Pocałunek zdrajcy. Tom 1 (okładka miękka)

Książka jest znacznie bardziej interesująca niż może na to wskazywać opis. Jestem pozytywnie zaskoczona tą historią i moim zdaniem jest znacznie ciekawsza od "Rywalek", bo tutaj nie chodzi tylko o wątek miłosny i szukanie milosci. Polecam !!!

Chodziłam koło tej książki jak koło jeża. Brało się to chyba z tego, że ostatnie pozycje wydawnictwa Jaguar nie do końca do mnie przemawiały. Ot, były okej, ale chyba nie moja kategoria wiekowa. Czy moje odczucia się sprawdziły? Sage to nisko urodzona dziewczyna wychowywana przez ojca, a po jego śmierci przez wujostwo. Trafiając do nowej rodziny, w roli guwernantki uczy młodsze kuzynki, gdyż ojciec stawiał duży nacisk na jej wykształcenie. Niestety nadchodzi moment, kiedy każda dobrze urodzona dama musi udać się do swatki. Bo musicie wiedzieć, że rola swatki w świecie Sage jest bardzo ważna. Tylko dzięki aranżowanym małżeństwom nie dochodzi do konfliktów i pomnażane są majątki. Problem w tym, że Sage nie chce wychodzić za mąż, mimo to zmuszona poniekąd przez ciotkę, bierze udział w spotkaniu z Darnessą. Nie przebiega ono jednak zgodnie z planem. Knąbrna dziewczyna musi przeprosić swatkę za swoje zachowanie, ale ta już ma swój plan dla Sage i proponuje jej posadę asystentki. Czy dziewczyna poradzi sobie w roli szpiega? "- Chyba mógłbym to wykorzystać. Potrzebuję informacji, których mogłaby mi dostarczyć. - Chcesz, żeby dla ciebie szpiegowała?" W powieści mamy szlachetnie urodzone damy, przystojnych kapitanów, wpływowe swatki, czarne charaktery, mezalianse, szpiegów, mnóstwo intryg i tajemnic. Trup ściele się gęsto jak w prawdziwym średniowiecznym zamku. Gdy już nam się udaje kibicować Sage w życiu uczuciowym, okazuje się że to nie ten chłopak co trzeba. To w kim się dziewczyna zakochała? "Domyślam się, że ta mała zdzira zamierza go uwieść, by ożenił się z nią zgodnie z nakazami honoru, ale nie wydaje mi się, żeby już zdążyła tego dokonać." Mimo dość prostej fabuły, książka mi się podobała. Była to typowa księżniczkowa młodzieżówka. Chociaż nawarstwianie się intryg, które mogliśmy śledzić, sprawiało, że ciężko było się oderwać od lektury. Jeśli szukacie czegoś prostego, a zarazem poplątanego to idealna pozycja dla was. Ja miło spędziłam czas podczas wybierania mężów ;) Przeczytane dzięki portalowi czytampierwszy.pl

Mówią, żeby nie sądzić książki po okładce, ale jak to zrobić, gdy nawet sama autorka zachwyca się nią na portalach społecznościowych, twierdząc, że zawsze chciała, by okładka jej książki wyglądała właśnie w ten sposób jak ta polskiego wydania? Niezaprzeczalnie przyciąga uwagę i dobrze, bo zdecydowanie warto po nią sięgnąć, a gdy już się sięgnie, nie da się oderwać. Miała czekać na swoją kolejkę, ale gdy przeczytałam stronę, tak na próbę, później następną... i kolejną... i jeszcze jedną... wiedziałam już, że wciąga niezaprzeczalnie i całkowicie. Już dawno żadna książka nie trzymała mnie całkowicie rozbudzonej, aż do później nocy. Już w pierwszym rozdziale poznajemy niezależną, pewną siebie indywidualistkę - Sage i w sekundzie można się z nią utożsamiać. Alex jest oczywiście upersonifikowanym marzeniem każdej czytelniczki, ale całość, wbrew pozorom i wbrew temu, co mógłby sugerować tytuł, nie jest