Pierścień ognia. Kroniki Atlantydy. Tom 2 (okładka  miękka)

Czasami mam wrażenie, że wyrosłam z powieści fantasy i przeczytałam już na tyle dużo, że nic mnie nie zaskoczy. A później na scenę wkracza Marah Woolf ze swoim nieprzeciętnym talentem, by udowodnić, że jednak są historie, którym zdecydowanie warto dać szansę. "Pierścień ognia" to drugi tom serii Kroniki Atlantydy, która imponuje rozmachem, zaskakuje wykonaniem i sprawia, że mimo pokaźnej liczby stron lekturę czyta się w bardzo szybkim tempie. Ostatnie wydarzenia pozostawiły we mnie więcej pytań niż odpowiedzi. Zachwycona rozgrywaną akcją nie mogłam doczekać się poznania tego co wydarzy się dalej, ponieważ autorka bardzo dobrze rozplanowała fabułę na całą trylogię, powoli i skrupulatnie podążała wyznaczonym ciągiem przyczynowo-skutkowym (nie nudziła ani przez moment!) oraz rzucała smaczki, które jednoznacznie wskazywały na efektowne rozwinięcie akcji. Drugi tom został wzbogacony o gęsty klimat i ponownie wprowadził nas do świata przesiąkniętego magią, Atlantydą oraz aniołami, gdzie wszystko może się wydarzyć. Przyznaję, że nie mogłam oderwać się od lektury i żałuję, że nie miałam pod ręką finalnej części, bo z wielką przyjemnością poznałabym ostateczne rozwiązanie. Obowiązkowe zachowanie chronologii gwarantuje wielką przygodę a podsycana niepewność co do dalszych losów bohaterów idealnie łączy się z nowymi tragediami. Taris wplątana w szereg intryg i trudnych wyborów opłakiwała śmierć brata oraz utratę miłości swojego życia. Azrael zdradził i ostatecznie odciął się od dziewczyny twierdząc, że ta nigdy nic dla niego nie znaczyła. Jednak nie czas na załamywanie rąk, kiedy Aristoi zmuszają dziewczynę do odnalezienia tytułowego pierścienia ognia, bez którego dusza Malachiego trafi w ręce demonów. Główna bohaterka rzuca się więc w ramiona niebezpiecznej misji i jednocześnie imponuje czytelnikowi hartem ducha. Taris już w pierwszym domie dała się poznać od strony niebywałej charyzmy a przeżyte doświadczenia tylko wzmocniły jej charakter. To pewna siebie, niezależna dziewczyna, która doskonale wie do czego dąży, ale i Azrael ma w tej historii swoje odpowiednie miejsce - całkowite przeciwieństwo dziewczyny uzupełnia ją od najlepszej strony i nawet jeśli różnią się wszystkim to razem wydają się stanowić spójną całość. Ich wątek romantyczny naznaczony będzie przeciwnościami, niepotrzebnymi kłamstwami oraz błędnymi decyzjami, ale to tylko napędzi akcje i sprawi, że emocje staną na najwyższym poziomie. Styl Woolf to kolejna pozytywna odsłona całej serii. Raz, że kreuje w pełni wiarygodnych, wielowymiarowych bohaterów. Dwa, że potrafi idealnie w punkt oddać wszystkie emocje. Trzy: bawi się wydarzeniami niczym wprawny bajarz, często zaskakuje, skłania do myślenia i zawsze imponuje racjonalnością akcji. Cztery - rewelacyjnie unika nudy, w jej książce nieustannie coś się dzieje, akcja jest dynamiczna a czytelnik czuje się w pełni zaangażowany, zadaje mnóstwo pytań, doszukuje się odpowiedzi i jest nierozerwalnie związany z losami bohaterów. Woolf smacznie wszystko równoważny, nie narzuca nam niczego z góry. Wątki łączą się w spójną całość i nie dominuje żaden z nich a jeśli obawiacie się, że romans stłamsi dynamikę przygody - nic bardziej mylnego! "Pierścień ognia" to książka, która skutecznie ominęła klątwę drugiego tomu. Wszystko utrzymane na najwyższym poziomie zagwarantowało mi przygodę od której nie mogłam się oderwać. Wiarygodność, poruszane wartości, zaangażowanie oraz lawina skrajnych emocji przemówiły na korzyść fabuły, która sięgnęła po moje ulubione motywy. Autorka wykazała się nie tylko talentem, ale i ogromną wyobraźnią dzięki czemu przelała na papier swój pomysł z oddaniem jego maksymalnego potencjału, by pokazać, że w tym gatunku jeszcze wiele jest do powiedzenia a miłość w połączeniu z walką o własne miejsce w świecie potrafi pokonać wszelkie przeciwności.

