Przez ciemność (okładka miękka)

Bardzo ciekawe opowiadania, bardzo pouczające. Tak jak trylogia "mroczne umysły" jest świetnie napisana. Bardzo szybko się ją czyta.

Książka zawiera nowele odkrywające przed nami dotąd nie opisane historie bohaterów " Mrocznych umysłów", a także dalsze losy dzieci po rebelii. Pozycja obowiązkowa dla fanów serii i nie tylko.

Trylogia "mroczne umysły" zachwyciła mnie bardzo, czego już od dłuższego czasu nie zrobiła żadna inna książka. Dlatego bez namysłu sięgnęłam po serie opowiadań "przez ciemność". I nie żałuję.
Tak jak mrocznym umysłom brakuje trochę dobrego, mocnego zakończenia, tak ta książka nam je daje.
Możemy jeszcze raz zanurzyć się w uniwersum Alexandry Bracken i lepiej poznać jego rzeczywistość.
Zawsze po przeczytaniu dobrej książki brakuje mi kilku slow więcej z owego świata. A teraz to dostałam.
Opowiadania są dobre, trzymają czytelnika przy sobie i co najważniejsze, nie nudzą.
Kilka zawiłych aspektów z książki jest rozwiązanych. No i jeszcze nie raz pojawia się Liam ;)
Nie mogę zrobić nic innego, niż tylko polecić :)

Musiałam to przeczytać, nie tylko z czystej ciekawości, ale również z przywiązania i sentymentu do serii Mroczne umysły. Przez ciemność okazała się świetnym uzupełnieniem trylogii, nazwałabym to brakującym ogniwem. Przez ciemność idealnie spełniła swoją rolę, poza tym ma wyjątkowy klimat, czyli to co najbardziej między innymi przyciągnęło mnie do sięgnięcia po kolejne części Mrocznych umysłów. Alexandra Bracken spisała się doskonale, lubię jej barwny i wciągający styl pisania. Zachęcam do przeczytania, dla fanów twórczości tej autorki oraz jej świetnej trylogii rzecz szczególnie godna polecenia.

To nie tylko opowiadania, to przede wszystkim zakończenie, którego zabrakło w trzecim tomie serii.

Historia Ruby jest jedną z moich ulubionych. Mogę nawet stwierdzić, że trylogia „Mroczne Umysły” jest jedną z najlepszych serii, jakie miałam w rękach. Trzy nowelki dopełniające świat Alexandry Bracken pochłonęłam niemal od razu. I zapragnęłam przeczytać wszystkie tomy od nowa. Ta historia jest mocna, trudna i nie sposób się od niej oderwać. Musiałam wrócić do moich ulubionych postaci, jeszcze raz przeżyć opowieść o dzieciach, które zmuszone były do brutalnej walki o życie.

Co jest największą zaletą powieści Bracken? Oczywiście bohaterowie. Autorce udało się stworzyć postaci, które wywołują silne emocje. Ruby to jedna z lepiej skonstruowanych sylwetek kobiet/dziewczyn, z którą zetknęłam się w literaturze młodzieżowej. Podobnie reszta postaci – Bracken sprawiła, że bardzo mocno przywiązałam się do nich wszystkich. Kolejnym plusem są emocje, jakie nieraz wzbudziła u mnie ta historia. Ma ona w sobie pewien niewyobrażalny smutek, melancholię, ale również radość, choć zwykle podszytą bólem i strachem. Bohaterowie przeszli piekło, ale jednak cały czas trzymali się razem. Stworzyli coś na kształt rodziny – to jak wzajemnie się o siebie troszczyli, poruszy chyba najbardziej zatwardziałe serca.

Czytaj dalej na stronie: http://recenzentkaksiazek.blog.pl/2016/04/19/przez-ciemnosc-alexandra-bracken-must-have-dla-fanow-mrocznych-umyslow/

"Czasem ciemność mieszka w nas i czasem wygrywa."

Gabe: Chciałbym się wyrwać z pogrążonego w beznadziei miasta. Zrobię wszystko, by zapewnić sobie lepszą przyszłość.
Sam: Byłam pewna, że Czerwoni zostali wymordowani lata temu. Oni jednak powracają, śmiertelnie niebezpieczni. Wśród nich jest ktoś, kogo znałam dawno temu.
Lucas: Wciąż pamiętam, jak szczęśliwi byliśmy kiedyś, Sam i ja. Ona ocaliła nasz świat. Zrobię wszystko, by ją uratować.
Mia: Nie czuję się dziewczynką, którą dawniej byłam. Jestem „czymś”, obozowym numerem. Przy życiu utrzymuje mnie tylko nadzieja, że jeszcze kiedyś zobaczę mojego brata Lucasa.
Bohaterowie opowiadań walczą o przetrwanie, własne szczęście i ocalenie swoich bliskich. Muszą stawić czoła brutalności sił rządowych i… przerażającej przeszłości.
Czy iskry nadziei rozbłysną w mroku?