kolejnym, byle jakim romansidłem dla dzieciaków, gdzie wszystkie drogi prowadzą do połączenia w parę dwójki głównych bohaterów. Żadne z nich nie jest idealne, ale mimo to, mimo ogromnych starań, nie da się ich nie polubić. O bohaterach tej książki można powiedzieć jedno, wystarczy kilka stron, by stało się jasne, że nasza wyobraźnia nie pozwoli nam już się od nich uwolnić. Sama akcja porywa, chce się wiedzieć od razu, co wydarzy się dalej i przede wszystkim jest niesamowicie inteligentnie zbudowana i poprowadzona. Nie można się dać zwieść tytułowi, "Pocałunek Zdrajcy" ma w sobie zdecydowanie więcej akcji, humoru i świetnych dialogów, niż samych pocałunków (choć mimo wszystko jednak dostatecznie, by każdy był usatysfakcjonowany). Oczywiście nie da się też przejść obojętnie nad niewiarygodnym zwrotem akcji, po którym ma się ochotę przerwać czytanie i zacząć jeszcze raz, żeby tym razem wszystko dobrze zrozumieć. Książka porównywana do serii "Rywalki", zdecydowanie intryguje tym odniesieniem, choć największym podobieństwem jest może to, że wciąga dokładnie tak bardzo, jak wyżej wspomniana poprzedniczka. Nie wiem, czy kiedykolwiek wyrasta się z gatunku 'young adult'. Jeśli tak, to mam nadzieję, że ten dzień nigdy nie nadejdzie, bo jednoczesna siła i subtelność tych historii sprawia, że, jak w przypadku "Pocałunku Zdrajcy", bez wahania wybiera się zapach zadrukowanych stronic, zamiast snu podczas długich, nocnych godzin, Jak najbardziej pozycja godna wielkiego polecenia!

Początek książki nieco mi się dłużył, bo oprócz kilku ciekawych scen, dużo było przestojów, ale na szczęście szybko się to zmieniło i zaczęła się już konkretna akcja. "Pocałunek zdrajcy" to powieść, która bardzo wciąga i jest naprawdę przyjemna w odbiorze dla czytelnika. Nie jest to może jakaś bardzo ambitna lektura, ale potrafi zainteresować i dostarcza sporo rozrywki, toteż oceniam ją dość wysoko, bowiem swoje zadanie spełnia. Czy jest podobna do "Rywalek"? Trochę może tak, ale wbrew pozorom książka ta nie skupia się wcale aż tak na swataniu. Powiedziałabym wręcz, że jest to nieco przygodowa powieść, z wojskiem w tle. Sage Fowler to świetnie wykreowana bohaterka. Jest uparta, sprytna, spostrzegawcza, ciekawska. Naprawdę dobrze czyta się książki, w których pojawiają się bohaterowie, którzy wiedzą czego chcą i biorą los w swoje ręce. Interesującą postacią jest również Carter, który skrywa wiele sekretów. Zresztą w armii można znaleźć kilka innych ciekawych osób. Chyba nieco bardziej zawodzą drugoplanowe postacie żeńskie. Swatka wydaje się mieć potencjał, ale autorka poświęciła jej chyba zbyt mało miejsca w tej książce. Chciałabym bardziej poznać relacje, które łączyły ją z Sage. Poza tym inne kandydatki na żony wypadają trochę mdło, aczkolwiek może właśnie o to autorce chodziło, aby pokazać, większość tych dziewcząt była do siebie podobna i kreowano je na spokojne, delikatne i uległe żony. Książka dostarcza czytelnikowi całkiem sporo pozytywnych emocji, choć nie brakuje i wzruszeń. To błyskotliwa, dynamiczna opowieść o dziewczynie, która nie chce być taka, jak inne. Polecam ją wszystkim wielbicielom takich pogmatwanych opowieści z całkiem przyjemnym wątkiem miłosnym. Mam nadzieję, że rzeczywiście ukażą się kolejne części.