Macie ulubioną mitologię, a może jakieś wierzenia was fascynują? Mnie osobiście od wielu lat zachwyca mitologia nordycka, ale miałam czas na pogłębianie mitologii greckiej i odrobinę liznęłam wierzeń egipskich, a obecnie zaznajamiam się z wierzeniami słowiańskimi. Książka “Pierścień ognia” Marah Woolf jest pełna nie tylko wierzeń wszelkiej maści, ale również pełna zagadek i nawiązań do rzeczy, która znamy, np. Wieży Babel. Pierwszy tom był ciekawym początkiem, za to ten tom jest niezłym rozwinięciem historii, w której nie brak zdrady, fantastycznych postaci i romansu. Pierwszy tom “Berło światła” zakończył się bardzo emocjonująco, nie mogłam się doczekać chwili, gdy będę mogła zasiąść do kolejnego tomu. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Jaguar nie musiałam długo czekać i otrzymałam od nich “Pierścień ognia”, za co bardzo dziękuję.     Nefertati musi się zmierzyć z ogromnym poczuciem straty, boli ją nie tylko zdrada mężczyzny, którego obdarzyła uczuciem, ale również odejście osoby, której tak bardzo potrzebowała w swoim życiu. Nie pomaga jej nawet fakt, że jej ukochany brat jest w miejscu, gdzie sam chciał się udać i jest szczęśliwy. Przed Taris zostaje przedstawiony kolejny artefakt, który ma znaleźć. Po raz kolejny zmuszona jest siąść z pięknym Aniołem i rozpocząć poszukiwania, tym razem wydają się one prostsze, ponieważ odwiedza ją niespodziewany gość, który daje jej pierwszą wskazówkę, dzięki której jest bliżej legendarnego Pierścienia Ognia, który wraz z Berłem Światła i Koroną Popiołów będzie w stanie przywrócić Atlantydę.    Autorka w drugim tomie przygód Anioła Śmierci i śmiertelniczki Taris nie oszczędza swoich bohaterów, ani czytelników, początek tego tomu był emocjonalnym rollercoasterem. Wydarzenia, które zakończyły pierwszy tom Kronik Atlantydy, mocno mną wstrząsnęły i nie pozwalały o sobie zapomnieć. Autorka nie zaskoczyła mnie niczym nowym w tym tomie, co mnie trochę dziwi, brak mi w nim odrobiny różnorodności. Po raz kolejny dostajemy poszukiwania magicznego artefaktu. Po raz kolejny to Taris jest osobą, wokół której się wszystko się porusza.   Lubię tę bohaterkę, lecz taka gloryfikacja jej osoby trochę mnie irytuje. Muszę przyznać, że nie jest to ciepła klucha, która oczekuje ciągłego ochraniania i ratunku, potrafi z jednym marnym nożem rzucić się na hordę demonów, więc wpasowuje się w moje gusta czytelnicze. Sama nie wiem, co mi w tej historii nie pasuje, może lekka przewidywalność, może brak chemii między mną a głównym męskim bohaterem tej historii, a może czegoś jeszcze nie dostrzegam i rozjaśni mi się w kolejnym, ostatnim już tomie. Nie zrozumcie mnie źle, nie jest to zła książka, jest naprawdę dobra i bardzo miło mi się czytało ją, lecz z tyłu głowy miałam ciągłe przeczucie, że coś mi tu nie pasuje.   Uwielbiam styl pisania autorki, przez książkę się płynie, jest akcja, są poszukiwania i są opowieści o dawnych czasach, takich, którzy tylko starożytni mogą je pamiętać. Dodajmy do tego świetny dodatek na końcu książki, który został powtórzony z pierwszego tomu. Mamy tam nie tylko przepis jednego z bohaterów tej książki, ale i rozpiskę kto kim jest. W pierwszym tomie miło było tam zajrzeć, ale nie było to konieczne, ponieważ mimo różnorodności postaci to nie pogubiłam się w nich i poczułam nić porozumienia z większością.  Z niecierpliwością czekam na kolejny, ostatni już tom “Korona Popiołów”, autorka znów zakończyła swoją książkę z przytupem i ciężko mi wysiedzieć nie wiadomo, ile czasu w oczekiwaniu na zakończenie tej historii. Książkę otrzymałam w ramach współpracy barterowej od wydawnictwa Jaguar, za co bardzo dziękuję. 

