Smocze proroctwo. Skrzydła ognia. Tom 1 (okładka twarda)

Moje odczucia przed przeczytaniem
O Skrzydłach Ognia (cykl) słyszałam dużo dobrych opinii i od dawna miałam na nie chrapkę. Przede wszystkim zawdzięczam to pięknej okładce, która jest w twardej oprawie oraz smoczym bohaterom, których sobie bardzo cenię.

Moje odczucia podczas czytania
Pierwsze co widzimy, przerzucając strony to piękne rysunki smoków i estetyczny wygląd wnętrza. Obie te rzeczy sprawiają, że nam Czytelnikom, czyta się o wiele lepiej i przyjemniej, a także poniekąd szybciej. Książka nie jest zbyt długa, bo liczy sobie 280 stron, ale jak na taką książkę myślę, że to w zupełności wystarcza.
Historia dotyczy piątki smocząt, które są zbawieniem dla świata trwającego w wojnie. Proroctwo jest, ale wystąpił poważny problem, który wszystko zmienia. Ja już co nieco o nim wiem, ale zdradzać szczegółów nie zamierzam. Przez całą książkę niewiele się dzieje jednak akcja toczy się szybko i gwałtownie, a wątków pobocznych nie da się dostrzec. Poznajemy pierwsze losy smocząt, lecz mało dowiadujemy się o smoczym świecie i Szponach Pokoju.
Bohaterowie są mocno kontrastowi, główni zwłaszcza. Każdy z nich marzy o tym samym, ale w inny sposób. Pozostałe postacie nie są zbyt przymilne. Łupek, Gloria, Słonko, Gwiezdny Lotnik oraz przez swoje krótkie życie nie zostali otoczeni ani jednym dobrym smokiem. Aczkolwiek wpływa to na to, że wszyscy bohaterowie mają silny temperament. Z tego wszystkiego najbardziej podoba mi się stylizacja charakterów poszczególnych ras smoków, a zwłaszcza Błotnistych, do których bardzo się pomyliłam, i dobrze.
Sama fabuła jest bardzo ciekawa i kończy się na zbyt wciągajacym etapie, by porzucić tę serię. Jednak w książce mało dowiadujemy się na jej głębszy temat i nie wiadomo co myśleć.

Moje odczucia po przeczytaniu
Smocze Proroctwo, jak mogłoby się wydawać książka młodzieżowa jednak dzięki "bardziej krwawym" momentom mogłaby się spodobać też doroślejszym czytelnikom. Ciekawi bohaterowie, a do tego smoczy, wartka akcja oraz prorocze tajemnice, a zatem czego chcieć więcej?

Moja ocena: Książka do dodania na listę Do Przeczytania
Recenzja pochodzi z http://flokete-libro.blogspot.com

Super książka :)

„Poprzedzone wojen dwudziestu latami
Przybędą smoczęta.
Gdy kraina przesiąknie krwią i łzami,
Przybędą smoczęta.”




O autorze*:


Tui T. Sutherland jest autorką książek dla dzieci. Pisuje również jako Heather Williams i Tamara Summers oraz jako jedna z czterech autorek tworzących pod zbiorowym pseudonimem Erin Hunter. Mieszkała w Paragwaju, Stanach Zjednoczonych i na Dominikanie; obecnie z mężem i psem Sunshine mieszka w Bostonie (USA).

W 2008 w Polsce wyszedł pierwszy tom cyklu Sutherland "Awatarzy", zatytułowany "A więc tak to się kończy".


Łupek dorastał z przyjaciółmi pod górą. Zostali wychowani w tajemnicy przez Szpony Pokoju, aby wypełnić tajemniczą przepowiednię. Piątce małych smocząt pisane jest zakończyć wojnę, która rozszalała się między plemionami zamieszkującymi Pyrrię. Niestety, nikt nie wie, w jaki sposób mają tego dokonać.

