Zły jednorożec. Tom 1 (okładka  miękka, 03.2015)

Złoto z platyna 🤣 poziom absurdu w tej książce jest po za skalą 🤣

Przyznajcie szczerze, czy na samą myśl o jednorożcach, w waszych głowach pojawia się radosny kucyk z rogiem i tęczową grzywą? Ja osobiście właśnie tak wyobrażałam sobie to mistyczne stworzenie i podejrzewam, że wy również pomyśleliście o nim w podobny sposób. Tak więc, co byście zrobili, gdybyście nagle odkryli, że tak naprawdę, ten radosny jednorożec był tworem ludzkiej fantazji, a ich prawdziwym przysmakiem nie są trwa i owies lecz... mięso? Już sama okładka daje nad wyraźnie do zrozumienia, że coś z tą książką jest nie tak, a autor odrzucił wszystkie stereotypowe opowieści i stworzył coś nowego i całkowicie niepowtarzalnego. Co ciekawsze już na samym początku opowieści wspomniał, że jego znajomi dość sceptycznie podchodzili do jego koncepcji na książkę o krwiożerczych jednorożcach, a tych prawdziwych poznał po tym, że mimo dość zwariowanego pomysłu, nie odsunęli się od niego i wspierali go w jego pracy. Powiem szczerze, że nie byłam pewna, co spotkam w tej opowieści i czy w ogóle "Zły jednorożec" przypadnie mi do gustu, jednak mimo wszystko odważyłam się zaryzykować i wyciągnąć własne wnioski z tej dość nietypowej lektury. Magrus to kraina, w której żyją wszelakie magiczne stworzenia, o których w większości nie mamy nawet pojęcia. Jedną z takowych istot jest jednorożec, który znacząco różni się od biegających po tęczy, białych koników z wstążkami wplecionymi w ich tęczową grzywę. To mięsożerne, chełpiące się cierpieniem potwory, których jednym z ulubionych zajęć wykrwawianie swoich ofiar, poprzez nabicie ich na swój niesłychanie ostry róg. Pewnego dnia, księżniczka jednorożców konsumując frobbita stwierdziła, że tamtejsze przysmaki nie są aż tak smakowite, jak dawniej, gdyż zostały skażone przez magię zamieszkanej przez nią krainy. W jej głowie utworzył się mroczny plan, którego głównym celem było podbicie Techrusu, krainy ludzi, żeby dostać się do tamtejszych rarytasów, jednak żeby to uczynić, musiała zdobyć od dawna już zaginiony Kodeks, przepełniony najróżniejszymi, niebezpiecznymi zaklęciami. Max od dziecka uwielbiał najróżniejsze, nieprawdopodobne historie, dlatego też w ulgą przyjął, że po wielu latach zapomnienia, w końcu udało mu się znaleźć jego ulubiony Kodeks, dzięki któremu dowiedział się wielu interesujących informacji o krainie Magrus. Mimo iż od samego początku traktował ją jak zwyczajną lekturę, zdawał sobie sprawę, że w w tej książce jest coś niezwykłego i nie chodziło tam tylko i wyłącznie o dość nietypowe opisy stworzeń. Osobliwy Kodeks wydawał się samodzielnie decydować, z którym tematem powinien zapoznać się chłopiec, dlatego też Max rzadko kiedy dostawał okazję, żeby dwukrotnie przeczytać dany tekst. O dziwo tylko on mógł ją otworzyć i nie zostać porażonym prądem, co zdążył już przetestować na swoim najlepszym przyjacielu. Jak bardzo powiązane są ze sobą te dwie historie z dwóch różnych światów? Dlaczego tylko Max może zapoznać się z tajemnicami Kodeksu? Czy księżniczce jednorożców uda się podbić świat ludzi i zatopić róg w ich krwi? Tego i wielu innych rzeczy dowiecie się czytając tę książkę! Na samym początku miałam dość specyficzne podejście do tej lektury, a wciągnięcie się w jej fabułę nie było prostym zadaniem, gdyż przez cały czas nie potrafiłam pogodzić ze sobą swojej wizji jednorożca z wyobrażeniem Platte'a F. Clarka, jednak po pewnym czasie nie tylko wciągnęłam się w opowieść, lecz także doceniłam dość zabawny sposób, w jaki została ona przedstawiona. Osobiście wręcz uwielbiam delikatne żarciki ze strony autorów, którzy przy okazji pokazują, że są ludźmi z dystansem do samych siebie, co w dzisiejszych czasach jest jedną z ważniejszych cech. Mimo dość burzliwego początku, uważam, że zapoznanie się z "Złym jednorożcem" nie było złym pomysłem i jestem więcej niż pewna, że gdy tylko znajdę chwilę wolnego czasu, w przyjemnością do niej wrócę. Uważam, że książka przypadnie do gustu każdemu, kto tak jak ja uwielbia kreatywność wymieszaną z odrobiną kontrowersji. To świetnie napisana historia, z zabawnymi postaciami, którą polecam zarówno młodszym jak i starszym odbiorcom. Cała recenzja: https://1stowarzyszenieksiazkoholikow.blogspot.com/2018/03/zy-jednorozec-platte-f-clark-recenzja.html