Marah Woolf jest pisarką, której twórczość cenię, kiedy czytałam pierwszy tom Kronik Atlantydy pod tytułem „Berło Światła” wiedziałam, że za nic na świecie nie odpuszczę tej historii. Nie mogłam się wprost doczekać kontynuacji, zwłaszcza, że byłoby to kolejne spotkanie z historią, w której możemy odszukać elementy mitologiczne. Nie ma zbyt wielu książek lub ja nie trafiłam na te, w których możemy się spotkać z mitologią egipską. Pióro autorki jest dla mnie przystępne i zachęcające, uwielbiam sposób, w jaki potrafi wykreować bohaterów, zawsze podsyca to we mnie ciekawość. Nie mogłam się doczekać, kiedy „Pierścień ognia” zostanie u nas wydany, byłam przekonana, że autorka spor tam namiesza. Główną bohaterką książki autorstwa Marah Woolf pod tytułem „Pierścień ognia” jest dwudziestoczteroletnia Nefertari de Vesci. Zajmuje się odzyskiwaniem skradzionych przedmiotów, jest dobra w tym, co robi, pracowała wspólnie z bratem - Malachim hrabią de Mandeville nim zginął. Taris nie może się pogodzić z jego stratą, liczyła na jakikolwiek kontakt ze strony Azraela, jednak ten milczał. Postawiła udać się, więc do Londynu, coś ciągle nie dawało jej spokoju. Kiedy dociera na miejsce widzi Azraela w towarzystwie innej kobiety, co sprawia, że coś się w niej pęka, zwłaszcza, że Anioł uważa, że wykonanie umowy nie powiodło się nie z jego winy a sama Taris nic dla niego nie znaczyła. Rzekomo brat kobiety nie chciał żyć, taka informacja dodatkowo uderza w kobietę. Zbyt wiele na nią spadło w ostatnim czasie, śmierć brata, zdrada, jednak nie mogła oddać się cierpieniu, kiedy Aristoi oczekują od niej czegoś więcej. Taris musi odnaleźć tytułowy pierścień ognia, jeśli tego nie zrobi dusza jej brata zostanie zesłana na „łaskę” demonów. Czy ma, więc jakiekolwiek wyjście? Jak potoczy się sprawa z Azraelem? Czy Teris uda się odnaleźć pierścień? „Pierścień ognia” autorstwa Marah Woolf to powieść, w której bardzo istotną rolę odgrywa mitologia, tajemnice, a także Anioły. Uwielbiam takie połączenie, książki fantastyczne są tym, co uwielbiam. Mogę zwiedzać zupełnie inne światy, rozwiązywać zagadki, które wpływają na bohaterów i podążać wraz z nimi w nieznane. Autorka zdecydowała się na wprowadzenie przyjaciółki dla Taris, co bardzo mi się podobało. Nie sposób jest nie wspomnieć o Kimmy, że ją polubiłam i czerpałam przyjemność, kiedy tylko pojawiała się na łamach książki. Główna bohaterka dostała w tej powieści opalić, zdrada, rozczarowanie, cierpienie, śmierć brata i kolejna niebezpieczna misja z artefaktem do odnalezienia. „Pierścień ognia” to historia, która jest przemyślana, posiada wiele zwrotów akcji, czytelnik niczego nie może być pewien, a już zwłaszcza tego, co wydarzy się za chwilę. Marah Woolf potrafi tworzyć historię w sposób emocjonalny, rozbudzając wiele uczuć w czytelniku. Taris jest wspaniałą bohaterką, mierzącą się z wieloma problemami, które być może przygniotłyby nie jednego, ale ona stara się wszystkiemu sprostać i zrobić to, co trzeba. Nie mogę się doczekać dalszych przygód bohaterki.

