Z ciszy (okładka miękka)

„Wczoraj wydawało mi się, że posuwamy się zdecydowanie zbyt szybko. Ale w nocy wszystko przemyślałam i doszłam do wniosku, że niepotrzebnie się martwię. Bo niezależnie od tego, jak wolno będziemy się do siebie zbliżać, nigdy nie dostaniemy gwarancji, że nie skończymy ze złamanym sercem.” Seria Martyny Senator porwała mnie od pierwszego tomu. Autorka tworzy niebanalne historie miłosne, które kieruje do młodzieży, ale dorosły czytelnik również znajdzie tu coś dla siebie. Przede wszystkim świeżość, to młodzieńcze spojrzenie na pierwszą miłość. „W ciszy, która nas ogarnia nieśmiało, odkrywamy przed sobą prawdziwe uczucia. Nie tłumimy łez. Nie próbujemy być silni. Nie chwytamy się złudnej nadziei. Zdejmujemy maski i przestajemy udawać, że wszystko będzie dobrze.” Bardzo się cieszyłam, gdy kurier zawitał do mnie z pięknie zapakowaną paczką, która oprócz powieści zawierała fanty dla prawdziwego fana! W każdym razie, czym prędzej zabrałam się za czytanie, aby móc poznać historię Zoji, a następnie Wam o niej opowiedzieć. „Mama zmarła zaledwie kilka godzin po porodzie, a ja zamiast w jego ramiona, trafiłam na salę operacyjną. I chociaż lekarze nie dawali mi zbyt dużych szans, tata nie tracił nadziei. To właśnie dlatego wybrał dla mnie imię, które oznacza „życie”. Dla niego byłam cudem. Światełkiem w mroku, który tak niespodziewanie go ogarnął.” Młoda dziewczyna, gdy ją poznajemy jest świeżo po zdaniu matury i czeka na wyniki rekrutacji na studia weterynaryjne. Zoja pracuje w studiu tatuażu, jednak jej wolontariat jest jej prawdziwą pasją. W wolnych chwilach dziewczyna pomaga w schronisku i praca ta daje jej wiele satysfakcji. Główna bohaterka i ja mamy trochę cech wspólnych, dlatego łatwo było mi się wczuć w jej osobowość. Zoja jest osobą spokojną, skrytą, która musi nabrać do kogoś zaufania, aby wejść z nim w bliższą relację. „Jednak jakaś trzeźwa myśl szepcze, że to wszystko dzieje się zbyt szybko. Otwieranie się na drugą osobę zawsze kojarzyło mi się z zanurzaniem w lodowatej wodzie. Niektórzy potrzebują czasu, żeby się z nią oswoić. Wolą najpierw zamoczyć stopy, ochlapać ramiona, a dopiero później wejść głębiej. Inni wprost przeciwnie. Bez wahania wskakują do wody i na krótką chwilę znikają głęboko pod powierzchnią. W tej chwili już sama nie wiem, do której grupy należę. Targają mną sprzeczne emocje. Chciałabym jednocześnie zwolnić i zaryzykować. A to przecież niemożliwe...” Życie dziewczyny toczy się spokojnym rytmem do czasu, aż poznaje Filipa. Ich relacja stopniowo się zacieśnia i dla niego dziewczyna postanawia złamać swoje zasady. „Po raz kolejny tego dnia nasze spojrzenia zatracają się w sobie na kilka długich sekund. A kiedy rozlega się sygnał zapowiadający zamknięcie drzwi, niechętnie odwracam wzrok i wysiadam. Chowam dłonie do kieszeni spodni i wpatruję się w tył odjeżdżającego tramwaju. „To był niezwykły dzień”, powtarzam w myślach słowa Zoi. A potem wzdycham głęboko, bo uświadamiam sobie, że już nigdy jej nie zobaczę.” Bardzo lubię książki Martyny Senator, które poza urokiem pierwszej miłości poruszają dość trudne tematy. Wątki poboczne tych powieści są momentami brutalne i ukazują realizm świata, który nie zawsze jest nam przychylny. Autorka dba o zwroty akcji, dynamikę i emocje, których zdecydowanie tu nie brakuje. „Nie sztuką jest zauroczyć się kimś w ciągu jednej chwili. Sztuką jest wytrwać w tym uczuciu przez wiele lat i każdego dnia na nowo odkrywać jego piękno.” Uważam, że ta część powinna być czytana jako ostatnia, bo mimo, iż każdą z powieści można czytać osobno, to bohaterowie się tu przeplatają, przez co można sobie coś zaspoilerować. „„Być może jesteśmy połówkami tego samego jabłka, ale moją część pokryła pleśń. I jeśli się nie odsunę, oboje