Dolina Baztan. Tom 3. Ofiara dla burzy (okładka miękka)

Do powieści Dolores Redondo podeszłam, jak do każdej innej: byłam świadoma, że to trzecia część trylogii, ale wcale mi to nie przeszkadzało, wszak nie raz już zdarzało mi się czytać "na wyrywki" lub zaczynać gdzieś od środka. Gdybym wiedziała, że ta książka wywrze na mnie tak silne wrażenie lub mówiąc prościej i bardziej romantyczniej: podbije moje serce - odłożyłabym ją na regał i w trymiga rzuciłabym się do księgarni internetowej, by zamówić dwie wcześniejsze części. Nim się jednak spostrzegłam, jak się sprawy mają i że trafiłam na powieść dla siebie idealną - zatopiłam się w lekturze bez końca i nie byłam w stanie książki odłożyć.


Dolores Redondo po raz trzeci zabiera swoich czytelników do doliny Baztan. Od zakończenia poprzedniego śledztwa Amai Salazar minął zaledwie miesiąc. Rodzina i koledzy z policji próbują zapomnieć o tym, co się wydarzyło, ale kobieta nie może odzyskać spokoju. Nie wierzy w śmierć matki. Od problemów ucieka w nowe śledztwo. A to okazuje się wyjątkowo dramatyczne. Dochodzi do śmierci malutkiej dziewczynki i choć oficjalnie została ona uznana za śmierć łóżeczkową, to babka dziewczynki twierdzi, że małą zabił Inguma, demon, który dręczy śpiących koszmarami, paraliżuje i dusi. Amaya odkrywa, że na przestrzeni lat w dolinie doszło do wielu podobnych wydarzeń. Kto je zabija i dlaczego? Czy ich śmierć ma związek z mitologiczną istotą?



Do tej pory nie miałam okazji przeczytać takiej powieści, jak Ofiara dla burzy i zaskoczyło mnie, jak szybko wpasowałam się w jej niezwykły klimat. Bo Ofiara dla burzy nie jest typowym thrillerem, w którym dochodzi do morderstw i trzeba wytropić sprawcę, schwytać go, unieszkodliwić i poznać jego pobudki. W swojej twórczości Dolores Redondo sprawnie manewruje pomiędzy światem zbrodni a fantastyczną krainą jakby żywcem wyjętą z baskijskich wierzeń. Na kartach jej powieści one ożywają i nie wydają się już być czymś zupełnie nierzeczywistym. Magnetyczna, oryginalna otoczka dla powieści Redondo jest jednym z jej największym atutów, ale uwierzcie: wcale nie jedynym!


Dla porządku wspomnę, że Ofiara dla Burzy stanowi trzecią część cyklu o dolinie Baztan i Amai Salazar. Dwie poprzednie: Niewidzialny strażnik i Świadectwo kości zebrały bardzo entuzjastyczne recenzje, czemu absolutnie się nie dziwię. Każda z części stanowi odrębną historię opierającą się na kryminalnym śledztwie, jednak wszystkie łączy ta sama mistyczna atmosfera i wydarzenia ważne dla głównej bohaterki. Dlatego zdecydowanie polecam przeczytać tę trylogię od samego początku, jak już wspomniałam, ja zaczęłam od trzeciej części i choć teraz przeczytam dwie wcześniejsze z wielkim entuzjazmem, to jednak gdzieś tam będzie kołatała we mnie świadomość, że już wiem, jak ta historia się zakończy. Niemniej nie odmówię sobie powrotu do Baztan, choć poruszać będę się ... do tyłu :) Mam też wielką nadzieję, że pomimo iż seria ta była zapowiedziana jako trylogia, Dolores Redondo nie porzuci swoich bohaterów. Otwarte i intrygujące zakończenie pozwala mieć na to nadzieję...


Ofiara dla burzy jest powieścią rozległą, niespieszną, a mimo to akcja nie zamiera tutaj ani na moment. Bezustannie dochodzi do dramatycznych i nieprzewidywalnych zdarzeń, które jak lawina pociągają za sobą kolejne, odsłaniają tajemnice lub wprost przeciwnie: gmatwają śledztwo jeszcze bardziej. Dużym atutem tej powieści jest znakomity język autorki, posługuje się ona lekkim ale równocześnie obrazowym piórem, dzięki czemu wręcz można wejść do tej historii, poczuć magiczną atmosferę okolicznych lasów i ujrzeć mgłę unoszącą się znad rzeki... Jakieś minusy? Hm... nieco zbyt przewidywalne zakończenie i zdecydowanie zbyt wiele uwagi poświęconej relacji z pewnym panem. Poza tymi drobnymi mankamentami Dolores Redondo kupiła mnie zupełnie, toteż polecam, polecam, polecam! :)

"Ofiara dla burzy" to kolejny tom autorstwa Dolores Redondo z cyklu Dolina Baztán. Hiszpańska autorka znana z wciągających thrillerów po raz kolejny serwuje swoim czytelnikom pozycję wciągającą i emocjonującą. Świat fantastyczny przenika się tutaj z realnym sprawiając wiele frajdy z czytania. Legendy baskijskie przesiąkają tą powieść, wciągając czytelnika w klimat baśniowości i niesamowitości. Silne emocje towarzyszą nam cały czas, od pierwszej strony. Wyruszmy zatem do kraju Basków w niebezpieczną podróż wgłąb prastarych legend.

