Gdzieś pomiędzy wierszami (okładka miękka)

Książki super, chwyta za serce

Polecam. Bardzo ciekawy temat

Miła, lekka i przyjemna 😉👍

Lekka,zwiewna,inyeresująca

Polecam

Polecam

Super !

Ania Szczypczyńska to kobieta pełna sympatii, radości, emocji, uśmiechnięta i optymistycznie nastawiona do życia. Wystarczy, że przeglądam jej profil na Instagramie a pozytywna energia do mnie płynie, tak jak to było podczas naszego targowego spotkania. Pisarka całe swoje serce włożyła w tę opowieść... (...) bohaterki, które na pierwszy rzut oka mają wszystko, a ich życia są idealne. Ale gdzieś pomiędzy wierszami chowają swoje najskrytsze pragnienia i lęki… [z opisu na okładce] Lidia pracuje w firmie produkującej meble dla dzieci zaś hobbystycznie gotuje i prowadzi bloga kulinarnego. Od czasu poronienia jej relacje z mężem uległy oziębieniu, bliskość nie sprawia jej już takiej przyjemności jak dawniej. Niespodziewanie w życiu specjalistki od PR pojawia się Wojtek, miłość sprzed piętnastu lat... Czy spotkanie po latach będzie miało jakiś ciąg dalszy? Uczucia odżyły czy minęły bezpowrotnie? Majka prowadzi bloga, by poprzez pisanie pozbyć się tego, co boli. Wyrzucanie słów pomaga jej, podobnie jak i bieganie. Bardzo długo ukrywała swoją traumę, nie potrafiła cieszyć się szczęściem innych, choć nikomu nie życzyła tego, co ją spotkało. Jej blog odwiedza wiele kobiet, czują się w tym miejscu jak na grupie wsparcia. Natomiast Iza jest żoną i matką dwójki pociech. Pozornie sielanka i szczęście, prawda? Jednak Iza jest sfrustrowana macierzyństwem, zmęczona kolejnymi dniami z dziećmi, sprzątaniem po nich a także podejrzeniami... Jakie powody sprawiły, że wymyka się z domu pod pretekstem zajęć jogi? Dokąd się udaje? Początkowo historie bohaterek śledzimy naprzemiennie i zupełnie odrębnie. To, co je łączy, przez długi czas nie jest czytelnikowi wiadome. Niektórych powiązań można się tylko domyślać, choć nie zawsze to przypuszczenie się sprawdzi... Dopiero z czasem okazuje się, że ich życie tylko pozornie jest idealne, szczęśliwe, pełne spełnionych marzeń, naprawionych błędów czy przepracowanych traum. W tej historii pojawiają się również postacie drugoplanowe, które doskonale wypełniają fabułę i to właśnie dzięki nim, im bliżej finału, tym bardziej odkrywają się przed nami relacje, powiązania, znajomości między głównymi bohaterkami. Opisane przez Szczypczyńską losy bohaterek pokazują, że nie wszystko to, co oglądamy na profilach Instagrama czy Facebooka to realizm. Nie przedstawiamy tam całej prawdy, zwłaszcza o swoich kłopotach czy traumach. Zatrzymujemy je głęboko w sercach udostępniając jedynie to, co dotyczy pasji, pracy, zwierząt czy otaczającej przyrody. Nie każdy potrafi prowadzić bloga, na którym opisze swoje prawdziwe problemy, bo przecież czasami inaczej wyobrażałyśmy sobie nasze życie i nie chcemy "chwalić się" tymi niezbyt udanymi jego wątkami. "Gdzieś pomiędzy wierszami" to właśnie przepis na to, jak "czytać" życie innych. Niekoniecznie tam, gdzie wszystko podane jest na tacy, ale między wierszami, bo tak kryje się prawda, dzięki odkryciu której możemy komuś pomóc. Powieść to również inne codzienne fakty - że matka kocha swoje dzieci, ale czasami potrzebuje pobyć sama ze sobą; kiedy w rodzinie pojawia się dziecko, trzeba życie zorganizować na nowo; nie zawsze nasz los wygląda tak, jak tego pragnęliśmy oraz że z czasem małżeństwa coraz mniej robią razem. Po co tak naprawdę dzwonimy do kogoś po latach? Ot tak, czy z prośbą między wierszami? Mocno wciągnęłam się w historię Lidii, Majki i Izy i chociaż nie znam problemu poronienia z autopsji to opowiedziane emocje i przeżycia wielokrotnie wywoływały łzy... Podsumowując - "Gdzieś pomiędzy wierszami" to poruszająca powieść o zdradach i poronieniach, o szukaniu winy w sobie i traumie długo zalegającej w sercach matek, bojących się kolejnych prób, by ponownie nie skończyły się tragicznie. To historia o przemocy, tajemnicach, zazdrości, kłamstwach, żałobie, utracie wiary w siebie, ale również o tym, że życie to przypadki i zbiegi okoliczności. Gorąco polecam!