Nie każde smoczę marzy o wielkim przeznaczeniu. Kiedy jednemu z piątki grozi niebezpieczeństwo, Łupek i jego przyjaciele postanawiają uciec. Może zdołają odzyskać wolność i zarazem zakończyć wojnę… A może wręcz przeciwnie: zawiodą wszystkie pokładane w nich nadzieje…**


Lekki język, ciekawy i na swój sposób oryginalny pomysł, akcja, która rozwija się powoli, ale w pewnym momencie przyśpiesza, spiski, zwroty akcji, walki na śmierć i życie, smoki – to i jeszcze więcej czeka na was w tej książce. Minusem jest schematyczność.


Nie jestem w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy "Smocze proroctwo" jest literaturą młodzieżową i fantasy. Pojawiają się elementy charakterystyczne dla obu gatunków. Mogę powiedzieć jedno: jestem zszokowany, że aż tak dużo krwi się polało. Nie spodziewałem się takiej brutalności, tym bardziej, iż okładka wskazuje bardziej utwór dla dzieci/młodzieży. Osoby, które mają już za sobą wiele powieści fantasy, lepiej niech nie sięgają po tę powieść, gdyż mogą się lekko zdziwić i stwierdzić, że to złe dzieło.


Bardzo podoba mi się to wydanie. Nie tylko ze względu na twardą oprawę oraz okładkę. W środku jest estetycznie, ilustracje są dobrej jakości, czcionka jest dobra. Na początku (pomijając stronę tytułową oraz tę, na której są szczegółowe informacje o książce) jest mapa, dzięki której możemy śledzić bohaterów oraz lepiej wyobrazić sobie ich świat. Następnie znajduje się leksykon, czyli zbiór ras wszystkich smoków. Są: Piaskoskrzydłe, Błotoskrzydłe, Nieboskrzydłe, Morskoskrzydłe, Lodoskrzydłe, Deszczoskrzydłe, Nocoskrzydłe. Potem jest treść smoczego proroctwa i na końcu – książki.


Podoba mi się to, że autorka zadbała o opisy. Są one szczegółowe, plastyczne i wyraziste.


Łupek jest Błotoskrzydły. Ma brązowe łuski oraz wielki łeb. Potrafi wstrzymać oddech do godziny oraz zionąć ogniem. Jest duży i silny. Na początku w walkach sobie w ogóle nie radzi, lecz później dochodzi do… Słonko pochodzi od Piaskoskrzydłych. Nie wykazuje zdolności, które powinna posiadać, wyglądem nie przypomina nawet tej rasy, jest niedoceniana przez przyjaciół, którzy często jej nie słuchają, gdyż wiedzą, że wszystkiego się ona boi, ma wybujałą wyobraźnię i wszystkim się ekscytuje. Gwiezdny Lotnik jest Nocoskrzydły. Wykazuje się niebywałą inteligencją, czyta bardzo dużo zwojów. Ma fioletowo-czarne łuski. Nie wykazuje zdolności, które powinien, ale jest ceniony wśród swoich kolegów i koleżanek. Tsunami pochodzi od Morskoskrzydłych. Jest niebieska, ma błony pławne między szponami oraz skrzela na szyi. W ciemności pasy na ogonie, psyku i brzuchu jarzą się. Potrafi oddychać pod wodą, widzi w ciemnościach, jest doskonałym pływakiem. Świetnie radzi sobie w walkach. Gloria to Deszczoskrzydła. Jej łuski zmieniają kolor, zwykle przybierają one żywe barwy. Umie ona kamuflować się, dostosowywać łuski do barw otoczenia. Ma tajną broń, która może pokonać wszystkich.


Podsumowując tę krótką recenzję: polecam! Mnie się ten utwór bardzo podobał. Zniecierpliwiony czekam na drugi tom, który ukaże się już w marcu. Najbardziej powieść ta trafi chyba do młodzieży.


