Skunks i Borsuk (okładka twarda)

Książki są moimi wiernymi towarzyszkami każdej podróży. Nawet do sklepu zdarza mi się (nagminnie) zabierać choćby cienką powieść - nigdy nie wiesz, czy akurat kolejka nie będzie bardzo długa. Również tak macie? Tym razem wakacyjny cel był oddalony o kilkaset kilometrów, dlatego w bagażu lektur znalazło się kilka (ściślej mówiąc miały dla siebie całą torbę). Oto jedna z wybranych przez młode, bo zaledwie kilkuletnie, pokolenie czytelników. Zawędrowała z nami nad Morskie Oko. Nie nudził się z nią nikt, bo jest to po prostu niewykonalne. Borsuk. Stateczny - emocjonalny minimalista. Miłośnik kamieni (minerały i skały są dla niego jak powietrze), zbieracz pudeł i amator księżycowych krajobrazów. Z życiem ułożonym w kostkę. Samotnik, stroniący od interakcji i wszelakich odstępstw od normy. Jego normy. Umościł się w swoich rytuałach i sądził, że taki porządek rzeczy nie ma prawa się zachwiać. Przyszłość zawsze jest jednak niespodzianką. Nagle w jego domu, który tak naprawdę jest domem cioci Luli, zjawia się Skunks. Od tak. Bez pytania, zapowiedzi, czy obwieszczenia w lokalnej prasie (tak przynajmniej wydaje się Borsukowi). Takie są skutki nieczytania listów, które mogą zawierać przydatne informacje. Ba! Nawet te, które wywracają życie do góry nogami. Skunks to - dla odmiany - bezsprzecznie ekstrawertyk, kulinarny kreator i wielbiciel kur maści wszelakiej. Wrażliwiec, obrońca, po prostu serce na dłoni. Rozrzuca skrzętnie układaną codzienność Borsuka na wszystkie strony ich małego świata. Co może z tego wyniknąć? Takie połączenie osobowości po prostu musi być fascynujące i zwiastuje barwną przyszłość, co nie jest tożsame z przymiotnikiem "łatwą". Bo nie zawsze jest tak, że przyjaźń bywa skrojona na miarę, zgadzamy się w 100% i wszystko robimy w ten sam sposób. Zdarzają się niedociągnięcia, różnice - nawet wielkości drapaczy chmur i całkowicie odmienne temperamenty. Zdarzają się burze śnieżne i trąby powietrzne. Na początku to współistnienie wydaje się misją niemożliwą. Borsuk broni się, zamyka w swojej skorupie (a podobno borsuki jej nie mają) i niemal walczy o swoje terytorium. Mam wrażenie, że to z lęku. Przed spojrzeniem sobie samemu w oczy. Przed przyznaniem, że każdy potrzebuje kogoś obok, nawet on. Wraz z upływem dni wcale nie wydaje się być lepiej. A kiedy w mieszkaniu zjawia się sto kur, a do tego Gronostaj z gronostagramem, który entuzjastycznie się nimi interesuje - bynajmniej nie w celach towarzyskich - to przecież miarka musiała się przebrać. A jednak, gdy dom znowu staje się pusty i słychać tylko ciszę kamieni, to można zdać sobie sprawę, że się tęskni. Że przyjaźń to coś więcej niż idealne dopasowanie, odpowiednie warunku do pracy i nienaruszalność własnych schematów. Bo relacja to wyjście poza "ego". Tu zaczyna się przemiana, a na jej drodze, niczym drogowskazy stają: Księgarnia dla kur, dźwięczne ukulele i wzgórze Kajajoli. Już okładka mnie oczarowała, a kiedy poczułam jej retro chropowatość to musiała znaleźć się w naszych zbiorach. Barwny język, wielość wątków, które wymagają czujności, żywa narracja, kreatywne przygody i piękne ilustracje - to wszystko przynosi nam "Skunks i Borsuk". Jednak jest tu również dużo więcej. Mądrość ukryta między wierszami. Obrazy, które bawią i wzruszają. Dla mnie to książka o tym, że mamy prawo się różnić, przeżywać inne emocje i na swój sposób je wyrażać. O tym, że warto dać szansę relacji, nawet jeśli jej ogniwa znajdują się na dwóch krańcach świata i nie jest im po drodze. O tym, że są zgrzyty, rysy i pęknięcia, ale nie przekreślają one więzi, która może się narodzić nawet w trudnych okolicznościach. Że czasem zjawia się zbyt dużo niepotrzebnie wyartykułowanych myśli i skupiania się na własnym komforcie, ale jest również słowo "przepraszam", niczym księżycowy pył. Wreszcie o odrzutowym ziemniaku, który nieoczekiwanie staje się nowym początkiem - bo na ten nigdy nie jest za późno. Dla małych i tych większych. Piękna, ale nie przesłodzona, urocza, ale nie infantylna - opowieść o inności i porozumieniu, które wyłania się tam, gdzie zupełnie się go nie spodziewano. O tym, że dom można tworzyć razem, nawet jeśli wydawało się, że jedyne pasujące słowo to "osobno". Da się, naprawdę się da.

Opatulona w koc, siedzę w fotelu z kubkiem gorącej herbaty, obserwując padającą mżawkę, w ponury piątkowy wieczór. Nie mogłam wymarzyć sobie lepszych okoliczności do zatopienia się w lekturze kolejnej książki dla młodszych. A więc zatapiam się, uciekam w słowa Amy Timberlake, która stworzyła Skunksa i Borsuka, jedną z najprzytulniejszych i radujących serce opowieści, które ostatnio czytałam. Opowieść do miłowania, ot tak, zwyczajnie. I niby ta historia to nic nowego, zrzędliwa postać uczy się żyć, zaprzyjaźniając się z młodą, energiczną postacią. A jednak jest w niej coś wyjątkowego, że chce się je widzieć w tej rodzinie opowieści. Jest w niej ten urok najbardziej nieprawdopodobnej przyjaźni, niecodzienna cudowność i zabawa, której nie da się oprzeć. I jestem pod ogromnym wrażeniem, że to książka, która została napisana w zaledwie dwa lata temu, bo jej urok i wyjątkowość sprawiają, że przywodzi na myśl klasyki gatunku. Jej czar przywodzi na myśl moich ukochanych autorów z dzieciństwa, w tym, A.A. Milne, czy Kennetha Grahama. Ta filuterna przygodna odkrywa radość w czytelniku, odkrywa zagadki przyjaźni oraz cud przekraczania nowych horyzontów. Ale to czym podbija serce najbardziej, to postacie, które mają swój charakterystyczny głos. Charyzmatyczny Skunks i zrzędliwy, ale kochany Borsuk, to bohaterowie, których można pokochać od pierwszej strony. W których można widzieć też siebie. A głębi całej powieści dodają grafiki Klassena, oszczędnie rozsiane po całej książce w sposób, który wzmacnia narrację, ale jej nie przytłacza, tworzą niepowtarzalny nastrój i nadają jej wyjątkowy ton. To wszystko wywołuje niczym nie zmąconą radość i uśmiech. To wszystko ma do zaoferowania dorosłemu czytelnikowi tak wiele, chociażby przesłanie akceptacji i postawienia się w czyjejś sytuacji. Z radością będę wracać do tej książki wielokrotnie. Tylko chyba muszę pamiętać, by uważać na odrzutowego ziemniaka i kurczaki z ich kwantowym skokiem.