Krok trzeci (okładka miękka)

Kiedy niektórzy czekają na oficjalną premierę najnowszej książki autora, a niektórzy już ją czytają - to ja nadrabiam zaległości ze stycznia 2020 r. i zaczytuję się w starym Szczygielskim, czyli jego pierwszym thrillerze, który swoją premierę miał dokładnie rok temu. . I kiedy już jestem po lekturze, to parafrazując słowa głównej bohaterki - czuję się jak żółw leżący na skorupie, który bezradnie porusza kończynami w poszukiwaniu jakiegoś oparcia lub czegokolwiek, co pozwoli wrócić mu do pierwotnego stanu rzeczy. Ewentualnie inaczej - jak wieloryb wyrzucony na brzeg oceanu. I brakuje tylko turystów, którzy oblewaliby go wodą, żeby przypadkiem nie zdechł. . Niedawno Ktoś obiecał mi podróż przez mroki ludzkiej duszy. Wyszło, jak wyszło...Tym razem nikt mi niczego nie obiecywał, a ja sama świadomie zrobiłam ten krok w "Krok trzeci". I wyszło - niepokojąco, psychodelicznie, fascynująco. I TAK- to była ta podróż przez mroki ludzkiej duszy, o której od jakiegoś czasu już marzyłam i którą w końcu znalazłam. Nie wiem co napisać- SZANUJĘ, PODZIWIAM, ZAZDROSZCZĘ... . Książka jednej bohaterki (właściwie dwóch). Autor wszedł w skórę, w umysł kobiety. Zrobił to genialnie. Do końca czuć ten niepokój, napięcie, a w głowie rodzi się pytanie - "I co ja robię tu ? Co ty tutaj robisz ?" I teraz już sama nie wiem - czy Ja to naprawdę Ja, czy tutaj i teraz to faktycznie tu i teraz, czy żyję, czy śnię, czy tylko to sobie wyobrażam. Nic nie jest oczywiste. A wszelka oczywistość to chwilowo dla mnie jedno wielkie wspomnienie... Polecam- https://www.instagram.com/ananke144_czyta/

; Kiedy ludzie ciągle myślą, że jesteś zapracowana, mniej zawracają ci dupę. Zapamiętaj to. ; Pamiętam dokładnie kiedy odkładałam na półkę ostatnią trzecią część tuż po ; Krwi ;, ; Aorcie ; - ; Serce ; wiedząc że kiedy nadarzy się okazja sięgnę po kolejną powieść Bartosza Szczygielskiego, tym razem nie tyle kryminał, sensacja, lecz wisienka na torcie, coś co lubię i szanuję w autorach że próbują się na różnych polach. Thriller psychologiczny ; Trzeci krok ; ( wydawnictwa WAB ), który jakże odbiega od reszty twórczości pisarza, jakże buduje napięcie, jakże sprawia iż bohater staje się zagadką, jedną nie wiadomą, sekret którego trzeba poznać i tajemnice które sprawiają że to w co wierzymy nie koniecznie jest tym nam dobrze znanym. Magda, psychoterapeutka, żona, posiadająca stabilne życie, po wypadku jakiego doznała, cierpi na utratę pamięci. Pewnego dnia jej cudowny świat legł w gruzach, pewne słowa wypowiedziane, pewne gesty i jej osoba w łazience, gdzie przy okazji wychodzi zaginięcie męża. Przypomina sobie że wcześniej otrzymała numer telefonu od swojej koleżanki. Od tej chwili razem współpracują, starając się dojść prawdy. A co za nią się ukrywa? Do jakiej prawdy dojdzie dziewczyna, jak wpłynie to na relacje z tą kobietą o której mogła powiedzieć wszystko, lecz czy przyjaciółka? Bardzo porywająca powieść , dająca także wiele do myślenia, zrozumieć można wszystko i zinterpretować na wiele sposobów. Fajnie poprowadzona fabuła, ciekawa narracja, wątki które nie raz są ze sobą nie spójne, świetnie się łączą co sprawia że powieść nabiera jeszcze większego tępa. Jeśli szukacie czegoś mocnego, polecam Szczygielskiego.