http://intheheavenofbooks.blogspot.com/2018/02/89-pocaunek-zdrajcy-e-beaty.html Sage Fowler powiedziano, że nie nadaje się do ożenku. Sama nie chciała nigdy wyjść za mąż, bo nie chciała być traktowana jako maszyna do rodzenia dzieci, ale jednak słysząc to z ust kogoś innego, wywarło to na niej duże wrażenie. Zostaje pomocnicą swatki - pani Rodelle, bo za wszelką cenę chce wydostać się od swojego wujka. Wcale nie jest taki zły, ale, tak samo jak wszyscy, próbuje zrobić z Sage kogoś innego niż jest - posłuszną, cichą dziewczynę. Przyjęcie pracy u swatki to początek jej przygody. Razem z panią Rodelle wybiera się na Concordium - zgromadzenie "cennych" dziewczyn i wysoko urodzonych mężczyzn. Tam swatka ma przyjrzeć się wszystkim przybyłym i dopasować ich do siebie. To zazwyczaj nie były małżeństwa z miłości, a uwarunkowane politycznie. Pani Rodelle jednak była najlepszą swatką i starała się również dopasowywać ludzi zgodnie z ich charakterami. Do Sage należało dowiadywanie się o innych, poznawanie ich, by dobrze ich ze sobą dopasować. Kiedy podróżuje z dziewczynami na Concordium, zostają eskortowane przez pewnych strażników pod wodzą Quinna. Jednym z nich jest strażnik, który przedstawia się dziewczynie jako Ash. Sage zdobywa dużo informacji na temat jego i jego "współpracowników". To skłania Quinna do zatrudnienia Sage jako szpiega. Strażnicy podejrzewają bowiem, że ktoś jest zdrajcą i planuje coś przeciwko całemu narodowi a zwłaszcza dziewczętom... Sage została wychowana przez ojca na niezależną kobietę. Niestety, ojciec zmarł a Sage nie potrafiła zmienić swojego podejścia do świata. Uwielbiała czytać książki i kształcić się - planowała zostać kimś w rodzaju nauczycielki dla dzieci. Bo to właśnie dzieci lubiła najbardziej - były szczere i nie oceniały jej. Jest inteligentna, sprytna i odważna - to cechy, których inne dziewczyny zazwyczaj nie posiadały. Główna bohaterka spodobała mi się. Miała być może typowe cechy jak dla głównej bohaterki, ale i tak miała w sobie coś, co ją wyróżniało. Myślę, że trochę się z nią utożsamiam. Ash to w sumie bardzo dobry kłamca (oczywiście nie powiem wam dlaczego). Na początku nie czułam jakiejś specjalnej energii między nimi, ale później to się zmieniło. Temat, bohaterowie, klimat książki - oceniam na bardzo dobre. Erin jest utalentowana i z chęcią przeczytam jej kolejne książki.

