Strach. Moc uczuć (okładka twarda)

Pewnego wieczoru mała Kasia nie mogła zasnąć. Spragniona podreptała do kuchni, lecz do niej nie dotarła, ponieważ usłyszała przypadkiem niepokojącą rozmowę rodziców i zapomniała o wszystkim dookoła. Sparaliżował ją strach, strach o osobę, o której zaniepokojeni rodzice tak dyskutowali. Babcia jest chora! Czy ona umrze? Dziewczynka nazajutrz była bardzo smutna, ale w pewnym momencie nie wytrzymała już ciężaru tej trudnej emocji i wyrzuciła z siebie wszystko, co ją trapiło. Okazało się, że sytuacja nie jest taka zła, jak można było wywnioskować z wieczornej rozmowy. To jednak nie koniec strachu. W pokoju dziewczynki pojawił się mały nieproszony gość, lecz tata stanął na wysokości zadania, pomagając córce uporać się ze strachem (i nowym lokatorem). A teraz uwaga... Rodzice Kasi również odczuli strach w obliczu zupełnie innych spraw. Jesteście ciekawi, czego boją się dorośli? . Książka jest niezwykle wartościowa, pomaga dzieciom rozpoznać uczucie, jakim jest strach oraz zaakceptować tę emocję w swoim życiu, bo choć nie jest zbyt przyjemna to na pewno niezbędna do prawidłowego funkcjonowania. Ważne jest więc, by dzieci wiedziały czym jest strach, skąd się bierze i w jaki sposób można sobie z nim poradzić. Opowiadanie będzie z pewnością bardzo pomocnym wstępem do rozpoczęcia rozmów z pociechami właśnie na temat emocji i strachu. Doceniam bardzo, że autorka przedstawiła strach także z perspektywy dorosłych. Brawo! Historyjka idealna do przeczytania na raz. Jest przyjemnie i bogato zilustrowana, a emocje na twarzach bohaterów są genialnie zobrazowane. Ostatnia strona to cenne podsumowanie emocji okiem pisarki. Czy Wy też widzicie podobieństwo bohaterki do autorki książki? Doczytałam na stronie wydawnictwa, że "Mała, rudowłosa Kasia to alter ego znanej psycholożki Katarzyny Miller, która postanowiła stworzyć tę postać na potrzeby niniejszej serii." świetny pomysł! A lektura... zdecydowanie warta uwagi!

Pamiętacie Kasię z serii “Moc uczuć”? Wydawnictwo Dwukropek nie próżnuje, podobnie jak Katarzyna Miller. Kasia powróciła w kolejnej ciekawej historii, tym razem tytuł brzmi “Moc uczuć. Strach”. Kasia nie może zasnąć. W końcu schodzi do rodziców, jednak przez przypadek udaje jej się usłyszeć zmartwiony głos taty, który mówi, że babcia nie czuje się za dobrze. Kasię natychmiast oblatuje strach, ponieważ dziewczynka nie chce, by jej babcia umarła. Spłoszona wraca do łóżka, a rano wstaje bardzo przygnębiona. Jej mama również jest przestraszona. Okazuje się, że czeka ją trudny egzamin na prawo jazdy. Mimo wiary męża w jej umiejętności, strach ten nie daje jej spokoju. “Moc uczuć. Strach” to kolejna część bardzo mądrej serii, która sprawia, że znacznie lepiej jesteśmy w stanie zrozumieć targające nami uczucia. Wydarzenia, jakie mają miejsce w książce z udziałem Kasi są doskonałym wzorcem dla dzieci. Pokazują, w jakich sytuacjach może znaleźć się zarówno dorosły, jak i mały człowiek oraz że strach, to całkowicie normalna reakcja. Bardzo lubię książki pani Miller za prostotę przekazu. Każde uczucie na końcu książki zostaje podsumowane. Autorka wyjaśnia, czym jest strach, dlaczego występuje i uświadamia nam, że jest całkowicie normalną emocją. Praktycznie każdy z nas odczuwa strach. Jedni boją się swojej wyobraźni, inni odczuwają strach przed konkretnymi wydarzeniami, dzieci mogą bać się śmierci bliskich, reakcji rodziców na niezbyt dobre zachowanie. Strach, podobnie jak wstyd czy radość, to emocje towarzyszące nam na co dzień.

Podobno strach ma wielkie oczy. Warto by się zatem nieco bliżej mu przyjrzeć, poznać go, a może i oswoić. Im wcześniej zaczniemy rozmawiać z dziećmi na temat uczuć, w tym także strachu, tym łatwiej będzie im później radzić sobie z nimi. Strach, podobnie jak radość, smutek i inne uczucia, jest bardzo potrzebny w naszym życiu. Strach przybiera różne formy i dotyka każdego z nas. Jedni boją się publicznych wystąpień, inni boją się pająków i węży. Są i tacy, dla których to, co nieznane jest straszne. Dlatego tak ważne jest, by nauczyć się, jak radzić sobie z tym uczuciem, jak go poskromić, bo gdy ten strach jest zbyt duży, przeradza się w lęk.