Zen wędrowny. Jak odnaleźć spokój w czasie życiowych burz (okładka  miękka, 06.2022)

Gdy rozpoczyna się zapoznawać z twórczością autorstwa Christophera Ivesa w książce pt. ''Zen wędrowny. Jak odnaleźć spokój w czasie życiowych burz'' to jest w niej coś takiego niezwykłego. Nie tylko ujmująco zaprojektowana okładka nadająca estetyczny wygląd książce oraz delikatne jasne kolory, które lubię, przyczyniają się do tego, że chce się czytać tę książkę. Nie w sposób jest się uwolnić od bardzo ładnie przedstawionych opowieści autora, który podkreśla swoją skromność, która nadaje mu pozytywnej barwności, gdy relacjonuje każdą przeżytą przygodę, która miała dla niego największe znaczenie. Nie pomija nikogo w swym podążaniu do upragnionego celu, gdyż wie, ile trzeba dołożyć trudu, aby pokonać własne indywidualne słabości i pokonać niełatwą odwagę, a nawet drogę, gdy ma się chęci zobaczenia czegoś niezwykłego, a co wywołuje pozytywną energię, a chwilami zachwyt, który pozostaje na zawsze w pamięci. Odnoszę na pierwszy rzut oka takie wrażenie, że w trakcie zapoznawania się z nieznaną mi do tej pory twórczością autora, że tak jakbym uczestniczyła wraz z nim, w jego wędrówkach, które na podstawie przedstawionych jego relacji są doskonałym przykładem na to, że można zechcieć odkrywać to, co bywa najczęstszą tajemnicą nowych dziedzin życia stawiających tak wiele pytań na tle tego, co jeszcze nie wiemy na temat pielgrzymowania w zagraniczne tereny, z którymi refleksjami dzieli się on sam. Bardzo ważny jest w tego rodzaju przedstawionej literaturze poradnikowej formie całościowy przekaz i czy autor właściwie zobrazował to, co było dla niego ważne podczas przebytej podróży i czy jego zdobyta tam na miejscu wiedza przyda się osobom chcącym skorzystać z jego porad odnoszących się do tego, co jest mu na co dzień znane. Umiejętność zawodowa w zastosowaniu praktycznym autora, który ma właściwe podejście do opisywanego głównego i wybranego przez niego interesującego go tematu oraz stosowanie poprzez wprowadzenie nowych znaczeń słów z języka chińskiego będzie, bardzo pomocne w poszukiwaniu tego, czego nie wiemy o tym, jak przyjemnie jest obcować z naturą w ciszy, która bywa potrzebna w otaczającym nas trudnym świecie pełnym niepewności jutra. Książka ta składa się z 10 barwnie opisanych rozdziałów, w których zostały trafnie ujęte i dopasowane do nich cytaty. Bardzo dobrze mi się czytało ten poradnik dzięki przetłumaczeniu tekstu przez Pana Justyna Hunię. Polecam.