Marah Woolf – mam słabość do każdej z Twoich książek, a Kroniki Atlantydy kocham szczególnie. Dlaczego więc napisałaś takie zakończenie? Jak mam wytrzymać bez trzeciego tomu? Po druzgocącym finale pierwszej części myślałam, że tutaj trochę zwolnimy. Mylne były jednak moje wyobrażenia. Pierwsze sto stron to kubeł zimnej wody wylewany wprost na głowę czytelnika – smutek, rozczarowanie, szok spowodowany wychodzącymi na jaw tajemnicami i zachowaniem Azraela, czy groźbą skierowaną do głównej bohaterki. Zaraz potem do życia Nefertari w pełnej krasie wkracza nowy, nieplanowany bohater, który ujawnia nowe informacje odnośnie drugiego artefaktu – pierścienia ognia. I od tego momentu zaczyna się jazda bez trzymanki. Ile tutaj się wydarzyło! Same poszukiwania pierścienia na myśl od razu przywoływały mi przygody Percy’ego Jacksona połączone z każdym możliwym filmem typu „Skarb Narodów”. Zagadki stworzone na podstawie wszystkich mitologii razem wziętych, rada złożona z przedstawicieli Olimpu, Aniołów czy nawet Asgardu, a całość oparta na historii Salomona i króla Aleksandra. Do tego dochodzi spisek wśród Aristoi, tajemnicze ataki demonów i coraz częściej pojawiające się wątpliwości bohaterów odnośnie prawdziwego celu poszukiwania insygniów. Dodajmy jeszcze zakazaną miłość bez przyszłości, czy wybaczenie staremu przyjacielowi wszystkich krzywd i mamy historię, której jeden rozdział liczył sobie 100 stron, a ja nawet nie wiem kiedy go przeczytałam i zaczęłam kolejny. Normalnie moglibyście spodziewać się całej litanii zażaleń odnośnie tej liczby, ale w przypadku książek Marah sto stron traktuję jak dwadzieścia. To, co jednak najbardziej mi się podobało, to rozwinięcie postaci. W tym tomie autorka skupiła się na jeszcze lepszym zarysowaniu charakterów bohaterów. Wreszcie dużo wyraźniej widziałam Kimmy, Horusa, Dantego, czy Seta. Uwielbiam również rozdziały z perspektywy Azraela i jego potyczki z samym sobą – tym co powinien i tym czego naprawdę chce. Jego relacja z Nefertari jest trudna, pełna wzlotów i upadków, niedopowiedzeń i niepewności, a kiedy zdaje się, że wychodzi na prostą wtedy jest… Koniec. Finał, który łamie serce i zostawia po sobie masę pytań i frustracji. Zakończenie, z którym nie mogę się pogodzić, w którym wykorzystany wątek mnie nie przekonuje i które widziałabym inaczej przez co jeszcze bardziej chcę sięgnąć po trzeci tom i wierzcie mi, gdyby oryginał nie był po niemiecku już bym szukała angielskiej wersji.