Powieść Anny Szczypczyńskiej już od jakiegoś czasu za mną chodziła. Tytuł Gdzieś pomiędzy wierszami jeszcze mocniej wzbudzał moją ciekawość. Nie chciałam analizować za bardzo opisu z tylnej okładki, ponieważ w przypadku tej książki chciałam mieć niespodziankę. Kiedy jedna z bookstagramerek zachwyciła się tym tytułem, wiedziałam już, że i ja nie mogę dłużej przechodzić obojętnie obok tej powieści. Tak oto pozycja ta trafiła w moje ręce, a ja wzięłam się za jej lekturę. Czy było warto? O tym w tej recenzji. Trzy kobiety, trzy różne historie i zarazem jedna sprawa. Lidia nie czuje już takiej bliskości z mężem jak kiedyś. Wszystkiemu winna jest utrata dziecka. Jej serce jednak zabije mocniej, gdy na jej drodze pojawi się dawna miłość. Majka przeżyła ogromny ból, którego nie życzy nikomu. Jej terapią jest blog, na którym spisuje wszystkie swoje myśli. Iza ma dom, szczęśliwą i pełną rodzinę. Dlaczego więc co tydzień ucieka w pewne miejsce, twierdząc, że chodzi na zajęcia jogi? Zacznę od tego, że absolutnie nie spodziewałam się tego, jak ta powieść na mnie wpłynie i jak bardzo mnie wciągnie. Choć temat, który jest tutaj poruszany, jest mi daleki, ponieważ nie mam dzieci i w tej chwili ich nie planuję, to w jakiś dziwny sposób poczułam się zżyta z każdą z tych bohaterek. Może więc przyszła pora, bym wypowiedziała się na temat każdej z nich? Lidia wzbudziła moją sympatię, choć nie zabrakło również mojego współczucia dla niej. Strata dziecka jest czymś niewyobrażalnie bolesnym, a już zwłaszcza dla osób, które tego dziecka pragną z całego serca. Autorka świetnie wykreowała tę bohaterkę, ponieważ te emocje targające Lidią, włącznie z wszelkimi niepewnościami czy wątpliwościami czułam na własnej skórze. Maję polubiłam zdecydowanie najbardziej. Z jakiegoś powodu to właśnie ją najbardziej obdarzyłam swoją uwagą i to jej historii byłam ciekawa najmocniej. Co do Izy: jest to bohaterka, która z kolei wywołała we mnie sprzeczne odczucia. Z jednej strony współczułam jej i rozumiałam jej rozterki i złość. Z drugiej jednak nie przekonała mnie do siebie tak dobrze, jak jej poprzedniczki. Jednak mimo tego uważam, że jej obecność w tej historii była niezbędna - gdyby nie Iza, powieść ta nie byłaby kompletna. Pióro Anny Szczypczyńskiej jest bardzo dobre i też dzięki niemu ta powieść jest tak dobra, wciągająca i angażująca czytelnika. Kiedy siadłam do lektury tej powieści, nie mogłam się od niej oderwać. Z ciekawością czytałam o perypetiach głównych bohaterek i trochę obawiałam się, w którą stronę zostaną poprowadzone ich osobne historie. Nie obyło się też bez zaskoczeń, ale to dobrze. Pokazuje to, że Gdzieś pomiędzy wierszami to powieść obyczajowa, która zdecydowanie nie jest kolejną nudną i schematyczną obyczajówką. Głównym wątkiem tej powieści jest rodzicielstwo: posiadanie dzieci, staranie się o nie oraz próba radzenia sobie z ich stratą. Ja sama, nie będąc matką, byłam w stanie zrozumieć rozterki bohaterek historii, a co dopiero kobiety, które doświadczyły i doświadczają tego samego. Podejrzewam, że dla nich właśnie ta historia może być pocieszeniem, pokazaniem, że nieważne jak źle jest teraz – z pewnością będzie lepiej. W końcu po każdej burzy, nawet tej największej wychodzi słońce. Jestem niesamowicie wdzięczna, że mogłam poznać tę historię. Z pewnością zostanie ona ze mną na długo i być może kiedyś, za kilka lat do niej wrócę. Jeżeli szukacie poruszającej, powieści obyczajowe, to sprawdźcie ten tytuł.

