Rywalki. Selekcja. Tom 1 (okładka miękka)

akurat pierwsza część kupiłam za grosze. myślałam że będzie durne i nudne. bardzo się myliłam,jest cudowna! zaraz po przeczytaniu kilku stron zamówiłam 2 kolejne części, 2 części kontynuacji i do tego 2 dodatkowe książki z tej serii. to na prawdę piękna historia, która wciąga całą sobą. Dzięki tej książce zaczęłam na prawdę dużo czytać, jestem szczęśliwa że ją kupiłam

Super książka. Przeczytałam a raczej pochłonęłam w ciągu dwóch dni! Mega ciekawa fabuła. Każdy z nas może odnaleźć w niej siebie. Główna bohaterka ma kilka wad co moim zdaniem jest ważne bo ludzie czytający książkę mogą lepiej wyobrazić sobie człowieka podobnego do nich.

No i jak nie zakochać się w tej książce, ja zauroczyłam się nią już od pierwszej strony, z każdą kartką utwierdzałam się w pewności że seria Kiery Cass będzie moją ulubioną. Po skończeniu pierwszego tomu wiedziałam że muszę sięgnąć po kolejną część Selekcji. Kiera Cass pisze tak że nie można oderwać się od czytania, więc uprzedzam, zarezerwujcie sobie trochę wolnego czasu na Rywalki. Książka jest pełna ciekawej akcji i zdarzeń, a bohaterowie przedstawieni są w wystarczająco barwny sposób żeby jeszcze przez jakiś czas o nich pamiętać. Zapraszam do przeczytania, emocje u Kiery Cass są zagwarantowane.

Gorąco polecam tę wspaniałą powieść romantyczną. Obcesowo wciąga karząc myśleć o sobie przez cały czas.

Świetna książka, tak jak z resztą i pozostałe części z tomu "Rywalek". serdecznie polecam :)

Przeczytałam wszytkie książki z tej serii i gorąco polecam, ponieważ ta książka jest po prostu cudowna i nie można się od niej oderwać. Niestety książka ,,Następczyni'' nie dorównuje tej więc będę tęsknić za historią która została umieszczona w ,,Rywalkach'' Szczerze polecam :)

Idealna na oderwanie się od czychających problemów i trosk. Mega polecam ♥♥♥♥

Nic dodać, nic ująć, jest uroczą historią miłosną. Razi mnie to, że w opisie na stronie Empik, jest napisane, że America ma na imię "Amelia". to jest AMERICA SINGER, a nie Amelia

Reszta recenzji: www.niesamowity-swiat-ksiazek.blogspot.com "Nie potrafiłam naprawdę nienawidzić żadnej z tych dziewcząt, niezależnie od tego, jak okropnie się zachowywały. Każdy musiał z tych czy innych powodów udawać silniejszego, niż naprawdę był." O tej serii było dosyć głośno i podchodziłam do niej z lekkim lekceważącym uśmieszkiem. Nie spodziewałam się szału, czy pisków uwielbienia. Swoją drogą i tak tego nie było. Sceptycyzm trzymał się mnie do bodajże 120 strony, potem wpadłam jak śliwka w kompot. Lata świetności Rywalek minęły, aczkolwiek nie dalej wierzę, że zaliczam się do grona wielbicieli. Świat po wojnach podzielił się na coś w rodzaju rang, Stany Zjednoczone to teraz Illea, a ludzie tak jak przed chwilą wspomniałam zostali podzieleni na frakcje|rangi. Żeby trochę przybliżyć: od 1 do 8, w ten sposób są klasyfikowani, wiadomo chyba, że im bliżej jedynki tym lepiej, a im dalej... To już masakra. Dobra nie będę więcej zdradzać i przejdę dalej. America Singer (trochę ironiczne, ponieważ zajmuje się śpiewaniem, ale pasuje) to Piątka, która choć żyje w lekkiej biedzie to i tak jest szczęśliwa - jest zakochana i to z wzajemnością. Zakazana miłość to coś co lubię w książkach, ale tu nieco mnie odpycha i irytuje. Aspen, bo tak nazywa się wybranek Ami jest od niej niższy rangą i choć przez jakiś czas go lubiłam tak teraz nie mogę uwierzyć co tam się wyprawiało. Cały czas owijam w bawełnę, czas żebym przeszła do konkretów. "Nie wybieram ani jego, ani ciebie. Wybieram siebie." America i jej rodzina to artyści, ona i matka śpiewa (siostra bodajże też, ale nie chcę was wprowadzać w błąd), a jej rodzeństwo i ojciec zajmują się malarstwem i rzeźbiarstwem. Jak wspominałam wcześniej Ami jest szczęśliwa, a co lepsze gdy zostaje wybrana do Eliminacji nie jest ślepo zakochana w Maxonie, bo poniekąd jej serce należy do jednego. Co najbardziej lubię w jej postaci, to to, że jest dziewczyną, która zna swoją wartość, a także cechuje się upartością, no i charyzmą, która dopiero potem się uaktywnia. Czasem głupotą, przez co miałam czasem ją ochotę udusić. Aspen Leger (jego nazwisko pojawiło się gdzieś tam przy końcu i teraz, gdy to piszę wydaje mi się, że się nie mylę) to osoba niższej rangi od Ami, facet ten doprowadzał mnie do lekkiego szału, ale głównie było to spowodowane solidarnością jajników. Był dość niewdzięczny i w niektórych momentach cholernie egoistyczny. W paru słowach ujmując bardzo go nie lubię. Maxon, jedynka, a także przyszły następca tronu. Jaki może być książę, którego zna się tylko z TV? Powściągliwy? Snobistyczny? Zapatrzony w siebie? Nic z tych rzeczy, America ogromnie się co do niego myli i gdy przekonuje się o tym...

