Słowa światłości. Archiwum burzowego światła. Tom 2 (okładka  miękka)

Rewelacja

Mega

Droga Królów mnie oczarowała i sprawiła, że zacząłem czytać każdą kolejną książkę Sandersona, jaka pojawiła się na polskim rynku. Słowa Światłości utwierdziły mnie w przekonaniu, że jest to autor, którego warto czytać i pilnie śledzić jego karierę. A ponowna lektura drugiego tomu Archiwum Burzowego Światła okazała się być niezwykle udana i czerpałem z niej jeszcze więcej przyjemności niż za pierwszym razem. I tym bardziej nie mogę się teraz doczekać lektury Dawcy Przysięgi! Shallan razem z Jasnah podróżuje ku Strzaskanym Równinom, by tam odkryć tajemnice skrywające się na płaskowyżach, ale w trakcie podróży dochodzi do ataku na ich statek. Dalinar stara się ze wszystkich sił zjednoczyć Alethkar, lecz za każdym razem jego niegdysiejszy towarzysz - arcyksiążę Sadeas, stara się mu pokrzyżować plany. A Kaladin, po wyzwoleniu drużyn mostowych i objęciu nowej funkcji, musi wybrać pomiędzy zemstą a honorem. Ta rozterka wystawi na poważną próbę jego związek z Syl. Każdy z tych bohaterów ma przeczucie, że coś się zbliża. Coś znacznie groźniejszego niż arcyburze, coś, co zmieni cały Roshar. Namacalnym tego faktem jest upiorne odliczane, pojawiające się po każdej wizji Dalinara w jego komnatach, wskazujące na pewien dzień w trakcie Płaczu. Co takiego nadchodzi? Czy naprawdę Świetliści powracają? Ponowna lektura drugiego tomu Archiwum Burzowego Światła wywarła na mnie jeszcze większe wrażenie niż za pierwszym razem. Miałem okazję nie tylko przypomnieć sobie wiele drobnych detali, które z czasem zapomniałem, ale również odkryć je na nowo. Tym większy czuję teraz podziw dla Sandersona, który wszystko świetnie zaplanował, tworząc niezwykle skomplikowany świat z niesamowitym system magii i niebanalną historią. W drugim tomie nie brakuje również skrzętnie ukrytych nawiązań do Cosmere i innych książek z tego uniwersum, których odnajdywanie było dla mnie świetną zabawą. Owe powiązania nie mają na celu tylko zaintrygowania czytelnika i zmuszenia go do uważnego czytania, ale pozwalają również lepiej zrozumieć bieżące wydarzenia. Dlatego jestem pod coraz większym wrażeniem rozmachu i skali uniwersum, jakie tworzy Sanderson. Drugi tom przynosi całkiem dużo odpowiedzi na temat Świetlistych, mocy Kaladina, samego Skrytobójcy w Bieli, czy Parshendi. Nie nastawiajmy się jednak, że w Słowach Światłości Sanderson odkryje wszystko na temat konstrukcji swojego świata i jego tajemnic. Owszem, drugi tom przynosi odpowiedzi na wiele nurtujących pytań, ale jednocześnie pozostawia czytelnika z wieloma nowymi. Powiedziałbym nawet, że jest ich więcej niż było po Drodze Królów, co jednak w żaden sposób mi nie przeszkadza. Co więcej, większości informacji dowiadujemy się jak zwykle przy okazji innych wydarzeń, w trakcie rozmów, czy rozważań bohaterów na dany temat. Musimy zatem uważnie czytać, kojarzyć fakty i stopniowo składać w całość otrzymane informacje. Bohaterką tego tomu została Shallan. W związku z tym mamy okazję poznać lepiej jej przeszłość, jak zginął jej ojciec i dlaczego jest tym kim jest. Co prawda retrospekcji nie ma tak dużo, jak to miało miejsce przy Kaladinie, to jednak stanowią one świetne uzupełnienie kreacji bohaterki. Sanderson nie zaniedbał jednak pozostałych bohaterów. Poświęca im nie mniejszą uwagę co Shallan, a przed każdym z nich stawia kolejne wyzwania i trudności. Razem z bohaterami je pokonujemy, dokonujemy wyborów i poznajemy kolejne tajemnice Rosharu. Co więcej, w Interludiach mamy okazję poznać Eshonai - jedyną Parshendi, posiadająca jeszcze Pancerz i Ostrze Odprysku, z którą spotkał się Dalinar w Drodze Królów. Są to niezwykle ważne rozdziały, ponieważ z jednej strony pokazują do czego są zdolni Parshendi, aby zakończyć trwający konflikt, a z drugiej stanowią podwaliny pod przyszłe wydarzenia, które zmienią oblicze całego Rosharu. Słowa Światłości udowadniają, że sukces Drogi Królów nie był wcale przypadkowy. Drugi tom Archiwum Burzowego Światła to wspaniała historia, która zachwyciła mnie po raz kolejny i od której nie mogłem się oderwać. Słowa Światłości przynoszą odpowiedzi na wiele z nurtujących pytań, lecz pozostawiają czytelnika z wieloma nowymi. Zaś akcja z każdym tomem coraz bardziej nabiera tempa i już się nie mogę doczekać lektury Dawcy Przysięgi. Polecam! hrosskar.blogspot.com

Prawie 1000 str w formacie większym niż przeciętna książka i czcionką, która również nie powala może skutecznie odstraszać nawet wiedząc, że świata wykreowanego nie doświadczy się nigdzie indziej. Chyba nie muszę nawet pisać, że żałuję iż dałam jej tyle czekać. Napisać, że była niesamowitą przygodą to również za mało. Brandon Sanderson pisze w taki sposób, że jestem pewna, że do powieści tego Autora będę co jakiś czas wracać. Ta część mimo jednego małego kryzysu podobała mi się dużo bardziej niż "Droga Królów" czyli pierwszy tom. Autor tyle razy złamał mi tutaj serce a i tak mogę tylko powiedzieć, że to uwielbiam. Nie jestem w stanie objąć umysłem jak fenomenalny świat tutaj stworzył. W ogóle to zadziwia mnie fakt, że kończąc tę cegłę myślałam tylko o tym, że chcę więcej bo było mi mało. PETARDA 🖤🖤🖤

Świetna kontynuacja "Drogi królów", Niesamowicie wciąga, zaskakuje. Nie zapomnę mojego oburzenia, kiedy zginęła Jasnah, dlaczego? jak to? Przecież to moja ulubiona postać! A niech to jak książka może grać na emocjach czytelnika. Po prostu - doskonała. Świat został przedstawiony tak drobiazgowo, tak szczegółowo, że przenosi czytelnika w jego głąb. Za chwilę zacznę trzecią część, mam nadzieję że tak samo mnie pochłonie...

Kiedy przeczytałem Drogę Królów, nie mogłem powstrzymać się przed rozpoczęciem czytania Słów Światłości. Drugi Tom przeczytałem w 17 dni poświęcając jedynie same wieczory. Fantasy na wysokim poziomie. Zdecydowanie polecam ;)

Bardzo specyficzny i rozpoznawalny styl! Zdecydowanie wybija się na tle zalewu literatury fantasy. Kontynuacja "Drogi Królów" trzyma poziom wyznaczony przez pierwszy tom. Trudno oderwać się od lektury!

Świetna książka, wciągająca, bez wątpienia jest świetną kontynuacją. Gdy zaczniesz czytać, nie można się od niej oderwać.