Jako fanka Mrocznych Umysłów musiałam sięgnąć po Przez ciemność. Głównym powodem był mój zawód trzecią częścią trylogii, Po zmierzchu. Miałam nadzieję, że ten zbiór nowelek przywróci mi wiarę w twórczość pani Bracken. I - na szczęście - tak się właśnie stało.

"Piekło to nie miejsce, do którego się idzie. Piekło to miejsce, gdzie żyjemy teraz. Piekło to niemożność ocalenia osób, które kocha się najbardziej, i ochronienia ich przed nimi samymi."

Powieści podzielona jest na trzy części. Pierwsza, W sidłach losu opowiada o Gabe, mężczyźnie, który chce uciec z rodzinnego miasta, zostać łowcą nagród. Kiedy "ratuje" małą dziewczynkę, chce ją oddać, zdobyć potrzebny sprzęt. Jednak, co jeśli nie każdy dorosły gotowy jest poświęcić niewinne dziecko, by dostać pieniądze?
Druga nowela opowiada o Sam oraz Lucasie - przyjaciołach z przeszłości. Poza tym, Sam poznajemy już w Mrocznych Umysłach. To ona była koleżanką, z którą "trzymała się" Ruby w obozie. Dziewczyna jest Zieloną, a chłopak Czerwonym.
W trzecim opowiadaniu pojawiają się znane nam już postacie. Pulpet, Ruby, Liam, ale także główni bohaterowie poprzednich nowelek - Lucas, Sam oraz jedynie wspominana, Mia.

"- Powiedz "śmiercią". Śmierć jest straszna. Nie powinniśmy jej nadawać ładnej nazwy."

Na początku książkę czytało mi się dość opornie. Dopiero pod koniec pierwszej nowelki przepadłam. Zakończenie W sidłach losu było niesatysfakcjonujące, myślałam, że zakończy się inaczej. Zapłoną iskry jest zdecydowanie moim ulubionym dodatkiem do serii. Wydarzenia tam przedstawione interesowały mnie do tego stopnia, że wszystko czytałam z zapartym tchem i zanim się obejrzałam, byłam na ostatniej stronie.
Chyba ostatnia nowelka, Pomimo mroku, podobała mi się najmniej ze wszystkich trzech. Narratorka, Mia, była bardzo irytująca. Poza tym, nasza trójka głównych bohaterów (Liam, Ruby i Charles) także nie należała do najlepszych. Wszystko na nie. Tego nie zrobimy, tamtego nie zrobimy. Ah, zasztyletować ich!

"- Podpisałeś petycję o uwolnienie dzieci? - pyta, pyta podsuwając mi pod nos podkładkę z listą.
Raczej nie, proszę pani, myślę sobie.
- A chciałbyś podpisać? - nalega.
Równie bardzo, jak połknąć garść tłuczonego szkła.
- Czemu nie?
Bo nie jestem zwolennikiem myśl, w której kilka tysięcy małych odmieńców plącze się po kraju, wysadzając wszystko w powietrze."

Gabe oraz Sam bardzo polubiłam. Mimo że przeszli wiele, to pozostali sobą. Nawet Lucas, pomimo trudnych doświadczeń, "treningów" prowadzonych w obozach, z całych sił starał się pozostać sobą. Znaleźć Sam oraz młodszą swoją młodszą siostrę, Mię. A skoro o tej dziewczynce mowa, to była ona naprawdę straszną postacią. Upartą, irytująca. Oskarżała Sam o wszystko, mimo że dziewczyna cały czas starała się ratować ją i Lucasa. Trochę wdzięczności!

Książka podobała mi się, na pewno jest warta przeczytania. Dla każdego fana Mrocznych Umysłów jest to lektura obowiązkowa, ponieważ mamy szanse poznać punkty widzenia nie tylko Ruby, ale także innych osób - dorosłego człowieka, dziewczyny, która spędziła w obozie więcej czasu niż nasza kochana Pomarańczowa oraz Czerwonego, który pomimo tego kim był, starał się nie "zgubić" siebie.