Tytuł: „Smocze proroctwo”
Tytuł oryginału: „The Dragonet Prophecy”
Autor: Tui T. Sutherland
Wydawnictwo: MAG
Seria: Skrzydła Ognia (tom I)
Korekta: Magdalena Górnicka
Ilustracja na okładce: Joy Ang
Opracowanie graficzne okładki: Piotr Chyliński
Mapy i ramki: Mike Schley
Ilustracje smoków: Joy Ang
Wydanie: I
Oprawa: twarda
Liczba stron: 283
Data wydania: 13.01.2016
ISBN: 978-83-7480-629-9
____________________________________________________________________________________________________

* źródło – Wikipedia,
** źródło – okładka książki

"Smocze proroctwo" jest pierwszym tomem serii Skrzydła ognia, rozpoczynającym porywającą przygodę w krainie potężnych smoków. Świat rozdarty jest bezlitosną wojną, w którym znajdują się młode smoczęta. Walka jak zwykle toczy się o władzę, a w szranki między sobą stają trzy kandydatki. W całe zamieszanie wplątane są również Szpony Pokoju, które dążą do załagodzenia narastających konfliktów. W środku całego zamieszania znajduje się Łupek, wraz z czwórką przyjaciół. Wsiąkniemy w losy bohaterów z krwi i kości, aby przemierzyć razem z nimi niebezpieczny i magiczny świat.

Poznajemy Łupka, który wychowuje się w izolacji i odosobnieniu, wraz z czwórką przyjaciół. Bohaterowie dorastali pod górą w tajemnicy, wychowywani przez Szpony Pokoju, ze względu na mającą się wypełnić starą przepowiednię. Mówiącą o piątce młodych smocząt, które mają zakończyć wojnę, rozciągającą się pomiędzy wieloma plemionami Pyrri. Przepowiednia nie jest niestety precyzyjna i nie określa w jaki sposób małe smoki mogą tego dokonać. Pewnego dnia postanawiają uciec aby odnaleźć swoją rodzinę i zawalczyć o własne przeznaczenie. Tylko czy uda im się odnaleźć członka rodziny i zakończyć wojnę?

Pierwszy tom cyklu daje zapowiedź dobrej zabawy i świetnej lektury. Pomysł na świat, w którym żyją smoki może nie jest bardzo oryginalny za to profesjonalnie i porządnie wykonany. Całość czyta się przyjemnie, akcja jest szybka, a dialogi potrafią nie raz na prawdę rozśmieszyć. Wykreowany przez Tui T. Sutherland świat jest barwny i bogaty, pozwalający wciągnąć się w lekturę. Na początku książki znajdziemy wprowadzenie do lektury oraz krótką charakterystykę wraz z ilustracjami poszczególnych gatunków. Co również zasługuje na plus. Książka skierowana jest raczej do młodszych czytelników, choć i starsi powinni się przy niej nieźle bawić. Świat wykreowany przez autorkę jest miejscami okrutny i brutalny co sprawia, że nie jest do końca cukierkowy i bajkowy. Powieść opowiada o walce dobra ze złem i o tym, co to znaczy prawdziwa przyjaźń. Zakończenie było ciekawe i zachęca do sięgnięcia po tom kolejny. Chętnie dowiem się cóż przydarzy się dalej smoczym bohaterom.

"Smocze proroctwo" przypadło mi do gustu i dobrze bawiłem się podczas czytania. Tui T. Sutherland pisze ciekawie i potrafi wzbudzić zainteresowanie wśród czytelnika. Całość czyta się łatwo i szybko, głównie ze względu na lekki język i szybkie wątki fabularne. Okładka została wykonana starannie i z pomysłem, ładnie prezentuje się na półce. Co także zasługuje na plus, czekam z niecierpliwością na kolejne tomy i oby więcej takich pozycji na naszym rynku. Serdecznie polecam.