Polecam.......uwielbiam książki,i ta też należy do moich ulubionych

"Lubiła kochankę męża. Nie miała jednak pojęcia, co stało się z jej ciałem." Magda jest 38 - letnią psychoterapeutką i na gruncie zawodowym radzi sobie całkiem nieźle.W jej życiu osobistym niestety już tak kolorowo nie jest. Z reguły łatwiej jest pomóc innym niż sobie, prawda? Nauczyła się jednak dobrze udawać. Kiedy jednak z jej życiorysu znikają trzy dni i następuje szereg niezrozumiałych dla niej zdarzeń - pytania napływają jedno za drugim. Na żadne z nich nie znajduje odpowiedzi. W jednej chwili z dorosłej, pewnej siebie dorosłej kobiety, staje się małą dziewczynką. Z każdego dnia w swoim notatniku robi szczegółowe raporty, a z notatnika czyni swoistego świadka przeżytych wydarzeń; kilka tygodni wcześniej miała wypadek, w wyniku którego jej pamięć nie działa tak sprawnie, jak wcześniej. Pozostały tylko krótkie przebłyski wspomnień, losowe sceny i słowa. Jaką rolę w życiu Magdy odegra tajemnicza przyjaciółka z przeszłości? Początek dla mnie z cyklu: " O co tu w ogóle chodzi?"Książka niby ciekawi, ale fabuła jest kompletnie niezrozumiała 🙊🤔 Historia inna - może przez to jak dla mnie momentami dziwna. Najzwyczajniej w świecie się gubię, bo nic mi się tam nie składa w logiczną całość. Im dalej, tym zdecydowanie lepiej. O zaburzeniach psychicznych i mechanizmach psychologicznych - to lubię 😍😍 Cierpliwi zostaną wynagrodzeni⏳👌⏳

Bartosz Szczygielski to autor,którego wcześniej nie znałam a "Krok trzeci" jest moim pierwszym czytelniczym spotkaniem. Sięgnęłam po książkę zachęcona propozycją wydawnictwa WAB i opisem, który mnie zaintrygował. Magda to kobieta, która na pierwszy rzut oka wiedzie idealne życie. Stabilna praca, która daje satysfakcję, oddany mąż, własne mieszkanie. Jednak pewnego dnia wszystko się komplikuje, kobieta nie pamięta co wydarzyło się wcześniej. W odkryciu tajemnic pomaga jej Nina, ale czy jej intencje są szczere? I kim jest? Historia , którą stworzył autor jest tajemnicza, trzymająca w napięciu, nic nie jest w niej oczywiste. Chwilami trochę jest zagmatwana, ale każdy rozdział przyciągał mnie coraz bardziej. Śledząc losy bohaterki czułam się tak jakbym czasami znalazła się po drugiej stronie lustra. Sam finał wprawia w osłupienie, czytałam we wcześniejszych opiniach, że ma być kontynuacja. Chętnie sięgnę, bo autor zostawił mnie z pewną nutką tajemnicy. Jedynie małe minusy za wulgaryzmy. Rozumiem, że czasem trzeba dosadniej się wyrazić, ale trochę tu zostało to nadużyte. Książka z duszną i niepokojącą atmosferą, myślę,że mogę polecić czytelnikom, którzy lubią w fabule tajemnice, gdzie z bohaterem odczuwa się niepokój i dreszcze. Nie ma tu rozlewu krwi, ale całe szczęście akcja też nie była rozwlekła. Na pewno kiedyś jeszcze sięgnę po jego inne książki.

Człowiek nie wiedział, czy dobrze zrobił. Od dłuższego czasu toczył wewnętrzną walkę: iść czy nie iść? Pewnego dnia po prostu wstał, wziął komórkę do ręki i zadzwonił do odpowiedniej placówki. Gdy ustalił wszystkie szczegóły, odetchnął głęboko, jednak wcale nie poczuł ulgi. Wiedział, że najgorsze dopiero przed nim. Stawił się w umówionym miejscu, o wyznaczonej porze. Wszedł do sali, w której czekało już kilka osób. W jednym momencie ustały rozmowy. Zebrani odwrócili się w jego stronę. Przecież na stronie pisali, że nikt tutaj nie ocenia – pomyślał - że może przyjść każdy, kto potrzebuje wsparcia. Zacisnął pięści i podszedł do grupy ludzi. Poczuł, jak kąsają go wzrokiem. – Dobrze, to zaczynamy! – krzyknęła jedna z kobiet. – Dzisiaj czas na krok trzeci! Krok trzeci? – chciał zapytać Człowiek. A gdzie krok pierwszy? Przecież on jeszcze nie jest gotowy! – O, widzę, że dołączyła do nas nowa osoba. – Kobieta wskazała palcem na Człowieka, który stał w bezruchu i wpatrywał się w tęczowego jednorożca na jej koszulce. – Proszę, proszę, pan podejdzie do przodu! – Że ja? – Człowiek rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu innego mężczyzny. Był tylko on. – Tak, tak – potwierdziła kobieta. – Proszę się niczego nie bać. Jak brzmi nasze motto: „pomożemy każdemu”! Zapraszam więc pana koło mnie i zaczynamy zajęcia z salsy solo: KROK TRZECI! – Ja… Ja zaraz wrócę – skłamał Człowiek i wybiegł z sali. IG: a.idanz

