Instrukcja obsługi solniczki

warto warto ... Pan Redaktor Szymon jak zwykle daje rade ... przemyślenia, poziom, wrażliwość, polecam ...

Nie zawiodłam się jak zawsze na Panu Szymonie. Super

Książka zawiera felietony o różnej tematyce, zacząwszy od polityki, poprzez religię, na ubóstwie skończywszy. W swojej wielowątkowości jest bardzo obiektywna i nie narzuca czytelnikowi opinii, co sprawia, że bardziej swoją treścią zmusza do refleksji aniżeli osądu. To co cenię w autorze to krytycyzm bez względu na temat i "umiłowanie" prawdy. Warto przeczytać tę pozycję, gdyż zwraca ona uwagę na tematy dla nas czasem bardzo odległe lub w naszym postrzeganiu błahe, mimo że, zagłębiając się w nie, niekoniecznie takie są.

Totalnie słaba. Jest miliard lepszych religijnych pozycji książkowych i polecam właśnie za nie się wziąć, a więcej na moim blogu: http://ciutwiecej.pl/2018/05/ksiazka-instrukcja-obslugi-solniczki/

Jak zwykle znakomita pozycja - inteligencja, humor, dociekliwośc - i bezpretensjonalne, żywe, prawdziwe przywiązanie do wiary - polecam

Szymon Hołownia, to jedna z tych osób, które co najmniej raz w roku oddają swoim czytelnikom nową publikację. Słuszna czynność, o ile ma się coś wartościowego do przekazania. W przypadku Hołowni, mamy do czynienia z publicystą, który nie tylko ma dużo do powiedzenia, ale w dodatku mądrze i na ważne tematy. „Instrukcja obsługi solniczki” to zbiór prawie pięćdziesięciu felietonów, które autor napisał dla „Tygodnika Powszechnego” głównie w roku 2016. Tematy, poruszane w nich, były błahe jak na przykład psy w kosmosie, ale również stanowiły kwintesencję tego, co rozgrzewało serca i umysły, nie tylko w Polsce. W felietonach Hołownia porusza między innymi sprawy, takie jak: wznowienie publikacji „Mein Kampf”, podejście do celebrowania mszy w kościołach innej wiary, kolejka po buty Kanye Westa, szczęście w biednej Afryce, patriotyzm, bezdomność, dobra zmiana, działania papieża Franciszka, niechęć powszechna do przyjmowania uchodźców, współczesne działania wojenne, bitwa o aborcie, znaczenie znaku pokoju, czynienie dobra. Mój ulubiony stanowi o sprawozdaniach finansowych i działaniach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Jeśli ktoś nie czytał, zdecydowanie polecam. Najlepsze w książkach Hołowni jest to, że przedstawia nam swój punkt widzenia zdecydowanie, jednak bez atakowania czytelników. W swoich treściach nie opowiada się za którąś ze stron. Opowiada się za to, za swoim sumieniem, swoją wiarą. Nie zawsze zgadzam się z poglądami autora, on pewnie z moimi również by się nie zgodził. Nie znaczy to jednak, że treść tych poglądów nie może być dla nas ciekawa i inspirująca. Najbardziej podoba mi się perspektywa autora do spraw w Polsce, stanowiące elementy zapalne do kłótni, awantur i obrażania oponentów. Potrafimy kłócić się z tą samą żarliwością o rzeczy fundamentalne, jak i błahe. Z punktu widzenia ubogich, krajów Afryki jesteśmy w tym niesamowicie śmieszni. Przekaz Hołowni dzięki perspektywie zdobytej w trakcie działań fundacji jest prosty i dobitny. Przede wszystkim powinien jednak dać nam do myślenia. Całość publikacji dopełniają fotografie związane z działalnością Szymona Hołowni w Afryce. Mam do tych działań wyjątkowy sentyment. Dzięki książce Hołowni „Jak robić dobrze” poznałam bliżej Fundację Kasisi. Dzięki niej, w ramach adopcji na odległość, nasza rodzina powiększyła się o wspaniałego „bejbika” – zachęcam Was, przy okazji do zapoznania się działaniami Kasisi, w które można się włączyć. Choćby i po to by nabrać dystansu czyniąc dobro. :) A książkę zdecydowanie polecam. Szczególnie tym co tak jak ja, nie czytają „Tygodnika Powszechnego”, choć Ci co czytają, a później oddają na makulaturę na przykład, równię z chęcią mogą sięgnąć po tę publikację i wrócić do tych tekstów. Felietony są tych powrotów uważam warte. A jeśli już zdecydujecie się sięgnąć po tę publikację – życzę Wam miłej lektury :) www.kochamciemojezycie.blogspot.com

Wspaniale napisane felietony. Ogromna spostrzegawczość przy jednoczesnej dużej życzliwości wobec innych. Krytyczne ale bardzo prawdziwe spojrzenie na naszą rzeczywistość oraz bliźnich. Niekiedy wręcz rachunek sumienia. Godne polecenia dla tych wszystkich, którym leży na sercu dobro Ojczyzny, Kościoła i drugiego człowieka.