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Jaguar „Pierścień ognia” to druga część cyklu Kroniki Atlantydy. Pierwszy tom bardzo mi się podobał. Sprawił, że na nowa mam ochotę odkryć ten gatunek. Drugi tom według mnie jest jeszcze lepszy niż pierwszy. Po części dlatego, że już nie gubiłam się w postaciach, ale przede wszystkim, ze względu na emocję jakie dostarczyła mi dwójka głównych bohaterów. Wraz z Nefertari przeżyłam stratę brata i ból związany ze zdradą Azrael. A później miotałam się wraz z nią czy dać się ponieść uczuciom czy raczej znienawidzić na zawsze Anioła Śmierci. Przecież i tak obie jesteśmy śmiertelniczkami i taki związek nie ma przyszłości. Pierwszy tom kończy się odnalezieniem berła światła przez Taris i inne fantastyczne istoty. Azrael dostał to czego pragnął, ale nie wywiązał się ze swojej części umowy. Miał on uratować od śmierci brata Nefertari. Od początku była to jednak pusta obietnica. A żeby jeszcze bardziej zniechęcić do siebie dziewczynę, Anioł Śmierci powiedział jej, że ta którą kocha od 12 tysięcy lat nadal żyje. Chyba można sobie wyobrazić co w tym momencie czuła Taris. W drugim tomie jednak istoty nadprzyrodzone nie dają dziewczynie spokoju. Tym razem Azrael chce odnaleźć Atlantydę, a bogowie grożą, że jeśli nie pomoże im odnaleźć pierścienia ognia, oddadzą duszę Malachiego demonom. Taris nie ma wybory i musi po raz kolejny wyruszyć w niebezpieczną przygodę, w której nie wie, komu może zaufać a komu nie. Autorka posiada bardzo lekkie pióro i książkę, chociaż nie jest cienka, czyta się bardzo szybko. To co mnie bardzo podoba się w tej powieści, to świat demonów, aniołów śmierci, dżinów, wampirów, który przelata się z postaciami biblijnymi czy historycznymi. Bohaterowie podobnie jak w pierwszej części zostali świetnie wykreowani. Każdy z nich jest inny, każdy ma własną przeszłość. Dialogi i uszczypliwości wobec siebie dwójki głównych bohaterów sprawiały, że nie jeden raz na mojej twarzy zawitał uśmiech. Książka posiada wszystkie cechy które poszukuję w fantastyce. Barwne postacie, zakazana miłość pomiędzy człowiekiem a postacią nadprzyrodzoną. Akcję, która wciąga od pierwszej strony i nie zwalnia ani na chwilkę. I zakończenie, które mega zaskakuje i sprawia, ze już się chce przeczytać kolejny tom i odnaleźć kolejne ostatnie insygnia.

