Człowiek w poszukiwaniu sensu (okładka miękka)

"Człowiek w poszukiwaniu sensu" to krótka historia, historia człowieka, który odnalazł swój cel w życiu i chce, by każdy kto przeczyta jego dzieło zastanowił się co w życiu go pociąga. Sam początek mówi już wiele- Frank pisze, że pierwszym pytaniem, które zadaje osobie, która przychodzi do niego na terapie, jest pytanie o powód dla którego nie odbierze sobie życia. Dlaczego się nie zabijesz?- kontrowersyjne? Zapewne. Popycha do myślenia? Zdecydowanie. Co trzyma nas na tym świecie? Dzieci, rodzina, sukces zawodowy, podróżowanie, poznawanie nowych ludzi, Bóg? Na to pytanie każdy w nas- gdzieś w głębi siebie odpowiada sobie, nie raz-a wiele w ciągu naszego życia.

Jaki sens możemy znaleźć z cierpieniu? Frank przywołuje historie człwowieka, który z ogromnym żalem opowiedział historię swojej zmarłej na przewlekłą chorobę, żony? Człowieka ten odczuwa ogromny ból, że został sam z ogomną pustką w sobie? Jak ma sobie wytłumaczyć znaczenie swojego "jestestwa" po takim wydarzeniu? Frank pomaga uświadomić mu cel i sens.

Każdy go zastanawia się nad tematem istnienia, sensu życia wraz z jego wzniosłymi momentami i tymi pełnymi bólu- zachęcam do lektury Franka- Człowiek w poszukiwaniu sensu.

„Gdybyś w tym roku miał przeczytać tylko jedną książkę,
powinno być nią dzieło doktora Frankla.”

„Człowiek w poszukiwaniu sensu” to klasyk wśród książek z dziedziny psychiatrii, jednak nieprzerwanie ponadczasowy, inspirujący i aktualny. Wydanie, które trzymam w dłoniach składa się z trzech głównych części, a mianowicie z opisu przeżyć autora w obozie koncentracyjnym, rozdziału obejmującego podstawy nauki jaką jest logoterapia oraz z wykładu wygłoszonego przez Frankla w latach 80., zatytułowanego „Obrona tragicznego optymizmu.”

Oczywiście najwięcej emocji obudziła we mnie pierwsza część książki, czyli opis obozowej codzienności. Victor Frankl w wyniku wojny stracił prawie wszystkie bliskie mu osoby, a także naukowy dorobek życia, chociaż jak wiadomo drugi element jego strat mógł zostać chociaż w jakimś ułamku odzyskany po latach (zakładając, że uda mu się przeżyć obozową masakrę).

Pomimo tego, czego doświadczył, mam nieodparte wrażenie, że jego słowa są głosem nadziei w otchłani Holocaustu. Frankl odkrył sens swojego życia w miejscu, w którym pozornie nikt go nie dostrzega.

Autor w swojej książce nie przedstawia więźnia jako ofiary w klasycznym tego słowa znaczeniu. Frankl ukazuje bezpardonową walkę między więźniami, a ich życie dzieli na trzy charakterystyczne etapy. Po pierwsze, jest to okres zaraz po przybyciu. Później czas przyzwyczajenia do obozowej rutyny oraz etap po uwolnieniu.

Pierwszy stopień czyli przybycie do obozu wiąże się przede wszystkim z wielkim szokiem i czymś w rodzaju „iluzji odroczenia wyroku”. Więzień początkowo nie może uwierzyć w jak trudnej sytuacji się znalazł. Jednocześnie nie zdaje sobie sprawy z tego, jak bardzo jest silny i jak wiele może znieść. Zdziwieniu towarzyszy strach, przede wszystkim przed śmiercią.
W drugim etapie więzień przyzwyczaja się do swojego nowego życia. Towarzyszy mu względna apatia na kształt emocjonalnej śmierci. Wszystkie uczucia więźnia zostają stępione i nabywa on coś w rodzaju braku wrażliwości, całkowitego wyjałowienia.

„Człowiek w poszukiwaniu sensu” to książka, w której klarownie zostały zdefiniowane uczucia obozowe. Viktor Frankl pokazał, jak bardzo człowiek cierpi w wyniku poczucia ciągłej niesprawiedliwości. Pokazał także ucieczkę więźnia w najbardziej prymitywną formę życia psychicznego, ale JEDNOCZEŚNIE nie wini za to całego świata, ale mówi, że jest to świadomy wybór więźnia. Viktor Frankl podkreśla, że w każdych warunkach człowiek jest w stanie odnaleźć sens swojego życia. To właśnie sens stanowi podstawę nauki jaką jest logoterapia.

