Zbyt inteligentni, żeby żyć szczęśliwie (okładka miękka)

Stykając się ze słowem „nadinteligetny”, zaczynamy wyobrażać sobie zazwyczaj geniuszy, którym sukces przychodzi z łatwością. Rzadko kiedy uruchamia się skojarzenie dotykające aspekt emocjonalny. A nadinteligencja stanowi kombinację nie tylko fenomenalnych umiejętności rozumowania i kreatywności, ale również wrażliwości i intensywności przeżywania świata wszystkimi pięcioma zmysłami. Każdego dnia towarzyszy im natłok myśli, które nie da po prostu się wyłączyć. Ot tak, po prostu. W głowach panuje chaos z pochłaniającymi lękami. Ciągłym zamartwianiem się o cały świat wokół. Działaniem według schematu „wszystko albo nic”, co w gruncie budzi tylko wieczne niezadowolenie. Bo zawsze przecież można coś zrobić szybciej, lepiej i bardziej. Dusi ich niepewność pragnień. Co w gruncie rzeczy przynosi tylko głębokie cierpienie, dyskomfort i nieakceptację przez otoczenie. Autorka książki „Zbyt inteligentni, żeby żyć szczęśliwie” tłumaczy jak oswoić swoją osobowość, aby korzystać w pełni z jej potencjału i zyskać zadowolenie z życia. Co kiedyś słusznie zauważył „Szczęście to w gruncie rzeczy nic innego jak stuprocentowe korzystanie z własnego potencjału”.

Według mnie bardzo ciekawa i profesjonalnie napisana książka.

Chcielibyście czasem wyłączyć myślenie? Jeśli na co dzień dokucza Wam natłok myśli i zwiększona wrażliwość to możliwe, że jesteście nadinteligentni i to lektura o Was. Autorką jest psycholożka i psychoterapeutka , specjalistka w zakresie psychologii osób wybitnie uzdolnionych. Stworzyła książkę na pograniczu poradnika i literatury popularnonaukowej, która przybliży nam zagadnienie nadinteligencji. Co to w ogóle za termin? Czy nie chodzi po prostu o osoby bardzo inteligentne? Właśnie nie. Ponadprzeciętna inteligencja jest tylko jedną ze składowych, a cech charakterystycznych jest więcej. To nie jest książka o geniuszach, którym sukces przychodzi z łatwością. To książka o uczniach, którzy znają wszystkie odpowiedzi, ale nie zgłoszą się z powodu braku pewności siebie. O studentach, którzy są świetnie przygotowani do egzaminu, ale polegną na prostych i zbyt oczywistych pytaniach. O dorosłych, którzy nie mogą zasnąć z powodu natłoku myśli, którzy czują za dużo i za mocno, którzy nie mogą się dopasować do obowiązujących ram. Autorka przytacza szczegółową charakterystykę takich osób analizując między innymi ich brak pewności siebie, odczuwanie lęku, perfekcjonizm, rozwiniętą empatię. W książce znajdziemy wiele wypowiedzi osób nadinteligentnych, co pomoże nam lepiej zrozumieć ich perspektywę. Przytaczane są także badania i wiedza z zakresu funkcjonowania mózgu. Chociaż lektura skupiona jest na osobach dorosłych to przyjrzymy się też nadinteligentnym dzieciom i nastolatkom. Poznamy trudności, z jakimi zmagają się te osoby. Zagadnienie jest przedstawione w sposób interesujący, chociaż autorka czasami krążyła wokół tych samych tematów po prostu używając innych słów. Także propozycje polepszenia dobrostanu są dość ogólne, ale rozumiem, że przy bardziej dokuczliwych objawach nie da się sobie pomóc samemu. Jeśli interesuje Was psychologia to myślę, że będzie to fajna, lekka lektura o ciekawym zagadnieniu. Może odkryjecie, że też jesteście nadinteligentni?

Dobrze, że zaczynamy mówić o inteligencji emocjonalnej, która jest kluczowa w odbieraniu świata. Jestem po lekturze i śmiało mogę ją polecić. Inteligentni myślą przede wszystkim sercem

“Bycie nadinteligentnym to składnik osobowości, a nie choroba” “Zbyt inteligentni, żeby żyć szczęśliwie” to książka, która opowiada o osobach nadinteligentych. Zanim przejdę do recenzji, wytłumaczę kim są bohaterowie książki. Natinteligentni są to osoby, których mózg funkcjonuje w oparciu o inny rodzaj inteligencji. To osoby, które są bardzo wrażliwe i nieustannie zaangażowane emocjonalnie. “Zbyt inteligentni, żeby żyć szczęśliwie” to lektura zarówno dla nadinteligentnych, jak i ich bliskich. Jest niezbędna, żeby zrozumieć zachowania osób z tą cechą osobowości. Osoby nadinteligentne często nie potrafią sobie poradzić z otaczającymi ich emocjami. Właśnie do tego nawiązuje tytuł “Zbyt inteligentni, żeby żyć szczęśliwie” bo jak można być szczęśliwym, jeśli twój mózg cały czas przetwarza informacje, jeśli na pierwszym miejscu są zawsze emocje, nie tylko twoje ale też otoczenia. Autorka daje konkretne przykłady i wskazówki, dlaczego mózg osób nadinteligentnych działa tak, a nie inaczej w określonych sytuacjach. Pokazuje, że działanie pod wpływem emocji nie jest anormalne, dotyczy ono części społeczeństwa. Im wcześniej ludzie nadinteligentni otrzymają wskazówki jak radzić sobie ze swoim charakterem tym lepiej. Nadinteligencja to siła wrażliwości, autorka przedstawia jak możemy z niej korzystać i jakie ćwiczenia pomogą nam w opanowaniu naszej nadinteligencji. “Zbyt inteligentni, żeby żyć szczęśliwie” to kolejna książka dzięki której zrozumiałam, że moje emocjonalne podejście do wszystkiego nie jest niczym złym i nienormalnym. Dowiedziałam się, że oprócz tego, że jest to cecha mojego charakteru to jeszcze wiem jak mogę z niej korzystać. Bardzo polecam tę książkę wszystkim, którzy są pogubieni w swoich emocjach !