Mamy tutaj historię Magdy, kobiety, która po wypadku cierpi na zaniki pamięci. Nie może znaleźć swoich dokumentów, brakuje jej pieniędzy, a wszystko wokół wydaje się obce. Na domiar złego znika też jej mąż 🤔 Wtedy pojawia się jej przyjaciółka Nina, która oferuje pomoc. Kobiety stanowią swoje zupełne przeciwieństwo! O tyle, o ile w scenach z Niną wielokrotnie wybuchałam śmiechem za jej bezpośredniość, o tyle postać Magdy bardzo mnie irytowała i już od początku zastanawiałam się czy aby na pewno wszystko z nią okej😉 To, co podobało mi się najbardziej, to oczywiście poczucie humoru autora! Surowe, sarkastyczne i mooocno czarne 😎 Śmiałam się pod nosem cały czas! Pierwsza rozmowa z policjantką o łóżkowym znalezisku i nagły chwyt "prawie nieżywej" ciotki to złoto 😂 Autor wie, jak dobrze stopniować napięcie! 😎 Każdy rozdział kończył w taki sposób, że dosłownie musiałam przewrócić kolejną stronę! (no dobra, nawet kilka🙈) Atmosfera obłędu i rosnącej paranoi przewijała się tu przez cały czas, wielokrotnie mącąc mi w głowie. Aż czasem ciężko było mi uwierzyć, czy jej mąż w ogóle istnieje! Wszystko byłoby super, gdyby nie zakończenie🤔 Było nieprzewidywalne, owszem, ale też nie do końca do mnie trafiło. Namieszało mi w głowie nawet bardziej, niż wcześniejsze sytuacje i zwyczajnie po przywróceniu ostatniej strony zgłupiałam🙈 Co może być też niewątpliwie jej kolejnym atutem ☺ Nie zmienia to faktu, że z wielką przyjemnością sięgnę po kolejne książki autora, bo jestem zakochana! ❤

Zdejmij maskę Mimo iż pozory mylą, często się nimi kierujemy, podejmując decyzję czy też dokonując oceny tylko na podstawie zewnętrznych atrybutów. Zupełnie nie przejmujemy się wówczas, jak rzeczywiście wygląda sytuacja, a przez to możemy przeoczyć wiele oczywistych śladów wskazujących na to, że komuś potrzebna jest pomoc, czy też.. warto zostawić go w spokoju. Tak właśnie jest z Magdą Bułhak i jej idealnym życiem. Pracująca jako psychoterapeutka kobieta ma kochającego męża, piękne mieszkanie. Jedyny problem, z jakim się zmaga, to chwilowe zaniki pamięci, będące efektem wypadku samochodowego. Umykają jej godziny, dni, nie pamięta numerów telefonów, PIN-ów do kart czy telefonu, nie jest nawet pewna, gdzie pracuje jej mąż i czym się tak naprawdę zajmuje. Również jej relacja z mężem, Damianem, wydaje się dość osobliwa. Magda jest przekonana, że go kocha, a jednocześnie ma wrażenie, że oddalają się od siebie, zaś mężczyzna jest coraz bardziej zniecierpliwiony jej ułomnością. Co więcej, sięga również po przemoc… Kiedy pewnego dnia Magda budzi się w łazience i odkrywa, że znów „uciekło” jej kilka dni z życia, jest przerażona. Tym bardziej, że nie może nigdzie znaleźć Damiana, nie ma dostępu do swoich pieniędzy, ani rozładowanego telefonu. Zgłoszenie zaginięcia męża na policji zostaje zlekceważone, zatem Magda pozostaje sama z tym wrażeniem, że wszystko w jej świecie jest inne niż być powinno. Szczególnie, że po wejściu do mieszkania nie tylko zastaje poprzestawiane meble, ale w łóżku czeka na nią odrażający prezent w postaci zwierzęcego penisa. Całe szczęście, że przez przypadek spotyka swoją dawną koleżankę, Ninę, która dzielnie towarzyszy jej w poszukiwaniach męża, choć obraz życia Magdy, który wyłania się z tego śledztwa, jest nieco irracjonalny. Podobnie jak fakt, że ktoś taki jak Damian Bułhak nie istnieje, nie pracuje też w miejscu do którego dociera Magda. Aby odkryć, co tak naprawdę się stało, kobieta będzie musiała powrócić do przeszłości, a także … poszukać odpowiedzi w sobie. Dzięki Bartoszowi Szczygielskiemu będziemy jej w tym procesie towarzyszyć, mając w rękach nieszablonową, jedną z najbardziej nieoczywistych powieści, jakie powstały. Książka „Krok trzeci”, opublikowana nakładem Wydawnictwa WAB, to kompilacja kilku gatunków, która wymyka się wszelkim szablonom, a dla samego czytelnika stanowi prawdziwe wyzwanie. Po powieść sięgnąć mogą zarówno miłośnicy kryminalnych zagadek, spiskowych teorii dziejów, jak i osoby interesujące się umysłem człowieka, motywami jego zachowań. Wszystko, co czytamy o Magdzie okazuje się być kłamstwem, a właściwie złudzeniem. Kiedy bańka pęka, na jaw wychodzą skrywane tajemnice. Kobieta, z fragmentów układanki, będzie musiała odtworzyć swoje życie, choć nic tu się nie zgadza. Kim jest tak naprawdę jej mąż (i czy w ogóle jest mężatką, skoro nie pamięta ślubu)? Czego Damian oczekiwał od spotkań grupy terapeutycznej, na których mówił ponoć o domowej przemocy i czy rzeczywiście niejaki Maciej Banaszek to właśnie jej Damian? Dlaczego mąż odwiedzał miejscowość, w której mieszkała jako dziecko i z kim tu przyjeżdżał? Czy zdradzał Magdę? Te wszystkie pytania pojawiają się w trakcie lektury, dając nam złudzenie kontroli nad sytuacją. Celowo piszę „złudzenie”, bowiem żaden ze scenariuszy, które tworzymy w trakcie czytania, się nie sprawdza, a my czujemy się złapani przez Szczygielskiego w pajęczą sieć kłamstw i ułudy. Zakończenie powieści sprawia, że autor w pełni zasługuje na tytuł mistrz suspensu, choć gonitwa myśli, z którą zostajemy po odłożeniu książki i brak wiary w zastaną rzeczywistość sprawia, że już niczego nie możemy być pewni. Nawet tego, kim sami jesteśmy. .. Justyna Gul Qultura słowa