zgnijemy.” Ostatnia z części porusza naprawdę trudną tematykę, jaką jest wirus Hiv, czy tematyka gwałtu. Książka gra na emocjach, bohaterka jest fantastyczna, mimo, iż trochę nieporadna. Aczkolwiek Zoja powinna znienawidzić autorkę za to, co jej zaserwowała w tej historii. Oj, Martyna, jak mogłaś… „Jak mocno trzeba szorować skórę, żeby zmyć bolesne wspomnienia? Jak długo trzeba płakać, żeby wyrzucić z siebie nagromadzony żal? Jak daleko można się posunąć, żeby odzyskać chociaż namiastkę spokoju? Głosy w mojej głowie szepczą, że to wszystko może być dużo prostsze. Wystarczy wyciszyć myśli, uśmierzyć ból, zapomnieć… Po prostu przestać istnieć.” „Z ciszy” to ostatni tom, który kończy tę cudowną serię. Mimo, iż jest mi przykro, że to już koniec, to czuję swojego rodzaju spełnienie, gdyż ta seria była naprawdę dobra i pozostawiła mi wiele przyjemnych wspomnień i nadzieję na to, że autorka napisze coś jeszcze w podobnym klimacie. Jestem bardzo wdzięczna Martynie Senator za historię Sary, Kasi, Elzy oraz Zoji, chociaż trudno mi stwierdzić, która z książek jest moją ulubioną. Wszystkie wywarły na mnie duże wrażenie, ale najbardziej polubiłam chyba Sarę i jej partnera. Niemniej, polecam zapoznać się z całą serią!

Zoja zdała właśnie maturę i planuje się wybrać się na studia weterynaryjne. Na co dzień pracuje zarówno w schronisku jako wolontariuszka jak i w studiu tatuażu należącym do jej ojca. To właśnie w tym drugim miejscu poznaje Filipa. Chłopak przyjechał specjalnie aż z Warszawy aby zrobić sobie tatuaż- szkopuł tkwi w tym, że panicznie boi się igieł. Zoja niemalże od razu wpada Filipowi w oko i ten w myśl zasady, że nie ma co się zastanawiać tylko od razu trzeba działać, próbuje się z nią umówić. Ponieważ dziewczyna dopiero co zakończyła trudny związek i nie ma zamiaru z nikim wiązać się na stałe, więc daje mu kosza. Jednak Filip wcale nie ma zamiaru odpuścić i robi dosłownie wszystko, żeby się z nią umówić. Mimo wszystko Zoja również jest nim nieco zafascynowana i stopniowo wyłamuje się ze swoich postanowień. Los jednak bywa przewrotny i niezwykle okrutny; już na samym początku związku rzuca im kilka kłód pod nogi. Filip wcześniej zawsze dawał nogę, gdy pojawiały się pierwsze problemy. Czy teraz zostanie przy boku Zoji, aby wraz z nią stawić czoła tragicznym wydarzeniom, które wywróciły jej życie do góry nogami, czy ponownie podda się bez walki? Przejrzałam przelotnie kilka recenzji na Lubimy Czytać i doszłam do wniosku, że jestem chyba z bardzo nielicznych osób, które "Z ciszy" nie powaliło na kolana. Nie zrozumcie mnie źle, to nie jest zła książka. Mnie po prostu nie wywaliło z kapci, nie miałam ścisku w gardle i wcale się nie czułam jakbym siedziała w emocjonalnym rollercoastrze. To jest właśnie ten problem, że ta historia nie wywołała u mnie kompletnie żadnych emocji mimo, że w drugiej połowie fabuła kręci wokół dość przykrych wydarzeń. Również w porównaniu do innych nie widzę tutaj nic nowatorskiego- wręcz przeciwnie, autorka jedzie na wielu utartych schematach. Ona, chociaż na co dzień wygadana i nie daje sobie w kaszę dmuchać, była jednocześnie poniewierana przez byłego chłopaka, dupka przez duże "D". W efekcie zamyka się na relacje damsko-męskie. On jest przystojny, zabawny i ciągną się za nim obowiązkowe demony z przeszłości z którymi wciąż się nie uporał. Ktoś też wspominał, że relacja między bohaterami rozwijała się powoli i w tym momencie zaczęłam się zastawiać, czy ja na pewno czytałam tę samą książkę. Wierzcie mi, Zoja jak na osobę twardo twierdzącą, że z nikim się nie zwiąże po trudnych doświadczeniach, zaskakująco szybko ląduje w ramionach Filipa ( i nie tylko). To jest "fast big love" z rodzaju tych, której potęgą można pokonać każde życiowe zawirowanie. Nie