Blondynka na Amazonce (okładka  twarda, 2015-05)

Fascynująca kolejna część przygód Beaty Pawlikowskiej. Jak zawsze zabawny język i ciekawe opowieści! Polecam!

Podobnie jak filmy pana Cejrowskiego, które trzeba sobie odfiltrować z jego prywatnych poglądów, książki pani Pawlikowskiej [Orinoko/Rio Negro/Amazonka] też trzeba poddać analogicznym procesom. O ile dwie pierwsze części, oprócz pokrętnych i często wzajemnie się wykluczających wywodów "filozoficznych", zawierały jeszcze sporo ciekawych treści (chociaż żeglarze śródlądowi mogą mieć wrażenie, że taką "Amazonię" to już przerabiali tu na miejscu np.: na trasie Wisła-Narew-Pisa, w zaskakująco podobnym klimacie), o tyle z części trzeciej, po odfiltrowaniu, niewiele zostaje. A w prawdziwe zdumienie potrafią wprawić całe akapity zbudowane ze zdań poprawnych gramatycznie, a w których nawet najwięksi językoznawcy, miłośnicy literatury i poezji awangardowej sensu i treści nie znajdą. Tak czy inaczej, dostajemy po raz kolejny, podany... na talerzu... kawałek świata, który możemy "zwiedzać" z poziomu bezpiecznej kanapy i mając za ścianą łazienkę z ciepłą wodą. Określenie "na talerzu" można odczytać dosłownie, ponieważ w prawie każdym rozdziale pani Pawlikowska koncentruje się na tym, co na tym talerzu w Ameryce Południowej może wylądować, i w każdym rozdziale okazuje się, że jak zawsze to samo i trzeba się przyzwyczaić... Niemniej polecam wszystkie trzy książeczki (ale raczej na jakiejś promocji, bo nie ma sensu przepłacać), przede wszystkim w celach porównawczych do naszych krajowych "atrakcji", i to nie tylko śródlądowych. Amazonia chyba w żadnym dotychczasowym ujęciu nie była jeszcze tak mało egzotyczna i tak bardzo podobna do tego co mamy tu u siebie na co dzień: korporacje mordują człowieka po cichu i wyrafinowanie, a pomoc (anty)społeczna wbija ostatni gwóźdź do trumny. Wprawdzie pani Pawlikowska nic nie wspomina o legalnej i nielegalnej wycince lasów, ale całkowicie nieżywe i wymarłe w niedziele i święta miasta, za chwilę mogą być też naszą rzeczywistością.

Podsumowując książkę Beaty Pawlikowskiej "Blondynka na Amazonce" warto wspomnieć o takich odczuciach jak: zdziwienie, zaskoczenie, podziw, niedowierzanie, radość i śmiech. Temat tak mnie wciągnął, że popłynąłem jak Rzeka Orinoko i po 5 dniach przygody ze smutkiem kończy się moja podróż z lekturą.
Znalazłem się w centrum wartkiej akcji, w pełnym nieprzewidzianych zdarzeń opowiadaniu i za to najbardziej kocham książki Pani Beaty. Również świetne kompendium wiedzi dla spragnionych przygód podróżników... Polecam!

Każda następna książka Beaty Pawlikowskiej oparta na jej przeżyciach i przemyśleniach sprawia ,ze po jej przeczytaniu chcę sięgnąć po kolejną i kolejną ....to chyba nałóg, ale taki pozytywny....

Wszystko w najlepszym porządku, dokładnie tak, jak w opisie. Szczerze polecam księgarnie Empik. Dziękuję

Polecam wszystkie czesci z tej seri .Swietnie napisane,z chumorem .

Polecam

Cenię i podziwiam Beatę Pawlikowską i lubię jej książki. Ta wyjątkowo przypadła mi do gustu, może dlatego, że dotyczy tak bardzo egzotycznego zakątka. Blondynka na Amazonce jest książką pisaną z lekkością, bezpośredniością i humorem, a to największe zalety pani Beaty jako autorki książek. Wspaniała egzotyczna podróż na drugi koniec świata.