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚 "Gdy człowieka dotyka śmierć, umiera śmiertelnie. To, co wieczne i nieprzemijające, idzie dalej, schodzi śmierci z drogi." 📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚 "Pierścień ognia" to druga część trylogii Kroniki Atlantydy autorstwa Marah Woolf. Ta część jest zupełnie inna od poprzedniej. Inna nie znaczy gorsza, a wręcz przeciwnie, lepsza niż by się wydawało. Zaczyna się od rozpaczy i bólu. Utrata Malachiego jest dla Nefertari, szokiem i niekończąca się rozpaczą. Zmarnowała ostatnie dni jego życia na poszukiwania berła i z tym nie może się pogodzić, że nie było jej obok. Do tego nie może liczyć na Azraela, bo on postanawia się od niej odsunąć. Niestety Aristoi mają inne plany dla Taris. Musi odnaleźć kolejne insygnium władzy - Pierścień ognia, bo inaczej dusza Malachiego nie zazna spokoju. Taris wyrusza w podróż, towarzyszy jej wesoła gromadka Azraela oraz Set. Co ich tym razem czeka??? Jak wspomniałam, ta cześć jest zupełnie inna. Taris musi najpierw zmierzyć się z rozpaczą, pogodzić się z utratą brata, następnie musi przestać nienawidzić, pewnego upartego anioła. Do tego pojawiają się nowe postaci, które dużo wnoszą do poszukiwań. Ta wyprawa jest o wiele bardziej niebezpieczna, demony coś knują. Zaczyna robić się krwawo i brutalnie. Czy uda im się odnaleźć pierścień ognia??? Jakiego będą tego koszty??? W tej części bardzo polubiłam postać Seta oraz Tammy. Dziewczyna wreszcie dojrzała, sprzeciwiała się rodzicielce i wyruszyła w niebezpieczną podróż razem z Taris. Co do Seta, cały czas było mi go szkoda. Każdy miał do niego jakieś pretensje. Liczę, że w kolejnej części pokażę na co go stać, będę trzymać za to kciuki😊. Książkę czyta się ekspresowo, akcja nie daje nam się nudzić. Ciągle jesteśmy zaskakiwani. Do tego dochodzą świetne dialogi, które niejednokrotnie poprawiały mi humor. Zakończenie to dla mnie szok. Jak tak można. Choć znając książki autorki powinna się tego spodziewać. Zawsze kończy w takim momencie, że chce się więcej 😊. Jeżeli lubicie książki o poszukiwaniu skarbów, pełne mitologii egipskiej, niebezpieczeństw, humoru oraz szczypty romansu, to jest książka dla Was. Ja jestem zachwycona i niecierpliwie czekam na kolejną część. Nie zostaje mi nic innego jak Wam polecić ❤️. Czytajcie, warto😁😁😁

Lubicie opowieści przepełnione demonami, bogami i aniołami? Może marzycie o przygodzie niczym Indiana Jones czy Lara Croft? Jeśli tak to mam dla Was idealną trylogię! Kroniki Atlantydy autorstwa Marah Woolf zabiorą Was w niesamowitą przygodę w towarzystwie postaci z mitologii, Biblii czy historii. Azrael nie dotrzymał swojej części umowy, więc Nefertari straciła to co dla niej najcenniejsze. Dodatkowo szantażem jest zmuszona do poszukiwania kolejnego insygnia. Nie wie komu może zaufać ani nie ma pojęcia gdzie szukać. Przed nią trudne wyzwanie, czy uda jej się stanąć na wysokości zadania również i tym razem? Sięgnijcie po powieść by poznać losy Azraela oraz Nefertari i ich przyjaciół. Poznajemy opowieść z perspektywy Taris oraz Azraela. Momentami miałam ochotę trzasnąć ich książką w głowę zmęczona ich myślami i działaniami. Na szczęście przynajmniej można próbować wytłumaczyć ich jakąś logiką i postępowanie próbować zrozumieć, co momentami jest utrudnione ale nie niemożliwe. Bardzo podoba mi się podejście Taris do zemsty i nienawiści oraz decyzja o zawodowym podejściu do całej sytuacji. Przez większość powieści zachowuje się racjonalnie i odpowiedzialnie i za to ją lubię. Pozostałe postacie są różnorodne i chętnie również z ich perspektywy zerknęłabym na świat by szerzej poznać całą historię i to co działo się poza głównym wątkiem poszukiwań pierścienia. Podoba mi się mimo wszystko ogrom tajemnic i niedopowiedzeń, które pozwalają nam na samodzielną analizę danych, które mamy i zastanawiania się jak to wszystko się ułoży. Bardzo podobała mi się wizja świata zmarłych, którą poznajemy na samym początku powieści. Podoba mi się również różnorodność postaci i istot magicznych. Nawiązania do historii i pomocniczy spis na końcu postaci śmiertelnych, nieśmiertelnych, historycznych oraz oś czasu bardzo ułatwią lekturę. Świetny przepis na brownie jest również miłym dodatkiem i na pewno go wypróbuję. Zdecydowanie muszę nadrobić też poprzednie książki autorki, których nie czytałam jeszcze. Czekam z niecierpliwością na kontynuację tej historii i finał. Polecam! Zwłaszcza jeśli uwielbiacie książki w takim klimacie jak filmy o Indianie Jonesie! Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu.