mogę zarzucić autorce, że nie porusza w swojej powieści istotnych tematów. Takich jak chociażby wykonywanie profilaktycznych badań na wirus HIV. Osoby aktywne seksualnie chociaż raz powinny wykonać taki test- nawet jeśli mamy stałego partnera, przezorności nigdy nie za wiele. Marta Senator poprzez postać Zoji pracującej w schronisku, uświadamia nas jak rozległym problemem są u nas bezdomne zwierzęta. Niekochane, porzucane ( a w szczególności w okresie wakacyjnym), nierzadko katowane. Ściśnięte w klatkach, w wiecznie przepełnionych i niedofinansowanych schroniskach, pragną chociaż odrobiny miłości. Zawsze mi się łezka w oku kręci, gdy czytam o okrucieństwie w stosunku do zwierząt i tak było również w tym przypadku. Generalnie lubię czytać książki "New adult" i z reguły aż tak bardzo nie przeszkadzają mi utarte klisze. Jednak coś zdecydowanie nie pykło między mną a tą historią. I chociaż przeczytałam ją niemalże na raz, to nie potrafiłam się w nią zaangażować i losy bohaterów były mi kompletnie obojętne. Jak już mówiłam, nie uważam "Z ciszy" za słabą książkę i jest wielka szansa, że wam się spodoba. U mnie po prostu zabrakło tego efektu "wow" i wraz z ostatnią przeczytaną stroną, puszczam tę historię w niepamięć.

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2019/07/z-ciszy-martyna-senator.html Randkowanie z dopiero co poznanymi facetami to ostatnie, o czym myśli Zoja. Na co dzień pomaga w schronisku, stara się o przyjęcie na studia weterynarii i pracuje w studiu tatuażu, którego właścicielem jest jej ojciec. To właśnie tam poznaje Filipa, który przyjeżdża z Warszawy aż do Krakowa, by zrobić sobie tatuaż. Ale jest jeden mały szkopuł - Filip panicznie boi się igieł. I choć Zojka spodziewa się, że Filip przyjechał wytatuować sobie imię dziewczyny, to w rzeczywistości naprawdę ją zaskakuje. Już od pierwszej chwili podłapują wspólny język. Filip stara się zdobyć jej numer telefonu, a nawet próbuje się z nią umówić, ale Zojka się nie daje. Wciąż dręczą ją smutne wspomnienia... Filip wraca do Warszawy, ale po kilku dniach odzywa się Zojka. I tak, pomimo odległości jaka ich dzieli, postanawiają dać sobie szansę. Zdają sobie sprawę, że nie będzie łatwo. Zwłaszcza, że życie nie zamierza oszczędzać ani Zojki, ani Filipa. Czy ta dwójka jest sobie przeznaczona? *** Uwielbiam serię Z miłości Martyny Senator. Jest to chyba też pierwsza seria polskiej autorki, która całkowicie skradła moje serce. Każdy tom jest świetny - nie potrafię wskazać najgorszego. Każda ta historia jest inna, piękna na swój sposób. Dlatego też ucieszyłam się, kiedy dowiedziałam się, że powstanie jeszcze jedna część. I nawet zgadłam, kogo się tyczyła :D Zoja to zadziorna dziewczyna - nie boi się ciętych komentarzy, choć czasami jej pewność siebie jest trochę zachwiana. Ma dobre serce - pomaga w schronisku i daje z siebie wiele, żeby pomóc zdobyć środki na utrzymanie psiaków. Jest też bardzo rodzinna, uwielbia swojego dziadka, którego niestety zdrowie nie oszczędza. Ma za sobą trudne wspomnienia związane w związkiem, który się zakończył. Ciągle do niej wracają i ciężko jej sobie z tym poradzić. Filip też ma za sobą przykre wspomnienia - i to wcale nie związane z związkiem. Nie potrafi sobie z tym poradzić i często ucieka do alkoholu. Spotyka się z dziewczynami, które wpadają mu w oko. Wychodzi z założenia, że lepiej się umówić i zobaczyć, czy zaiskrzy niż wodzić się za nos. Łatwo też się denerwuje, ale tak ogólnie to super chłopak. Bardzo go polubiłam. To on tutaj najbardziej walczy o to, by spróbować tego związku. Bo w końcu jeśli nie spróbują, to będą koniec końców żałować. Życie niestety ich nie oszczędza. Nie dość, że dotyka ich bliskich to w dodatku ma miejsce kolejna tragedia, która dotyka bezpośrednio jednego