Czasami spora porcja absurdu jest najlepszym lekarstwem na szarą codzienność, a zwariowany humor pozwala zapomnieć o wszelkich problemach. Zdawał sobie z tego sprawę Platte F. Clark, autor trylogii Zły jednorożec, wypełniając ją po brzegi absurdem, humorem, wydarzeniami i postaciami tak groteskowymi, że czytelnikowi nie pozostaje nic innego jak tylko beztrosko śmiać się, przewracając kolejne strony książki. Serdecznie zapraszam do zapoznania się z pierwszym tomem o tytule Zły jednorożec. To, że Zły jednorożec nie należy do książek zwyczajnych widać już od pierwszych stron. Gdy czytamy o jednorożcu myślimy o magicznej istocie, czystej i niewinnej, śmiało można powiedzieć uosobieniu dobra. Jednorożce w świecie wykreowanym przez Platte F. Clarka również są istotami magicznymi, ale na tym podobieństwa się kończą – zamiast dobrych i łagodnych istot autor zaprezentował czytelnikom krwiożercze bestie, dla których najlepszą rozrywką jest plądrowanie, grabienie, zabijanie i szeroko rozumiane sianie zniszczenia. Warto także dodać, że są one mięsożerne, a za przysmak uważają pewne pokojowo nastawione stworzenia zwane frobbitami. Historia rozpoczyna się w momencie, gdy jeden z takich krwiożerczych jednorożców – Księżniczka Niszczycielka, nabiera apetytu na istoty nieskażone magią. W Magrusie – krainie, którą zamieszkuje – niestety trudno o taką zdobycz, zaczyna więc snuć plany jak przedostać się do Techrusa – świata zamieszkiwanego przez ludzi, którzy braki zdolności magicznych nadrabiają swoją pomysłowością. Tymczasem w Techrusie Max Spencer rozpoczyna lekturę Kodeksu nieskończonej poznawalności – niezwykłej magicznej księgi. Jak nietrudno się domyślić z czasem wszystko zaczyna się komplikować, a Max w towarzystwie dwójki przyjaciół, Dirka i Sary, muszą nie tylko ujść pogoni krwiożerczego jednorożca, ale także ocalić cały świat. Bohaterów bez problemu można podzielić na tych dobrych i złych. Tradycyjne już zestawienie trójki przyjaciół, kontra Ci źli i niedobrzy sprawdza się tutaj wyśmienicie. I choć jest to dość tradycyjne zagranie, stanowi ono wyjątek w morzu absurdu i dziwacznych pomysłów, które tworzą: świat, w którym dzieje się historia, niezwykłe istoty je zamieszkujące (moim faworytem jest zombie-kaczka) oraz fabuła zakręcona do granic możliwości. Wydanie prezentuje się bardzo ciekawie, komiksowa, pełna kolorów okładka przyciąga wzrok i z pewnością przypadnie do gustu młodszym czytelnikom, do których kierowana jest książka. Osobiście jednak poleciłabym lekturę Złego jednorożca niezależnie od wieku. Jeżeli tylko lubicie absurdalny humor, nie przeszkadza Wam mocno zwariowana fabuła i szukacie książki, przy której będziecie się dobrze bawić, to Zły jednorożec na pewno Was nie zawiedzie. Zły jednorożec to wyjątkowo udany eksperyment, w którym autor postanowił przekroczyć wszelkie granice, wywracając rzeczy oczywiste na drugą stronę i pokazując je czytelnikowi z zupełnie nowej, mocno zwariowanej perspektywy. Osobiście byłam książką zachwycona, mimo pewnej prostoty charakterystycznej dla pozycji przeznaczonej dla młodszych czytelników, śmiało stwierdzam, że jest to pozycją, którą można pokochać niezależnie od wieku. Dlatego serdecznie zachęcamy abyście i Wy zaryzykowali przygodę z krwiożerczym jednorożcem, zombie-kaczką i innymi straszliwymi istotami. Ryzyko z pewnością się opłaci. Ocena: 8,5/10

