Kim Dzong Un. Historia dyktatora (okładka  miękka, 11.2020)

Bardzo polecam

Polecam

Książka napisana została przez byłą analityczkę CIA, która przeprowadza wnikliwą analizę dotyczącą historii Korei Północnej oraz jej obecnego stanu. Tytuł ten to zgodnie z opisem bardzo szczegółowe studium charakteru Kim Dzong Una, który przejął władzę w Korei Północnej w roku 2011, a więc w bardzo młodym, jak na władcę, wieku 27 lat. Książkę czyta się bardzo dobrze i płynnie, gdyż autorka zachowała odpowiednią kolejność w swoich rozważaniach i tekst w całości jest bardzo spójny. W pierwszych rozdziałach możemy przeczytać o życiu rodziny Kim Dzong Una, o jego dziadku i ojcu, którzy rządzili krajem przed nim, ale mieli bardzo duży wpływ na zachowanie i poglądy obecnego władcy. Dowiadujemy się, że nawet jako dziecko Kimowi kłaniali się starsi generałowie co budowało w nim poczucie wyższości. Możemy też dowiedzieć się wiele na temat jego edukacji. Potem autorka płynnie przechodzi do wyjaśnienia tego jak wyglądał proces przejęcia władzy w 2011 roku i jak nowy władca natychmiastowo wymienił połowę oficerów czy ministrów. Kolejne części książki (według mnie te najbardziej interesujące, gdyż jednocześnie najbardziej aktualne) skupiają się na relacji Korea Północna – Stany Zjednoczone, czyli na rywalizacji Kima i Trumpa. Autorka przeanalizowała każdy aspekt i ukazała zarówno podobieństwa (wychowanie w męskocentrycznych rodzinach) jak i różnice(Trump odziedziczył nieruchomości, a Kim broń) między władcami. Należy zwrócić uwagę na fakt iż autorka nie tylko przedstawia nam faty, ale także stara się zajrzeć w głąb charakteru Kima i wyjaśnić jakie mogą być przyczyny jego decyzji. Niemalże na każdej stronie otrzymujemy źródło danych badań czy teorii i nigdy do tej pory nie spotkałam się z biografią, która ma taką liczną bibliografię czy indeks. Jest to wielkie ułatwienie, gdy będziemy chcieli po czasie wrócić do tego tytułu wystarczy sprawdzić w indeksie interesujące nas tematy i szybko przenieść się na interesujące na strony. Autorka ujawnia wiele informacji, o których do tej pory nie mówiono za wiele. Z tej pozycji dowiesz się co miało na celu wystrzelenie rakiet przez Koreę 4 lipca 2017 roku ? Czy pokazywanie małżonki, która się nie odzywa czyni Kima nowoczesnym przywódcą? Jak wygląda hakerska kultura i czemu koreańskie centrum komputerów zapewnia dostęp tylko do informacji zatwierdzonych przez władzę? Nie obyło się także bez momentów, w których włos jeży się na głowie podczas czytania o okropieństwach przez jakie przechodzą „nieposłuszni” obywatele. Jest to biografia inna niż wszystkie. Nie dostajemy tu suchych faktów, a napisaną niczym powieść historię władcy, który jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci na arenie międzynarodowej. Nie trzeba interesować się polityką czy Koreą, aby ten tytuł Cię zainteresował. Jest on napisany przystępnym językiem i bardzo obrazowo są tu przedstawione sytuacje, więc jeśli po prostu z chęcią poznajesz tajemnice innych części świata i chcesz się dowiedzieć czegoś nowego, o czym jeszcze nikt nigdzie nie mówił to ten tytuł z pewnością Ci się spodoba Nie ma tu ani chwili na nudę, gdyż historia Kim Dzong Una jest skomplikowana, intrygująca i z pewnością pełna znaków zapytania. Warto to przeczytać żeby poszerzyć swoje spojrzenie na świat i choć odrobinę zwiększyć świadomość dotyczącą tego, że są kraje, w których definicja wolności różni się od tej, którą my znamy.