Z młodzieżówkami to jest tak, że albo są dobre albo lepiej, żeby nigdy nie powstały. Nie wiem czy też macie takie odczucia, ale ja, kiedy już zdecyduję się na jakąś książkę z tego gatunku, to znajdzie się on wśród tych wyniesionych na piedestał na Olimpie lub spadnie aż do Hadesu na wieczne potępienie. No, jest jeszcze czyściec, czyli miejsce, gdzie trafiają książki ani złe ani wybitne, po prostu takie, którym czegoś zabrakło. Z książką „Pocałunek zdrajcy” to jest tak, że chciałam ją przeczytać, od kiedy zobaczyłam opis, a w nim nawiązanie do serii „Rywalki” Kiery Cass. Seria bardzo mi się podobała, choć chwilami może była nieco naiwna, ale ogólny odbiór wspominam bardzo przyjemnie, więc czemu by nie sięgnąć po książkę do niej porównywaną? Jasne, że się skusiłam! Między wyrażeniem chęci przeczytania a przybyciem listonosza minął miesiąc, w trakcie którego studia deptały mój wolny czas i każdą chwilę na czytanie, co ostatecznie doprowadziło do tego, że o niej zapomniałam! Ale przyszła, otworzyłam, zachwyciłam się okładką… i niestety nie mogłam jej zacząć zbyt szybko. A kiedy już zaczęłam… „Pocałunek zdrajcy” dzieje się w fikcyjnym świecie, gdzie królestwo jest na krawędzi wojny, wrogie wojska stoją praktycznie u bram, a główna bohaterka, Sage, mieszka gdzieś na prowincji u wuja i edukuje jego dzieci. Sage jest uparta i twardo obstaje przy swoim, że nigdy nie wyjdzie za mąż, co uszczęśliwiłoby zarówno wuja jak i ciotkę, którzy wbrew tendencjom bardzo ją lubią i chcą dla niej jak najlepiej. Dlatego też wuj umawia ją na wizytę u Darnessy, najlepszej swatki w okolicy, przez co dziewczyna jest nastawiona bardzo anty do pomysłu zamążpójścia. Jak możecie się domyślić, obie panie nawiązują pewną nić porozumienia i Sage zaczyna „rozpracowywać” młodych mężczyzn pod każdym kątem i dopasowywać dla idealnej dziewczyny, by dzieci były piękne, mądre i w ogóle cudowne. Takim oto sposobem Sage zostaje wplątana w coś więcej niż poszukiwanie mężów bogatym dziewczętom. Spodziewałam się czegoś lekko innego, przyznaję, ale to, co dostałam od Eric Beaty jest całkiem niezłe! Przede wszystkim intrygi na dworze, spiskowcy, zdrajcy okazujący się bardzo dobrymi strategami, a nie jak to często bywa, że w jednej chwili wielcy panowie, kim oni tam nie są, a już po chwili dają się oszukać nastolatce! No właśnie nie… cała ta otoczka jak to wygląda na dworze, jak myślą żołnierze, jakie plany obierają, to było ciekawie, bo można w pewien sposób zrozumieć etapy procesu myślenia największych strategów świata. Co prawda do „Rywalek” to się trochę nijak ma, a przynajmniej ja nie widziałam jakiegoś szczególnego podobieństwa, oprócz tego, że zarówno Sage jak i America nie są głupimi dziewczynkami. Są inteligentne i uparte, a przy tym delikatne i płochliwe wtedy, kiedy trzeba. Sage nie jest kolejną bohaterką, której się nie będzie lubić za głupotę i zbyt wielką naiwność. Długo ją czytałam, bardzo długo. Nie wynika to z tego, że mi się nie podobała, bo dziś wspominam ją z uśmiechem na twarzy. Erin Beaty stworzyła całkowicie nowy świat, pełen intryg i średniowiecznego realizmu, co jest ogromnym plusem, bo powieści dla młodzieży to w dużej mierze chyba fantastyka. Brakuje mi książek, które mają dobrą fabułę i rozkręcają się bez potworów i magicznych mocy, choć uwielbiam te fantastyczne powieści równie mocno! Co jeszcze na plus… oczywiście wątek romantyczny! Więź, jaka zaczęła łączyć Sage z przystojnym żołnierzem, ją samą chyba przerażała, ale właśnie to było najlepsze! W ciągu całej książki główni bohaterowie poznają się coraz lepiej, zbliżają się do siebie… cały czas jednak nie schodzi z pierwszego planu temat przyszłej, zbliżającej się nieubłaganie wojny. Tym bardziej, że zdrajcą jest ktoś z wewnątrz. Podsumowując, pierwsza część jest bardzo dobrym wstępem do kolejnych tomów, które, mam nadzieję niedługo ukażą się na naszym rynku, a Was zachęcam to zapoznania się z książką, bo to kawał dobrej literatury, w której zło nie śpi, nie ma czasu na odpoczynek, a zwroty akcji pędzą z prędkością większą niż odrzutowiec. No dobra, z tym ostatnim może przygięłam, ale pędzi bardzo szybko!