Kiedy sięgnęłam po "Skrzydła ognia" pomyślałam - sądząc po okładce - że to przyjemna książka dla dzieci. Stwierdziłam, że z przyjemnością przeczytam coś lekkiego i przygodowego na poziomie dziesięciolatka, bo to miła odmiana po ciężkich lekturach minionych miesięcy. O jakże się pomyliłam! Książka ma może infantylną okładkę - oczywiście bardzo ładną, ale zdecydowanie dziecinną - ale jej zawartość bynajmniej nie pasuje do oprawy! Historia jest miejscami naprawdę brutalna i pełna grozy. Opisy polityki smoków, ich chęci do zabijania, śmierci na arenie królowej Czerwień mogą wywoływać koszmary u co wrażliwszych czytelników w grupie wiekowej 8-12 lat. Dla mnie osobiście lektura okazała się bardzo pozytywną niespodzianką. Rzadko mi się zdarza trafić na przykład, gdzie słaba okładka skrywa fantastyczną treść. Zazwyczaj wydawcy pod płaszczykiem wydumanych opinii recenzentów i bogatej okładki sprzedają nam bubla. Tutaj na pewno tak nie jest. Książkę polecam gorąco młodzieży i osobom nieco starszym;) Doskonale nadaje się na wspólne czytanie z pociechą i na spokojny, samotny wieczór przy herbacie.

Książka okazała się bardzo przyjemną lekturą, która przypomniała mi dawne czasy gdy rozkoszowałem się książkami o Bazylu Złamanym Ogonie i Pożeraczu Chmur. Pomimo młodzieżowego charakteru muszę przestrzec że bywa również dość graficzna. Dobrą rzeczą jest również fakt, że na zachodzie wydano już łącznie dziewięć tomów serii, więc nie można obawiać się braku kontynuacji - tyle że trzeba trochę poczekać w związku z przekładem. Jedyne zastrzeżenia jakie mam to przede wszystkim pomieszanie grafik w "Leksykonie", przez co dopiero po zajrzeniu na strony angielskie dotarło do mnie że na okładce widnieje główny bohater, Łupek. A dodatkowo chyba gdzieniegdzie widnieją jakieś babole w przekładzie - ot osobiście mówiąc strasznie wyrywało mnie z imersji za każdym razem gdy zamiast "łapy" pisano "stopy", co nijak nie ma się do czteronożnej smoczej anatomii. Mimo wszystko polecam wszystkim zainteresowanym, i sam czekam do marca na premierę kolejnego tomu!

Polecam dla młodszych i starszych, szczególnie dla miłośników książek w których głównymi bohaterami są smoki a takich jest bardzo mało z czego Tui T Sutherland zdawała sobie bardzo dobrze sprawę bo właśnie to kierowało nią jak myślała nad napisaniem tej książki. Powiem tylko że książka jest wciągająca, postacie są dość ciekawe podobnie jak świat którym w całości rządzą smoki. Spoilerować nie będę bo to pierwsza część ale warto, wartooo przeczytać.

Nasz syn uwielbia wszystkie przygodowe książki i pochłania je w zastraszającym tempie. Jeśli w książce są jeszcze smoki, jeźdźcy i bitwy to już w ogóle jest bosko :). Ta książka w 100% spełnia wymagania naszego syna, jest tu wszystko, co sprawia mu frajdę, a do tego napisane jest bardzo ciekawie. Trudno oderwać go od tej książki. Dla dzieciaków prawdziwa rewelacja. Polecam.

Jest to fantasy spod znaku prawdziwej, nieprzewidywalnej przygody. Polubiłam bohaterów, z zainteresowaniem czekam na następny tom. Spodobał mi się cały klimat tej powieści, smocza magia w całkiem ciekawym wydaniu. Tak więc jeśli lubicie wszystko spod znaku tych baśniowych stworzeń, to zapraszam do lektury.

Książka okazała się bardzo przyjemną lekturą na pewno wartą polecenia. Dziecinna okładka i rysunki to tylko złudzenie. Autorka ukazuje wojnę nie poetycką i bezkrwawą lecz jako brutalny konflikt pełen grozy gdzie każdemu z bohaterów stale grozi niebezpieczeństwo.