Krew Olimpu. Olimpijscy herosi. Tom 5 (okładka miękka)

Serię Olimpijscy herosi - wszystkie 5 tomów kupowałam swojej 13 - letniej wnuczce. B. szybko je czytała a ja z zachwytem słuchałam "fantastycznych" streszczeń. Ponieważ to koniec właśnie szukamy nowych książek z literatury fantastycznej, wnuczka ma nadzieję że będą równie dobre do szybkiego czytania. Dla mnie to radość patrzeć na dziecko, które tak pochłania książki !!!

Świetna pozycja dla lubiącej fantastykę młodzieży.

Ulubiona saga książek mojej córki ! Polecam szczególnie młodzieży - nawet tej "nieczytającej" :)

Ostatnia część wspaniałej sagi Ricka Riordana trzyma w napięciu tak samo jak poprzednie. Bohaterowie tak ciekawie opisywani przez autora, przy czym każdy z nich jest zupełnie inny, dodatkowo umilają lekturę. Jest to świetna pozycja zarówno dla tych młodszych jak i starszych, a także świetny sposób na poznanie mitologii z innej perspektywy. Nie brakuje wątków miłosnych, ale przede wszystkim przedstawiona jest tam ogromna wartość przyjaźni. Polecam wszystkim miłośnikom mitologii i nie tylko. Bardzo wciąga i momentami ciężko się od niej oderwać.

Kolejna i zarazem ostatnia część drugiej serii Ricka Riordana, poświęcona mitologii greckiej i rzymskiej ("Olimpijscy Herosi") pozostawia wiele do życzenia. Moim skromnym zdaniem jest to najgorsza książka Riordana, którą miałam okazję przeczytać (a czytałam ich sporo). Z całym szacunkiem dla Ricka, którego książki uwielbiam, ale ta mu nie wyszła. Pozostawia niedosyt, zwłaszcza po nie wyjaśnionym ostatnim rozdziale. Kończący pierwszą serię o greckich bogach, "Ostatni Olimpijczyk" bardzo mi się podobał. Analogicznie porównuje go do "Krwi Olimpu", o której niestety nie mogę wyrazić się tak pochlebnie. Oczywiście zdaje sobie sprawę, że niektórym się podobała i szanuję te opinie, jednakże mam prawo wyrazić swoje zdanie, nawet jeśli jest ono odmienne od reszty.
Reasumując książka warta przeczytania dla samego skończenia serii, ale czekając na jej premierę, liczyłam na więcej. :)

Przeczytałam w jeden dzień, mimo iż brakuje rozdziału poświęconego głównemu bohaterowi książka jest naprawdę świetna. Nic dodać, nic ująć.

Czas leci nieubłaganie. 1 sierpnia zbliża się z każdą chwilą, a wraz z nim nieunikniona wojna. Siódemka herosów z przepowiedni musi dotrzeć na czas do Aten, pokonując przy tym wiele trudnych przeszkód. Jednak wierzą, że uda się im powstrzymać przebudzenie Gai. Lecz życie jest okrutne i nie pozwala im tak łatwo dotrzeć do celu. Największym problemem nie są potwory, bogowie ani pogoda. Są nim wspomnienia, które ciążą na każdym z herosów, znajdującym się na Argo II. W tym samym czasie Nico, Reyna i trener transportują Atenę Partenos do Obozu Herosów, gdzie Oktawian szykuje Rzymian na walkę z Grekami. By uniknąć krwawej wojny i dać siódemce herosów przynajmniej szansę na wygranie, muszą dotrzeć na czas. Czy im się uda? Czy Gaja się przebudzi? I czy wszyscy przeżyją?

I tak oto przeczytałam ostatnią część Olimpijskich Herosów. Długo na nią czekałam i muszę przyznać, że to było wyjątkowo niecierpliwe oczekiwanie. Koniecznie chciałam się dowiedzieć, co będzie dalej i jak zakończy się historia. Gdy wreszcie zdobyłam powieść, od razu wzięłam się za jej czytanie. W tamtej chwili nie było dla mnie nic ważniejszego. Nie mogłam się od niej oderwać. Wszystkie moje myśli były poświęcone herosom. Sprawiło to, że przeczytałam książkę w zadziwiająco szybkim tempie. Teraz tego żałuję, ponieważ tylko przyśpieszyłam ostateczne rozstanie się z jedną z moich ulubionych serii.

Książka ma tak dużo zalet, że nie wiem od czego zacząć... Jak z poprzedniego akapitu pewnie już wywnioskowaliście, jest niezwykle ciekawa. Stwierdzenie, że nie mogłam się od niej oderwać, nie do końca ukazuje stan rzeczy. Ja po prostu nią żyłam. Byłam tam, przeżywałam wszystko z bohaterami i pomagałam im pokonać trudności. To niesamowite uczucie towarzyszyć im w tej ciężkiej i pełnej emocji walce.