z bohaterów. Nie chcę Wam zdradzać, co to takiego. Ale w ten sposób Autorka poruszyła poważny problem, a co najgorsze, bardzo aktualny współcześnie. Czy Filip i Zoja poradzą sobie z tym wydarzeniem? Czy może jego konsekwencje przekreślą ich związek? Styl, jakim posługuje się Martyna Senator, jest dla mnie po prostu idealny. Prosty, do czytelnika łatwo dociera to, co chciała nam przekazać. Bardzo dobrze oddaje uczucia, które targały Filipem i Zoją. To, co jeszcze uwielbiam w jej stylu, to fakt, co robi z scenami seksu. Nie rozpisuje się jakoś dosadnie, nie ma tu słów, które mówią wprost. Wszystkie sceny seksu to po prostu magia. Pod tym kątem Martyna Senator jest po prostu mistrzynią :) Co ja mogę Wam powiedzieć? Cała seria jest świetna, a ja z czystym sercem mogę polecić Wam kolejny tom, jakim jest właśnie Z ciszy. Porusza wiele poważnych, aktualnych problemów, które pojawiają się w prawdziwym życiu. Nie ukrywam, że popłynęło mi kilka łez. Ja kupiłam tę historię całą sobą :).

Dotąd w miarę poukładane życie Zoi, stanie przed poważnymi dylematami, a także trudnymi wydarzeniami. Czy rodzinna tragedia z romansem w tle jest w stanie zniszczyć życie młodej dziewczyny? Główna bohaterka Zoia jest młodziutką dziewczyną, niezwykle ułożoną jak na swój wiek. Nie w głowie jej randki, oraz związki. Jednak przypadkowe poznanie Filipa, odmienia jej myśli a także życie. Typowy podrywacz Filip, zarzuca na dziewczynę swoje zalotne sidła. Przecież ich spotkanie w salonie tatuażu jej ojca, było i dla niego swoistą nauką! Czy zdoła zawładnąć sercem Zoi? Czy problemy, którym przyjdzie się im zmierzyć, miga zagrozić ich drodze do szczęścia? Powieść Z ciszy, jest kolejną książka z cyklu Z miłości- Martyny Senator. Nigdy wcześniej nie czytałam książek tej autorki, co teraz uważam za ogromny błąd z mojej strony, gdyż prawdopodobnie '' straciłam '' świetne historie. Autorka nie tylko zachwyca swoją powieścią, ale także wplata w nią wątki, które poruszają bardzo ważne życiowe tematy. Fabuła książki, bogata jest w zdarzenia, które nadają historii ogromnego realizmu, dodatkowo wciągając czytelnika w świat piękny ale także bardzo trudny. Tematyka książki, jak i ciąg zdarzeń zapewniła mi wiele emocji, począwszy od radości i uznania, kończąc na smutku oraz współczuciu. Zoia jest bohaterką, której kreacja jest stworzona wręcz idealnie. Dziewczyna, która wiele złego przeszła w swoim życiu, spotyka na swojej drodze Filipa, który w moim wyobrażeniu miał być jej wybawieniem, ale także nagrodą za wszystkie krzywdy. Niestety kolejne wydarzenia spowodowały że byłam świadkiem nie tylko narodzin miłości, ale także rujnowania życia młodej osobie. Wydarzenia zawarte w powieści oddają w dużym stopniu jej realizm, tym samym odsłaniając przed nami dość przytlaczajace obrazy. Całościowo książkę sklasyfikowałabym jako dramat z elementami romansu, gdyż wątek gwałtu oraz cierpienia z strony bliskich nie mogę zaliczyć do książek lekkich z szczęśliwym happy endem. Podobały mi się przeciwstawne charaktery głównych postaci, dzięki czemu nie wkradła się pomiędzy nich monotonia. Styl pisania autorki, również bardzo przypadł mi do gustu. Jestem pewna, że w niedalekiej przyszłości nadrobię jej powieści. Sama tematyka książki bardzo mnie poruszyła, gdyż nie była tylko zwykłym romansem, ale także zawierała w sobie dramaty, który wiele wnosi do całości powieści. Głównym przesłaniem dla mnie, które wynika z tej książki to przede wszystkim takie aby doceniać osoby bliskie, które są wśród nas, gdyż nie wiemy kiedy nadejdzie dzień w którym te osoby znikną z naszego życia... Dziękuję @weneedyabooks za egzemplarz tak pięknej i poruszającej książki, oraz @martyna.senator za piękna książkę, która nie tylko zajmuje nam czas ale także uczy życia!