„To nie poszło na marne, bo żadna siła na ziemi
nie odbierze ci tego, czego doświadczyłeś”

70 lat temu, tak jak i dzisiaj, żyli różni ludzie. Jedni mniej, drudzy bardziej odważni. Jedni skłonni sprzeciwić się oprawcy, a drugi wręcz przeciwnie. Viktor Frankl przypomina, że nieważne w jakiej rzeczywistości się znajdujemy, bo mamy wolną wolę. To, czy z niej skorzystamy, to nasz świadomy wybór. Świadomy pomimo środowiska, w którym się znajdujemy, czy ludzi, którzy nas otaczają.

W etapie po wyzwoleniu Frankl dokonał charakterystyki psychiki na przykład strażników. Można ich podzielić identycznie jak więźniów. Jest rasa ludzi przyzwoitych, ale i rasa ludzi, którzy nie wiedzą co to przyzwoitość. Często zapominamy o tym, a przecież w tak wielu przypadkach bywało, że to więźniowie ulegli większej demoralizacji i depersonalizacji, niż osoby, które ograniczały ich wolność.

Bardzo szanuję i cenię to niepospolite i nieschematyczne, ale także otwierające oczy spojrzenie na tak istotne sprawy. Warto jednocześnie zwrócić uwagę na naukę jaką jest logoterapia:

„Ten, kto wie, dlaczego żyje,
nie troszczy się o to, jak żyje”

- powiedział kiedyś Nietzsche. I to jest właśnie istotą logoterapii. Znalezienie w życiu sensu, który mówiąc brutalnie, będzie powstrzymywał nas od popełnienia samobójstwa, nawet w sytuacji, która pozornie będzie zdawała się być stanem bez wyjścia.

„Człowiek w poszukiwaniu sensu” to pozycja ambitna, nietuzinkowa, którą trzeba poznać, i którą szczerze polecam. Szczególnie powinny przeczytać ją osoby zainteresowane tym, co skrywają zakamarki ludzkiej psychiki. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z pokładów siły, jakie posiadamy.

www.NiebieskaObwoluta.blogspot.com

Książkę tę kupiłam jakiś czas po jej przeczytaniu. Jako źródło wielu cytatów – chcę mieć ją pod ręką, nie przepiszę przecież połowy książki…
Składa się właściwie z 2 części – tematem pierwszej jest „psychiatra w obozie koncentracyjnym” – zawiera wspomnienia i przemyślenia Autora z tego okresu życia. Druga część o mądrze brzmiącym tytule „Podstawy logoterapii” – jest dla nas bezcenna. Mówi o naszej wolności decydowania w jaki sposób mogą wpływać na nas okoliczności, o wolności "ustawiania się" do życiowych przeciwności. Uświadamia to, co pozornie oczywiste – człowiek do zdrowia psychicznego potrzebuje poczucia sensu/celowości życia, miłości dawanej i otrzymywanej od innej istoty, nadanie sensu cierpieniu lub znalezienie sposobu, by przestało działać destrukcyjnie. Autor ocenia wiele zaburzeń ówczesnych (jak bardzo współczesnych!) pacjentów nie jako stan choroby, ale jako rezultat braku poczucia sensu – braku, który w przeszłości zaspokajany był przez „starszych plemienia” – pastora, rabina… To tylko niektóre wątki Brak tu porad typu „weź się w garść i uśmiechnij się”. Wręcz przeciwnie: Autor pyta, dlaczego jeszcze nie popełniłeś samobójstwa? I pomaga szukać odpowiedzi. A po przeczytaniu książki uśmiechasz się … i czytasz ją jeszcze raz, powolutku.

Autor „Czlowieka w poszukiwaniu sensu” przeszedł najtrudniejszy z możliwych egzaminów. Podczas pobytu w Auschwitz udało mu się zachować godność i nie złamać się. Na podstawie swych doświadczeń, obserwacji i przeżyć, stworzył teorię zwaną logoterapią, która stała się trzecią szkołą psychoterapii. W tej niewielkiej książeczce Frankl pokazuje, że najważniejsze dla człowieka jest odnalezienie sensu. Tylko, czy możliwe jest to w skrajnych warunkach? Autor dowodzi, że niekiedy trzeba odnaleźć swoje przeznaczenie w cierpieniu. Również tu można zachować swoją godność. Przecież między bodźcem a reakcją istnieje możliwość wyboru. Tu, nawet w obozie, można było zachować człowieczeństwo.Warto poznać książkę Viktora E. Frankla. Różni się ona zdecydowanie od wszystkich dotąd poznanych. „Od czasu Auschwitz przekonaliśmy się do czego zdolny jest człowiek. Od czasu Hiroszimy wiemy, co nam zagraża”. Frankl dowodzi, że wszystko zależy od nas - czy my pokażemy swój humanitaryzm. Lektura obowiązkowa.