Jednak najbardziej rzuciła mi się w oczy realność tej powieści. Prawdopodobnie bardzo dziwnie to brzmi. Opowieść pełna bogów, herosów, magii i nieziemskich istot jest jak najbardziej rzeczywista. Paradoksalne... Jednak pod całą tą magią, nierealnymi wydarzeniami jest ukryta nasza rzeczywistość. Historia różnych herosów i innych dziwnych istot pokazuje nam nasze życie, nasze problemy. Może codziennie nie ratujemy świata przed zagładą, ale jesteśmy jego częścią i powinniśmy to pamiętać. Każdy z bohaterów był całkowicie inny. Żadne cechy charakteru się nie powtarzały, talenty nie były takie same, a problemy ukazywały całą swoją różnorodność. Każdy musiał się zmierzyć ze swoją rzeczywistością i albo się poddać, albo zwyciężyć.

Jedno słowo przeraża w całej książce, a dokładniej twórczości Riordana - śmierć. Wojna zawsze niesie ją ze sobą, więc żadną tajemnicą nie jest, że i tu się pojawi. Już dawno śmierć bohaterów nie poruszyła mnie tak bardzo. Przywiązałam się do nich całym sercem i nie mogłam wyobrazić sobie świata bez ich istnienia. Teraz muszę. Nie będę opowiadać, co mną tak bardzo wstrząsnęło, ponieważ zepsułabym Wam całą przyjemność z czytania, jednak ostrzegam, żebyście się przygotowali psychicznie.

Powinnam też coś napisać o wadach, ale jest to bardzo trudne zadanie. Nie ma wątpliwości, że jakieś są, ale przecież każda powieść je posiada. Dużo osób zwraca uwagę na brak logiki w niektórych zdarzeniach. Niestety jest to prawdą. Lecz jeśli ktoś naprawdę się wczuje w akcję, nie ma szans ich zauważyć. Ja sama ich nie zauważyłam. Dopiero mój przyjaciel powiedział mi o nich. Na początku nie zgadzałam się z nim, ale po przemyśleniu okazało się, że miał rację. Jednakże to nie zmienia faktu, że błędy są prawie niewidoczne.

Żałuję, że to jest ostatnia książka serii i przede wszystkim całej tej historii. Z Bogami Olimpijskimi i Olimpijskimi Herosami przeżyłam wiele dobrych chwil i naprawdę przykro mi się z nimi rozstawać, a raczej nie wygląda, żeby Rick miał napisać kolejną serię, która przedłuży losy bohaterów. Im też należy się szczęście. Pociesza mnie fakt, że jest jeszcze seria o bogach egipskich i prawdopodobnie niedługo ukaże się cykl o bogach nordyckich. Kolejna przygoda czeka... Natomiast wszystkim, którzy lubią fantastykę polecam zapoznać się twórczością Ricka Riordana. Ci, którzy ją już znają, koniecznie muszą przeczytać "Krew Olimpu".

Krew Olimpu to zakończenie świetnej serii Olimpijscy Herosi Ricka Riordana. Seria ta opowiada o przygodach młodych herosów, którzy muszą zrobić wszystko by matka ziemia, Gaja, się nie obudziła oraz by dwa obozy, grecki i rzymski, się zjednoczyły.
Na tą książkę czekałam niecierpliwie od dawna, uwielbiam tą serie. Książki z tej serii wywołują łzy, smutku jak i śmiechu.
Piąta część wyjaśnia na wszystkie wątpliwości oraz ukazuje rozwiązania do których byśmy sami nie wymyślili. Nie brakuje w niej niespodziewanych zwrotów akcji. Niestety czasem zdarzają się małe nie dociągnięci.
Osobiście przeczytałam książkę w 3 dni. Kiedy zaczynałam czytać nie mogłam się oderwać. Gdy skończyłam książkę ciągle zadawałam sobie pytanie "Jak to już koniec?". Niestety Krew olimpu jest ostatnia częścią, czyli możliwe że już nigdy nie przeczytamy o obozie herosów, no chyba że Rick nas czymś zaskoczy.
Podsumowując Krew Olimpu to świetne zakończenie cudownej serii.

Kolejna fantastyczna książka Rick'a Riordan'a , mój 15 syn jest zachwycony całą serią. Szczerze polecam

Książki Ricka Riordan'a należą do moich ulubionych. Przeczytałam 13 pozycji tego autora, łączenie z tą książką, ale Krew Olimpu wyróżnia się od reszty. Wspaniały styl pisania oraz poczucie humoru niestety nie ukrył nie najlepszego końca. Żegnamy się z serią Olimpijscy Herosi, ale nadal mamy w głowie masę nierozwikłanych tajemnic i zagadek. I może warto dlatego mimo wszystko sięgnąć po tą książkę. Może te wszystkie tajemnice będą wyjaśnione w kolejnej serii? A wtedy bez wiedzy o wydarzeniach z KO może być trudno się połapać. Mimo, że nie jest to najlepsza książka jaką czytałam ciesze się, ze mam ją na swojej półce, ponieważ może w porównaniu z książkami pana Riordana nie jest bardzo dobra, to jednak jest lepsza od większości książek jakie przeczytałam.