dla kart w wersji 2.1.

Karty dźwiękowe dzieli się nie tylko ze względu na system dźwięku, ale również miejsce ich montażu. Tym sposobem wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje kart muzycznych:

• Wewnętrzna zintegrowana karta dźwiękowa – czyli będąca elementem innej części komputerowej, w tym przypadku: płyty głównej. To zazwyczaj modele dostępne w pecetach lub laptopach składanych przez producenta, obsługujące przede wszystkim systemy stereo (2.0 i 2.1).
• Wewnętrzna oddzielna karta muzyczna – niewielka prostokątna płytka, którą przypina się do płyty głównej złączem PCI-E. Ze względu na metodę montażu jest przeznaczona wyłącznie pecetom i laptopom, nie połączy się np. z telewizorem. Zdecydowana większość nowych modeli to minimum karta dźwiękowa 5.1, w naszej ofercie dostępne są też 7.1.
• Zewnętrzna karta dźwiękowa – wizualnie przypomina pendrive’a i w taki sam sposób się ją podłącza: złączem USB typu A. Po jego przeciwnej stronie jest wyposażona w wejścia słuchawkowe (lub na głośniki) oraz mikrofonowe. Może być używana zarówno do pracy z komputerem, jak i telewizorem oraz każdym urządzeniem audio lub audiowizualnym mającym wejście USB-A. Karta zewnętrzna, tak jak wewnętrzna, obsługuje wielokanałowe systemy dźwiękowe.

Wybierając kartę dźwiękową (USB lub wewnętrzną), warto przyjrzeć się jej parametrom. Poza metodą montażu oraz systemem dźwięku, którą obsługuje, należy sprawdzić:

• Częstotliwość próbkowania – wyrażoną w hercach (Hz). Określa liczbę próbek pobieranych w ciągu sekundy. Próbki to pojedyncze wartości biorące udział w digitalizacji, czyli przekształcaniu sygnału analogowego na cyfrowy. Częstotliwość próbkowania wskazuje więc, jak szybko się to dzieje, a im wyższa ta wartość, tym lepiej.
• Pasmo przenoszenia – również wyrażone w Hz i informujące o obsługiwanym zakresie niskich oraz wysokich tonów. Powinno wynosić minimum 20 Hz – 20 kHz.
• Współczynnik SNR – wyrażony w decybelach (dB.). To stosunek sygnału do szumu, czyli najprościej ujmując: współczynnik redukcji szumu. Im więcej dB., tym czystszego dźwięku należy się spodziewać.