Sekret, którego nie zdradzę (okładka  miękka)

Wspaniała, wciągająca, jak każda książka Tess, zwłaszcza z tej serii. Zdecydowanie must have w domowej biblioteczce!

Tess Gerritsen w swojej najnowszej książce „Sekret, którego nie zdradzę” powraca w wielkim stylu. Ten thriller trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony i nie jest to tylko wytarty frazes. Książka swoją wartką akcją i świetnie budowanym napięciem przypomina mi „Grzesznika” – jedną z pierwszych powieści z serii z Jane Rizzoli i Maurą Isles. Thrillery z tym duetem są gwarancją nieprzespanej nocy – po prostu trudno odłożyć książkę, ale jutro jednak trzeba wstać rano do pracy i przydałoby się odrobinę zdrzemnąć. Długo czekałam na kontynuację przygód Rizzoli&Isles, ale warto było. Poprzednia książka autorki, „Igrając z ogniem”, była „samograjem”, nie miała związku z tymi dwiema bohaterkami. Muszę przyznać, że trochę rozczarowała mnie jej fabuła. Czekałam na kolejny ciekawy thriller po dobrym „Umrzeć po raz drugi” – dobrym, lecz nie tak wciskającym w fotel jak wspomniany „Grzesznik”, czy np. „Chirurg”, „Skalpel” lub „Dolina umarłych” albo „Ogród kości”. Tak właśnie postrzegam thrillery Tess Gerritsen – jako wciągające książki, które mogę „pochłonąć” w 2 dni, robiąc tylko przerwę na sen. Dlatego „Igrając z ogniem” było dla mnie bardziej powieścią obyczajową, choć temat z przeszłości (obóz koncentracyjny z czasów II Wojny Światowej) był trudny i jednocześnie warty poznania. Zaś najnowszy thriller „Sekret, którego nie zdradzę” to powrót do najlepszego pisarstwa Tess Gerritsen. Narracja poprowadzona jest dwutorowo – część opowieści napisana jest w czasie teraźniejszym i przekazywana słowami jednej z bohaterek (tej, która zna sekret z przeszłości i nie chce go wyjawić nawet za cenę swojego życia), pozostałe rozdziały to opis działań bostońskiej policji i patologa, czyli duetu Rizzoli i Isles. Naprawdę trudno było mi odłożyć tę książkę i idealnie sprawdził się reguła „Przeczytam jeszcze tylko 1 rozdział”, a potem okazuje się, że kolejny rozdział też trzeba koniecznie od razu przeczytać. :) Polecam więc poznać „Sekret, którego nie zdradzę”. Naprawdę warto się zaczytać i dać się zaskoczyć zakończeniu. A przy okazji to może być świetny prezent od Mikołaja lub pod choinkę.

„Polowanie na czarownice” – było to powszechnie znane w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych zjawisko. Skazywano na podstawie poszlak niewinnych ludzi za okropne zbrodnie na dzieciach, jednak w dużej mierze byli oni niewinni. Wynajdywano „kozłów ofiarnych”, by na podstawie ich „niekorzystnego wizerunku” i małych drobiazgów, szkalować ich dobre imię. Później sprawa toczyła się sama w zawrotnym tempie. Zeznania świadków, dzieci, którzy pod wodzą dorosłych zeznawali przeciwko tym ludziom, co w końcu doprowadzało do ich skazania. Były to ciężkie wyroki, w tym śmierci. Ale kogo to obchodziło? Takie dzieciątko nie mogło zmyślić takich okropności! No i nie on jeden, jest ich całe grono, prawda? Ironizując, pragnę uzmysłowić jak często sąd, w tym ława przysięgłych dała się zwieść takiemu małemu gnojkowi. Prawda jednak nikogo nie obchodzi. Liczy się wynik – skazany, ohydny zwyrodnialec, który „jak wszyscy wiedzą - to zrobił”. Społeczeństwo woli jednak mydlić sobie oczy, nikt nie patrzy na fakty, no bo dzieci przecież nie kłamią. Z opisanym przypadkiem mamy podobnie do czynienie w tej powieści. Autorka wprowadza nas w brudny świat pedofilii, wierzeń religijnych i osądów, które będą miały wpływ na niejedno stworzenie. Jednak czy w tym przypadku mówimy o niewinnie osądzonych skazańcach? Wgłębiłam się w tę powieść z wielkim zainteresowaniem. Odrzuciłam uprzedzenia, wytypowałam „swojego zabójcę”, no i co mi z tego wyszło? Gerritsen wprowadziła mnie w pole pełne min, po czym zostałam z pokiereszowanym umysłem i poczuciem klęski. Szokująca, mocno trzymająca w napięciu i porywająca – to trzy pierwsze określenia, które przychodzą mi na myśl, odnoszące się do jej najnowszej powieści.