Pewnego dnia Magda budzi się w łazience swojego mieszkania, cała obolała i zakrwawiona. Nie ma jednak pojęcia, co się wcześniej wydarzyło, kto wyrządził jej taką krzywdę i co najważniejsze - gdzie jest jej mąż. Kobieta stara się przypomnieć sobie stopniowo, jak do tego doszło, ale z powodu wypadku sprzed kilku lat, ma ona ogromne problemy z pamięcią. Razem z koleżanką ze szkolnych lat stara się dojść do prawdy śledząc kolejno wszystkie elementy życia męża. Szybko okazuje się jednak, że mężczyzna nie jest do końca tym, za kogo się podaje. Gdy tylko przeczytałam pierwsze strony "Kroku trzeciego" coś mi mówiło, że to będzie genialna książka. Nie chodzi tu tylko o samą fabułę, ale przede wszystkim o sposób, w jaki całość została napisana. Autor już od pierwszych stron rzuca swoich czytelników na głęboką wodę, rozpoczynając akcję od intrygującego momentu. Byłam na prawdę pod wielkim wrażeniem i miałam ogromną nadzieję, że dalej będę tak samo wbita w fotel, jak to było wcześniej. Niestety... im dalej w las, tym odniosłam wrażenie, że to jednak nie jest do końca to, czego się spodziewałam. Zacznijmy jednak od samej fabuły. Mamy tutaj dorosłą kobietę, która posiniaczona i dotkliwie zraniona budzi się w łazience swojego mieszkania. Nie ma pojęcia, co mogło jej się wydarzyć, jednak jest pewna, że to właśnie jej mąż wyrządził jej krzywdę. Gdyby Magda mogła z nim porozmawiać byłoby znacznie lepiej, lecz mężczyzny nie ma i wychodzi na to, że przepadł jak kamień w wodę. Ten motyw bardzo mi się spodobał. Cały czas miałam wrażenie, że to mąż Magdy jest tym złym w powieści, że będzie on typowym czarnym charakterem z thrillera. Choć to wydawało mi się być trochę za proste, byłam mimo wszystko pewna, że taką właśnie książkę trzymam w ręku. Jednakże dla urozmaicenia fabuły pojawia się kolejna postać, a mianowicie przyjaciółka z czasów szkolnych naszej narratorki. Bardzo mocno różni się ona od Magdy - jest jej totalnym przeciwieństwem, ale przez to właśnie dodaje do powieści takiego kopa. To właśnie ta bohaterka najbardziej ze wszystkich postaci mnie zaintrygowała. Także niby widzicie, wszystko ładnie pięknie, jednakże mnie przez większość czasu książka po prostu nudziła. Zdecydowanie za dużo było tutaj, moim zdaniem, takich zbędnych i niejasnych elementów. Odniosłam przez to wrażenie, że historia nie wciąga już tak bardzo, jak na początku, tylko niesamowicie się wlecze, przez co ja na przykład nie miałam miejscami ochoty, aby bardziej się w nią zagłębiać. Środek książki był z resztą momentem, który najbardziej mi się dłużył i przez który najciężej było mi przebrnąć. Warto jednak było trochę pocierpieć, bo końcówka "Kroku trzeciego" to istna petarda! Jak już wspominałam wcześniej, przez większą część książki zdawało mi się, że wiem, jak ona się zakończy i kto okaże się być tym złym. Ostatnie rozdziały niesamowicie mnie więc zaskoczyły i sprawiły, że nie mogłam się od nich oderwać. Śmiało mogę nawet powiedzieć, że nie cierpię Bartosza Szczygielskiego za to, na jakie zakończenie się zdecydował. Ten szok był za duży, aby móc wszystko racjonalnie ogarnąć. Po zakończeniu książki czuję lekki niedosyt, bo mam sporo pytań, na które chciałabym znać odpowiedzi, jednakże sądzę, że za to zakończenie autorowi należą się ogromne brawa! Trochę szkoda mi w taki sposób podsumować lekturę "Koku trzeciego", jednakże dobry początek i zaskakujące zakończenie nie wystarczą, abym uznała ten tytuł za w pełni godny uwagi. Autor miał na prawdę świetny pomysł na stworzenie takiej fabuły, jego styl również okazał się być dla mnie niesamowicie intrygujący i podejrzewam, że prędzej czy później sięgnę po kolejne książki Bartosza Szczygielskiego. Szkoda tylko, że patrząc na całość nie wyszło to już tak dobrze. Na pewno nie mogę powiedzieć, że książka była zła - co to, to na pewno nie. Jednak ja się przy niej po prostu wynudziłam. I tyle.