Jeśli szukacie lektury, która Was otuli i ukoi pięknie napisaną historią, sprawi, że trudny tydzień odejdzie w zapomnienie to nowa powieść Anny Szczypczyńskiej spełni te wymagania. Lektura „Gdzieś pomiędzy wierszami” sprawiła, że tak właśnie się czułam po lekturze. Autorka oddała w ręce czytelników powieść, która może chwycić za serce, rozbawić i wzruszyć. ZARYS FABUŁY Skąpana w słońcu Warszawa, upał i skwar, trzy kobiety, zaprzepaszczone marzenia, wyzwania, powracające uczucia i mierzenie się ze stratą, której nikt nikomu nie życzy. Lidka, pracuje w dziale PR francuskiej marki meblowej dla dzieci i nie jest szczęśliwa w swoim małżeństwie. Czuje, że coraz bardziej oddalają się z mężem od siebie i coraz bardziej doskwiera jej samotność. Coś się zmienia kiedy pewnego dnia spotyka Wojtka – miłość sprzed kilkunastu lat. Majka mierzy się ze stratą, terapeutyczne dla niej okazuje się pisanie bloga. Czuje misję by opowiedzieć innym kobietom o swoich przeżyciach i wesprzeć je kiedy znajdą się w podobnej, dramatycznej sytuacji jak ona. Życie Izy to sielanka, kochający i dobrze zarabiający mąż, dzieci, spełnienie w macierzyństwie. Nie do końca. To co dobrze wygląda to tylko pozory. Młoda matka czuje się przytłoczona codziennością i macierzyństwem. By się z tym uporać znika gdzieś raz w tygodniu, pod pretekstem zajęć jogi, by się z tym uporać. GDZIEŚ POMIĘDZY WIERSZAMI Historię trzech kobiet – Lidki, Majki i Izy czytelnik poznaje z ich własnej perspektywy. Każda z nich ma inne życie, zmaga się z innymi problemami, ich losy przeplatają się i kobiety są dla siebie wsparciem nawet o o tym nie wiedząc. Autorka ukazuje, że warto czasem przełamać strach i opowiedzieć o swoich doświadczeniach komuś kogo nie zna się zbyt dobrze. Uzmysławia czytelniczkom, że warto znaleźć swoją drogę, warto próbować, warto okiełznać swoje ograniczenia i strachy po to by móc iść do przodu, po nowe, by być szczęśliwą i spełnioną. Anna Szczypczyńska w „Gdzieś pomiędzy wierszami” opowiada historie kobiet prawdziwych, namacalnych, z krwi i kości, które bywają nieszczęśliwe, niepewne siebie, poddające się rzeczywistości a nie własnym pragnieniom. Motywem przewodnim jest macierzyństwo, to utracone, to przepełnione frustracją i to wymarzone, lecz niespełnione. Z pewnością z losami bohaterek będą identyfikować się kobiety, które w jakiś sposób zdecydowały się na macierzyństwo, zmierzyły się z podobnymi dramatami. PODSUMOWANIE Anna Szczypczyńska maluje słowem niesamowity klimat, dbając o każdy szczegół i piękno każdego zdania. Czułam się dopieszczona i usatysfakcjonowana lekturą. Obawiałam się, że to kolejna wielowątkowa historia o trudach życia, która w żaden sposób mnie nie porwie. Nic z tych rzeczy, prócz pięknego stylu pisania Anna Szczypczyńska potrafi chwycić za serce opowiadanymi przez siebie historiami, z którymi nie sposób się nie identyfikować. „Gdzieś pomiędzy wierszami” polecam jeśli szukacie czegoś co będzie przyjemną odskocznią od codzienności. To dobrze napisana powieść obyczajowa, która wzbudziła we mnie wiele emocji, a przyznam, że się tego po niej spodziewałam. Dodatkowym plusem jest to, że autorka zamieściła na końcu książki playlistę, która towarzyszyła jej podczas pisania. Przyznam, że słuchanie tych utworów podczas lektury dodaje jej smaku i klimatu.