"Sekret, którego nie zdradzę", to kolejna część o detektyw bostońskiej policji Jane Rizzoli i lekarce sądowej Maurze Isles. Ten wspaniały duet musi zmierzyć się z rozwikłaniem zagadki, którą jest śmierć młodej producentki filmów filmów grozy. Jane i Maura wezwane zostają na miejsce zbrodni, gdzie odnajdują młodą dziewczynę leżącą w łóżku. Można by pomyśleć, że kobieta śpi, gdyby nie fakt, że na jej dłoni morderca ułożył wyłupione oczy ofiary. Równie mocno poruszający jest fakt, iż sekcja zwłok prowadzona przez Maurę, nie ujawnia przyczyny śmierci kobiety. Jej śmierć staje się wielką zagadką, którą obie kobiety próbują rozwikłać. Po kilku dniach znalezione zostaje zwłoki młodego mężczyzny, którego ciało przekute zostało trzema strzałami. Podobnie, jak w przypadku pierwszej ofiary, lekarka sądowa nie potrafi znaleźć przyczyny śmierci młodego mężczyzny. I choć obie zbrodnie są niezwykle trudną zagadką, wspaniały duet szybko odnajduje klucz, według którego działa zwyrodniały morderca. Z tajemniczymi morderstwami kobiety łączą dwie inne ofiary. Okazuje się, że morderca zabija według kalendarza liturgicznego, a zbrodnie przypominają śmierć chrześcijańskich męczenników, których zabito w brutalny sposób.... Cała recenzja dostępna jest na: www.nouw.com/ksiazkowepasje

Prawda nie zawsze jest tym, co wydaje się oczywiste Tess Gerritsen należy do moich ulubionych pisarek. Gerritsen przez lata nauczyła nas już przyzwyczaić, że nie schodzi poniżej pewnego poziomu. Poziomu , który cenię. Stworzona przez nią seria thrillerów medycznych z duetem śledczym Rizzoli & Isles w rolach głównych na całym świecie cieszy się ogromną popularnością, Gerritsen jest niekwestionowaną mistrzynią gatunku. Potwierdza to wspaniały talent autorki do tworzenia historii, które naprawdę potrafią wciągnąć. Czytam jej powieści z wypiekami na twarzy jak i czytają miliony czytelników. Gerritsen jest niekwestionowaną mistrzynią gatunku. Sekret, którego nie zdradzę jest książką niesamowicie przyjemną w odbiorze. Czyta się ją bardzo szybko i z rosnącym zainteresowaniem. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji poznać książek autorstwa Gerritsen, to jak najszybciej musicie to zmienić.

Tak jak każdą książkę autorstwa Tess Gerritsen czyta się "jednym tchem", nie sposób było i tej odłożyć na półkę. Wciągająca i nieprzewidywalna, gdyż poniekąd czytelnik sam staje się detektywem i lawiruje pomiędzy podejrzanymi zmieniając swoje typowania wraz z każdą kolejną przeczytaną stroną. Dodatkowo przyprawia o dreszcz tematyka jaką podjęła autorka książki, czyli molestowanie, które okazało się być przykrywką popełnionej zbrodni z przed lat oraz męczeństwo poniesione za wiarę, które było wyznacznikiem śmierci ofiar będących jednocześnie grupą dzieciaków zaznających w sprawie molestowania na niekorzyść niewinnego człowieka. Gorąco polecam nie zawiodłam się na żadnej książce Tess Gerritsen i ta również jest warta przeczytania, dla wszystkich tych, którzy uwielbiają kryminały

Książek Tess Gerritsen nie trzeba chyba nikomu zachwalać. Autorka przeszła długą drogę od typowych thrillerów medycznych do niemal psychologicznych dreszczowców. Jej powieści zawsze mi się podobały, ale od czasu, gdy skupiła się bardziej na psychologii postaci i rozbudowała wątki poboczne została moją ulubioną autorką ex aequo z Karin Slaughter. Najnowsza pozycja nie odbiega poziomem od poprzednich i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Przeczytałam wszystkie książki tej autorki. Zarówno te z bohaterkami: Jane Rizzoli i Maurą Isles, jak i pozostałe thrillery medyczne. Znakomitą większość zakupiłam w Empiku. Polecam każdemu. Zarywałam noce, nie mogąc się od nich oderwać, ale warto :-) Pełne napięcia, grozy, ale i uczuć. Tess Gerritsen to moja ulubiona autorka, jeśli chodzi o ten gatunek literacki. Pozdrawiam Elżbieta

Mam wszystkie ksiazki tej autorki wydane w Polsce i na zadnej sie nie zawiodlam. Ta rowniez nie jest wyjatkiem. Do ostatnich chwil nie wiadomo kto tak naprawde jest tym "zlym". Polecam fanom kryminalow. Jedyny minus to brakuje mi tych drastycznych opisow jak w "skalpelu" na przyklad, ktore wprowadzaly mroczna atmosfere ale i tak 10/10.

Uwielbiam Tess Gerritsen! Wszystkie jej książki uważam za bardzo dobre, szczególnie serie z Rizzoli and Isles. Nie zawiodłam się i tym razem. Przeczytałam jednym tchem i jak zawsze jest mi mało. Ta pozycja zostawiła ogromy niedosyt i apetyt na więcej. Man ogromna nadzieje, ze nie jest to ostatni a książka z tej serii. Bardzo polecam!!!