[recenzja z bloga Literackieprzeszpiegi.pl] "Krok trzeci" to mocna książka, bo i mocny temat Szczygielski wziął na warsztat. Magda Bułhak ma w życiu wszystko, co może być potrzebne do przysłowiowego szczęścia. Eleganckie mieszkanie, męża i pracę, w której doskonale się odnajduje. Ale jedna noc sprawia, że jej uporządkowane życie wymyka się spod kontroli. Nie poznaje samej siebie, nie radzi sobie z wybuchami agresji i stanami lękowymi. A przydarzające się zaniki pamięci napawają ją coraz większym przerażeniem. Niepamięć prowokuje pytania. Czy stało się coś złego? Gdzie jest mój mąż? Czy jestem na granicy szaleństwa? I kim jest Nina, która jako jedyna wyciąga pomocną dłoń? ___Jeśli odważycie się przeczytać najnowszą książkę Bartosza Szczygielskiego, to na długo zapadnie Wam w pamięć. Przedstawiona historia Magdy jest nieprzewidywalna do samego końca. Kolejne próby znalezienia odpowiedzi jeszcze bardziej nawarstwiają zagadkowy charakter tej historii. Mamy coraz więcej informacji, które budują zupełnie nieoczekiwany obraz rzeczywistości. Można bardzo łatwo zgubić się w domysłach i dywagacjach, co jest snem, a co jawą. ____Od tego tylko mały krok do szaleństwa. A może właśnie komuś na tym zależy? Chyba dawno nie czytałam książki, do której jak ulał by pasowało określenie 'thriller psychologiczny'. Autor bardzo głęboko wgryzł się w zakamarki kobiecego umysłu, ze szczegółami opisując walkę ze swoimi demonami, jednocześnie starannie ukrywając finał tego pojedynku. Gdybyśmy robili zakłady, w jaki sposób skończy się ta mroczna historia, niechybnie zostaniemy bez grosza. I jeszcze z ciarkami, wędrującymi po plecach na samo wspomnienie fabuły. Niektóre obrazy i strzępki informacji zostają w głowie, pomimo odłożenia książki na półkę. "Krok trzeci" jest bardzo niepokojącą książką. Utrzymana w mrocznym klimacie, pełna domysłów i tajemnic, z postacią kobiecą, która walczy o odzyskanie swojego życia. Czy ktoś zareaguje na jej wołanie o pomoc?