„Z ciszy” to czwarty tom serii „Z miłości” i jeśli nie znacie poprzednich tomów, to nie ma czego się obawiać, bo książki można czytać w dowolnej kolejności i to bez znajomości poprzednich tomów. Zoja wkracza w dorosłość i jest to bolesny początek. Została zraniona przez byłego chłopaka i teraz zaufanie przychodzi jej z wielkim trudem. Kiedy w salonie tatuażu, w którym jest recepcjonistką, spotyka Filipa, wszystko się zmienia. Jego determinacja, pogoda ducha i cięty dowcip robią na niej wrażenie, z czasem ulega pokusie, by ta znajomość poszła dalej niż przyjaźń, okazuję się, że każdy kryje w sobie mroczne tajemnice. Zacznę od stylu, bo to on mnie zauroczył! Autorka pisze niezwykle plastycznie. Od pierwszej strony poczułam to coś, czyli talent autorki. Książkę przeczytała z prawdziwą rozkoszą i dosłownie płynęłam przez tę historię. Kreacja bohaterów jest świetna. W tej powieści nie znajdziecie płytkich i błahych problemów, oczywiście jakieś sceny zazdrości się pojawiają, na szczęście nie między głównymi bohaterami, co przyjęłam z ulgą. Ich relacja rozwija się na oczach czytelnika i to jest piękne. Nie jest to miłość od pierwszego wejrzenia. Ich uczucia dojrzewają wraz z rozwojem wypadków, co jest niezwykle naturalne. W końca miłość pokazana w prawdziwy sposób, taka jaka jest, bez tego zwierzęcego magnetyzmu, który zawsze mnie irytował. Tu bohaterowie stajają się poznać i choć jest między nimi chemia, to dążą do zrozumienia drugiej osoby i dopiero wtedy ich relacje stają się bardziej intensywne. Zoja to tak naprawdę normalna dziewczyna, która jest córką właściciela salonu tatuażu, a jeśli chodzi o ten motyw, to mam słabość do tatuatorów. Bardzo sympatyczna dziewczyna. Filip również niczym szczególnym się nie wyróżnia, jednak oboje są cudowni! Mają urok, któremu trudno się oprzeć i uwielbiam ich za to. Akcja jest zawrotna, naprawdę dużo się tu dzieję i choć całą powieścią jestem oczarowana, to odnoszę wrażenie, że autorka dosłownie wszystko poruszyła w tej książce. Jest upierdliwy i chamowaty chłopak, strata rodzica, choroba, uraza z przeszłości i jeszcze wiele dramatów, z którymi bohaterowie muszą się zmierzyć. Jest to znaczący powód, który nieco stonował mój entuzjazm, bo ten cały natłok wrażeń okazał się przytłaczjący, lecz styl autorki i sami bohaterowie podnoszą poziom. „Z ciszy” to niezwykle intensywna powieść, która zgotuję Wam masę zaskoczeń i jeszcze więcej wybuchów emocji! Oszałamiająca historia, może nie idealna, ale napisana pięknie i równie pięknie się ją czyta. Jak najbardziej polecam! 7+/10

Książka "Z ciszy" jest moim pierwszym spotkaniem z autorką Panią Martyną Senator i od razu mogę Was zapewnić, że nie ostatnie. To spotkanie było możliwe dzięki Wydawnictwu WeNeedYa, za co serdecznie dziękuję. Martyna Senator zabiera Nas w podróż wypełnioną łzami, uśmiechem oraz dramatycznymi wydarzeniami. Główna bohaterka, Zoja, jest to dziewczyna, która na co dzień pracuje w studiu tatuażu należącym do jej ojca. Zoja to młoda kobieta, która jest zamknięta w sobie. Dla innych ludzi wydaje się, że jest twardą i niezależną osobą, jednak jest to jedynie zbroja, którą zakłada na siebie każdego dnia. W momencie, gdy ją poznajemy, Zoja nie chce wdawać się w żadne bliskie relacje z jakimkolwiek mężczyzną, gdyż nadal wspomina swój ostatni nieudany związek. Pewnego dnia w salonie tatuażu poznaje Filipa, który jest zabawnym oraz szczerym młodym mężczyzną. Czy tych dwoje ma szansę na zbudowanie związku opartego na miłości i zaufaniu? Czy mimo obaw i lęków pozwolą sobie na szczęście? Jakie trudności pojawią się na ich drodze? Jak zakończy się ta historia? "Z ciszy" porusza wiele ważnych tematów, że nawet nie wiem, od którego zacząć. Martyna Senator uświadamia swoich czytelników, jak