Z książką zapoznałam się w formie audiobooka i to może tłumaczyć moją niższą ocenę. Coś mogło mi umknąć podczas jednoczesnego słuchania i wykonywania innych czynności, a może coś było wyjaśnione w formie przypisu, którego lektorka nie przeczytała? Większość wiadomości, które przedstawia autorka, oczywiście zaraz popiera źródłami i cytatami, ale zdarzało jej się zagalopować, czego bardzo nie lubię przy literaturze faktu. Podaję przykład, który zapamiętałam mniej więcej tak "możemy sobie wyobrazić, że Kim miał łzy w oczach, kiedy dowiedział się o pojmaniu Kadafiego", po czym Pak opisuje jak wyglądały zdjęcia umierającego dyktatora Libii. Kurczę, jeśli mam uwierzyć w jej relacje, to trzymajmy się faktów, po co to upiększać? Korea Północna jest tak wielką niewiadomą, że zbyt szybkie wyciąganie wniosków może przynieść więcej szkody niż pożytku, o czym zresztą Jung H. Pak co jakiś czas wspomina. W przypadku tego kraju nie wiemy, w którym momencie kończy się prawda, a zaczyna propaganda. To są niby takie głupotki, ale ktoś zapomni wyrażenia "możemy sobie wyobrazić" i będzie przekonany, że Kim panikował ze strachu, że to jego zaraz również aresztują. Było kilka takich momentów, przy których się zbulwersowałam, ale może w papierowej formie wygląda to inaczej. Tytuł również według mnie jest trochę mylący, bo nie o samym Kim Dzong Unie tu mowa, ale o wszystkim dookoła - nawet pokrótce opisano dzieciństwo jego dziadka. Dla kogoś, kto o Korei nie wie za dużo, to może być ciekawa lektura, ale ja część rozdziałów pomijałam, bo ich treść znałam już z innych pozycji. Do tego na zmianę odnosiłam wrażenie, że w książce panuje chaos albo znowu jest mowa o tym samym, powtarzały się nawet te same frazy. Jeśli ktoś zapomniał, że KRLD jest najsilniejszą potęgą nuklearną na świecie a elita kraju opływa w luksusy, to co parę stron będzie mu to przypominane. Może tak narzekam, bo mam już przesyt wiadomości o Korei? Ciężko stwierdzić. Książka wśród recenzentów przyjęła się bardzo dobrze, dlatego polecam zapoznać się z nią mimo wszystko.

„Kim Dzong Un. Historia dyktatora” Jung H. Pak – znawczyni sytuacji politycznej w Korei Północnej i była analityczka CIA, przedstawia historię rządów trzech pokoleń Kim Ir Sena, Kim Dzong Ila oraz Kim Dzong Una. Autorka z perspektywy zewnętrznego obserwatora pokazuje proces zmian od autokratyzmu w państwie, zapoczątkowanego przez Kim Dzong Una, aż po dojście Korei do obecnego sytemu. Skupia się na tytułowym dyktatorze. „Kim Dzong Un nie mógłby wybrać sobie lepszego roku na przejęcie rządów w Korei Północnej – doszedł do władzy akurat przed setną rocznicą urodzin dziadka (…) i właśnie ten dzień wybrał na swoje pierwsze publiczne wystąpienie. (…) Kim, spowity w aurę mitycznego, boskiego wręcz przywódcy (odziedziczoną po dziadku i ojcu, którzy nawet pośmiertnie nie utracili tej otoczki), podkreślał swoje fizyczne podobieństwo do Kim Ir Sena, by zaakcentować dynastyczną ciągłość – zupełnie jakby chciał się obwołać reinkarnacją dziadka i pokazać, że jego przekonania polityczne ma we krwi.” Dostajemy nie tylko historię życia Kim Dzong Una, jego dochodzenia do władzy, umacniania jej, metody działania, ale również analizę relacji z Trumpem. Książka jest świetnie napisana, opisany wycinek historii niezwykle ciekawy, choć dość przerażający (czystki, inwigilacja, łamanie praw człowieka). Z perspektywy amerykańsko-europejskiej, metody rządów władców Korei Północnej są szokujące, choć nie mogłam się oprzeć przeświadczeniu, że jednak nie tak zupełnie nieobecne w Europie. Nasze spojrzenie na działania Kim Dzong Un (dowódcy, który dla swojego ludu jest świętością i nikt nie ma prawa mu się sprzeciwić), jest jednoznaczne… i dobrze, że jest w nas sprzeciw wobec takich praktyk. Najbardziej jednak podobała mi się próba pokazania jak głęboko takie myślenie, jest zakorzenione. Jaki jest fundament. Od czego się to zaczęło i jak. Książka jest bardzo uporządkowana, logiczna i zrozumiała, dzięki czemu świetnie się ją czyta. Gorąco polecam lekturę wszystkim, którzy chcą zgłębić kulisy rządów najbardziej tajemniczego dyktatora świata.