Kupiłam:-) Czołowe miejsce ma ta publikacja w mojej bibliotece domowej.Człowiek w poszukiwaniu sensu, chociaż w wydaniu polskim ma na stronie tytułowej dopisek Głos nadziei z otchłani Holokaustu książką o Holokauście nie jest.Bohaterem książki jest lekarz - psychiatra, który przeżył Auschwitz. W pierwszej części, autor opisuje przeżycia w obozie koncentracyjnym, zaś druga część skupia się na psychice więźniów. Warto poznać książkę Viktora E. Frankla. Jego przemyślenia związane SĄ z zagadnieniami wolności człowieka, jego godności oraz poszukiwania sensu życia.
Viktor Frankl twierdzi, że zło i cierpienie nie mogą nas zniszczyć w sensie ostatecznym.j Jedna z najbardziej wyjątkowych książek.
Jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej,polecam.

książka wyjątkowa. bo też i wyjątkowy autor. głos oddany szeregowi bezimiennych, umarłych w obozach i tych, którzy je przeżyli. głos oddany ich godności. przetrwaniu fizycznemu, ale też przetrwaniu tego aspektu ludzkiej osobowości, który wynika bezpośrednio z poszukiwania sensu ludzkiej egzystencji. skrajne doświadczenia rozsypujące ludzką psychikę, a jednocześnie nieogarnięte pokłady ludzkiej siły, budowane wbrew okolicznościom. książka niezwykła. dla wszystkich interesujących się psychologią i psychiatrią, doświadczeniami granicznymi, dla wszystkich szukających sensu swojego życia

Mądra książka o wyjątkowości człowieka i sensie życia. Autor, więzień faszystowskich obozów koncentracyjnych, profesor neurologii i psychiatrii Uniwersytetu Wiedeńskiego, twórca logoterapii. Utwór składa się z dwóch części, w pierwszej Frankl opisuje swoje przeżycia w obozie koncentracyjnym, w drugiej podstawy logoterapii. Obowiązkowa lektura dla wszystkich pracujących z ludźmi i dla tych, którym sens życia nieco umknął.

Niezwykle mądra pozycja, nie w stylu poradnika "znajdź sens życia z weekend", jednak napisana w sposób bardzo przystępny jak na opisanie bądź co bądź teorii naukowej. Gdyby wprowadzić ją jako lekturę w ostatniej klasie szkoły średniej, mielibyśmy mniej depresji, nałogów, samobójstw. Jedna z najbardziej wartościowych książek jakie przeczytałam.

Bardzo dobra pozycja. jedynie czego żałuję, że tak późno do niej dotarłam...

Bardzo lubię słuchać autentycznych opowieści na temat drugiej wojny światowej, a co za tym idzie, z chęcią też czytam książki o tej tematyce.

Teraz czytając krótkie streszczenie, postanowiłam sięgnąć po książkę Viktora E. Frankl- "Człowiek w poszukiwaniu sensu".

Bohaterem książki jest lekarz - psychiatra, który przeżył Auschwitz. Zadaniem, którego się tam podjął było obserwowanie ludzi w obozie śmierci i wysunięcie odpowiednich wniosków, dlaczego niektórzy potrafią przeżyć w skrajnych warunkach, a druga część ludzi nie. W zasadzie książka jest również podzielona na dwie części. W pierwszej, autor opisuje przeżycia w obozie koncentracyjnym, zaś druga skupia się na psychice więźniów.

Autor wysuwał wiele wniosków, dlaczego część przeżyła, co było ich motywacją dla przeżycia, a reszta, która już nie miała woli walki - umierała.

Z ręką na sercu, mogę szczerze polecić tę książkę. Lektura ta jest naprawdę świetnym "nauczycielem". Pokazuje nam, że musimy dać czasem z siebie wszystko, aby nie pogubić się w świecie i pokazać ile jesteśmy warci. Moim zdaniem, książka należy do utworów, które każdy powinien przeczytać.
K., lat 17