ważna jest kwestia badań na AIDS, otwiera nam oczy na kwestie, które wciąż są pewnym tematem tabu. Kolejnym poruszonym tematem jest przemoc nad zwierzętami, która niestety wciąż jest ogromnym problemem, a w wakacje do schronisk trafia jeszcze więcej niż zwykle porzuconych zwierząt. Martyna Senator porusza również kwestię choroby naszych bliskich, jak ona wpływa na życie całej rodziny oraz jakie uczucia są związane z odejściem tej osoby. W "Z ciszy" mamy również poruszony temat gwałtu przy użyciu tak zwanych pigułek gwałtu. Martyna Senator poprzez dramatyczne sceny uczy nas, jak ważne jest pilnowanie swoich napojów, niespuszczanie ich z oka. Pokazuje również jak wygląda procedura zgłaszania takiego przestępstwa, ale także jak trudne dla ofiary są to chwile, szczególnie moment badania. "Z ciszy" jest naprawdę bardzo dobrą książką. Możecie się spodziewać, że podczas czytania zaleje Was wiele uczuć: łzy, wzruszenia, nieco śmiechu, współczucia, oraz radości. Książka jest idealna do pośmiania się, popłakania i długiego wspominania. Absolutnie zawładnęła moim sercem i uważam, że porusza wiele, bardzo trudnych tematów. To ważne, aby o takich rzeczach pisać i pokazywać, że życie nie zawsze jest usłane różami. Bardzo wartościowa, mądra i niesamowicie wciągająca powieść - musicie ją przeczytać!

"Z Ciszy" to czwarty tom cyklu, ale nie musicie sztywno trzymać się kolejności wydania książek, aby je przeczytać. Możecie zacząć od tej części, czy od której tylko przyjdzie Wam ochota. Jest to niewątpliwie duży plus i ułatwienie dla czytelnika. Każda część z serii "Z Miłości" opowiada o innych bohaterach, którzy jako wątek poboczny przewijają się w pozostałych częściach. W "Z Ciszy" bliżej przyglądamy się Filipowi i Zoi. Na uwagę na pewno zasługują bohaterowie, którzy są bardzo charakterystyczni dla Martyny Senator. Zoja i Filip - ludzie, z którymi warto byłoby się zaprzyjaźnić. W "Z ciszy" bardzo urzekły mnie dialogi między postaciami. Z jednej strony takie lekko sarkastyczne, a z drugiej pełne ciepła, prostoty i takiej zwykłej ludzkiej dobroci. Dzięki temu tą książkę pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Bardzo chciałabym zaznaczyć Wam tutaj, że "Z Ciszy" jest troszeczkę inną książką niż poprzednie. Nie oczekujcie od fabuły specjalnych fajerwerków. Owszem historia Zoi i Filipa jest romantyczna i usiana masą problemów i dramatów zarazem, ale nie jest to nic co by mogło czytelnika zaskoczyć. Mam wrażenie, że autorka w tej części postawiła na inne aspekty i na nich się skupiła. Mówię o tym, że "Z Ciszy" jest książką trochę "ku przestrodze". Ja bym ją tak określiła. Autorka poświęca w niej dużo czasu na przedstawienie zagrożeń, które mogą czyhać na młodego człowieka (i nie tylko młodego). Na kartach powieści poruszane są takie problemy jak - nieplanowana ciąża, zagrożenia związane z zabawą nad wodą i pływaniem pod wpływem alkoholu, profilaktyka zdrowia, a także problem schronisk dla bezdomnych zwierząt i inne. Jak widzicie jest to cała gama zagrożenie, które w jakimś stopniu obecne są w naszym życiu przez cały rok, ale pewne z nich jakoś szczególnie warto podkreślać w okresie wakacyjnym. Poruszana jest też inna kwestia, o której nie będę wspominała bo nie wiem czy dla niektórych ta informacja nie byłaby spoilerem. Niesamowite pokłony dla autorki za to, że wszystkie te niebezpieczeństwa opisała i pokazała skutki wielu nieostrożnych zachowań. To niezwykle istotne kwestie i cieszę się, że zostały tak idealnie wplecione w książkę dla młodzieży. Przez to, że "Z Ciszy" naładowana jest tymi wszystkimi problemami, zagrożeniami to w pewien sposób jest ona przygnębiająca, ale z drugiej na każdej ze stron autorka udowadnia, że nadzieja działa cuda a dobry dzień jest tuż za rogiem. Polecam!