Przyznam, że książka w stu procentach trafiła w moje gusta. I nawet mnie zaskoczyła na końcu! Stary ze mnie koń, ale lubię taką literaturę młodzieżową, nie jest wymagająca, szybko się czyta, a bohaterowie chociaż wyidealizowani nie są nudni jak flaki z olejem. Fakt, książka jest mega schematyczna, lecz mimo to ma coś w sobie. To takie guilty pleasure 😊 Swoją drogą chyba właśnie ta schematyczność i przewidywalność mnie zmyliła, szczerze to nie spodziewałam się końcowych wydarzeń. Nie chcę spojlerować, ale kurde! Zdziwiłam się no 😝 Chyba jestem naiwniarą😃 Stare to a głupie ;p Historia opowiada o Sage Fowler, która nie chce za żadne skarby wychodzić za mąż. Zostaje zauważona przez swatkę, która zatrudnia ją w celu szpiegowania kandydatów na mężów innych panien. I wydaje się, że Sage jest stworzona do tej roli. Potem poznaje jednego żołnierza, jednego księcia, trochę wątku miłosnego się rozkręca. I klops. Okazuje się, że to pierwszy tom ☹ Więc czekam na kolejny. I polecam wszystkim, którzy lubują się w takich niewymagających klimatach😉

Po książkę sięgnęłam będąc w publicznej bibliotece. Wiele razy przewinęła mi się na Instagramie, lecz nie widziałam tam wielu pozytywnych recenzji. Oceniano ją jako książkę przeciętną, nie wzbudzającą emocji, więc sięgając po nią niekoniecznie byłam pozytywnie nastawiona. Początek oczywiście nie był porywający, bohaterka w wieku 12 lat straciła ojca, a przed nim matkę. Trafiła do domu ciotki, gdzie spędziła resztę swego dzieciństwa. Dziewczyna z trudnym charakterem, nauczona chodzić po drzewach, spędzać czas na świeżym powietrzu a zwłaszcza w blasku słońca, co było skandalicznym zachowaniem dla młodej damy. Zwłaszcza dla damy, która powinna szukać odpowiedniego męża. Z drugiej strony początek łagodnie wprowadza nas w średniowieczny świat, nie zostajemy na starcie ogłuszeni dużą ilością informacji. Autorka wkłada starania w ukazanie nam perspektywy życia swatki i jej asystentki, jak i pola strategi, przewidywania ruchów przeciwnika. Książka na dobre zaczyna się rozkręcać, gdy te dwie główne perspektywy łączą się w jedną. Stają się przodownikami lektury. Ash (na początku książki woźnica) intryguje nas swoją postacią. Osobiście cały czas potrafiłam go podejrzewać o wszystkie złe uczynki z powodu tytułu książki. W połowie przypadków moje przypuszczenia okazywały się prawdą, lecz potrafiono mnie także zaskoczyć. Nie ukrywając Erin Beaty manipulowała moimi myślami, zrzucała je co rusz na inny tor, lecz nigdy nie czułam się zagubiona. Wiedziałam co dzieje się i mogłam spokojnie wszystko oceniać swoim okiem. Przechodząc do ukochanej postaci, mogę śmiało stwierdzić, że stał się nią Charlie. Dziewięcioletni chłopiec, pomagał damą w noszeniu ich skrzyń, zajmował się końmi. Nie widzimy go za często w początkowej fazie książki, lecz gdy się pojawia od razu otacza nas jego urok młodego chłopca. Charlie charakteryzuje się ogromną zaradnością, co możemy tłumaczyć faktem, że jest on bratem głównego dowodzącego transportem pań. Postać poznajemy doszczętnie gdy Sage usiłuje wyciągnąć od chłopca informacje odnośnie Ash'a. Widzimy jego ufność, ale i także przebiegłość. Zręcznie omija informacje, które zakazano mu przekazywać dalej. Osobiście wypatrywałam tej postaci przez większość książki. Wbrew pozorom książkę pochłonęłam w jeden dzień. Lektura