Całą recenzję znajdziecie na moim blogu: http://pomiedzy-wersami.blogspot.com/2017/01/o-jednorozcu-ktory-lubi-nadziewac.html#more
Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będzie to zabawna książka w której po prostu będziemy śledzić losy jednorożca, który chodzi po tawernach, bije się na pieniądze i ogólnie przeżywa przygody, a dostałam coś innego! Może nie różni się to, aż tak bardzo od moich przypuszczeń, ale jednak. Książka zabawna, pełna przygód...jednak jednorożec odgrywa tu troszkę inną rolę :P Ale może zacznijmy od początku :D
Musze przyznać, że książka niesamowicie mnie bawiła. Autor bardzo często wplatał bardzo śmieszne komentarze, czy to w dialogach, wypowiedziach narratora czy stronach kodeksu (o tym za chwilę :D). Nie był to tez humor wymuszony co naprawdę łatwo można zauważyć. Nie raz przestawałam czytać tę książkę i śmiałam się w głos :)
Przez całą książkę bardzo często mamy zmianę czasu, ponieważ ktoś przeniósł się w czasie...tylko tyle wam mogę zdradzić, by jakoś to wam opisać, ale i by nie za spoilerować :D Przez to śledzimy losy najpierw bohatera, który znajduje się w innym czasie, a potem znowu w naszych czasach :D Owszem czasem może to zgubić, ale nie jest to też wielkie utrudnienie w czytaniu :D
Oprócz tego, autor wykreował nowy świat. Wprawdzie on pojawia się dość rzadko, gdyż autor większy nacisk na to położył w drugiej części, ale jednak takowy świat jest. Hmmm...mimo to poznajemy w między czasie bardzo wiele rzeczy wymyślonych przez autora...jest tego na prawdę dużo, więc abyśmy się nie pogubili i aby autor nie musiał nam tego wszystkiego tłumaczyć w historii (nazwijmy to w ten sposób xD) to co jakiś czas, na kartach naszej strony pojawiają się fragmenty kodeku, który opowiada nam o zasadach, prawach i tym podobnych rzeczach oczywiście w śmieszny sposób :D
Dobra! Teraz trzymajcie się siedzeń bo powiem wam o czymś niesamowitym! Tak niesamowitym, że dostało aż swój własny akapit xD A mówię tu o (proszę o werble)......ZOMBI KACZCE! Tak, zombi kaczka. Dobrze przeczytaliście :D Jest to jak sama nazwa wskazuje zombi kaczka xD stworzenie, które ma zadanie ciągnięcia powozu. Jest tak jakby dzisiejszym koniem w tamtym świecie :P Kocham zombiaczki, a zrobienie z tego kaczki to mistrzostwo! <3 Jedyne co było moim zdaniem złe...to taka mała ilość tej kaczuchy :( Ej, ale powiem wam, że był by z tego dobry materiał na horror. W ciemnym domu siedzi dziewczyna, nagle słyszy hałas, jak by charczenie. Idzie to sprawdzić. Otwiera drzwi i nagle! Z za rogu wychodzi taka zombi kaczka xD Tak jak nienawidzę horrorów, tak ten bym z chęcią obejrzała xD
Jednak to co mnie najbardziej urzekło to pomysł na fabułę! No błagam...Zły jednorożec lubiący polować i zabijać?! Cudo! Jeszcze ta podróż w czasie i walka z...ale o tym to już sza.
Gorąco polecam :D

Jednorożce kojarzą się jednoznacznie każdemu z magiczną istotą która uwielbia kłaść głowę na kolanach dziewicy, a w przerwach rozwiesza tęczę i grempluje obłoki.
Jednak ten stwór, to raczej abominacja z najgorszego koszmaru.
Księżniczka której ulubione danie to frobbity, ale nie gardzi też mięsem bogu duszy winnym człowiekiem.
Wyrusza w podróż który odmieni nie tylko świat pełen magi i niezwykłych stworzeń, ale i nasz świat.
Jest również magiczna księga którą potrafi odczytać jedna osoba, a dodatkowo czyha na wolumin zły czarownik.
Księżniczka mająca apetyt na pyszne mięso, zgadza się dostarczyć księgę czarodziejowi.
Młody człowiek będzie musiał się przeciwstawić zagrożeniu i uratować wszystkie światy.Oczywiście ma do pomocy garstkę przyjaciół, którzy zrobią wszystko aby zapobiec katastrofie.Omijając róg Księżniczki oczywiście.A Księga, która jest winna całemu zamieszaniu, rzucać będzie naszych bohaterów ze świata jednego na kolejny.Nasi bohaterowie natkną się na smoki, a nawet roboty.

Książka z przymrużeniem oka traktująca wyobrażenia czytelnika nie tylko o jednorożcach.Autor oczywiście przemycił w treści pochwały takich wartości jak przyjaźń czy lojalność, jednak przede wszystkim jest to fantasy pełne zabawnych przygód.
Powieść dla małych i dużych.
Pełno w niej nawiązań do popkultury i słownych żartów.
Może nie jest to arcydzieło, ale czyta się rewelacyjnie i z niecierpliwością czekam na tom drugi który będzie nosił tytuł Puchaty Smok.
Polecam,