Martyna Senator niedawno powróciła w nowej odsłonie cyklu "Z miłości". W swoich powieściach, należących do gatunku new adult, autorka opisuje młodych ludzi, zmagających się z poważnymi problemami, które muszą przezwyciężyć, aby odnaleźć w życiu swoją drogę i pozwolić sobie na miłość. Bohaterami "Z ciszy" są Zoja i Filip - maturzystka, skrzywdzona przez swoją pierwszą miłość, i student, żyjący z ciężkim jarzmem poczucia winy po śmierci swojego przyjaciela. Zoja nie chce angażować się w nowy związek, zwłaszcza na odległość, ale nie potrafi oprzeć się urokowi i wytrwałości Filipa. Wkrótce jednak wydarzy się coś, co wystawi ich uczucie na ciężką próbę. Cenię tę autorkę przede wszystkim za to, jak pięknie potrafi pisać o emocjach i uczuciach, kłębiących się w sercach jej bohaterów; jak umiejętnie oddaje ten specyficzny stan radości połączonej z niepewnością, towarzyszący początkom nowego związku; jak w swoje historie wplata poważne i aktualne problemy, równocześnie dając wskazówki, jak sobie z nimi radzić. Bohaterowie nie są idealni - popełniają błędy, za które nierzadko płacą wysoką cenę, czasem dokonują złych wyborów i bywają irytujący, ale równocześnie nie sposób ich nie lubić i nie mieć nadziei, że czeka na nich szczęśliwe zakończenie. Niestety czytając tę powieść doszłam do wniosku, że nadeszła dla mnie pora rozstania z nurtem new adult. Pierwszy tom tej serii ujął mnie subtelnością dotyczącą fizycznego aspektu związku głównych bohaterów - było to tak bardzo inne od tego, co serwują nam amerykańskie autorki NA. Niestety z tomu na tom tej erotyki było coraz więcej, a w czwartym tomie już zdecydowanie za dużo jak na mój gust i moje konserwatywne poglądy - zwłaszcza, że bohaterowie byli bardzo młodzi. Na szczęście ostatnie 100 stron znowu skupiało się na uczuciach i walce o przetrwanie kruchego związku Zoi i Filipa, co podreperowało moją ogólną opinię o książce, ale mimo to pozostanę przy powieściach NA z chrześcijańskiego nurtu, pozbawionych drażniących mnie elementów. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że to, co dla mnie było wadą "Z ciszy", dla większości z was będzie zaletą, nikogo więc nie zniechęcam do lektury, bo uważam, że jeśli chodzi o polskie NA, to Martyna Senator jest bezkonkurencyjna, a jej książki zasługują na miejsce na waszych półkach, zaraz obok powieści Colleen Hoover.