Dzisiaj przychodzę do Was z książką, która rozłożyła mnie na łopatki. Podobnie jak w przypadku pierwszego tomu, "Berło Światła", teraz także nie mogłam się pozbierać. Zakończenie pozostawiło mnie z ogromnym kacem książkowym i na inne książki nie potrafię nawet spojrzeć, a to mówi samo za siebie. Znacie mnie, także bardzo dobrze wiecie, że jeszcze żadnej książki ani serii, nie nazwałam historią mojego życia. I wiecie co? Nadszedł ten moment, całe "Kroniki Atlantydy", są serią mojego życia. Pewnie zastanawiacie się czemu, że przecież to książki o mitologii. Tak, faktycznie mitologia odgrywa w nich duże znaczenie, w końcu jest ich bazą. I ja jestem tym zachwycona, od 11 lat mitologia jest duża częścią mojego życia. Starożytność, życie filozofów, bogowie, piramidy są mi bliskie. Uwielbiam o tym czytać i dowiadywać się czegoś nowego i tutaj mam to wszystko. Ponadto całą seria, jest historią o przyjaźni, zaufaniu i zdradzie, po prostu o życiu. Widać to szczególnie w tym tomie, anioły wcale nie są takie święte, mają więcej za uszami niż nam się wydaje. Bogowie nie są wielcy i mądrzy, tylko naiwni i tchórzliwi. Dżinowie wcale nie spełniają życzeń i są podstępni. W tej historii nie ma znaczenia czy jesteś śmiertelny, czy nieśmiertelny, bo jeden zły ruch i wszystko może być stracone. Pewnie zastanawiacie się co u Taris? Nie będę Was okłamywać, źle. Musi uporać się z rozpaczą, poczuciem zdrady i z własnym lękiem przed przyszłością. Na szczęście ma przy sobie przyjaciół i co najważniejsze Kimmy. Tom ten jest pełen emocji, zdrad, rozczarowań i zwrotów akcji. Właśnie dlatego kocham książki Marah, ponieważ daje mi wszystko czego potrzebuje, a nawet więcej. Styl, język i wszystko pozostałe sprawiają, że czytanie staje się rejsem w nieznane. Między Azraelem i Sethem iskrzy, więc trzeba uważać, żeby pokład się nie zapalił. Miejmy nadzieję , że wszyscy dopłyniemy do celu i nikt nie wypadnie za burtę, podczas poszukiwania pierścienia. Brutusie, obyś się nie pojawił w tej historii. 5/5 ⭐️

„Pierścień ognia" to drugi tom trylogii Kroniki Atlantydy, której autorką jest Marah Woolf. W pierwszym tomie główna bohaterka, Nefertari de Vesci, wyruszyła wraz z aniołem Azraelem na poszukiwanie starożytnego Berła Światła, tym razem została natomiast zmuszona do odnalezienia kolejnego artefaktu - Pierścienia Ognia. Jeśli jej się nie uda, dusza jej brata, Malachiego, zostanie oddana w ręce demonów. Na domiar złego, kobieta natrafia na Azraela z inną kobietą, a sam anioł zachowuje się, jak gdyby Taris nic nigdy dla niego nie znaczyła. Czy zrozpaczona po śmierci brata i zdradzie ukochanego Nefertari będzie w stanie ukończyć powierzoną jej misję? Jakie niebezpieczeństwa czyhają na nią tym razem? Pierwszy tom Kronik Atlantydy bardzo mi się podobał, dlatego miałam równie wysokie, a może nawet i wyższe, oczekiwania wobec drugiej części. Jak można się było spodziewać, Marah Woolf zdecydowanie stanęła na wysokości zadania. Niesamowite zwroty akcji oraz