[ciąg dalszy recenzji] Maxon nie ma w ogóle charakteru. Zakochuje się w chamskiej dziewczynie, wyrzuca inną kandydatkę za powiedzenie złego słowa o ów chamskiej dziewczynie, wścieka się bez powodu i miejscami bez powodu i zbyt łatwo godzi się na różne rzeczy. Odzywa się i zachowuje jak zwykły chłopak a nie książę, i nie, powtarzanie przez autorkę w kółko słowa "dostojny" nie sprawi że taki będzie. Opis charakteru i ukazanie tego charakteru w akcji to dwie różne rzaczy a pogodzenie ich jest sztuką, której Kiera Cass niestety nieopanowała. Jest taka zasada która mówi że w trakcie książki główny bohater musi przejść jakąś przemianę, bo jeśli do tego nie dojdzie to całą opowieść nadaje się do poprawki. Tak właśnie jest w tym przypadku. America nie zmienia się nic a nic przez całą historię a do tego wszystko dzieje się tak, żeby główna bohaterka miała fory. (Przykład: kiedy pod koniec histori w trakcie ataku rebeliantów America wraz ze swoimi pokojówkami schodzi do schronu nikt nie karze jej za przyprowadzenie służących w zakazane dla nich miejsce. Ani w tamtej chwili ani później nikt nie wspomina o nieposłuszeństwie Americi co staje się niemal idiotyczne w momencie kiedy dziewczyna nie zgadza się z Silvią, ignorując to co ma do powiedzenia kobieta której America powinna się słuchać. Silvia nie reaguje, w zasadzie nie ma żadnego akapitu opisującego jej reakcję na takie zlekceważenie.) Żadne przeciwności losu nie są w stanie na nią wpłynąć, nic nie przeszkadza jej w drodze do tronu. Czytelnik nie ma wątpliwości, że America zostanie księżniczką ponieważ w tej książce nie ma nic, co mogłoby wzbudzić wątpliwości. A wystarczyłoby lepiej opisać działania rebelii oraz sens ich istnienia, wcisnąć jakiś spisek, wpuścić do pokoju Americi pokojówkę lub Maxona, by przyłapali dziewczynę na całowaniu Aspena... możliwości jest wiele, jednakże autorka książki postanowiła pójść po jak najmniejszej linii oporu. Suma sumarum stworzyła książkę płytką jak kałuża, już na pierwszych stronach zabijając potencjał historii. Myślę że to włąśnie dlatego osiągnęła taki sukces. "Rywalki" podobnie jak "50 twarzy Greya" są prostą opowieścią bez polotu. Czytelnik nie musi się nad niczym zastanawiać bo wszystko ma podane na tacy w postaci suchych opisów i postaci bez charakteru a także fabuły, która w żaden sposób nie przeszkadza głównej bohaterce. W skrócie: jest to książka dla osób o bardzo małych wymaganiach. Mówi się że ksiażki young adult to odmóżdżacze same w sobie, bo wszystkie opierają się na tych samych kliszowych schematach. Ale tuż przed "Rywalkami" przeczytałam "Czerwoną królową" i widzę jaka przepaść dzieli te dwie powieści. Nawet YA można napisać z polotem, stworzyć arcydzieło pełne zawiłości fabuły i wszelkich zakrętasów akcji ze wspaniale wykreowanymi postaciami w roli głównej. "Rywalki" to po prostu 'ładne opowiadanko' do przeczytania w autobusie. Podsumowując: rozczarowałam się mimo, że w pewnym sensie na to rozczarowanie byłam przygotowana. Nie polecam książki nikomu kto lubi jak fabuła i bohaterowie mają chociaż trochę sensu. Dałabym jedną gwiazdkę ale mimo wszystko sam pomysł jest ciekawy, więc za niego daję dwójeczkę.