jest przyjemna w czytaniu, brak zakręconej fabuły jak i dużej ilości bohaterów. Książka z każda swoją stroną zachęca nas do dalszej lektury, intrygujące są losy bohaterów. Główne postacie pojawiają się nam na każdej stronie, czego jak najbardziej łakniemy. Wyjątkiem jest przejaw tzw. "czarnego charakteru", który wzbudza w nas poczucie nadchodzącego kataklizmu. Widzimy wiele wątków, zaczynając od rodzinnego ciepła, kończąc na złych decyzjach, co wszystko na samym końcu łączy się w spójną całość. Wygląd książki także nie wzbudza zastrzeżeń. Czcionka nie utrudnia nam czytania, jest idealnej wielkości. Reasumując, książkę jak najbardziej polecam miłośnikom olbrzymich sukien, żołnierzy usiłujących wykonywać powierzone im zadania oraz uczuć, które nie mogą zostać zatwierdzone przez przysięgę małżeńską. --> czytampierwszy.pl --> https://zarwananoc.blogspot.com

"Moja legenda była gotowa" Życiem mieszkańców wielu państw po dziś dzień rządzi tradycja. Podobnie w królestwie Crescery o sojuszach polityczny, ich sile i jedności kraju decyduje organizowane co kilka lat Concordium. To tam zawierane są najważniejsze małżeństwa, a o jak najtrafniejsze dobranie charakterów dziedziców wpływowych rodów troszczą się doświadczone swatki. Sage Fowler nie wyobraża sobie aby ktoś decydował o jej losie. Tymczasem przyszło jej nadal żyć w takich czasach, kiedy to tradycja miała decydujący głos. Przez lata objęta opieką wujostwa, teraz wchodzi w odpowiedni wiek aby znaleźć sobie męża. Wysłana do jednej z najważniejszych swatek Crescery, zawiera z kobietą zaskakujący układ: zostanie jej uczennicą, jeśli dzięki temu nie będzie musiała poślubić kogoś, kto nie zna, a w dodatku nie kocha. Kapitan Alexander Quinn został oddelegowany do wypełnienia misji, na którą nie miał najmniejszej ochoty. Pilnowanie przebiegu podróży panien na wydanie w drodze na Concordium to nieistotne zajęcie, kiedy granice państwa regularnie najeżdżają wrogowie. Los wkrótce jednak sprawi, że to właśnie na jego warcie rozegrać będzie się miała przyszłość całego kraju. "Pocałunek zdrajcy" rozpoczyna serię, która rekomendowana jest dla czytelników historii takich jak "Rywalki" czy "Klejnot". Projekt okładki zdaje się to potwierdzać. Kiedy zaś obie tamte powieści łączy fakt, że rozgrywają się w przyszłości, nie można tego samego powiedzieć o powieści Erin Beaty. Czasy akcji przypominają średniowieczne wieki i choć rodzina królewska pojawi się w fabule, są tu rody walczące o wpływy, a Concordium wydaje się podobne do Aukcji czy Eliminacji, innych elementów wspólnych brak. Zresztą prawdziwego przebiegu Concordium pozostaje się tylko domyślać. Czytelnik ma zaś wrażenie, że bohaterowie cały czas znajdują się w drodze na tą uroczystość i tak liczby stron ubywa, a bohaterowie nadal za bardzo nie zbliżają się do tego celu. To opis fabuły okazuje się tu mylący, stawiając Concordium w centrum zainteresowania. Finał zaś podąża w zupełnie innym kierunku. Narracje w "Pocałunku zdrajcy" prowadzi dwoje bohaterów, choć pojawia się i punkt widzenia głównego złoczyńcy tego tomu. Sage odnajduje się w wielu rolach: córki sokolnika, guwernantki, pomocnicy swatki, a wreszcie i szpiega z ramienia korony. Quinn na licznych zebraniach omawia plan strategi wojskowej. Szykował się poważny konflikt między bohaterami, skutkujący