Ja wiem, że nie ocenia się książek po okładce, ale po prostu nie mogę się powstrzymać, bo na tej okładce wzrok sam się zatrzymuje. Estetycznie wykonana, emanuje ona swego rodzaju spokojem i po prostu bardzo dobrze się na nią patrzy. Jest piękna w swej prostocie. Niewątpliwie zachęca do sięgnięcia po tę pozycję literacką. Natomiast okładka to jeszcze nie wszystko, najważniejsza jest przecież zawartość. Czytając tę książkę można poczuć się współtowarzyszem wędrówki. Barwność przedstawianych opowieści przenosi nas w opisywane przez autora miejsca. 💬,,podróże w celu podziwiania niezwykłych miejsc, które uzmysławiają nam konieczność ich ochrony, są lepsze’’💬 Autor zapoznaje nas z przeżyciami swojego życia, które miały na niego największy wpływ, chwilami największych zachwytów. Książka przepełniona jest wartościowymi refleksjami. 💬,,W przypadku pieszej wędrówki poprzez ofiarny uświęcający akt zredukowania do minimum posiadanych przy sobie rzeczy materialnych, (...), możemy uwolnić się od powszechnych form nieczystości umysłu: zaabsorbowania dobrami materialnymi, bzika na punkcie komunikacji elektronicznej i planowania każdej chwili w naszym dniu. Dzięki powtarzalnemu rytmowi chodzenia z plecakiem na szlaku możemy się wyzwolić od tej obsesyjnosci.’’💬 Przy okazji tego wszystkiego mamy okazję zaznajomić się z nową, ciekawą kulturą i skonfrontować swoje dotychczasowe postrzeganie siebie w świecie natury. Człowiek pochodzi z natury i tylko tam w pełni może odnaleźć siebie. 💬,,jak być w pełni w naturze i jak być w pełni jej częścią’’💬 💬,,Wdycham do płuc powietrze, po czym je wypuszczam. Moje ciało wydziela dwutlenek węgla, z którego drzewa wytwarzają tlen, bym później miał czym oddychać.’’💬 Książka składa się z 10 rozdziałów rozpoczynających się od inspirujących cytatów « osobiście uwielbiam gdy autorzy to robią :D Jest to niewątpliwie interesująca pozycja. 💬,,wędrujemy jako pielgrzymi. Każdego dnia - ulicami lub szlakami… po naszej planecie, w najgłębsze zakamarki własnej psychiki. Błądząc, czując, chłonąc wszystko jak gąbka.’’💬

Po poradniki czy książki naukowe sięgam dość rzadko, ponieważ nie zawsze zgadzam się z tym, co jest tam napisane, chociaż kiedy już czytam, to staram się z każdej pozycji wyciągnąć jak najwięcej dla siebie. Zen wędrowny to książka, która przyciąga już samą okładką, patrząc na nią, odczuwamy wewnętrzny spokój, może to dzięki pięknej, minimalistycznej grafice. W środku znajdziemy opowieść autora o tym, że ludzie często nie doceniają drogi, którą przeszli liczy się dla nich tylko cel podróży, cieszą się tylko wtedy kiedy go osiąganą. Wielu ludzi chce tylko zaliczyć dane miejsce, najlepiej dojechać na szczyt zrobić sobie zdjęcie na pamiątkę, że tam byli i wrócić do wygodnego domu, mało z tego pamiętając, za to chwaląc się zdjęciami przed znajomymi. Autor pokazuje nam, jak ważna jest podróż na własnych nogach, oglądanie tego, co znajduje się wokół nas, skupienie się na sobie i własnym oddechu, wtedy wszystko czujemy mocniej. Całość jest dość ciekawa, spodobało mi się to, jak zostały opisane wędrówki, bohater czasami w jednej chwili zmieniał zdanie i zamiast jednodniowej wycieczki robił dwudniową, opisywał, co trzeba wtedy ze sobą zabrać, żeby przetrwać. Jak chyba w każdej takiej książce czytając czuć we wnętrzu spokój, ale momentami wpada się w melancholijny stan, czego nie lubię, bo wtedy książka zaczyna mnie męczyć. Chyba najważniejsze co zapamiętałam z tej książki to właśnie to, żeby cieszyć się każdą chwilą wyprawy, a nie tylko tym momentem, w którym jesteśmy pod daną atrakcją, która bardzo chcieliśmy zobaczyć. Warto też czasami wysiąść z samochodu wcześniej i kawałek się przejść, nacieszyć się również czasem marszu, popatrzeć na widoki, pooddychać innym powietrzem, wyostrzyć zmysły i po prostu być tam całym sobą. Warto przeczytać tę książkę po to, żeby wreszcie dostrzec prawdziwe piękno przygody, nie gonić i odhaczać kilku miejsc po kolei i zaliczać je na kilka procent, tylko powoli i spokojnie odwiedzać każde miejsce i korzystać z niego maksymalnie.