Tak mocno zaintrygowała mnie znajoma, gdy opowiadała mi o tej książce, a właściwie nie o jej samej, a o całej serii Z miłości, którą wypuściła @martyna.senator z wydawnictwem @weneedyabooks, że gdy okazało się, że mam okazję otrzymać czwarty tom do recenzji nawet przez chwilę się nie wahałam. Decyzja zapadła. Jest w moich rękach. Cała oprawa graficzna tego cyklu jest przepiękna. Już żałuję, że nie mam wszystkich w swojej biblioteczce, ale nic straconego! Opis wydawcy: Opieram głowę na jego piersi, marząc o tym, by ta magiczna chwila trwała wiecznie. Wiem jednak, że gdy piosenka dobiegnie końca, czar pryśnie, a ja zamiast szybować wysoko wśród chmur, z hukiem runę na ziemię. Po raz kolejny stanę się dziewczyną z pokiereszowanym sercem. Ostatnie, o czym myśli Zojka, to randkowanie z przypadkowymi chłopakami. Oddana pasji i zamknięta w swoim świecie pełnym niepewności, każdego dnia zakłada zbroję twardej i bezkompromisowej dziewczyny. Kiedy próg studia tatuażu, w którym pracuje, przekracza Filip, życie obojga nie będzie już takie jak dawniej. Choć chłopak panicznie boi się igieł, trzyma w dłoni wzór na piękny i tajemniczy tatuaż. Czy historia pisana tuszem będzie miała wystarczającą siłę, by połączyć tych dwoje na zawsze? Czy mimo obaw i lęków będzie ich stać na podjęcie wyzwania, jakie rzuca im los? Może warto spróbować, bez względu na wszystko… Trochę bałam się, że czytając od środka nie będę mogła się wdrążyć w temat, jednak nic bardziej mylnego! Książki można czytać w dowolnej kolejności bez obaw, że się nie odnajdziemy! Zoja, młoda dziewczyna pracująca w rodzinnym interesie. Może wydać się to Wam dziwne, bo jej ojciec nie jest jakimś ogromnym biznesmenem. Ma swoje własne studio tatuażu, w którym córka stara mu się pomagać. Bohaterka wychowuje się bez matki, ale za to mieszka również z dziadkiem, który obdarza ja ogromną miłością. Dzięki wszystkim wydarzeniom, które przeżyła stała się silna, niezależna kobietą, ale jednak w głębi czuje, że potrzebuję osoby przed która się otworzy, bo cała jej otoczka to tylko dobra gra. W jej poukładanym już życiu zjawia się nie ugięty w swoich próbach poderwania jej - Filip. Czy Zoja da mu szanse? . To było moje pierwsze spotkanie z autorka, ale jak bardzo udane! ❤️ Chce więcej! ❤️

Myślę, że dzisiaj przejdę od razu do rzeczy. Książka, którą napisała Martyna Senator "Z ciszy" ma idealny rozmiar. Nie jest za długa ani za krótka. Czytanie jej to czyta przyjemność, a historia w niej zawarta zawiera ogrom ważnych tematów, których nikt nie powinien pomijać. Myślę, że należy ona do książek, które dumnie można postawić na półce, a znajomym opowiadać, że się ją czytało. Co więcej, każdemu można również ją polecać. Historia, którą poznajemy jest przede wszystkim ważna. Sam główny wątek to typowy romans, ale to, co jest pomiędzy jest bardzo ważnym głosem autorki. Zoja to młoda dziewczyna, która jest w trakcie czekania na wyniki matur. Jest ona zwykłą perfekcjonistką. Dobrze się uczy, pomaga w schronisku oraz w salonie tatuaży jej taty i przestrzega zasad. Mieszka z tatą i dziadkiem. Jej życie jest takie samo, jak większości osób w jej wieku. Jednak zmienia się to już na pierwszych stronach książki. Bohaterka poznaje Filipa, który jest podrywaczem i podrywa właśnie ją. Flirt przeradza się w miłość, a miłość musi pokonać dzielące ich kilometry pomiędzy Warszawą, a Krakowem. Pierwsze pytanie, czy im się to uda? Filip już na początku uświadamia Zoję, że nie ratuje rozpadających się związków, po prostu idzie dalej. Życie jest w końcu za krótkie. Choć spełniają się jej plany przyszłościowe... niestety pojawiają się problemy, a raczej życie Zoi legnie w gruzach, raz, drugi... czy naprawdę jest zwykłą dziewczyną, jeśli się z tego podniesie? Ile tragedii może przeżyć człowiek w tak krótkim czasie? Stanowczo za dużo. Co się stanie z jej bliskimi w obliczu rodzinnej tragedii? Czy chłopak, który nie walczy, znajdzie w sobie na tyle miłości, żeby zmienić zasady? I czym jest "Bez względu na wszystko"? Książka jest naprawdę dobra, a ja nie mogę doczekać się kolejnej historii napisanej przez autorkę. Cała recenzja dostępna jest na moim blogu: http://thediize.pl/recenzje/z-ciszy/