trójkątem miłosnym, kiedy to nagle okazało się, że dwie postacie zlały się w jedną. Jest to kompletne zaskoczenie dla czytelnika. Autorka opisuje dwie osoby jako zupełnie inne. Zdaje się, że są sceny, w którym jednocześnie występują obie. Od momentu odkrycia tego sekretu, powieść nabiera szybszego tempa, a choć do Concordium daleko, walka rozegra się w o wiele bliższym miejscu i czasie. "Pocałunek Zdrajcy" to opowieść o trudnych czasach, w których jeszcze większą walkę stoczyć trzeba o niezależność. Sage to buntowniczka z charakteru, która pokonuje lęk aby zawalczyć choćby o szansę na lepszą przyszłość. Tradycja okaże się mieć tu swoją siłę i wiele poglądów na temat świata przyjdzie jeszcze zmienić. Autorka jako były oficer sporo miejsca poświęci mozolnemu budowaniu strategii. Historia bohaterów przekonuje do siebie czytelnika w drugiej połowie pierwszego tomu, kiedy dochodzi do ujawnienia sekretu, którego istnienia nikt nie podejrzewał. Piękne suknie włożone zostają niejeden raz, a sztylet z okładki ma swoją szczególną rolę i znaczenie. Mało jednak punktów wspólnych znajdą tutaj fani "Rywalek" czy "Klejnotu". Źródło: http://zakladkadoprzyszlosci.blogspot.com/2018/01/moja-legenda-bya-gotowa.html

Ta książka nie jest ciężka, nie jest skomplikowana, ani jakoś specjalnie wybitna. Jest... pospolicie napisana. Ale cholerka ta historia zagnieździła się w mojej głowie i nie potrafi wyjść. Jest po prostu czymś co mi ogromnie spasowało. Bardzo mi się podobała ta historia chociaż nie umywa się do Dworów czy Szóstki Wron. Chodzi o pomysł. Zakochałam się w nim. Jest oryginalny, nie spotkałam się z podobną historią i chociaż ja sama nie przepadam za książkami w których akcja dzieje się parę setek lat temu, tak ta mnie po prostu uwiodła. Autorka wiedziała co robi. Doskonale wymyśliła przebieg wszystkiego, mąciła w głowie czytelnika i kurde prawda jest taka, że sama w pewnym momencie zaczęłam się strasznie gubić jeżeli chodzi o żołnierzy. Nie wiedziałam który jest który, miałam wrażenie, że jest to niedbale napisane, cofałam się specjalnie żeby od nowa niektóre rozdziały przeczytać, ale taki był cel. "Im więcej Sage dowiadywała się na temat aranżowania małżeństw, tym mocniej podejrzewała, że to właśnie sztuka swatania stanowi spoiwo tworzące kraj." Główna bohaterka, nasza Sage to dziewczyna która trochę przeszła, a jednak dalej jest w niej ta odrobina naiwności. Nie jest głupia, wręcz przeciwnie, jest niezwykle bystra i ambitna. Uczy się szybko, jest doskonałym obserwatorem i potrafi dostrzec szczegóły które nie każdy potrafiłby zobaczyć. "Dowódca nigdy nie powinien wydawać rozkazów, których sam nie chciałby spełnić." A główny bohater - nie powiem kto to! Jest bystrym, ale też po części naiwnym człowiekiem. Spodobało mi się to, że nie jest taki idealny. Potyka się, przewraca, popełnia błędy, ma poczucie winy, ale później próbuje wszystko naprawić. Bardzo go lubię. Uważam tą książkę za delikatną, idealną na rozluźnienie, aby usiąść i bez wysiłku przeczytać ciekawą historię. Przeczytałam ją w jeden dzień. Dosłownie mnie pochłonęła. Nie robiłam przerw na jedzenie, ani picie. Po prostu nie mogłam przerwać. Jest prostą historią, a jednak mnie w sobie rozkochała. Nie można powiedzieć, że jest idealna, bo nie jest, jednak całokształt to na prawdę kupa dobrej roboty. POLECAM!