W tajemniczych okolicznościach umiera mała dziewczynka, z pozostawioną na czole małą czerwoną plamką. Znalezione w dolinie rzeki Baztán dziecko prowadzi do ponurych i dziwnych tropów. Śledczy badający tą sprawę zagłębiają się w posępne miejscowe legendy, które prowadzą do prastarej wiary. Wiary w Inguma, baskijskiego demona, który wysysa oddechy małych dzieci podczas snu, przy czym wypijając ich dusze. Szczególnie wierzy w to babcia zmarłej dziewczynki, a zachowanie ojca również jest dziwne i wzbudza podejrzenia śledczych. Sprawa nie należy do łatwych i Amaia Salazar będzie miała kolejny orzech do zgryzienia. Kto stoi za zabójstwem małej dziewczynki? Bezduszny ojciec, czy może Inguma, potwór rodem z odmętów piekieł

Trzeci tom z cyklu Dolina Baztán wypada całkiem porządnie i szybko się czyta. Dolores Redondo po raz kolejny spisała się na medal i zaserwowała swoim czytelnikom kawał porządnej literatury. Powieść wciąga realizmem i tajemniczością baskijskich legend. Całość pisana jest językiem prosty lecz barwnym, sprawiającym, że książkę po prostu czyta się z przyjemnością. Postać Amai Salazar przypadał mi do gustu i z ciekawością czytałem jej kolejne poczynania. Wątki fabularne zostały skrojone ciekawie i z pomysłem. Co i rusz zaskakując czytelnika. Jest to trzymający w napięciu thriller, który co kawałek wywołuje ciarki na plecach. Legendy z gminy Baztan dodają powieści mrocznego klimatu ze świata nadprzyrodzonego, co mi osobiście bardzo się spodobało. Rozwikłanie historii potrafi porządnie zaskoczyć czytelnika, gdy fakty złożą się w całość.

"Ofiara dla burzy" jest powieścią pełną niesamowitości oraz licznych niewiadomych. Klimat jest niepowtarzalny, a bohaterowie zostali wykreowani z krwi i kości. Amaia dostała moją sympatię już od pierwszy stron, co bardzo przykuło mnie do lektury. Zostałem wciągnięty w tą niesamowitą opowieść, a czym dalej brniemy w lekturę tym dowiadujemy się jeszcze bardziej zaskakujących faktów. Najlepiej zacząć lekturę od tomu pierwszego aby mieć lepsze rozeznanie w fabule. Choć można potraktować tą pozycję jako odrębną lekturę. Książka ani przez moment nie nudzi, stając się pozycją wręcz obowiązkową dla miłośników legend i thrillerów. Dolores Redondo wykreowała bogaty i różnorodny świat opanowany przez tajemnicę, który potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie. Polecam.

"(...)
„Ofiara dla burzy” jest nie tylko niesamowitą powieścią, z niepowtarzalnym klimatem i wspaniałą kreacją bohaterów (Amaia <3), ale też doskonałym zwieńczeniem całej trylogii. Elementy prędzej opowiedzianych historii znajdują swój ciąg dalszy w najnowszej opowieści, uzupełniają ją i razem prowadzą czytelnika do rozwiązania czegoś o wiele większego, poważniejszego, z czego dotąd nie zdawaliśmy sobie sprawy. Na jaw wychodzą głęboko skrywane tajemnice… (...) … które w końcu pozwalają ułożyć wszystkie elementy tej zawiłej układanki w jedną, spójną całość, która zachwyca rozmachem i pomysłowością. (...)"

Cała recenzja dostępna na moim blogu: http://magicznyswiatksiazki.pl/ofiara-dla-burzy-dolores-redondo/

Mam wrażenie, że twórczość hiszpańskich artystów jest albo bardzo lubiana i doceniana albo niezrozumiana. Tak, jak labirynt fauna, tak i ta książka pełna jest mistyki, legend i dopiero w tym wszystkim osadzony jest świat i zbrodnia. To nie jest typowy kryminał z czarnej serii. Fani hiszpańskiego stylu będą bardzo zadowoleni, inni może się przekonają :). Polecam.

Serdecznie polecam i fanom Dolores Redondo i nowym czytelnikom, którzy uwielbiają thrillery oparte na starodawnych legendach. Po pierwszej książce nie byłam przekonana, ale z każdą kolejną powieścią przekonuję się, że to jest to, czego oczekuję od znakomitego thrillera - zjeżonych włosów na karku z nutą czegoś ponadnaturalnego!

Książki z tej serii są zawsze dobrze dobrane, zdarza się, że nie znam autorów, tym chętniej odkrywam nowe talenty i poznaję spojrzenie innych na kryminał- innych, znaczy nie gorszych, a raczej mniej promowanych.

Rewelacyjna książka. Trzecia część serii o inspektor Salzar trzyma w napięciu,zaskakuje i wciąga niesamowitym klimatem.

Świetna książka, wspaniały klimat. . Książkę czytałam za jednym zamachem. Noe mogłam przerwać.