emocje, które przeżywałam w trakcie czytania na długo pozostaną w mojej pamięci. I chociaż osobiście nie przepadam za rozległymi wątkami romantycznymi w fantastyce, mogę z czystym sercem przyznać, że „Pierścień ognia" czytałam z zapartym tchem, a w pewnych momentach sama zastanawiałam się, co bym zrobiła na miejscu protagonistki. Wysiłek, jaki Woolf włożyła w napisanie tej książki, również zasługuje na ogromny szacunek. Nawet nie potrafię sobie wyobrazić, ile czasu musiało zająć znalezienie tych wszystkich historycznych i mitologicznych szczegółów. To nie jest praca, którą można wykonać w godzinę lub dwie. Zdecydowanie polecam „Pierścień ognia" wszystkim, którzy tak jak ja zakochały się w pierwszej części, a osoby interesujące się mitologią egipską bądź zwyczajnie lubiące nadnaturalne stworzenia jak wampiry i anioły oraz wiele innych, zachęcam do przeczytania obu tomów. Teraz nie pozostaje mi, niestety, nic innego, jak z niecierpliwością wyczekiwać zakończenia serii. WL Szkolny Klub Recenzenta

Czy jest coś lepszego niż książka, która porywa Was od pierwszej strony, trzyma przy sobie coraz bardziej wraz z każdym następnym rozdziałem, aż w końcu powoduje, że oddajecie jej serce? Ja miałam tak z drugim tomem Kronik Atlantydy, czyli z "Pierścieniem Ognia". Jest to bezpośrednia kontynuacja tomu pierwszego. Akcja rozpoczyna się w momencie, w którym kończy się pierwszy tom. I choć doskonale wiemy, co będzie działo się w drugiej części - no bo heloł... trzeba znaleźć trzy artefakty, c'nie? - to nie ma to najmniejszego znaczenia, bo i tak książka zaskakuje. Mimo tego, że opiera się na takim samym schemacie co "Berło Światła", to dzięki pojawieniu się nowych emocji, nowych postaci, nowych zagadek, ale i przedstawionej nowej opowieści starożytnego Egiptu, jest to książka, która pochłonęła mnie od pierwszej strony. Relacje między bohaterami ulegają zmianom, trochę się rozluźniają między Taris a Aniołem, natomiast zacieśniają się między Taris a Sethem. Swoją drogą... kto tak jak ja shipował tę dwójkę? 😅 Ale żeby nie było nieporozumienia. Nie ma tutaj mowy o trójkącie miłosnym, o nie, nie. Taris rusza na poszukiwania zaginionego pierścienia, nawiązuje nowe sojusze, rozwiązuje kolejne zagadki i ucieka przed śmiercią, bo okazuje się, że jej poszukiwania nie wszystkim się podobają. Akcja pędzi, dzieje się, oj, dzieje w tym tomie. Cała historia się pięknie spina, dążąc do zakończenia, które... wbija w fotel. Ja już więcej nie powiem, bo przeżywam to cały czas. Podczas czytania finału nie wiedziałam, czy być wściekła, czy smutna. A jeśli już to na bohaterów, autorkę czy może na wydawnictwo, że trzeci tom nie pojawił się wraz z drugim? Jeśli lubicie młodzieżówki z wątkiem romantycznym, opierające się na mitologii, poszukiwaniach starożytnych artefaktów, zagadkach, to nie ma co się dłużej zastanawiać - czytajcie "Berło Światła". I od razu szykujcie w pogotowiu drugi tom, a wraz z nim chusteczki. Tak, nie obejdzie się bez chusteczek.